BRILLEN GAAT VRIJ CHINA ÏEHDWUIfl? Gaal Nederland Canada inpolderen? Het verlaten eiland ^rülemaeftet" E SCHAKEL ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 7e Jaargang Nummer 334 Vrijdag 8 JUNI 1951 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Qiro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 10 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra V Sterven bij de verdediging van het laatste fort? door Jack P. de Klerk. (Slot.) Nadruk verboden. Generaal Tsjang Kai Sjek. In de eeuwenoude geschiedenis van China zijn weinig mensen te vinden, die zoveel macht hebben gehad, en toch zozeer bemind werden, als deze rechtzinnige, eenvoudige krijgsman, in de kwaliteit van staatshoofd. Omstreeks I937> toen hij het hoogtepunt van zijn roem bereikte, werd zijn souvereiniteit door millioenen van zijn onderdanen als magisch-mytisch beschouwd, gekoes terd in allerlei legenden. Buitenlandse diplomaten, die hem in die jaren van dichtbij meemaakten, en behoorlijk critisch waren, hadden niets dan grote bewondering voor Tsjang's karakter en zijn werk. Naast hem stond zijn char mante, hoogintelligente vrouw, een Christin, die vele maatschappelijke en sociale vraagstukken daadwerkelijk op loste, en medische verzorging, onder wijs, enz. bevorderde. Als jongeman van 24 jaar deed Tsjang in 191T mee aan de revolutie, die van China definitief een republiek zou maken. Hij was toen reeds een officier met leiderscapaciteiten, die een grondige militaire opleiding had geno ten in Japan. Binnen weinige jaren klom hij op tot generaal en in 1925 had de belangrijkste gebeurtenis van zijn leven plaats, toen hij door de stichter van de republiek, Soen Yat Sen, tot opvolger werd benoemd. Naast hem kwam toen Mao Tse Toeng te staan, de communist, die hij twee jaar later buiten de deur zette. Heel handig wist hij enige toch altijd oproerige groepen tegen elkaar uit te spelen en het communistisch gebroed in vier jaar tijd zodanig te verstrooien, in ontoe gankelijke Noordelijke gebieden, dat ze geen gevaar meer opleverden. Zijn va derlandsliefde was oprecht en zijn zelf vertrouwen bij alle gebeurlijke opera ties volkomen normaal. Maar, buiten zijn militaire kwaliteiten is Tsjang Kai Sjek per slot een eenvoudige, niet bizonder ontwikkelde leider. Niemand anders had zo radicaal en zo veelvul dig gebruik durven maken van de Amerikaanse vingerwijzingen. Een ge broken man is 't niet, die nu op For mosa zit, hij moet nog tot grote dingen in staat zijn, maar, voor wie hem on langs hebben ontmoet, is het moeilijk, in de toekomst te geloven, die hem voor ogen staat, en waar hij, rusteloos werkend, zijn getrouwen op voorbereidt. Het lijkt wel, of de moedige vechter de FEUiLLETON 10) door P. DE VRIES. Ze reden naar een aardig verlichte gelegenheid buiten Apeldoorn en ge noten een uurtje van de goede mu ziek, die een strijkje daar gaf en tegen sluitingstijd brak men weer op om huiswaarts te gaan. Bij de deur van hun woning nam Kees van de beide meisjes afscheid, maar Josien zei: „Kom maar eens aanwippen, als je zin hebt. Maar bel vooraf even op, want we zijn ook niet altijd thuis". „Oké, dat doe ik De meisjes oogden hem in de deur opening na en toen hij verdwenen was, wilde Bep meteen doorgaan naar haar kamer, maar Josien hield haar terug en zei: „Heb jij er enig idee van, hoe je daar op die Solomons-eilanden kunt komen?" Haar vriendin keerde zich op de eerste traptrede om en keek Josien OOSTBURG gebeurtenissen geestelijk niet meer kan verwerken. Hij is zijn gevoelens niet meester. Zijn woede tegen wat hem is aangedaan, uit zich binnenskamers, in aanvalleri van razernij, bij welke gele genheden hij met theekopjes gooit en schreeuwende bevelen aan het personeel geeft. Bij een ontmoeting met de Russische Ambassadeur heeft hij zijn revolver getrokken en, toen de bezoeker de kamer uit was, leeggeschoten op een hondje van zijn vrouw Mevrouw Tsjang Kai Sjek is haar man, in politiek opzicht, tot grote steun. Zij heeft het inzicht in econo mische en sociale problemen, dat hij mist. Maar, voor het overige, vermag ze slechts nog méér op Tsjang's zenuwen te werken! In haar privé-leven is zij hem tol een voortdurende bron van ergenis. Tegenover bezoekers kan ze op zeer overtuigende wijze over de mocratie spreken, en over haar