CORSETTEN
Emigranten:
Leert de taal van Uw toekomst
in
rd" te Sluis.
DE ZWARTE VLEK
8
De E.V.O. roept de medewerkino in
van alle bielenvervoerders.
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DEREN
8e Jaargang Nummer 401
Vrijdag 26 SEPT. 1952
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Het mag als bekend worden ver
ondersteld dat het volgend jaar land-
bouwemigranten in Canada kunnen
worden geplaatst. Van groot belang is
dat zij zich onmiddellijk melden, daar
het noodzakelijk is dat zij in het voor
jaar in Canada aankomen. Zij die zich
inmiddels hebben aangemeld of dit nog
in September zullen doen, hebben hier
mee de eerste stap gezet op de weg
naar hun vestiging in het nieuwe land.
Toch zou het verkeerd zijn, na deze
stap maar lijdzaam te blijven zitten
afwachten tot er een papiertje in de
bus komt. Wie de A van Aanmelding
zegt, moet ook de B van Boekje zeg
gen en met dit laatste bedoelen wij
dan meer in het bijzonder het leer
boekje Engels.
Toen de Australische Minister voor
de Immigratie onlangs in ons land
was - en wat hieronder over het leren
van Engels gezegd wordt, geldt na
tuurlijk niet alleen Canada, maar ook
Australië en Nieuw-Zeeland - wees hij
er in een persconferentie op, welke
moeilijkheden de onvoldoende beheer
sing van de Engelse taal voor vele
immigranten meebracht. Speciaal geldt
dit ook voor landbouwers, die immers
niet in groepsverband werken, waar
door er niemand bij de hand is om
een opdracht, die door gebrek aan
taalkennis verkeerd wordt begrepen,
nog bijtijds in goede banen te leiden.
Het geeft natuurlijk de grootste moei
lijkheden, wanneer iemand wordt uitge
zonden om de koeien te melken en in
plaats daarvan de kippen slacht. Zo'n
vaart zal het gewoonlijk niet lopen,
maar de landbouwer die denktik ken
m'n vak, dus ik red mij wel, zou zich
wel eens lelijk kunnen vergissen. De
werkmethoden in de immigratielanden
zijn nu eenmaal anders dan bij ons,
zodat hij zijn gebrek aan taalkennis
niet kan goedmaken door het feit dat
hij de „routine" van een boerderij kent.
-Veel dingen op de Canadese of Austra
lische bedrijven zullen vreemd voor
hem zijn en wanneer hij de uitleg niet
volgen kan, maakt hij een „domme"
indruk. En zoals men weet is het met
eerste indrukken als met katten ze
hebben een uiterst taai leven. Wil de
immigrant dus geen katterig gevoel
overhouden van zijn eerste tijd in het
nieuwe land, dan moet hij zorgen dat
hij zich niet alleen tijdig meldt, maar
ook tijdig begint zich met het Engels
vertrouwd te maken. En natuurlijk
geldt hetzelfde ook voor andere dan
landbouwemigranten. Zo was er een
FEUILLETON
14. door NIEK VAN DER ZWAAN.
„O," sprak hij op luchtige toon, „ik
begrijp best, dat je het niet prettig
vind dat ik je dit zeg, maar heus, ik
gevoelde mij daartoe gedrongen. Ten
slotte ben je een huisgenoot van ons,
nietwaar?"
„Zo? Nou, dank je wel voor het
vermaan. Maar ik kan het anders niet
erg christelijk vinden als een meisje,
waarop niets te zeggen valt, achter
haar rug om, verdacht wordt gemaakt".
De ander lachte vergoelijkend. „Kijk
eens, Wijnandse, jij kent haar pas
enkele maanden. Ik ken haar al jaren,
van onze prilste jeugd af. En daarom
kan ik haar beter beoordelen dan jij.
Overigens behoef je mij niet te gelo
ven. Je zult het van andere zijden toch
ook wel gehoord hebben, dat het, op
z'n zachtst uitgedrukt, een eigenaardig
kind is. Hoeveel patroons heeft ze al
gehad?"
MEDISCHE
■5-
Langestraat 38 a
OOSTBURG
Nederlands meisje in Nieuw Zeeland
dat zich er over beklaagde dat zij nog
steeds als hulpverpleegster dienst moest
doen, terwijl haar vriendin, die precies
hetzelfde diploma had en gelijk met
haar was aangekomen, al volwaardig
verpleegster was. Maar geen wonder
haar vriendin was zo verstandig ge
weest om Engels te leren en zij niet
En men vertrouwt tenslotte geen zieke
toe aan een verpleegster die, wanneer
zij een opdracht krijgt met de toevoe
ging „to be quick about it" (haast te
maken), de ongelukkige patient mis
schien een hoeveelheid kwik zou toe
dienen.
Emigratie is nu eenmaal geen picnic.
