CORSETTENOOSTburo Ontmoetingen in Qanada DEZWARTEVLEK De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DEREN 8e Jaargang Nummer 449 Vrijdag 28 AUG. 1953 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,25 Prijs der advertentiën 10 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen'', 10 cent extra MEDISCHE Wie naar landen ais Australië en Canada trekt en het kleine, dichtbe volkte Nederland in rijn gedachten meeneemt, moet wennen aan de ruimte, aan de ongelooflijke uitgestrektheid van die landen. Het is heel moeilijk zich zo grote ruimten voor te stellen met, in Canada, een bevolking die slechts weinig groter is dan in Nederland. Iedere emigrant, en vooral wie zich naar het Westen begeeft, moet zich een nieuw ruimte begrip en afstandsgevoel aanmeten. Uren- en dagenlange treinreizen langs meren, ieder zo groot als de Noordzee, door de woestenij van Centraal Canada, rotsen, bossen, meren, bij duizenden, door de verre prairies, nu de graan schuren van de wereld, door de bergen van de Rockies en dan nog een dag in de trein om Vancouver te bereiken. Canada is niet alleen groot, het is ook rijk. Niet in die zin dat het goud op straat ligt. Integendeel: uiterlijk maakt Canada in geen enkel opzicht een overdadige indruk. Het aanzien is eenvoudig. De Canadees zoekt het be paald niet in het uiterlijk. Hij gebruikt zijn geld beter, namelijk om zijn wer kelijke rijkdom tot ontwikkeling te brengen. Canada bezit werkelijk alles: er is geen mineraal ter wereld of het wordt er gevonden; er is waterkracht om mijnen en industrieën de nodige ener gie te leveren; er is kapitaal om de enorme ontplooiing te financieren; er is een agrarisch bestel dat een even wichtige economie verzekert. En de Canadees heeft het organisatietalent om de ontwikkeling van zijn land te leiden. Er is een tekort aan mensen. Hierin moet voorzien worden om de indus triële projecten, die in opbouw zijn te bemannen, om de agrarische productie op peil te houden en om de stijgende behoefte aan ambachtslieden te bevre digen. Er zijn plaatsen zonder bakker, zonder slager of zonder electricien. Er is mankracht nodig en daarom maken de emigranten, die aanpakken, door zetten en doorzweten, het goed. Voor al, nadat zij over hun „doofstomheid" als zij geen Engels kennen en over de eerste aanpassingsperiode heen zijn. De emigranten hebben het lang niet FEUILLETON 71. door NIEK VAN DER ZWAAN. Ze had rustig de avond afgewacht in haar hotel. Wel had ze post kun nen vatten voor het bankgebouw, maar het zou al heel toevallig geweest zijn als hij er juist nu was gekomen. Nu was ze in zijn nabijheid. Ze voelde het en zenuwachtig beefden haar handen. Ze wilde niet langer wachten. Haar hart trok naar de man, die ze liefhad en die ze wilde redden van de ondergang. Nummer 39 was een café, zoals de meeste andere percelen. Nog eens aarzelde ze, toen ze voor de deur van nummer 39 stond. Hier klonk geen muziek maar enkel zacht stemmenge- roes. Resoluut draaide ze de klink om en trad binnen. De kroeg was halfvol mannen en vrouwen, die er zaten te roken en te drinken. Ergens in een hoek stond de tapkast, waarachter een welgedane zo gemakkelijk als in Nederland; er wordt langer en harder gewerkt; va- cantie is een onbekend begrip, levens afwisseling is er geringer, de woning kaler, maar men voelt zich desondanks gelukkig, want er is een allesoverheer sende levensprikkel. Men heeft het gevoel: dit land geeft ons een faire kans, de eerlijke mogelijkheid om pre cies datgene te bereiken wat er in ons zit, wat wij kunnen bereiken. En het zelfde geldt voor de kinderen, ook zij krijgen een ruime en eerlijke kans. Toen na de oorlog - in 1946 - de emigratie uit Nederland naar Canada aanving, riep de Canadese regering particuliere, meest kerkelijke organisa ties te hulp, doch ook deze hadden nog geen ontwikkelt apparaat. Dit is nu geheel anders. Zowel de regering als de kerken hebben over het gehele land verspreide en goed ingewerkte organisaties, die de emigrant, waar hij ook