„De Historische Deis."
Het verlaten eiland
E SCHAICE
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
7e jaargang Nummer 340
Vrijdag 20 JULI 1951
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat iO - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
V
door M. J. de Jager.
Bij het reisbureau is het, de weken
die voorafgaan aan de reis, een komen
en gaan. Wat daar allemaal besproken
wordt, voordat uiteindelijk eens door
adspirant-cliënt besloten is, zou op
zichzelf reeds Uw aandacht enige
avonden bezig kunnen houden. Dit is
echter met dit verhaal geenszins de be
doeling, wel veroorloof ik mij de vrij
heid om U enkele typerende gevallen
in deze te schetsen. Ja, er hoort ook
wat toe, wanneer men het vaste voor
nemen heeft, om binnenkort zo maar
de alledaagse bezigheden te verlaten,
om daardoor in een touringcar plaats
te nemen.
Ja, indien men spreken mag van een
grote dosis moed hebben is dit moge
lijk het geval bij het overwinnen van
een zekere schuchterheid, bij het
moeilijke van een beslissing nemen. En
dat alles is met de na-oorlogse jaren
er niet beter op geworden.
Begrijpelijk, dat U zich afvraagt, of
het werkelijk wel zo moeilijk is, om
een reis te gaan bespreken. Hoe het
zij, in ieder geval heeft mijn jarenlange
praktijk uitgewezen, dat beslissen tot
deelname van een reis en een speciale
keuze maken uit een reisprogramma
voor velen een niet gemakkelijke bezig
heid is.
Nu valt het niet te ontkennen, dat
de verscheidenheid van reizen na de
oorlog niet groot was. Voor ons land
en met name Zeeland was dit Jgunstig,
n.l. er werden een tweetal jaren terug
alléén maar dagreisjes, de drie en zes-
dagen Zeeland aangeboden, dit was zo
ook het geval met Zuid-Limburg.
Het eigenaardige nu was, dat men
voor Zuid-Limburg een grotere toeloop
had, dan dat dit het geval voor Zee
land was.
U zult zich afvragen, wat voor
redenen hiervoor bestaan hebben. Laat
ik U gerust stellen met het volgende
antwoord De oorzaak is vrijwel alge
meen te zoeken in het feit, dat het
reislustige publiek, onbekend is met
de schoonheid, welke Zeeland hun te
bieden heeft.
Laat ik U verder verhalen, over de
toekomstige touristen, die Zeeland zul
len gaan zien. Wij hebben juist een
mooie lente achter de rug, kortom het
jaargetij noopt elke stedeling een wan
deling over de boulevard te maken,
wat een groot woord hé, voor een stad
als Amsterdam, ja, en nog erger of
meer groot wordt dit, wanneer U be
denkt, dat Amsterdam geen boulevard
rijk is, echter voor een stedeling is het
steeds een goed vertoeven bij de
FEUILLETON
16) door P. DE VRIES.
„Bah, al die bollebozen in de kran
tenwereld zitten op hun geldzak en je
krijgt geen cent los. Soms bekruipt je
wel eens de zin, om de hele boel er
maar bij neer te gooien''.
„Dat laatste kan ik je adviseren,"
zei Kees op droge toon. „Wat zou je
er van zeggen, als ik je een baantje
bezorgde op het kantoor van mijn
vader?"
Ze keek hem verontwaardigd aan.
„Zeg eens, ik ben niet om werk ver
legen, hoor! In de journalistiek kan ik
altijd nog wel mijn kostje opscharrelen.
Geld moet ik hebben om de reis te
betalen. Zeg, als je toch helpen wilt,
misschien kun je je vader warm ma
ken voor mijn plan".
Hij keek haar verschrikt aan. „Voor
welk plan?"
„Doe niet zo achterlijk," antwoordde
ze ongeduldig. „Je begrijpt drommels
historische plaats van ons vaderland,
bij de plaats, waar in vroeger jaren en
eeuwen de Oost-Indië-vaarders hun
rijke lading binnenbrachten.
