BRILLEN Mededelingen over ie! „Radja-Ampaf- Het verlaten eiland „We 23rllleniaefter Levensloop Piel Kohier De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 7e Jaargang Nummer 339 Vrijdag 13 JULI 1951 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 10 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra De directie van „Avifauna" deelde dezer dagen op een speciale perscon ferentie te Alphen aan de Rijn mede Er is geen moment aan gedacht, dat het plan Radja-Ampat" politieke weer standen zou kunnen oproepen. Aange zien het juist de bedoeling is, het bui ten de politieke sfeer te houden, zullen de tegen het plan gerezen bezwaren zich uiteindelijk niet kunnen handhaven. De Pers zal die bezwaren en eventueel wantrouwen kunnen wegnemen en daar om is de aanwezigheid van de Pers hier op dit moment van beslissend be lang. Inmiddels heeft het feit, dat de Re gering de plannen niet gunstig heeft ontvangen, zoals bijv. aan de Volks krant is gebleken, tot stagnatie geleid. De bevoegde Overheid van Alphen aan den Rijn, die aanvankelijk krachtig steunde, heeft besloten tot een afwach tende houding Daarom moeten de mededelingen over de initiatieven volstrekt onpersoon lijk worden gehouden, totdat straks, naar wij hopen, met voorspraak van de publieke opinie, de Regering de motor weer op gang zal willen brengen, waar door wel aan alle kanten belangrijke medewerking zal loskomen. De pers kan helpen, door de politiek buiten het plan te houden. Dit is zo belangrijk, omdat totdusver, de zaken van Ambon tot Nederlandse interne politieke tegenstellingen werden herleid. Zó zal het met dit plan ook kunnen gaan! Uiteindelijk zal het toch worden uit gevoerd, in welke vorm ook. Wie het dan zal uitvoeren en waar dat zal ge beuren, valt niet te voorzien. Maar dan zal het heel gemakkelijk een politieke kleur kunnen krijgen, juist omdat de niet-politieke uitvoering dan mislukt zou zijn. Dat zou jammer zijn, omdat het hier gaat om iets, waar alle Neder landers zich achter moeten stellen. Daarom is het van gewicht, dat de Pers reeds nu de waarde van het plan, met zorg zal nagaan. Ondervondtn verdachtmakingen. Ten onrechte is geschreven overeen kijkspel en men heeft het plan voortij dig de nek willen omdraaien, door het te bespotten als een verlengstuk van „Avifauna" een soort kijkspel van mensen. Deze voorstelling is ten enen male misleidend. Het is nu eenmaal zo, dat als ge volg van factoren, een Aziatische ge meenschap van bijna 14.000 zielen in FEUILLETON door P. DE VRIES 15) „Maar ik kan je wel vertellen, dat er geen rechtstreekse verbinding is met Australië. Ik zal het lijnvliegtuig naar Batavia pardon: Djakarta moeten hebben en dan met een Australisch vliegtuig verder. Apropos," voegde hij er ondeugend aan toe, „wanneer denk je te gaan ?"- „Gelijk met vaandrig Van Bergen," antwoordde ze snedig. Hij keek haar geinteresseerd aan, terwijl ze onverstoorbaar verder at. „Ik begin zo langzamerhand te beseffen, dat jij wel eens heel erg gevaarlijk kunt worden, meisje. Wat zou je er van zeggen, als ik je hier, in dit café, een pak slaag geef?" „Ik zou niets zeggen, maar de kans zou bestaan misschien, dat de rollen dan omgekeerd werden en dat vaan drig Van Bergen een pak slaag kreeg van ondergetekende, zie je?" Ze keek OOSTBURG Nederland is terecht gekomen. Wil deze gemeenschap zich hier tijdelijk staande houden, dan zal zij daarvoor moeten werken, onder handhaving zo veel mogelijk van haar eigen karakter. Maar dan zullen ook de Europeanen, die met deze gemeenschap in aanraking komen, dit eigen Aziatisch karakter waarnemen en daarvan de indruk ondergaan. Dat is geen opgezet kijkspel, maar het natuurlijke gevolg van die factoren, die deze Ambonse gemeenschap in ons land hebben gebracht. Men kan zich afvragen of het pas send is om de Europeanen, die de in druk van een Ambon-gemeenschap in authentieke en echte stijl zullen onder gaan, daarvoor te laten betalen. Men moet vaststellen, dat een overeenkom stig verschijnsel overal in de wereld kan worden aangetroffen, o.a. in Neder land, waar de vreemdelingen betalen voor tochten naar Marken en Volen- dam! Het plan is gericht op een oplossing, waarbij deprestatiesvan de Ambonnezen