JAN VAN ZUTPHEN ZONDER GELUK vaart niemand wel Land- en tuinbouw Amsterdams mannenkoor zong in Oostburg en Sluis GROEDE E SCHAKEL ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 8e Jaargang Nummer 454 Vrijdag 2 OCT. 1953 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Teieloon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,25 Prijs der advertentiën 10 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra 90 jaar Enkele jaren geleden vierde heel Enge land de negentigste verjaardag van een nationale figuur de toneelschrijver, criticus en essayist George Bernhard Shaw. Met alle stellingen, die hij ver kondigd heeft, waren zeker lang niet allen het eens, maar toch erkende heel het volk deze man is een grote figuur van ons. Meer dan een halve eeuw heeft hij gestreden tegen sociale mis standen en vele ervan zijn mede door zijn initiatief verdwenen. Op de zevende October van dit jaar heeft Nederland een negentigjarige te huldigen, die meer dan een halve eeuw een grote invloed heeft uitgeoefend op het welzijn van ons volk. We bedoelen de heer Jan van Zutphen, de man die een halve eeuw de strijd aanbond tegen de mee3t gevreesde volksziekte, de t.b.c. Hij zag de ellende door deze kwaal in de gezinnen der diamant bewerkers gezaaid en hij nam het ini tiatief om de sterken te mobiliseren tot redding van de zwakken. Hij stichtte het „Koperen Stelen Fonds", hij gaf de stoot tot het inza melen en regenereren van het gebruikte diamant-gruis om zodoende de eerste fondsen te vormen, waarmede de tuber - culose-bestrijding krachtdadig ter hand genomen kon worden. Zo werd hij de stichter van „Zonnestraal", het sana torium, dat open stond voor patiënten van elke godsdienstige of politieke richting. Het werd zijn levenswerk, de daar verrichte medische behandeling op peil te houden met de vorderingen der wetenschap. Daardoor moest ook aan de nazorg van de patiënten een steeds groter aandacht worden besteed. In 1952 verpleegde „Zonnestraal" 585 patiënten; ongeveer 300 zijn er thans in behandeling de arbeidsthera- pie wordt met grote intensiteit toege past over het vorige jaar bedroeg het aantal werkuren niet ver van de hon derdduizend. Gelukkig hielp de Over heid in de latere jaren steeds beter, maar zonder talloze persoonlijke offers van groot en klein zou „Ome Jan" er nooit in geslaagd zijn, aan zijn levens werk een zo grote omvang te geven als het gekregen heeft. Door zijn imposante persoonlijkheid vooral is hij er steeds weer in geslaagd, mensen uit zeer verschillende kring tot FEUILLETON door HENK VAN HEESW1JK 4- Twee stevige knuisten sloten zich ineen. „Vanzelfsprekend. Door dik en dun vrienden, nietwaar?" „Zo is het". Beneden gekomen liep Joop weer naar buiten, waar hij eens naar de gevel van de schuur keek. „Om te beginnen moeten we zo spoedig mogelijk een bord bevestigen met het woord „garage," zei Joop tot zijn vriend, die nu ook naar buiten gekomen was, „zodat men vanuit de passerende auto's kan zien, wat voor een bedrijf we hier uitoefenen". „Ja, als we maar een benzinepomp hadden". „Ook dat komt. Geduid. Dus om te beginnen een bord en voorts een soort lichtbak, die men vanaf de be- het offeren voor zijn goede zaak te brengen. Hij won, lang voordat de be trekkingen tussen Vorstenhuis en ar beidersbeweging hartelijk waren, de warme sympathie voor zijn werk van Koningin Emma en Prins Hendrik. En de tegenwoordige leden van het Vor stenhuis volgen deze traditie Koningin Juliana is bereid gevonden als Bescherm vrouwe op te treden van het huldigings comité, dat Jan van Zutphen op zijn 90ste verjaardag wil huldigen op waar dige wijze. Het geschenk dat deze nationale figuur past kon slechts een daad zijn, die zijn levenswerk ten goede komt. „Zonnestraal" mist een gebouw voor de recreatie van patiënten en verpleeg sters, een gebouw, dat tevens tegemoet kan komen aan de eisen van een goede gelegenheid voor het houden van open bare erediensten. Vooral in de winter is het nogal bezwaarlijk