Met deze gedachten komen schijn
baar vele adspirant-touristen ons bu
reau binnen wandelen. Wat zegt U, is
het een dwaze voorstelling! Zodra komt
mevrouw Hamers over de drempel, kan
het de eerste zijn, die misschien voor
een reis naar Zeeland mag geboekt
worden? Hé ja, wat zou dat fijn zijn,
„want één schaapje over de dam en
dan volgen er meer", zegt het spreek
woord.
Ons voornemen aldus kennende,
neemt de spanning toe, naarmate me
vrouw Hamers meer het appartement
afd. bespreking of boekingen naderbij
komt. Dit is er niet beter op gewor
den, nu ik deze dame een welgemeende
zucht hoor slaken. Met enige aarzeling
wordt door haar het handtasje op de
balie gedeponeerd. Door ons is vanzelf
sprekend op de meest voorkomende
wijze gegroet, waarna ook mevrouw
Hamers een groet met een klein glim
lachje weet te bezigen. „Mijnheer",
zegt ze, „dat reisje naar Zeeland is
niet veel hé, U krijgt zeker geen
boekingen daarvoor, wel?" Door de
enorme spanning, die er enkele minu
ten bij mij was, antwoordde ik „Maar
mevrouw, het is één van onze mooiste
reizen". Mevrouw „Hoe kan dat nu,
mijnheer, in Zeeland is toch niet veel
te zien?" „Maar mevrouwtje, hoe kunt
U dat nu zeggen. Het is een pracht-
reis". Hierop kwam als antwoord een
„hm".
Mij door deze minder sterke tegen-
argumentering van mevrouw enigzins
meer zeker van mijn zaak gevoelende,
durf ik er iets meer op te wagen en
daardoor te zeggen „Maar mevrouw,
U komt, wanneer U een reis mee
maakt, terug, om hem altijd weer over
te doen". De betekenis van deze woor
den kunt U nog beter begrijpen, wan
neer ik U vertel, dat mevrouw Hamers
één van onze beste cliënten is, ieder
jaar gaat deze dame met haar man
via ons bureau een tiental reisjes ma
ken. Zeker is haar onze wijze van rei
zen uitstekend bevallen, waardoor dan
ook haar antwoord komt. „Welnu mijn
heer gaat U naar Zeeland?" Met enige
moeite (veroorzaakt schijnbaar door de
gemaakte overwinning) kan ik kalm
antwoorden „Op Maandag 2 Juli om
9 uur vertrek, mevrouw!" „Boekt U
mij dan en ook mijn man, mijnheer".
U begrijpt, dat het maar juist mogelijk
bleek, om met enige voorzichtigheid
het befaamde blauwe potlood te han
teren. Mevrouw betaalde ook reeds een
cautie en vertelde tevens, dat zij vol
gende week het restant van de reis
goed, wat ik bedoel. Zou ik bij de
Bank niet een lening kunnen sluiten?"
Hij schudde zijn hoofd en keek haar
olijk aan. Weet, ja, bankdirecteuren
hebben dit met krantenmagnaten ge
meen, dat ze beiden altijd erg op de
geldzak zitten. Jammer, hé?"
„Och, jammer ik kom toch wel
aan het benodigde geld, reken maar.
Als ik eenmaal iels in mijn hoofd ge
zet heb, gebeurt het ook. Daar kun
je van op aan".
„Ja, dat merk ik. Je hebt dus nog
steeds het plan, om ook naar dat
eiland te gaan?"
Ze knikte vastberaden. „Ja, jonge
man. Daar krijg je me niet van af".
„Wat zegt je vriendin wel van dit
dwaze plan?"
„O, die Bep is een heel aardig
kind, maar er zit geen initiatief in. Als
die maar kaartjes kan geven en geld
kan incasseren voor de Spoorwegen,
is ze al tevreden. Die heeft geen an
dere ambities. Ik wil wat zien van de
wereld".
„Wel, kijk dan naar buiten. Dan zie
je al een heel stuk".
som kwam voldoen.