primair zullen zijn, en het feit van de Ambonse sfeer een vanzelfsprekende bijkomstigheid. Het plan wil dat ver wezenlijken door in het Ambondorp, gedurende de gehele zomer, een grote pasar te houden, d.i. een markt in de originele sfeer, waar de bezoekers de producten van de arbeid der Ambon nezen kunnen kopen. Als die pasar veel bezoek en een grote omzet krijgt, zal de vraag straks de hulp vorderen van de Ambonnese werkers in alle kampen. Gedacht wordt bijv. aan een omvang rijk kassenbedrijf, op te bouwen met behulp van de Nederlandse kwekers en andere deskundigen, waarin de Am bonnezen tropische gewassen en vruch ten zullen kunnen kweken (bouganvilles, orchideeën, palmen, pisangs). Maar naast die pasar zullen de prestaties der Ambonnezen zich kunnen richten op uitvoeringen van muziek en spelen. Medewerking der Ambonnezen. De overtuiging werd verkregen, dat alle Ambonnezen voor het Alphense plan kunnen worden gewonnen. Uit eindelijk zullen zij er zelf de vorm en de uitvoering aan moeten geven. Daar het slagen van het plan af hankelijk is van de medewerking van de Regering, lijkt het doelmatig in ver band met de diverse wrijvingen tussen de Regering en Ambonnese voorman nen, dat de Regering ook haar sanctie hem doordringend aan en Kees was er op hetzelfde ogenblik van overtuigd, dat deze kleine zwarte journaliste in werkelijkheid geen katje was om zon der handschoenen aan te pakken. „Misschien is een eenzaam stukje heide op de Veluwe een betere gele genheid om onze krachten met elkaar te meten," opperde hij. „Ben je altijd zo agressief?" „Soms. Als bepaalde mensen me dwarsbomen. Anders ben ik de goed heid zelve". „Mooi. Wees dan zo goed en be stel nog een portie groente voor me, want het smaakt verrukkelijk". Hij lachte even, maar wenkte toch een kellner en bracht haar wensen over. Maar na het diner waarvan ze beiden rijkelijk genoten hadden, zaten ze breeduit een sigaret te roken en Kees kon niet nalaten te vragen: „Zeg eens, Josien, nu alle gekheid opzij. Ben je werkelijk van plan om ook naar dat eiland te gaan?" Ze knikte. „Even vast, als ik hier op dit ogenblik een sigaret zit te roken. Me dunkt, je moet nu toch zo lang zal verlenen aan de contacten met de Ambonnese organisaties en voorman nen, die de uitvoering zullen ter hand nemen. Een enkele suggestie - en vooral niet meer dan een suggestie - moge de aandacht vestigen op de destijds reeds te Djakarta opgerichte „Commissie rechtspositie Ambonnese militairen en schepelingen" („Crams"). Deze com missie kan worden gezien als een be langenorganisatie van de Ambonnezen, om wie het hier juist gaat. Zij is blijk baar geen politieke organisatie en wordt, voorzover bekend, als belangenorgani satie erkend, zowel door de Regering als door de diverse in Nederland actieve Ambonnese vertegenwoordigers en voor mannen. Deze „Crams", of welke andere or ganisatie daarvoor naar het oordeel van de Regering in aanmerking zal komen, zal ook hebben te beslissen over de naam van het Ambondorp, waaraan voorlopig de, in de Tweede Kamer genoemde, naam „Radja Ampat" is gegeven, zonder dat voorkeur bestaat om deze naam te handhaven, indien een andere meer in aanmerking zou worden geacht. Uit het contact van de Regering met de Ambonnese organisatie zelve zal naar voren kunnen komen, dat de 475.000 gld., welke improvisoir zijn uitgetrokken voor de „scholing" van de Ambonnezen in de DUW- waar de Ambonnezen afwijzend tegenover staan - beter voor het plan in kwestie kunnen worden aangewend De stichting van de Ambon-pasar juist in Alphen aan den Rijn is ge- suggereerd als centraal punt, waarnaar zich in de zomer vele bezoekers rich ten. Een centraal punt is hier even be langrijk als zulks voor de Jaarbeurs het geval is. In Alphen aan den Rijn zal bovendien het eigen karakter van de nederzetting in de landelijke sfeer beter uitkomen, dan binnen een grote stad, waar de te vermijden indruk van een kijk- of schouwspel gemakkelijker zou worden gewekt. (Copyright J. P. d. K.) 60-j'arig Toneeljubileum Piet Kohier werd op 28 Augustus 1872 te Groningen geboren, precies op de dag, dat de stad de 200e verjaar zamerhand wel tot de overtuiging ge komen zijn, dat het me bittere