IN
Eerste steenlegging
uitbreiding „Rozenoord"
Het verlaten eiland
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DEREN
7e Jaargang Nummer 329
Vrijdag 4 MEI 1951
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,— per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
J. P. de Klerk.
In New-Delhi, zetel der regering en
der „Azië-ontwaakt"-gedachte, gaat het
leven z'n gewone gang. Strijd tegen de
balorige rijke lieden, maharadja's en zij
die er zich voor uitgeven, strijd onder
ling in het Parlement, en ook strijd
naar buiten toe in internationale aan
gelegenheden. Daarvoor dienen al die
luxe auto's, die fraai verlichte paleizen,
die uitbundige Europese restaurants,
en wat dies meer zij. Neen, in New-
Delhi is er niet zoveel van te zien, dat
er grote gebieden zijn in het land, waar
de permanente halve hongersnood in
een hele hongersnood is overgegaan
Het jonge India is een verbazend
groot land, met klimaatverschillen en
heel wat grilligheden der natuur. In
een bepaalde hoek kan de oogst toe
reikend zijn en in een andere kan er
nauwelijks een sprietje zijn gegroeid.
Toen de Engelsen er nog waren, be
stond er een speciaal gecentraliseerd
transportsysteem, dat er opuit kon
trekken, om voedsel van het ene gebied
naar het andere te brengen, bij mis
oogsten en rampen, zoals overstro
mingen, een windhoos of een aard
beving. De bewoners van de getroffen
streek werden voor een deel in een
soort „werkverschaffing" geplaatst, om
in hun onderhoud te kunnen voorzien.
Zoals men zich zal herinneren, is er in
1943 in Bengalen een misoogst geweest,
zo algemeen en radicaal, dat alle voor
zorgsmaatregelen te kort schoten en
een uitbrekende opstand slechts ter
nauwernood door Britse politietroepen
kon worden bedwongen.
Thans heerst de hongersnood in de
provincie Bihar.
De regering van Pandit Nehroe heeft
allerlei maatregelen genomen, om de
toestand meester te worden, maar als
ze er niet spoedig in slaagt een buiten
landse mogendheid bereid te vinden
voedsel te leveren, zullen er duizenden
mensen van uitputting omkomen. De
toestand is beslist critiek in Bihar. Niet
minder dan twintig millioen mensen
zijn er rechtstreeks bij betrokken, ter
wijl tot overmaat van ramp in Calcutta
de cholera is geconstateerd, die ge
makkelijk op een epidemie kan uitlo
pen. Drie jaren van slechte oogsten
enz. doen hun invloed gelden. Velen
hebben hun bezittingen verkocht, om
voedsel te bemachtigen; anderen trek
ken weg, om een wisse dood te ont
komen.
Hulp uit het buitenland is een moei
lijke kwestie. Pandit Nehroe heeft zich,
vooral t.a.v. Korea, unfair gedragen
tegenover de Westerse mogendheden,
en tegenover de U.S.A. in het bizon
der. Washington helpt India al jaren-
Uit een speciale afdeling
van de hulpverlening van
het Plan Marshall, be
kostigt Amerika de ver
betering van de landbouw
in India. In de U.S.A.
opgeleide jonge boeren
demonstreren aan de plaat
selijke landbouwers een
monsterploeg, voor het in
cultuur brengen van de
vruchtbare vlakten, voor
rijst en graangewassen. Op
deze wijze voortgaande,
hoopt men technisch al
thans in staat te zijn de
gevolgen van de vele na
tuurrampen de baas te
worden - helaas is het op
't ogenblik nog niet zover.
lang op technisch gebied, en merkt
nimmer iets van genegenheid of eer
lijke samenwerking. Echter, zo goed
Tito om politieke redenen wordt ge
steund, zal ook Nehroe nog wel op
een 'p rakje van uncle Sam kunnen
rekenen. De Sowjets schijnen trouwens
niet van deze gelegenheid gebruik te
willen maken. Houdt men daar soms
iets in reserve voor het geval Mao
Tse Toeng er genoeg van krijgt, voor
Stalin's karretje te lopen?