Het is een voor het gehele verdere
leven beslissende stap, die met een gro
te mate van verantwoordelijkheidsbesef
genomen moet worden. Het getuigt dan
ook van een grenzenloze lichtzinnig
heid, wanneer men zich zomaar „losjes
weg" aanmeldt en de zaak verder maar
op zijn beloop laat zonder de moeite
te nemen de taal van het land waar
men heen wil te leren. Uit talrijke
rapporten blijkt dat die gevallen, waar
in de emigrant niet slaagt, voor een
belangrijk deel terug te voeren zijn op
te gebrekkige taalkennis. Het is daar
om met klem aan te raden, zijn emi
gratie zorgvuldig voor te bereiden en
daarbij een allereerste plaats in te
ruimen aan het leren van de taal, met
welks hulp men zijn toekomst in het
nieuwe land moet smeden.
Ten tijde van de suikercampagne
wordt door een groot aantal bieten
vervoerders een zeer intensief gebruik
gemaakt van de openbare weg. Deze
vervoerders, die veelal in tarief rijden,
trachten dagelijks een zo groot moge
lijke hoeveelheid bieten binnen de
kortste tijd naar de suikerfabrieken af
te voeren. Daar het vervoer zich dik
wijls op een of twee suikerfabrieken
concentreert, vindt op de wegen, die
naar deze fabrieken leiden, enorm veel
vervoer plaats.
Daar het vorig jaar op enkele plaat
sen gebleken is dat de verkeerstoe-
stand op de wegen in de omgeving
van suikerfabrieken door het groot
aantal vrachtauto's onhoudbaar werd,
doet de E.V.O. een dringend beroep
Wijnandse maakte er kort en bondig
een einde aan. „Er nog langer over
discussiëren heeft geen zin. Juffrouw
Jacobs is bij mij in dienst en blijft bij
mij in de functie, waarin ik haar be
noemd heb. En ik trek van me van
hetgeen de mensen in dit kletastadje
van haar zeggen niets, maar dan ook
absoluut niets aan. Ik mag dan nog
jong zijn, maar ik kan heus zelf wel
beoordelen of iemand deugt of niet".
De Rooy haalde zijn schouders op.
„Enfin, ik achtte me verplicht je te
waarschuwen, hè? Dus dan ben ik van
alle verantwoording af. Ik was m'n
handen in onschuld, als je te zijner
tijd tot de conclusie komt, dat ik toch
gelijk heb gehad".
In een gemelijke stemming kwam
Wijnandse thuis. En zelfs 's middags,
toen de meisjes musiceerden, kon de
goede stemming niet meer terug ko
men. Bovendien had hij hoofdpijn ge
kregen, zodat hij een eerlijk excuus
had om des avonds vroeg naar boven
te gaan.
's Maandagsmorgens, na afwerking
van de post, die na de Zondag nooit
op alle bietenvervoerders om de ver-
keersvoorschriften strikt in acht te ne
men. Hun wijze van rijden dient in
ieder geval zo te zijn, dat het overige
verkeer niet in gevaar kan worden
gebracht.
Ook worden de vervoerder» drin
gend verzocht er op toe te zien dat
de wegen door afvallende bieten en
klei niet worden verontreinigd.
Nieuwe mogelijkheden bij
kleinere werktuigen
Het is nog slechts luttele jaren ge
leden, dat enkele vooruitstrevende land
bouwers er toe overgingen hun wagens
van luchtbanden te voorzien. Sindsdien
heeft het gebruik hiervan een enorme
vlucht genomen.
De besparingen en krachtverbruik
hierdoor verkregen, zijn van zeer grote
betekenis. Het is wel overbodig thans
nog een nadere uiteenzetting te geven,
dit feit is voldoende bekend. Vreemd
is het evenwel, dat nog niet alle van
deze kleinere landbouwwerktuigen met
een luchtband zijn uitgerust.
Speciaal denken wij hier aan de
kruiwagen voor het kleine bedrijf. Het
is toch wel zeer opmerkelijk te noemen,
dat men nog niet op alle boerenbedrij
ven een kruiwagen met rubberband
aantreft. Hoeveel gemak en voordeel
zouden bok hiermede bereikt kunnen
worden.
Niet alleen dat kruiwagens op lucht
banden veel lichter lopen dan de
ouderwetse modellen, maar er zijn zo
veel andere voordelen aan verbonden.
De veerkrachtige luchtband bescha
digt geen vloeren en het voortduwen
is veel lichter.
Bovendien kan men met zo'n krui
wagen op luchtbanden trillingvrij en
schokvrij over straat en keiwegen
rijden.
Men zal met een dergelijke kruiwa
gen gemakkelijk over geploegd land
kunnen rijden, zonder dat klei of sneeuw
abnormaal aan een luchtband zal blij
ven hangen.
Het is toch wel de moeite waard,
dat aan dit punt eens wat meer aan
dacht wordt geschonken, te meer daar
de nog in gebruik zijnde kruiwagens op
een gemakkelijke en niet te kostbare
manier voorzien kunnen worden van
een complete as met velg en luchtband.
veel was, vroeg Miep op gedempte
toon, want in het kantoortje zaten nu
ook de nieuwe typiste en de boek
houder: „Hoe vindt U de oudste zoon
van de Rooy?"