ernst is. En begin nu maar niet op m'n dak te komen met argumenten als: veel te gevaarlijk voor een vrouw en al die dingen meer, want dat heeft geen vat op me. Ik ga en daarmee uit". Kees antwoordde niet, maar hij be greep nu inderdaad, dat het meisje vast van plan was mee te gaan. En hij begreep tevens, dat er maar een mogelijkheid was, om in ieder geval van haar af te komen. Dat was list. Op de een of andere manier zou hij haar om de tuin moeten leiden. Hij zou bijvoorbeeld kunnen zeggen, dat hij later wegging dan in werkelijkheid. Weliswaar bedrog, maar hij zag geen andere mogelijkheid. En hij voelde er niets voor, om die kleine zwarte stijf kop mee te nemen op dat avontuur. Hoe graag hij Josien overigens ook mocht. Nadat Kees afgerekend had, namen ze afscheid van elkaar met een stevige handdruk en Josien reed in de rich ting van Amsterdam, terwijl Kees de dag vierde van Groningens beleg. De nieuwe wereldburger werd met veel vlagvertoon, zang en klokgelui ont vangen. Is dit misschien de verklaring voor zijn latere roemruchte loopbaan als operette-komiek Zijn vader had een betrekking op een tabaksfabriek, moeder verkocht boter en eieren. Toen Piet van school kwam. moest hij ook eierenboer worden. Heel kordaat ver tikte hij dat en verklaarde dat hij in de muziek wilde. Uiteindelijk werd hij kleermakersmaatje. Werd lid van een rederijkerskamer en werd daar „ont dekt". In Juli 1890 trad hij voor het eerst op als beroepsartist. Dit gebeurde op een kermis. Na vijf jaar optreden in het hoge Noorden, volgde een engage ment in Amsterdam. Nog vijf jaar later was hij een gevierde komiek in de revue van Henri ter Hall. Piet Kohier nam echter geen genoegen met suc cessen in Amsterdam alleen. Hij wilde iets van de wereld zien. Weldra trok hij als jongleur kris-kras door Europa. In 1905 zocht hij Amsterdam weer op. Hij trad op in Flora in de Amstel- straat met een éénmans stukje van eigen maaksel „De Broedmachine". Een operette-combinatie bood hem een con tract aan. Men bespeelde het Grand Theatre, maar het ging niet. Na een jaar was de zaak failliet. Maar Piet Kohier had zijn eerste stappen in de operette gezet en toen in 1908 Pauwels, Kreeft en Heuckeroth in het Rembrandt Theater begonnen, was hij er bij. Nu brak een glorietijd aan, zowel voor de operette als voor Piet Köhler. De Fidele Boer, Dollarprinses, Geisha, Mikado, De dochter van Madame An- got, enz. en in alles hoofdrollen. Na vijf jaar werd de Directie ontbonden en werkte Köhler weer bij ter Hall. Toen brak de wereldoorlog uit. Spoe dig daarop keerde hij in het Rembrandt Theater terug, nu onder Max Gabriël en daar ging toen voor het eerst, in November 1914, de Boemelbaron, een succes, dat zich tot op heden gehand- haaft heeft. Meer dan 2100 maal heeft Piet Köhler als Droogkeeltje steeds weer het publiek laten schateren van de pret. 28 Augustus a.s. wordt hij 79 jaar. 24 Juli a.s hoopt hij zijn 60-jarig toneeljubileum te vieren. Een hulde blijk zal hem op die dag, welke voor hem een onvergetelijke moet worden, aangeboden worden. Het Nederlandse publiek krijgt dan nog eens de gelegenheid Piet Köhler als de Boemelbaron te bewonderen en zal hem dan zeer zeker tonen, dat zij hem nog niet vergeten is. tegenovergestelde kant uitging. Maar onderweg moest hij zichzelf bekennen, dat de zwarte journaliste een verduveld aardige meid was, hoewel, er zat een willetje in HOOFDSTUK X. In de dagen, die volgden, won Kees alle mogelijke inlichtingen in, die hem van nut konden zijn voor de reis naar Australië. Zijn pas was spoedig in orde en vader Van Bergen had inmid dels contact opgenomen met een bank instelling in Canberra. Er zou in ieder geval een matig bedrag tot Kees' be schikking zijn, als hij er eenmaal was. Voorts wist hij de reisroute, zodat het wachten nu was op bericht van Tom. Dat kwam eerder dan Kees ver wacht had. Want Zaterdagavond kwam er een telegram uit Australië, dat slechts drie woorden bevatte: „Okay. Kom. Tom". „Nou," zei Van Bergen, toen zijn zoen hem het bericht had laten lezen, „ik moet zeggen: dat is kort en krach tig. Wanneer ga je nu?" „Maandag," antwoordde Kees opge-

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1951 | | pagina 1