Het verlaten eiland
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DEREN
7e Jaargang Nummer 328
Vrijdag 27 APRIL 1951
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
V
Een millioenenvolk heeft zijn grootste
zoon verwelkomd.
Jack P. de Klerk.
Nog nooit in de geschiedenis van
Amerika heeft een generaal zulk een
ontvangst gekregen, als MacArthur
vorige week speciaal in New-York is
te beurt gevallen. Zelfs de grote
Eisenhower, die in 1945 de hulde en
dank van het Amerikaanse volk in ont
vangst kwam nemen, voor zijn trium-
ferende legers, «vermocht niet zoveel
mensen op de been te brengen. Bijna
acht millioen Yankees stonden in New-
York saamgedromd langs de veertig
kilometer lange route (Lindbergh in
1927 en Ike in 1945 zagen er elk vier
millioen), en zij hebben gejuicht, con
fetti gestrooid, met vlaggen gezwaaid
en feestelijkheden ontketend, dat het
MacArthur duizelde. Toen hij ten slotte
voor het stadhuis gelegenheid vond
enkele woorden te zeggen, bracht hij
zijn landgenoten dank, voor de over
weldigende ontvangst, niet vergetend,
op de ernst van de tijd te wijzen, toen
hij zei„Dit is Amerika. Met God's
hulp moeten wij het Amerikaans hou
den"
BEWOGEN TOESPRAAK.
Politieke vrienden van de generaal
hadden, vóór zijn komst, de hele on
verkwikkelijke geschiedenis nogal opge
schroefd en in een gevaarlijk stadium
gebracht. Door zijn rede in het Con
gres echter, hebben zij kunnen begrij
pen, dat zoiets niet in de lijn van
MacArthur ligt. Hij zoekt het recht,
de waarheid en het belang van zijn
land. De mogelijke gevolgen van de
kwestie komen eerder voor rekening
van President Truman, en de politieke
kemphanen daarachter. Inmiddels zal
de regering in het Kapitool wel zorgen,
dat het zo veel mogelijk MacArthur's
wenken ter harte neemt, om de Repu
blikeinse partij - die aanvakelijk slechts
uit louter eigenbelang MacArthur op
de schouders nam - weinig argumenten
over te laten. De redevoering voor het
Congres zal er stellig op nageplozen
worden. Bekort was dat:
„Het aan de orde zijnde vraagstuk,
gaat ver uit boven de inzichten van
politieke partijen. Haar betekenis is
fundamenteel. Ons nationaal belang is
er in hoge mate mee gemoeid. Zouden
wij de zaak zomaar van één kant van
de wereld uit bekijken, dan zouden
onze conclusies een ramp tot gevolg
hebben, voor iedereen op deze planeet.
In dit verband meent men hier en daar,
dat de Verenigde Staten niet sterk
genoeg zijn, om tegelijk aan een
Aziatisch en een Europees front te
vechten. Dat is een ernstige uiting van
défaitisme. Voor wat Azië betreft,
moge ik er in ieder geval op wijzen,
dat de V.S. in het Westelijk deel van
de Stille Oceaan een reeks van eilan
den beheersen, van waaruit desgewenst
op het vaste land kan worden ge
opereerd, met zee- en luchtstrijdkrach
ten. Onze natuurlijke verdedigingslinie
loopt derhalve van Wladiwostok tot
Singapore, voorzien van een minimum
aan militaire kracht en financiële mid
delen. Uit militair oogpunt is het nood
zakelijk, dat Formosa hierin wordt
begrepen, en dat wordt belet, dat het
ooit in handen van de communisten
valt. De vrijheid van de Philippijnen
Zuid-Afrikaanse vliegeniers in Korea, bespreken de nieuwe situatie.
FEUILLETON
4)
door P. DE VRIES.