Nu mevrouw Hamers besloten had,
bleek, dat er een zekere opluchting
gekomen was, de conversatie werd dan
ook op prettige wijze voortgezet. „Nu
mijnheer, tot de volgende week dan
hoor! Met vlugge dribbelpasjes ver
dween mevrouw Hamers. Nu waren
wij opgetogen over het eerste succes,
over de eerste boeking naar Zeeland.
Nadat wij nog enkele cliënten uaar be
horen onze diensten hebben weten aan
te bieden, waar misschien een twintig
minuten sinds het vertrek van mevrouw
Hamers mee verlopen waren, komt
daaraan, wie schetst onze verbazing
mevrouw Hamers.
Het is geen ijdel woord, maar onze
spanning komt in hogere sferen te
recht, zeer zeker door de gedachte als,
die komt een andere reis bespreken,
natuurlijk in de plaats van de reis naar
Zeeland. Onze gedachten klagen aan:
vanzelfsprekend niet op de juiste wijze
besproken, geen overtuiging weten te
geven, kortom, in dit korte moment
krijgt onze zelfverzekerdheid een da
nige knauw. Juist wanneer ik ai bezig
ben de oorzaak op te zoeken, wat aan
leiding mag zijn tot het terug komen
van Mevr. Hamers, b.v. fout in op
treden, in aanbieding der reis, enz.,
enz. zegt Mevrouw: „Mijnheer, ik kom
even terug, daar ik u wil vragen of
er nog vier personen bijgeboekt kun
nen worden, n.l. voor de heer en mevr.
Mathlener en het echtpaar Vos. U
begrijpt het al, dat nu door dit onge
dachte succes, wij ineens torenhoog
verheven waren door zelfverzekerdheid
en zelfvoldaanheid. Wij waren zeker,
dat de reis naar Zeeland volgeboekt
werd. Binnen de gestelde tijd was deze
overtuiging dan ook een feit gewor
den. Ja, zelfs was er nog een dame,
die beslist graag mee zou willen, ze
nam desnoods genoegen om op een
stoeltje plaats te nemen in het mid
denpad van de touringcar.
Hoe spijtig ons dit dan ook was,
wij mochten dit niet aannemen. Wat
was ik blij, dat een dertigtal touristen.
op Maandag 2 Juli Zeeland zouden
gaan zien. En toch, tegen U lezers en
lezeressen mag ik het intussen zeggen,
bij al die blijdschap was daar toch een
klein addertje tussen het gras, dat zijn
kop opstak. Door dit alles kwam in
mijn gedachten sterk de vraag naar
voren„Zal het mij nu gegeven zijn,
om Zeeland te laten zien, zoals het
gezien moet worden," ja, laat het mij
nu een beetje aanklagen, daar in mijn
binnenste de vraag naar voren komt:
heb je geen verkeerde dingen en aan
prijzingen gedaan. Ben je wel bij
machte, ook dat deel van ons land
naar behoren te tonen? Ja, kun je aan
Ze legde haar sigaret neer op het
asbakje en leunde op haar ellebogen,
terwijl ze hem ernstig aankeek.
„Je wilt me dus nog steeds niet
meenemen?"
„Nee, kleine meid, dat is veel te
gevaarlijk voor je. Ik vind je een ver
duveld aardig vrouwtje en als ik te
rugkom uit Australië, dan wil ik best
de kennismaking met je voortzetten,
maar blijf jij maar rustig in Apeldoorn
op me wachten".
„Nou, dan zal ik op eigen houtje
moeten gaan," besloot ze flegmatisch.
„Josien, luister nu eens, kleine kat-
tekop. Snap je dan nog niet, dat dit
niets is voor een vrouw? Lieve help,
hoe moet ik dat nu aan je verstand
brengen Ik
Ze lachte en wuifde met haar hand.
„Houd er nu maar over op, beste
jongen, want ik heb je al eerder ge
zegd, dat mijn besluit vast staat. Ik
ga er heen. AI zal ik moeten gaan
„Op een ploffiets," vulde hij aan.
„Bijvoorbeeld," lachte ze opnieuw.
„Maar gaan doe ik".