Wijnandse fronste zijn wenkbrauwen
en dacht terug aan het gesprek van
de avond tevoren. Hij overwoog even
zijn woorden, voor hij antwoordde.
Ten slotte zei hij: „Ik geloof, dat het
beter is, om over deze jongeman maar
geen oordeel uit te spreken".
Ze knikte tevreden. „Juist, dit ant
woord zegt mij al genoeg".
Tot Wijnandse's stomme verbazing
kwam de persoon in kwestie in de
loop van de morgen onverwachts het
kantoor binnenvallen.
„Goeie morgen," begroette hij op
joviale toon. „Die bediende van jou,
die de deur opende, zei, dat hij mij
niet onaangediend mocht binnenlaten,
maar ik heb hem aan het verstand
gebracht, dat hij voor mij wel een
uitzondering kon maken. Beste kerel,
ik kom je bedrijf eens bezichtigen".
„Dat stel ik geweldig op prijs,"
antwoordde Wijnandse, inwendig woe
Ongetwijteld ligt voor toepassing van
de luchtband bij de kleinere werktui
gen voor land- en tuinbouw nog een
groot terrein braak.
Maandagmiddag had alhier in het
fraaie kerkgebouw der Herv. gemeente
een samenkomst plaats, in verband met
de officiële opening van een nieuwe
vleugel van „Rozenoord", waarvoor
grote belangstelling bestond.
De voorzitter van de Vereniging
Protestants Tehuij, de heer C. M. van
den Broecke, heette allen hartelijk
welkom, waarna Ds. Groenveld voor
ging in gebed.
Hierna richtte de voorzitter zich tot
Jhr. Mr. de Casembroot, Commissaris
der Koningin in de Provincie Zeeland,
met de woorden „Zonder uw tegen
woordigheid zou het geweest zijn als
een familiefeest, waar de stoel van de
vader onbezet was gebleven" en dankte
hem voor zijn bereidwilligheid om de
opening te willen verrichten. Ook ver
welkomde hij het lid van Ged. Staten,
de heer A. Schout.
De heer van den Broecke gaf een
overzicht van hetgeen aan de bouw
is voorafgegaan en sprak waarderende
woorden tot allen, die hebben mede
gewerkt aan het tot stand komen van
de nieuwe vleugel aan „Rozenoord".
Ofschoon dit nieuwe gedeelte niet zo
spoedig bevolkt was als men gewenst
had, kan men toch tevreden zijn. Door
bemiddeling van de Inspecteur van de
Dienst Maatschappelijke Zorg van het
Ministerie van Binnenlandse Zaken, de
heer S. J. G. van Leeuwen, werd een
aantal gerepatrieerden ondergebracht.
Dank werd gebracht aan de heer J.
P. Wage en echtgenote, voor de keu
rige wijze waarop zij hun taak ver
richten, eveneens dankte hij zijn mede
bestuurders, speciaal richtte hij zich
tot mevr. Risseeuw, voor haar goede
zorgen betoond bij de meubilering en
personeelsbezetting.
Tenslotte richtte hij zich tot de be
woners van „Rozenoord", die hij noch
„oudjes" nog „verpleegden" kon
noemen en zeide dat men er naar zal
streven om ook het oude gedeelte ge
lijkwaardig te maken aan de nieuwe
vleugel.
De Commissaris der Koningin nam
daarop het woord en sprak o.a. de
wens uit, dat de nieuwe vleugel aan
de gestelde verwachtingen zou mogen
voldoen.
Verder werd nog gesproken door de
heren Glerum, Lijnzaad, Van Leeuwen,
dend. „Je zult me echter hopelijk niet
kwalijk nemen, dat ik geen tijd heb
om je rond te leiden. Juffrouw Jacobs,
wilt U zo goed zijn om mijnheer de
Rooy de drukkerij te laten zien?"
Toen hij even het gezicht van het
meisje opnam - ze keek hem met een
vernietigende blik aan en stond op,
de lippen stevig op elkaar geklemd -
had hij inwendig schik.
„Juffrouw Jacobs," zei de Rooy ho
ningzoet, „dat vind ik nog eens pret
tig. Zie je Wijnandse, we zijn namelijk
oude kennissen van elkaar".
„Dat wist ik," antwoordde Wijnandse
droogjes. „Dan zullen jullie elkaar wel
kunnen vermaken".
's Middags om twaalf uur, toen het
nieuwe kantoorpersoneel vertrokken
was, keek Miep Jacobs haar patroon
met een woedende blik aan.
„Dat was gemeen!" viel ze uit.
„Echt gemeen! U weet, dat ik hem
niet kan luchten of zien".
Wijnandse draaide zich naar haar
toe en deed alsof hij stom verbaasd
was. „Mijn lieve kind, waar heb je
het eigenlijk over?"