doel stellingen en idealen, maar zij schijnt eraan voorbij te gaan, dat ze zelf vol gens democratische beginselen moet leven. Tot kort voor haar vertrek naar Formosa, had zij b.v. de gewoonte, om iedereen, die niet tot de regering behoorde, als een koelie te behandelen. Dat dit kwaad bloed zette is zonder meer duidelijk. Evenwel, zij voert nog een hofhouding, waarbij die van een echte Radja in het niet verzinkt. Een voltallig verpleegstersteam heeft tot tank, acht te geven op haar spijsver tering en goede gezondheid. Leden van haar secretariaat lopen af en aan; voort durend schuifelen bedienden door haar vertrekken. Bij het nemen van beslui ten over alledaagse dingen, laat zij zich volkomen door haar stemmingen leiden en haar omgeving moei maar zien, hoe bij haar wensen en grillep aan te pas sen. In belangrijke politieke aangele genheden laat zij echter haar man het woord, dient hem slechts van advies, of treedt op als gevolmachtigde. Bij het vervullen van een diplomatieke zending weet zij tot bewonderenswaar dige resultaten te geraken en zij heeft zich, gedurende de oorlog, niet ontzien, bij de Amerikaanse president met de vuist op tafel te slaan en zich onge vraagd in een felle redevoering tot het Congres in Washington te wenden, tijdens een bespreking van de Chinese belangen Communistische volksrepubliek. Zullen het Oosten en het Westen elkaar ooit verstaan? We geloven van stomverwonderd aan. „Zeg, meen je het heus, dat je met hem mee wilt?" „Ja, natuurlijk, wat dacht je dan? AI zal ik het geld er voor bij elkaar moeten bedelen. Dat haal ik er later wel weer uit". „Maar kind, zo ver weg. Hoe haal je het in je hoofd! Wees nu toch wijzer „Bep, zeur niet. Ik moet nog ergens een atlas hebben. Ik ga eens kijken, waar die eilanden uithangen. Om je de waarheid te zeggen, heb ik er geen flauw idee van". „In ieder geval in de buurt van Australië," meende Bep nuchter te moeten opmerken. „Dat stond in dat berichtje". „We zullen zien. Ga je al slapen?" „Allicht. Morgen heb ik vroege dienst en het is al bij twaalven. Wel terusten". „Slaap ze," antwoordde Josien ver strooid. Maar even later sloot ze be neden alles zorgvuldig af, draaide de lichten uit en verdween eveneens naar haar kamer. Maar inplaats van naar bed te gaan, zocht ze in een grote niet. Maar, we menen ernaar te kun nen streven, een duidelijker beeld van elkaar te krijgen. Wat in dit geval China betreft, ontdekken we, aan de hand van verscheidene mededelingen en publicaties, dat zich daar in het Noorden, een merkwaardige revolutie heeft voltrokken, die een apart soort communisme heeft opgeleverd. Een mengseltje van al, wat er tot dusver op dit gebied is gepresteerd. Er zijn al zoveel stromingen, van Marx, en van Trotzki, tot Lenin en Stalin toe, dat Mao Tse Toeng z'n handen vol heeft gekregen, met daar nu een drankje van te brouwen dat zijn leermeesters in Moskou smaken zal. Overigens is zijn grootste zorg, een redelijke mate van rust en orde te verkrijgen en de voorheen door hemzelf gepropageerde revolutiegeest te vervangen door dingen alsvolgzaamheid, gehoorzaamheid, kameraadschap, enzTja, maar inmiddels worden er nog boeren aan bomen gebonden en met messen en speren gestoken, tot ze sterven. Er is af en toe zelfs een volkscommissaris of een communistisch officier onder de slachtoffers! Men wenst zich eenvoudig niet te laten ringeloren, nu het volk tot baas van het land is verklaard. Tempels worden bestormd, godenbeel den van hun voetstukken gerukt, de inventaris kort en klein geslagen, of met verf besmeerd en op straat ge gooid Wordt IVSao e®n Tito? Zoals het er op 't ogenblik uitziet, is de kans nog niet groot, dat Mao Tse Toeng Moskou de rug zal toeke ren. Hij gevoelt zich vooral economisch te zeer afhankelijk. Later zal dat ech ter anders worden, als zijn land zich zelf bedruipen kan. Moskou tracht daarom, met de grootst mogelijke om zichtigheid, China aan zich te ver plichten of, hoe dan ook, onder con trole te krijgen, vóórdat het getij ver loopt en Mao de bakentjes gaat ver zetten. Een heel handige manoeuvre is het welwillende exploiteren van Mandsjoerije in dit verband, dat voor 75 pCt. China van materialen moet voorzien, en nu door de Russen ge controleerd kan worden. Bij wijze van duimschroef. Het ligt daarom voor de hand, dat