„Nu, we zullen er maar niet langer
de verwachtingen der touristen in de
week van 2 Juli voldoen?
Ondertussen, de datum en uur van
vertrek komen. „Vol verwachting klopt
ons hart". Met deze uitdrukking op
het gezicht zie ik als het ware mijn te
leiden gezelschap naar het bureau ko
men. Voor ons huis staat de touring
car, die al zijn best weet te doen om
met zijn chroom- en nikkelwerk door
de zonneschijn nog beter uit te komen.
Mijn collega, de chauffeur, is in de
allerbeste stemming, hoewel hij aan mij
in een achteraf hoekje vroeg, wat voor
een reis het worden zou. Meteen maar
met de deur in huis te vallen, ant
woordde ik: „Als alle factoren een
klein beetje mee willen werken, dan
wordt dit één van onze mooiste reizen".
Het enige, wat hij hierop wist te zeg
gen, was „Oké".
Hieruit bleek, dat hij en ik elkaar
volkomen begrepen hadden, waarmede
alvast een prettige samenwerking ver
zekerd was.
Ik weet niet of U het al eens van
nabij hebt meegemaakt, n.l. het zich
opmaken tot het deelnemen aan een
reis. In dit stadium bevindt zich mijn
gezelschap, kortom, voor de laatste
maal werd veel vertoon met papieren
gemaakt (o.a. tickets, paspoorten,
trouwboekjes, persoonsbewijzen en ge
boorte-uittreksels). Een veel voorko
mende vraag aan mij werd gesteld,
n.l. „Mijnheer, waar logeren wij In
wat voor hotel en is er stromend wa
ter?" Waarop ik steeds het voor hen
raadselachtige antwoord gaf: „daar
mevrouwtje of mijnheer, waar U zich
het beste op Uw plaats gevoelen zult".
Zelf heb ik dit als een idioot antwoord
gevonden. Echter, omdat het op een
prettige wijze gezegd was geworden,
werd als regel door de betrokkene
geen verder commentaar naar voren
gebracht. Lezers en lezeressen, inmid
dels is het al kwart voor negen ge
worden, nog vijftien minuten en het
tijdstip van vertrekken is daar. Nog
een enkele phrase moet ik U vertellen,
wat in vijftien minuten kan voorkomen
het gezelschap is reeds aan het plaats
nemen in de touringcar, een gezelschap,
dat bestaat uit mensen van allerlei
slag, lieden, die het in velerlei opzicht
in 't geheel niet met elkaar eens zijn,
mensen met hun maskers en hun goede
eigenschappen, met hun typische eigen
aardigheden, hun vriendelijkheidjes en
egoïstische onhebbelijkheden. Al deze
goede en kwade eigenschappen komen
in meerdere of mindere mate reeds tot
uiting, zij het dan in de vorm van en
de wijze waarop „mensen van allerlei
slag" doen plaats nemen. De één wil
absoluut bij een raampje zitten, de
ander op het voorste plaatsje. Met
over twisten. Apropos, iets anders.
Plannen voor vanavond?"
„Och, plannen Nu ik hier toch
niet meer aan de krant verbonden ben,
kan ik vrij over mijn avonden beschik
ken".
„Wel, zullen we dan vanavond sa
men ergens heen gaan? Dansen? Of
liever een stukje muziek?"
„Nee, daar heb ik niet veel zin in.
Zeg maar, hoe laat en waar ik je van
avond kan halen, dan gaan we wat
toeren".
„Laten we het dan maar omdraaien.
Ik kom je halen in mijn vaders wagen.
Dat spaart jou benzine en olie".
Ze lachte weer. „Best," antwoordde
ze. „Kom me dan om zeven uur maar
aan de Hertenlaan halen."
Het werd een leuke avond. Ze re
den naar een stil gedeelte van de Ve-
luwe - Kees had er geen idee van,
waar ze nu eigenlijk precies waren -
en daar stapten ze uit. Kees deed de
Chrysler op slot en samen wandelden
ze een eindje het bos in.
„Niet te ver," waarschuwde Josien.
„Het wordt al donker en als we de