Enfin, die tijd was voorbij, voor
goed, met al z'n narigheid en gevaren,
maar ook met al zijn ervaringen en
prettige herinneringen. Het was slechts
een intermezzo, zij het dan ook een
verbazend lang intermezzo. Nu stond
hij weer voor het werkelijke leven. Dat
betekende: van half negen tot twaalf
uur en van half twee tot vijf op de
kantoorkruk, tenzij
Ja, wat tenzij? De traditie wilde,
dat zijn broer en hij beiden in de
voetsporen van vader zouden treden.
Dat betekende dus: opvolger worden.
Hij, als oudste, te zijner tijd de lei
ding overnemende, en Joop, misschien
na jaren, ergens anders directeur. De
Bank had immers filialen genoeg in
Nederland. En zelfs in het buitenland.
Als Joop uit de dienst kwam, zou hij
tevens wel zijn diploma Engels heb
ben en dan kon hij er uit, ervaringen
opdoen in het buitenland. Misschien
wel naar Amerika.
Nu ja, eerst eens een paar weekjes
vacantie. Hij moest toch ook nog offi
cieel afzwaaien. Z'n spullen inleveren
en zo. En hij wilde ook eens een paar
dagen uit; Nederland zien. Hij was al
zo lang weg geweest uit het vader
land.
Bij het Veluws eiland stopte hij even,
maar daar was 't hem te druk. Langs
de kant stonden touringcars en auto
bussen en de speeltuin was stikvol
kinderen. Nee, verder maar. Hij scha
kelde in en reed door naar Arnhem.
Ja, dacht hij opeens, laat ik naar
Arnhem gaan. Daar ben ik na de oor
log nog niet geweest. Er moet zoveel
verwoest zijn.
Hij toerde door de stad en zag de
hiaten, die de dagenlange strijd ver
oorzaakt had in het stadsbeeld. Hier
en daar zelfs nog puinhopen.
Na een poosje kreeg hij er genoeg
van. Puinhopen, verbrande dessa's, die
had hij genoeg gezien. Meer dan ge
noeg.
Via Oosterbeek reed hij de Veluwe
Veie Zweedse vrijwilligersbataljons van het Roode Kruis, hebben een aandeel in de ver
zorging van de tienduizenden doden en gewonden, aan het front tussen Noord- en Zuid-Korea.
bepaalde landen buiten de Verenigde
Staten, scherpe critiek losgekomen. Dat
betreur ik, doch ik meen te mogen
aannemen, dat mijn werkelijke opvat
tingen, aan vrijwel elk militair, die iets
met de operaties in Korea had uit te
staan, bekend waren en volledig wer
den onderschreven de chefs der mili
taire staven tot dusver inbegrepen. Z.g.
„oorlogsophitsing" is mij vreemd. Al
veel vroeger heb ik herhaaldelijk ge
pleit voor het prijsgeven van het mid
del oorlog, om internationale geschillen
op te lossen. Alleen, zodra de V.S.
een oorlog opgedrongen wordt, hebben
wij tot plicht, die oorlog aan te vatten,
om haar met alle ons ten dienste staande
middelen, tot een spoedig einde te
brengen! Kan dat soms door een sus-
singspolitiek? De geschiedenis is er,
om ons te vertellen dat slapheid en
halfslachtigheid alleen goed zijn, om
de basis te leggen voor nieuwe, ver
der gaande eisen van de tegenstanders.
Men bedenke, dat mijn soldaten mij
hebben gevraagd„Waarom worden
op het slagveld bevochten resultaten,
teniet gedaan, door ze later weer aan
de vijand prijs te geven?" Ik kon hen
daar geen antwoord op geven Of
zal ik het nu doen?
Omdat het militair optreden van de
Verenigde Naties aan handen en voe
ten gebonden is, daarom is het een
tragedie geworden. Daarom staan onze
vijand bases ter beschikking, door gren
zen beschermd. Dat we toch stand
hebben gehouden was een kwestie van
schier eindeloos manoevreren, in een
gebied, waar onze bevoorradingswegen
gunstiger lagen dan die van de com
munisten. Als de voorwaarden niet
zowel als van Japan zou hierdoor direct
in gevaar komen, en hoogstwaarschijn
lijk zouden onze troepen worden ge
dwongen, zich op de Amerikaanse
Westkust terug te trekken".