komt, opvangen en in grote on derlinge samenwerking in een geschikte werkkring plaatsen. Voor kleinere ge zinnen wordt het huisvestingsprobleem tegelijk bij aankomst geregeld, voor grotere gezinnen dient dit vooraf te geschieden. Om zich later met succes te vesti gen moet de emigrant tijdens zijn aanlooptijd zo dicht mogelijk met zijn neus op de kans zitten, die het land biedt. Nu vindt men deze kansen overal verspreid, doch wel in het bijzonder in de nieuwe ontwikkelingsgebieden. Hier vindt de boer en de tuinder nog zeer goede grond tegen lage prijzen, hier zijn nog de plaatsen zonder bak kerij, slagerij enz. Het Peace-River gebied, district in het N.W. van Alberta, is tweemaal zo groot als Nederland en staat aan het begin van zijn ontwikkeling. Honderd duizenden hectare grond wachten nog op ontginning, terwijl de landverove- ring hier 700 km NW van Canada's olie-hoofdstad dag in dag uit voort gaat. Er is olie in Peace-River gevon den; een mijngebied ligt ten Noorden er van. De afzet van de producten is verzekerd. waard met critische blik de binnenge- komene taxeerde. Miep was zich be wust, dat veler ogen op haar gericht waren, toen ze binnenkwam, maar ze trok er zich niets van aan en toen haar ogen enigszins aan het scherpe licht gewend waren keek ze rond, of ze Wijnandse kon ontdekken. Maar wie ze zag, Ger was er niet. Ze slaakte een zucht van teleurstel ling. Tegenover de tapkast ontdekte ze een leeg tafeltje en daaraan nam ze plaats. De waard schoof achter zijn domein vandaan en kwam breed naar haar toe. Kalm bestelde ze een glas bier en toen dit even later door dezelfde man gebracht werd, opende ze haar tasje, haalde er een bankbiljet uit dat ze de man omzichtig in de hand drukte en zei: „Vertel me eens, waar ik de Hollander kan vinden. Ik moet hem dringend spreken". De waard stopte achteloos het briefje in zijn zak, maar zijn geoefende ogen hadden onmiddellijk ontdekt, dat het een behoorlijk bedrag vertegen woordigde. Hij krabde zich eens ach- Twee jonge tuinders, verleden jaar Mei gearriveerd, hebben een stuk land dat er oorspronkelijk uitzag als een kaal voetbalveld, opgekweekt tot een bedrijfje dat dit jaar voor 15.000 dol lar produceert, waarvan de eigenaar en ieder van hen beiden een derde verkrijgen. Enkele kilometers verder een veebedrijfje van een Nederlander, die ontdekt heeft, dat het district een groot tekort aan veebedrijven heeft. In de volgende plaats een old-timer, 25 jaar geleden geëmigreerd, maar nu dan ook met 5 zonen in het bezit van 6 landbouwbedrijven, tezamen 900 ha groot. In Fairview, een plaatsje met een nieuwe moderne landbouwschool, waar ook de emigrantenzonen en -dochters hartelijk welkom zijn, is de model melkinrichting van de heer Pont met zijn energieke jonge Canadese vrouw. Het dorpsbestuur had - voordat deze vestiging plaats vond - een stemming uitgeschreven onder de burgerij of men gepasteuriseerde melk wenste of niet. Er waren maar twee stemmen tegenvan de twee Chinezen die de plaatselijke milkbar exploiteren en die nu de grootste klanten zijn. In Spirit River woont de familie Mollinga uit Ede, vijf jaar geleden ge ëmigreerd en thans verheugd met de geboorte van een drieling, een gebeur tenis, waarmede de gehele plaats enthousiast meeleeft. Ook in de vorm van: bij aankoop van één wieg, twee wiegen cadeau. Ik wilde niet achter blijven. De juffrouw die mij in een willekeurige winkel hielp bij het uit zoeken van drie kleinigheidjes wist mijn probleem direct op te lossen2 rose en 1 blauwe. De vader vestigde zich als electriciën en maakt het pri ma. Datzelfde geldt voor zijn honderd duiven, een liefhebberij die hij niet behoefde te offeren. Natuurlijk is het niet alles rozegeur en maneschijn. Het is hard werken, zwoegen en ploeteren, maar er is ook de goede kans. In het hartje van Manitoba woont een familie uit Putten, waarvan de man tijdens de verschrikkelijke ge- ter zijn oor en was kennelijk in twee strijd. „Tja," zei hij, een uitvlucht zoekend, „er komen hier zoveel