uit het wat afgelegen sanatorium in het Loos- drechtse bos de kerkgebouwen van Loosdrecht of Hilversum te bereiken. Een gebouw bij het sanatorium-complex kan in deze leemte voorzien en het behoeft geen betoog, welke belangrijke diensten het zieken en gezonden be wijzen kan. Dit is dus het doel, dat het ere- comité voor Jan van Zutphens negen tigste verjaardag zich heeft gesteld. In dit comité hebben 456 personen van allerlei richtingen plaats genomen. Zij achten het een erezaak, de nationale figuur Jan van Zutphen op zijn uit zonderlijke verjaardag ean geschenk te geven, dat zijn betekenis als strijder voor Nederlands volksgezondheid op gelukkige wijze tot uitdrukking brengt en dat tevens een wezenlijke bijdrage vormt tot het heilzame werk, dat door de tuberculose-bestrijding wordt ver richt. Voor degenen onzer lezers, die voor dit doel hun steentje willen bijdragen zij nog vermeld, dat de postrekening van het Ere-comité 43ooo|is ten name van de heer J. Landman, P. C. Hooft- straat 180, Amsterdam. De kalktosstand van onze cultuurgronden. Met grote zorg gaan de landbouw- laboratoria voort de toestand van onze cultuurgronden nauwkeurig te bepalen. Men vergelijkt de situaties van diverse tonweg moet kunnen zien. Als ze 's avonds in het dorp aankomen, moe ten ze allereerst het woord „garage" kunnen lezen". „Allemaal goed en wel, maar hoe krijg je zo gauw een lichtbak?" „In tijden van nood schil je aard appelen met een bijl," antwoordde Joop lachend „en ik heb hier bij deze rommel wel het een en ander gezien, waarmee ik een lichtbak in elkaar pruts. Let maar eens op en ga mee". Hij trok zijn vriend mee naar bin nen en wees hem op de glasplaten, die in een hoek tegen de muur stonden. „Kijk eens, beste jongen, daar heb ben we glas. Aan m'n zakmes zit een glassnijder. Ginds staan enkele plan ken en draadnagels, hoewel verroest, liggen er in overvloed gezaaid op de grond. Voorts hebben we stroomdraad en een paar fittingen heb ik boven gezien". „Mankeren dus de lampen, oftewel het voornaamste," vulde Fred spijtig aan. „Mis. Ook die hebben we. Welge- jaren, bepaalt voor- en achteruitgang en dient met de verkregen gegevens de voorlichting. Jaarlijks worden grond monsters onderzocht op hun kalkge- halte. Voortdurend blijkt, dat de helft van onze zand-, dal- en veengronden niet voldoen aan de eisen die men ten aanzien van het kalkgehalte mag stellen. Tot welke grote productieverliezen deze ongunstige toestand aanleiding moest geven tonen al te vaak de proef velden aan. Een ander gebrek, dat zich gedurende de laatste tien jaren voor doet is de behoefte aan magnesia. Terecht kent men daarom bizondere waarde toe aan kalkmeststoffen, die magnesiumgehalte bezitten. De wijze waarop de aanwezige stoften tot een meststof zijn gebonden, is ook van belangzo kent men b.v. magnesia- poederkalk, waarin de kalk in twee bindingsvormen aanwezig is als kalk- hydraat en als koolzure kalk. Deze vorm van samenstelling is voor de kalktoestand van de grond hierom zo belangrijk, omdat zij een volledige werking verzekert en de meststof voor zware en lichtere gronden geschikt maakteen fijne kalkmeststof zal de gewenste aanpassing van de zuurgraad zeer bevorderen. Het duidelijkst zal men echter de verbetering in de opbrengst kunnen constateren. Zaterdag en Zondag j.l. trad in de bovengenoemde gemeenten op het Amsterdams mannenkoor „Kunst en Broederschap" van het Amsterdams Trampersoneel. Bij de aankomst in Oostburg Zater dagmiddag, werd door de voorzitter van het koor, de heer B. Wout een krans gelegd op het kerkhof, bij het monument van de in de oorlog geval lenen. Burgemeester Hoekzema dankte voor dit eerbetoon. Hierna werd in Hotel Mabesoone de thee gebruikt, waarbij de heer Wout dankte voor de hartelijke ontvangst. Des avonds gaf het koor een concert in de Ned. Herv. Kerk, waarvoor veel belangstelling bestond. In de pauze bood de heer Wout de burgemeester van Oostburg een ets van de Wester toren aan. De president-kerkvoogd, de