CONFLICT
Het verlaten eiland
In het Nieuwe Jaar
Nieuwjaarsrede Directeur-Generaal der PIÏ
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
8e Jaargang Nummer 363
Vrijdag 4 JAN. 19^
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Als hst bestaansrecht van een be
stuursorgaan der Verenigde Naties,
mag worden afgemeten naar de resul
taten die het bereikt, dan behoort de
Beheerschapscommissie wellicht te wor
den opgeheven. Er zou iets heel anders
voor in de plaats moeten komen. In
ieder geval zou het een streep moeten
zetten onder haar bemoeizucht, speci
aal t.a.v. territoriën, waar haar tussen
komst gevoelens wakker roept, die
hoogst ongewenst zijn.
Genoemde commissie legt zich, naar
Amerikaans voorbeeld, toe op 't zelf
standig maken, van allerlei volkeren
en bevolkingsgroepen, die daartoe nog
niet rijp zijn. De praktijk heeft echter
tot dusver uitgewezen, dat de voor zo'n
land dan in elkaar gezette regering,
gemakkelijk in handen raakt van lie
den, die als onbetrouwbaar te boek
staan. Het is slechts het uiterst linkse
element, dat er volop profijt van trekt.
Her verbazingwekkende daarbij is, dat
de politici, die in Washington de blok
vorming tegen het communisme pre
diken, t.a.v. van de Beheerschapscom
missie e.d., het voortgaan van een
heilloos ontbindingsproces wensen te
bevorderen.
Onder deze omstandigheden, vormt
het nieuws, over het tijdelijk verdwij
nen van Zuid-Afrika uit de Algemene
Vergadering der V.N., te Parijs, een
logisch, doch onaangenaam gevolg.
Hieraan is voorafgegaan, het weg
lopen van de Zuid-Afrikaanse gedele
geerde, uit de Beheerschapscommissie
zelf, nadat deze een resolutie had aan
genomen, waarin de stamhoofden van
de Heroro's Damara's en Ovambo's
werden uitgenodigd, naar Parijs te ko
men. Zulks om „hun standpunt ken
baar te maken" over het voorstel, het
hele gebied onder beheer van de
Verenigde Naties te plaatsen. Zoals
bekend, is Zuid-West-Afrika een voor
malige Duitse kolonie, die de Zuid-Afri
kaanse regering reeds in opdracht van
de Volkenbond bestuurde en die sinds
dien practisch een geheel vormt met
de S.A. Unie. Het is moeilijk te ge
loven, dat de bevolking, die haar be
vrijding van „de barbaarse en harteloze
bezettingstijd onder het Duitse bestuur"
(tot 1918) nog regelmatig herdenkt, en
in de jongste wereldoorlog 7.000 vrij
willigers voor Geallieerde Krijgsdienst
leverde, nu haar loyaliteit tegenover de
S.A. Unie zou willen prijsgeven. Ster
ker nog, het stamhoofd van de Heroro's,
een bevolkingsgroep waarvan de V.N.
commissie zegt, dat zij ontevreden is
over het huidige bestuur, heeft op 4
December j.l. een schrijven gericht tot
FEUILLETON
39)
door P. DE VRIES.
Een boot werd neergelaten en het
duurde nog maar even, toen het vaar
tuigje naar de plaats kwam waar Kees
stond. Kwiek stapte Whiteheaven uit
en drukte Kees de hand.
„Zo, jong," zei hij opgewekt, „daar
zijn we dan eindelijk, hè!"
„Ik weet niet, of je er erg in gehad
hebt, maar je bent vier en twintig uur
te laat," merkte Kees sarcastisch op.
„Dat weet ik ook wel," antwoordde
de ingenieur lachend. „Kom maar
gauw mee aan boord, je zult wel
honger hebben. Jozien heeft een uit
gelezen diner voor je klaar staan".
En inderdaad voelde Kees, nu alle
spanning geweken was, dat hij een
razende honger had.