Dat „Rozenoord", het Protestants
Tehuis voor ouden van dagen te Sluis,
veler sympathie heeft, kwam Zaterdag
middag tot uitdrukking door de grote
belangstelling die er was voor de
symbolische eerste steenlegging voor
de uitbreiding die Rozenoord thans
ondergaat. In de consistoriekamer van
de Ned. Herv. Kerk werden de geno
digden door het bestuur van Rozenoord
ontvangen. Daar waren o.a. de leden
van Ged. Staten, de heren A. Lockefeer
en C. Hamelink, vele burgemeesters
uit West Zeeuwsch-Vlaanderen, predi
kanten en kerkeraadsleden, de pastoor
van Sluis e.a.
In de kerk heeft ds. Schrale de
bijeenkomst geopend, waarna de voor
zitter van Rozenoord, de heer C. M.
v. d. Broecke een overzicht heeft ge
geven van het ontstaan van Rozenoord,
de eerste uitbreiding en de vele pogingen
die zijn gedaan om de uitbreiding,
waaraan thans hard wordt gewerkt, tot
een goed einde te brengen. Want deze
uitbreiding is dringend nodig, omdat er
nog zoveel oudjes zijn die met onge
duld op een plaatsje in Rozenoord
zitten te wachten. Het bestuur heefter
daarbij naar gestreefd de gehele inrich
ting te moderniseren, waarbij eens en
voor goed gebroken wordt met het
zaalsysteem, zodat een ieder een eigen
kamer krijgt. Dat alles is thans moge
lijk door de steun van de diaconieën,
want Rozenoord is een stichting van
de gezamenlijke diaconieën in West
Zeeuwsch-Vlaanderen, geen armhuis,
maar een verzorghuis voor onze ouden
van dagen.
De heer Lockefeer wenste, namens
het Prov. Bestuur, het bestuur van
Rozenoord geluk met deze uitbreiding,
omdat dit tehuis van groot belang is
voor geheel West Zeeuwsch-Vlaan
deren.
Nadat de architect, de heer Kloos
een uiteenzetting had gegeven van de
bouw, sloot Ds. Wiebosch deze ver
gadering, waarna het gezelschap naar
het terrein van Rozenoord wandelde.
Daar heeft eerst ds. Fournier gespro
ken namens het classikaal bestuur van
de Ring IJzendijke. Spr. betoogde dat
Rozenoord de steun heeft van alle
diaconieën en dat hier tot uiting komt
de sociale taak die de Kerk heeft tot
verzorging van onze ouden van dagen.
De heer v. d. Broecke heeft daarna
de symbolische handeling van de
eerste steenlegging verricht, waarna de
loco-burgemeester van Sluis, de heer
J. Wage, namens het gemeentebestuur
alle steun toezegde. Spr. deed mede
deling dat de raad besloten had f 250,-
beschikbaar te stellen voor de aankoop
van meubilair voor het nieuwe gedeelte,
waarbij hij de wens uitsprak, dat ook
de andere gemeentebesturen dit voor
beeld zouden volgen.
P.T.T.-nieuws.
Morgen 5 Mei a.s. de Nationale
feestdag zal de postdienst worden uit
gevoerd als op Zaterdag. Er bestaat die
dag geen gelegenheid voor het afhalen
van couranten.
Voor de telegraaf en telefoondienst
openen de kantoren op het normale
voor werkdagen vastgestelde uur en
sluiten te 13 uur tegelijk met de post
dienst.
FEUILLETON
5) door P. DE VRIES.
Voorbij het Loostation sloeg hij de
Hertenlaan in. Hier stonden nieuwe
huizen, na de oorlog er neergezet.
Alles was veranderd in die vier jaren.
Ook de intieme hoekjes van vroeger.