heer J. teld zijn er beneden zes lichtpunten," wees hij met zijn vinger gestrekt naar de lampen, „en boven heb ik er drie op de zolder geteld en één in ons kamertje. Deze laatste kunnen we na tuurlijk niet missen. Maar die drie op de zolder kunnen we gebruiken en beneden kunnen er ook wel twee uit, zodat we vijf lampen ter beschikking hebben." „Joop, je bent een kraan," zei Fred bewonderend. „Ik zou er nooit op gekomen zijn." „Neen, maar jij kunt behoorlijk schilderen en dat kan ik weer niet. Pak een paar behoorlijke* planken en sla die aan elkaar, zodat je een bord krijgt en schilder daar alvast „garage" op. Boven hebben we immers verf gezien?" „Jawel." „Mooi. Intussen ga ik een lichtbak in elkaar knutselen." Ze zetten de wagen uit de zon en daarna togen de twee nieuwbakken garagehouders naarstig aan het werk. Ondanks de hitte - het zweet gutste hun van het gezicht - werkten ze met H. van Kampen, hield nog een korte toespraak, waarna het koor deze uit voering besloot met het Zeeuwsch- Vlaamse volkslied. Zondag werd in de Herv. Kerk te Sluis geconcerteerd. Ook hier was de belangstelling groot. Het geschenk van het koor aan het gemeentebestuur, eveneens een ets van de Westertoren, werd door wethouder J. P. J. Wage in ontvangst genomen. tno-deAnïAeeAt Evenals de andere gemeenten kreeg Groede in de loop van 1950 van Ged. Staten bericht, dat het mogelijk was voor grote openbare werken van Rijks wege subsidie te verkrijgen, als die werken op voldoende wijze zouden kunnen bijdragen de werkloosheid in Nederland te bestrijden. Dit bericht was voor het gemeentebestuur van Groede aanleiding het Provinciaal Be stuur er op te wijzen, dat deze ge meente nog steeds niet de beschikking had over een goede riolering met zuiveringsinstallatie. Weliswaar had het gemeentebestuur reeds in 1946 het ingenieursbureau Van Hasselt en De Koning te Nijmegen, een plan hier voor laten opmaken, maar om financi ële redenen was dit werk nog steeds niet uitgevoerd kunnen worden. Dat Ged. Staten van Zeeland het vaste voornemen hadden het uitvoeren van grote publieke werken in deze provincie op intensieve wijze te stimuleren en te propageren, bleek mede uit het feit, dat op 10 October 1951 de Provinciale Commissie voor de Werkgelegenheid (P.W.C.) in het leven werd geroepen, van welke Commissie het lid van G.S., de heer Philipse, voorzitter werd en de Hoofdcommies ter Provinciale Griffie, de heer Stufkens, secretaris. Deze commissie heeft voor Zeeland ongetwij feld voortreffelijk werk gedaan. Voor een groot gedeelte heeft ook Groede haar nieuwe riolering en haar straat- verbetering, welke thans in uitvoering zijn, aan deze commissie te danken. Gemakkelijk hebben deze commissie en het gemeentebestuur van Groede het echter niet gehad, want er waren tal van vergaderingen en besprekingen, zowel te Middelburg als in Den Haag, nodig, om de landelijke commissie Polak, er van te overtuigen, dat het zoveel animo, dat binnen enkele uren zowel het bord als de lichtbak gereéd waren. Terwijl Fred nu ook de glas plaat beschilderde - witte letters tegen een rode achtergrond - nam Joop de ladder en sleepte deze naar buiten. Met het vrij groot geworden bord, een hamer en een aantal spijkers liep hij naar boven en bevestigde het bord netjes in het midden van de schuur aan de gevel. Daarna liep hij weer naar beneden en keek tevreden naar zijn werk. Hij had er echter geen idee in, dat een klein boerenmannetje, ge- noegelijk rokend, belangstellend naar zijn arbeid gekeken had. „Gao jie hier een geraesie beginne, mien jong?" vroeg hij vriendelijk. Joop boog even en keek de oude baas lachend aan. „Bijna geraden. We zijn namelijk reeds begonnen. Vandaag voor het eerst. Wat denk je? Niet gek, he?" „Ik hee 't al laank an zien komme," antwoordde de ander, „ik docht al dukker bie mezelf, daor is krek wat mee te verdiene. Zoveul auto's als hier ielke dag veurbij komme."

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1953 | | pagina 1