HOOFDSTUK XXVI.
Even later werd Kees in de salon,
waar het electrische licht helder brandde,
de - inmiddels tot Ambassadeur in
Nederland benoemde - Gouverneur Col.
P. I. Hoogehout, waarin hij zonder
enig voorbehoud zegt, dat hij het vele,
dat de S.A. Unie voor zijn land heeft
gedaan, op hoge prijs stelt en dat hij
- vanzelfsprekend - de nauwe samen
werking wil voortzetten! Z. Exc. de
Gouverneur, wiens vertrek in verband
met zijn benoeming, door heel Zuid-
West Afrika betreurd wordt, waar
schuwde de bevolking acht te geven
op vreemdelingen, die zich in hun za
ken dringen en voorgeven hun belangen
te behartigen. Zij trachten, zo ver
klaarde hij, zich alleen maar ver
dienstelijk te maken, om privileges te
verkrijgen en in de toskomst misschien
een mooi ambt te bekleden.
N.a.v. de voorvallen bij de V.N. te
Parijs, zei de ministerpresident Dr.
Malan kort daarop in Pretoria„De
overweldigende meerderheid van het
volk van Zuid-Afrika heeft de recente
loop der gebeurtenissen, met veront
waardiging gevolgd. Van het begin af
is Zuid-Afrika in zijn goede naam aan
getast, beledigd en onteerd. In strijd
met het Handvest der V.N., haar be
palingen en procedure, is over onze
hoofden heen getracht, contact te ma
ken met personen in Zuid-West-Afrika,
in zonderheid met Michaël Scott, een
beruchte, vijandige en fanatieke buiten
lander en agitator. Op hem werd een
beroep gedaan, om tegen ons te ge
tuigen."
De Gouverneur tekende hierbij aan,
dat genoemde Michaël Scott, zowaar
een gewezen dominee, nog nooit in
Zuid-West-Afrika geweest is!
Alles bijeen, ontkomen we niet aan
de indruk, dat enige lieden uit de be
staande situatie een slaatje trachten te
slaan, ten koste van de inwoners, de
verstandhouding met Zuid-Afrika
en de politieke rust die het gebied tot
dusver heeft gekenmerkt. Laten we
hopen, dat allen, die hierbij betrokken
zijn, zich tijdig zullen bezinnen en géén
drukte maken over zaken, die men
beter op hun beloop kan laten.
(J. P. de Klerk).
Ook in 1952 gaat het werk verder
het zoeken naar redelijke oplossin
gen voor allerlei problemen, op uiteen
lopende terreinen van het leven.
Wij in Nederland zullen er goed
aan doen, onze persoonlijke belangen
niet onnodig op te blazen, aan onze
tijdelijk gevraagde offers niet te zwaar
te tillen, en oog te hebben voor afstan
den, maten en gewichten, in de wereld
van heden.
doch waar de ruiten afdoende afge
schermd waren, met een hoeratje ver
welkomd door de anderen cn het
scheelde maar een beetje, of Josien
had hem omhelsd. Op het laatste mo
ment bedacht ze zich echter, maar in
haar ogen blonken twee tranen en
Kees voelde zich geroerd door deze
hartelijkheid.
„Goeie genade, mensen," zei hij,
een beetje onthutst, „jullie doen net,
alsof ik maanden weggeweest ben. En
het is nog maar nauwelijks vier en
twintig uur geleden, dat ik van boord
ben gegaan. Kom, maak alsjeblieft niet
zo'n drukte. Vertel me maar liever
eens, wat jullie de hele dag uitge
spookt hebben".
„Maar eerst eten, jongeman," be
sliste Josien, „want je zult best iets
lusten".
„Ja, dat inderdaad. Doch intussen
kunnen jullie wel vertellen. Apropos -
hij diepte de geplukte vruchten uit
zijn zak - moet je eens proeven. De
smaak is voortreffelijk".
Bream nam een der vruchten in zijn
hand en knikte. „Ja, die ken ik wel.