Hoe dikwijls had hij hier niet gewan
deld met Eefje, ach ja Eefje
Gek, maar hij kon haar niet uit zijn
gedachten bannen. Telkens moest hij
nog aan zijn ontrouwe verloofde den
ken. Voor wie die vier jaren van wach
ten te lang geduurd hadden. En hij
dacht terug aan het afscheid, die avond
in Amsterdam, toen hij vertrok, „ik
blijf op je wachten," had ze ten slotte
nog in zijn oor gefluisterd, toen ze
voor de laatste maal elkander omhels-
'den. Wat was er van die belofte te
recht gekomen? Meer dan een jaar
was het nu al af. En niemand wist,
waar ze op het ogenblik zat.
Ja, haar vader was hij een paar da
gen geleden in de stad tegengekomen.
Aan de overkant van de straat. Maar
deze had hem niet gezien of hij had
gedaan alsof. Waarom? Waren de
mensen zo
PèèèhKees werd uit zijn overpein
zingen opgeschrikt door het feit, dat
plotseling een kleine zwarte auto voor
hem was opgedoken. Hij hoorde het
gieren van de geblokkeerde wielen,
maar gewend als hij was aan snel
reageren, had hij in een onderdeel van
een seconde het stuur gewend en nu
stond hij vrijwel naast de kleine wagen.
Een jonge vrouw keek hem veront
waardigd aan.
„Bent U levensmoe?" vroeg ze bits
uit het geopende raam, verwoed ruk
kend aan de versnellingsstang onder
het stuur.
„Dat niet bepaald," antwoordde Kees
ad rem, „maar ik wist niet, dat ik hier
op een autorenbaan fietste
„Autorenbaan autorenbaan
sputterde het meisje tegen, „als U be
hoorlijk aan de rechterkant van de weg
gefietst had, was er niets gebeurd".
„En nu is er ook niets anders ge
beurd, dan dat een jonge dame achter
het stuur een beetje opgewonden is,"
repliceerde Kees, op zijn gemak met
zijn armen op het stuur hangende.
„Overigens, ik heb hier wel eens meer
gefietst in mijn leven en dan waande
ik mij altijd veilig, omdat ik hier vroe
ger zelden of nooit een auto ont
moette".
Ze keek hem, na deze woorden, met
wat meer belangstelling aan en ont
dekte zijn gebruind gezicht. En onmid
dellijk begreep ze, dat de jongeman,
die ze haast aangereden had, uit de
tropen kwam.
Haar blikken verzachtten en uit een
tasje naast haar, nam ze een pakje si
garetten, waaruit ze er een opdiepte.
Kees haalde zijn aansteker uit de zak
en gaf vuur. Terwijl ze de rook uit
blies, wees ze op de fraai bewerkte
aansteker.
„Die hebt U niet in Nederland ge
kocht," was haar mening.
„Nee, die komt pngeveer veertien
duizend kilometer hier vandaan. Om
precies te zijn: uit Soekaboemi".
„In Indonesië geweest?"
„Ja, bijna vier jaar. En ik ben ver
leden week juist thuis gekomen, het
geen U maar als een excuus moét
aanvaarden voor mijn onvoorzichtig
fietsen".
Ze lachte en twee rijen parelwitte
tanden kwamen te voorschijn. „Mag
ik U eens interviewen?" vroeg ze op
eens op de man af.
„Inter Kees verslikte zich haast.
„Waarom?"
„Ik ben journaliste," verduidelijkte
ze, haar perskaart tevoorschijn halend.
„En," voegde ze er lachend aan toe
„op het ogenblik ruik ik copy".
„Och," antwoordde hij aarzelend,
„als ik U daarmee een plezier kan
doen, waarom niet?"
„Afgesproken," besliste ze resoluut.
„Waar en wanneer?"
Kees kreeg er schik in. Bovendien
leek het meisje hem een aardig ding.
Hij had altijd veel respect gehad voor
zelfstandige vrouwen. „Zegt U het
maar. Mij schikt het altijd".
„Wat denkt U vanavond om half acht
in Bloemink?"
„Liever ergens anders. Julianatoren