Heren Afgevaardigden en leden van
de Senaat, ik leef reeds in de avond
schemering van mijn leven, en mijn
hart gevoelt geen bitterheid terwijl ik
hier ben. Ik heb maar één doelmijn
land te dienen. Zoals ge weet, werd ik
niet geraadpleegd, toen de President
in Juni 1950 het besluit nam, de aan
gevallen republiek Zuid-Korea, te hulp
te komen, doch dat besluit was wel
gezond. Na gewapend optreden ston
den de Verenigde Naties vrij spoedig
voor de verwezenlijking van hun doel
einden - tot Communistisch China,
militair tussenbeide kwam. Zo ontstond
een nieuwe situatie, die onmiddellijke
diplomatieke stappen vereiste, die helaas
niet werden genomen. Als thans tegen
de Chinese aggressie te nemen maat
regelen, zie ik nog vier mogelijkheden
ie. Verscherping van de economische
blokkade tegen Rood-China.
2e. Bewaking van de hele Rood-Chi
nese kust, door vaartuigen van de
marine.
Opheffing van de bestaande be
perkingen voor luchtverkenning,
t.a.v. Mandsjoerijë en de kust
plaatsen van China.
4e. Machtiging van de Chinese rege
ring op Formosa, haar strijdkrach
ten in actie te brengen.
Wat ik in het verleden heb gezegd
over de in het Verre Oosten te volgen
politiek, is dikwijls in verwrongen vorm
bekend geworden. Daarop is vooral in
3e
op, langs de oude bekende plekken
van vroeger en tegen etenstijd was hij
weer thuis.
Vader zat al in zijn hoekje de krant
te lezen en keek belangstellend naar
zijn oudste zoon, toen deze de kamer
binnenkwam.
„En hoe rijdt de wagen?"
„Puik.. Heel wat anders als een jeep".
„Waar ben je geweest?"
„Arnhem eens bekeken. En langs de
Hoge Veluwe terug. De heide begint
ai te bloeien".
„Ja, het is ook al half Augustus".
Ja, dacht Kees, het is al half Augustus.
Over een maand moet ik weer geac
climatiseerd zijn en aan het werk. En
dat vooruitzicht lokte hem op dit ogen
blik niet erg.
DERDE HOOFDSTUK.
Geleidelijk aan raakte Kees weer
thuis in zijn omgeving. Hij maakte een
praatje met oude kennissen, stapte bij
de bekende winkeliers eens binnen en
groette joviaal de buren. Z'n uniform
had hij nu ingeleverd en nu was hij
weer in burger. Dat leek hem beter,
nadat hij vier jaren de wapenrok ge
dragen had, hetzij battle- of evenings-
dress. Af en toe betrapte hij er zich
zelf op, dat hij zijn revolver miste. Die
leegte op je heup, dat was zo vreemd.
Maar aan al die dingen zou hij wel
wennen.
Hij had een dag doorgebracht bij
tante Fien en oom Bert, zoals de fa
milietraditie wilde. En was blij, dat
het avond was en hij weer naar huis
kon gaan. Oom Bert mocht hij graag,
maar van tante Fien kreeg je na een
half uur al schoon genoeg. Haar mond
stond niet stil
Op een morgen, aan het einde van
Augustus, nam hij de fiets van zijn
broer en zei, dat hij een paar uur ging
peddelen. Kalmpjes aan door de stad.
Oude bekende hoekjes zien. Tenslotte
hield hij van Apeldoorn.
Rustig fietste hij de Hoofdstraat uit,
de Loolaan op. Bij de Gedenknaald
sloeg hij rechtsaf, de Waldeck Pyr-
montlaan in. Hier, bij de spoorlijn, had
hij vaak als jongen gespeeld. Nu speel
den er andere kinderen. Zo was immers
het leven (Wordt vervolgd).