Wie dit jaar voor het iaam gaat
zitten kijken, hoe het huis van zijn
buurman afbrandt, zal te laat ontdek
ken, dat door overgewaaide vonken,
het dak boven z'n eigen hoofd ook in
lichte laaie staat!
Ziedaar waarom, bij voorbeeld, het
instituut der Verenigde Naties nog zin
heeft. Met het zwaard van de Veilig
heidsraad (in Korea), en de bliksem
afleider van de Algemene Vergadering
(nog enige weken, te Parijs).
In laatstgenoemd college heeft de
voorzitter-van-het-jaar, de Mexicaan Dr.
Nervo, tot grotere spoed gemaand.
Zodra een discussie ontstaat, die veel
tijd kost, vraagt hij laconiek of er geen
sub-commissie in de buurt zit, die het
verder kan afhandelen, en o wee als
een gedelegeerde een lange toespraak
houdt, die zijn tijdschema belaagt! Dan
springt Dr. Nervo op, met de dreigende
houten hamer omhoog, achter de
groene tafel, fel belicht door de schijn
werpers van film, fotodienst en televisie,
en hij kijkt de spreker bijna moord
lustig aan, ja, dwingt hem als-het-ware
met zijn ogen, om er een eind aan te
maken!
Ieder hoopt trouwens, dat weldra de
laatste hamerslag zal weerklinken, en
de delegaties naar huis kunnen gaan.
Laat ons hopen, ds.t alle goedwillenden
het dan met elkaar eens geworden
zijn over onderlinge verschillen, en dat
men werkelijk een éénheid zal vormen
tegenover ieder, die de rechten, vrij
heden en levens van anderen in gevaar
brengt. Zo'n goed begin zou metter
daad het halve werk zijn
(J. P. de Klerk).
Loonlij'sten en zegelbladen zo
spoedig mogelijk gereed maken
Op de werkgevers in de land- en
tuinbouw wordt een dringend beroep
gedaan, om voorzover zulks nog niet
reeds geschiedde, de loonlijsten over
1951 voor de afdelingen der Bedrijfs
verenigingen voor het Land- en Tuin
bouwbedrijf thans zo spoedig mogelijk
in gereedheid te brengen.
Voor een vlotte behandeling den
loonlijsten is het n.l. ten zeerste ge
wenst, dat deze in de eerste helft van
Januari in het bezit van de afdelingen
komen.
Voorts worden de werkgevers ver
zocht met het gereedmaken der zegel
bladen voor het Bedrijfspensioenfonds
voor de Landbouw niet te wachten tot
het bezoek van de districtsagent.
De omwisseling van de premiekaar-
ten der arbeiders, waartoe door de
Sociale Verzekeringscommissie zittingen
zullen worden gehouden, zal n.l. zo
Een soort grapefruit. Heb je daar op
geleefd?"
Kees lachte en nam aan tafel plaats,
terwijl hij de soep begon te proeven.
„Ik had nog wel wat bij me. Maar
vertel nu toch eens. Ik ben razend
nieuwsgierig!"
Bream nam het woord. „Je bent
geen zeeman," begon hij op rustige
toon, aan zijn pijp trekkend, „anders
had je kunnen weten, dat gisteren te
gen de morgen de eb intrad en daar
om kon ik het niet wagen om naar
dit eiland te varen. Aangezien je ge
wapend was, kwamen we overeen, om
je maar een dag hier te laten en zelf
uit het gezicht van het eiland weg te
stomen. Je bent geen kleine jongen
meer en daarom hadden we geen
vrees voor je. Dat onze veronderstel
ling juist was, blijkt uit het feit, dat
we je hier gezond en wel aangetroffen
hebben. Welnu, onze marconist heeft
contact gekregen met Guadalcanal, een
der andere eilanden van de Saiomons-
groep en wij besloten even naar dit
eiland te varen. We zijn er een uurtje
geweest en hebben tevens het een en
spoedig mogelijk plaatsvinden. Het is
dus nodig, dat aan de arbeiders voor
dien de strookjes over het 4e kwartaal
1951 ter hand worden gesteld.