Moskou Mao Tse Toeng er toe zal aanzetten, de interventie in Korea vol te houden, en ook Formosa aan te vallen. Hoe meer Mao zijn mi litair potentieel van haar beste krach kast tussen hele stapels boeken naar een atlas en toen ze die gevonden had, knipte ze haar bureaulamp aan en ging de kaart van Australië bestu deren. Het was reeds laat, toen ze eindelijk met een zucht de atlas dicht' klapte en zich ging uitkleden. HOOFDSTUK VI. Na de kerkgang Zondagsmorgens, toen de koffie binnengebracht was, zocht Kees de krant van Zaterdag op en ging er mee naar zijn vader. Hij wees hem het bewuste berichtje en nadat Van Bergen het gelezen had, vroeg Kees: „HebtU relatiesin Austra lië?" Van Bergen knikte, hoewel enigszins verwonderd. „Ja, vanzelf. Maar waar om vraag je dat?" „Dat zal ik U straks nader uitleg gen. Kunt U daar beschikken over geld? Ik bedoel bijvoorbeeld: Als U naar Australië zou willen, hetzij voor een zakenreis, hetzij voor plezier, zijn er daar dan de nodige middelen, om dat te financieren?" Van Bergen knikte opnieuw. „Ja, ten beroofd, hoe liever het de Sowjet- Unie is. De revoluties in Centraal China moet Mao daarvoor als onbeduidende troebelen leren beschouwen Hij moet in dienst van het Kremlin vuile karweitjes opknappen, zonder dat het de U.S.S.R. zelve ook maar één bloed- droppel kost! Da Mao minder soepel is geworden in zijn gedragingen ten opzichte van Moskou - een actie tegen Formosa had al maanden geleden moeten beginnen en de bezetting van Tibet heeft Mao gestaakt - zegt op 't ogenblik nog niets van een werkelijk verschil van mening. Alhoewel, er zijn berichten uit Mandsjoerije gekomen, die wijzen op een aandringen van Mao, er zijn invloed te vergroten en de be stuursorganen meer direct aan zijn re gering te verbinden. Opmerkelijk is, dat er Chinese eenheden zijn geplaatst zowel aan de Koreaanse als aan de Russische grens, die zich daar geheel hebben ingegraven en niet aan een actie in verband met de strijd der V.N. deelnemen Inmiddels is Tsjang Kai Shek op zijn post gebleven. Wat zal er gebeu ren, als Rood-China hem aanvalt? Om gekeerd wil Tsjang graag aan de her overing van het vasteland beginnen, en het is een feit, dat de Amerikanen hem hiervan niet dan met de grootste moeite hebben weerhouden. Welke in structies hebben de Amerikaanse vloot- eenheden, voor het geval de strijd tus sen beide partijen uitbreekt? Zal Washington de consequenties aanvaar den van haar besluit, Formosa niet in de steek te zullen laten? Erj wat ge beurt er met Hongkong, waar de En gelse vlag waait, die Mao erkent Of, zal Mao zich nog bedenken (Jack P. de Klerk). Onze oudvaderlandse ondernemings lust, in de vorm van particulier ini tiatief, is gekooid en gemuilband, maar er zijn nog vernuftige lieden, die kans zien de breidel te ontkomen. Dat zeg gen we, nu sinds 14 dagen het schit terend succes bekend is, van de stout moedige en volhardende Rotterdam mer, Mr. J. Blom, die toestemming heeft gekregen, de Fraservallei in Ca nada in te polderen. Voorwaar geen senecure. Vijf Ministeries in 't Haagje heeft de heer Blom moeten „bewerken" om in de eerste plaats de nodige dollars los te krijgen. Met de Canadese rege ring was spoedig een accoord bereikt, ondanks het feit, dat het voor een be- iangrijk deel op de vestiging van een Nederlandse kolonie zal uitlopen, en ondanks de deviezenmoeilijkheden. We beschikken in vrijwel elk werelddeel over geld". „Ook voor toeristische doeleinden?" „Ook daarvoor. Maar ik begrijp niet, waar je heen wilt". „Naar Australië," was het lakonieke antwoord. „Wat?" Van Bergen zette met een ruk zijn kopje op het tafeltje naast zich. „Ben je niet wijs? Waarom wii je emigreren?" „Emigreren? Daar heb ik niet over gesproken. Ik wil alleen maar voor een poosje naar Australië. U hebt dat berichtje in de krant toch gelezen? Welnu, ik wil eens uitvissen, wat daar achter zit. En daarom wil ik er heen. Naar de Solomons-eiianden". Van Bergen keek zijn zoon gedu rende enige ogenblikken sprakeloos aan en ook zijn vrouw wist niet, wat ze zeggen moest. Eindelijk was zij de eerste, die sprak. „Maar beste jongen, je bent pas thuis. Bijna vier jaren ben je weg ge weest. Nog geen maand ben je weer bij ons en nu wil je weer weg".

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1951 | | pagina 1