mensen, Hol landers en andere, weet ge en het zal de vraag zijn, of ik de Uwe kan vinden". Miep dronk van haar bier, zonder blikken of blozen, hoewel ze bier al tijd afschuwelijk had gevonden en haalde ongeduldig de schouders op. „Ik weet, dat hij hier regelmatig komt," zei ze op zachte toon. „En je kunt straks nog zo'n briefje krijgen, als je me bij hem brengt. Ik zal er voor zorgen, dat je er geen last mee krijgt". Nog steeds was de waard in twee strijd. Achterdochtig keek hij n.:ar de jonge vrouw in de bontmantel. „Awel, ge zijt toch niet van de poiies?" „Welnee, man, hoe kom je daar bij. Ik ben zijn zuster". „Ja, dat verandert de affaire, zulle. Ik zal es zien, wat ik doen kan „Best, maar laat het niet te lang duren". De waard ging terug naar zijn tap- beurtenissen in 1944 - hij was toen 48 jaar oud - de dodendans ontspron gen was. Vier jaar geleden waren zij geëmigreerd met 4 zonen en 2 doch ters, met achterlating van hun boer derij van 7 ha. Hij bezit nu op af betaling een bedrijf van 650 ha., dus bijna 100 x zo groot als zijn Put- tens bezit. Zij, in het zwart met strak gekamde haren, zo van de Veluwe, was de zuinige beheerster van deze 'reuzenonderneming en het centrale punt, de motor van het gezin. Ook treft men dwazen aan. Lieden die er niets van begrijpen. Een jonge man, juist aangekomen en geplaatst bij de beste boer van het district, had de mond vol over de krenterigheid van de Canadese boeren. Hij bleef er niet langer, want als arbeider in het nabij gelegen krankzinnigengesticht verdien de je wel 50 dollar in de maand meer. Daar ging hij heen. Deze jongeman vergat dat ook de Canadese boer de Nederlandse kat uit de boom kijkt. Was hij gebleven en had hij getoond - ook voor 50 dollar minder - wat in hem zathij zou over één of twee jaar de beste boerderij van het district hebben kunnen overnemen. En nu? Van de hak op de tak springend voor wat meer geld, is hij bezig zijn toe komst te verknoeien. Niet iedereen is geschikt voor emi gratie. Om langs deze weg een toe komst te maken, moet men tot de doorbijters behoren. Een emigrant moet offers kunnen brengen, moeilijk heden en tegenslagen overwinnen, doorzetten en aanpassen. Lang niet iedereen is geschikt voor emigratie. Bovendien is Canada niet geschikt voor iedere emigrant, zelfs al is hij of zij de beste doorzetter.. Canada heeft een lange winter en veel beroepen zijn zeer gevoelig voor dit seizoen. Voor emigranten in zulke beroepen zijn er even goede of zeifs betere mogelijkhe den elders op onze wereldbol bijv. in Australië, waar men in alle beroepen het gehele jaar door kan werken en in Zuid-Afrika, Nieuw Zeeland en Bra zilië waar hetzelfde geldt. Aan goede emigratie-mogelijkheden is geen gebrek, tenminste voor wie geschiktheid tot emigratie bezit. Op goede emigranten komt het aan. Nog altijd zijn er stakkers, die me nen, dat men in een Engels sprekend land zelfs als doofstomme succes kan bereiken. Zij geven de schuld aan dat kast en dacht na. Miep hield hem in het oog. Ze was er van overtuigd, dat Wijnandse in de onmiddellijke nabij heid was Maar waar? Ze had er als nog geen flauw idee van. Er gingen een paar minuten voorbij en toen wenkte de waard haar, haast onmerkbaar. Ze begreep hem onmid dellijk en stond op, waarna ze hem volgde. Door een tussendeur kwam ze in een nagenoeg duistere gang. Maar ze had geen angst. Ze had slechts één verlangen: naar Ger! De tocht door de donkere gang scheen eindeloos. Maar opeens bleef de man staan en opende een deur. Een hel lichtschijnsel kwam het twee tal tegemoet en de waard liet haar naar binnen gaan. „Daar zit hij," fluisterde de man. „Maar vertel hein niet, dat ik U hierheen gebracht heb Ze haalde het tweede bankbiljet te voorschijn en drukte dit veelbeteke nend in zijn vette hand. Daarna sloot de waard de deur achter haar dicht. Ze bevond zich nu in een kleine kamer, waar slechts drie tafeltjes ston den. Aan elk van deze drie tafeltjes

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1953 | | pagina 1