Aan de arbeiders wordt verzocht er
mede voor te zorgen, dat alle strookjes
over 1951 tijdig in hun bezit komen
zodat deze op de premiekaart kunnen
worden geplakt.
In de geheel bezette van Houwe-
lingenzaal van de Hoofdbestuursge
bouwen aan de Kortenaerkade te
's-Gravenhage, heeft de Directeur-
Generaal der PTT, de Heer L. Neher
hedenmorgen zijn gebruikelijke Nieuw
jaarsrede gehouden voor vertegenwoor
digers uit alle geledingen van het
Staatsbedrijf der PTT. In de aanvang
van zijn rede, die muzikaal omlijst werd
door een PTT-koortje, herdacht de
heer Neher de 126 doden, die aan het
bedrijf ontvallen zijn in de loop van
1951 en memoreerde hij verder de
2184 werkers, die eervol van het be
drijf afscheid namen, hetzij door pen
sionnering, hetzij door vertrek naar
elders, waarbij hij het vrij grote aantal
PTT-ers noemde, die naar Zuid-Afrika
zijn gegaan om in de PTT-dienst daar
een nieuw leven te beginnen. De heer
Neher zeide, dat hij het aan de ene
kant een eer vond, dat Zuid-Afrika
zoveel bekwame werkers bij ons heeft
gevonden en voor dienst aldaar geschikt
bevonden, maar hij stipte anderzijds
nog even het gevoelige verlies aan er
varing en deskundigheid aan, dat het
bedrijf hierbij lijdt.
Ook de UNO deed een beroep op
de vakbekwaamheid van de Neder
landse PTT-ambtenaren, die in het
komende jaar een aantal minder ont
wikkelde landen van advies zullen gaa
dienen.
Met vreugde constateerde de hee
Neher, dat in de verhouding tussen de
Nederlandse en Indonesische PTT een
stijgend vertrouwen merkbaar is. In
een kaleidoscopisch overzicht besprak
de Directeur-Generaal de gebeurtenissen
in de belangrijkste bedrijfsonderdelen
en uitte o m. de hoop, dat de regeling
van de radio-distributie dit jaar door
de Staten-Generaal zal worden behan
deld. De heer Neher merkte op, dat
hij het, gezien de ontwikkeling, zoals
die zich hier te lande had voltrokken,
voor ons land het beste achtte, als de
radio-distributie een bedrijfsonderdeel
van PTT zou blijven, zoals ook de
Minister van Verkeer en Waterstaat
in zijn nota aan de Tweede Kamer
heeft voorgesteld.
Spreker vertelde, dat in het nieuwe
ander ingeslagen ter aanvulling der
voorraden. Via een tolk hebben we
een der vorige bewoners van Saint
George gesproken. Het geheim van de
verdwijning is in ieder geval opgelost,
want zover bekend zijn alle vijfduizend
inboorlingen van Saint George terecht
gekomen op de andere eilanden. Zo is
er ook een klein deel op Guadalcanal.
We hebben deze man, die een soort
hoofdman is geweest, aangeboden mee
te varen naar Saint George, maar hij
is voor geen geld ter wereld te be
wegen terug te keren naar Saint
George. Het spookt er, was zijn enig
verweer en hoe wij ook betoogd heb
ben, dat hij geen gevaar te duchten
zou hebben als wij er bij zijn, hij wil
er niet meer terug keren.
Tegen de middag zijn we weer (e-
ruggestoomd om in ieder geval op
tijd voor het afnemen van de vloed
terug te kunnen zijn. We dachten wel
dat je op de afgesproken plaats
ons signaal zou letten en .j>.
gebleken is, dat alles als e 1
puzzle in elkaar pastt. Da*
„En hoe ben jij tyf
