MacArihur
zoenoffer of zondebok?
Het verlaten eiland
ROZENOORD
De
ALGEMEEN NIEUWS-
schakel
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WÉST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
7e Jaargang Nummer 327
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10
Vrijdag 20 APRIL 1951
BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f ljper kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
V.
(Nadruk verboden)
een boemerang
Truman gooide
naar Tokio
door J. P. de Klerk
De regering van President Truman,
heeft duidelijk getoond, niet in staat
te zijn de viede te bewaren, of een
oorlog te voeren. Het ontslag van
Generaal Mac.Arthur, zowel als het
verlies van 60.000 Amerikanen aan
doden en gewonden in Korea, vormen
hiervan o.a. het bewijs. Wij vragen
ons af, of thans het voetstuk gereed
is voor de herhaling van een Munchen
in optima forma. En tevens of voortaan
de Amerikaanse militaire leiders in
Europa, onder wie generaal Eisenhower,
moeten zwijgen, als zij het niet eens
zijn met de regering, zodat het Congres
niet meer de mening van competente
militaire autoriteiten zal vernemen, en
iedere militaire of burgerlijke func
tionaris in een regeringsorgaan dras
tische represailles kan verwachten,
voor het geval hij de Minister van
Buitenlandse Zaken niet volgt.
Achten de opstellers van het besluit
van 1945, dat China aan de commu
nisten kon worden overgelaten, zich
nu vrij, hun koers van overeenstemming
verkrijgen door concessies te doen,
welke door het conflict in Korea on
mogelijk was geworden, te vervolgen
Deze opstellers waren toch de Presi
dent, zijn Minister van Buitenlandse
Zaken en zijn Minister van Defensie
Dat was de eerste duidelijke reactie
van Truman's tegenstanders, binnen
Amerika. De tweede kwam uit Tokio,
van Mac.Arthur's naaste medewerker,
generaal-majoor Whitney, die tegelijk
ontslag heeft aangevraagd uit de mili
taire dienst.
Generaal Mac.Arthur heeft mij toe
gestaan te ontkennen, dat hij de be
velen van President Truman, ten aanzien
van een zich onthouden van politieke
verklaringen, niet zou hebben opgevolgd.
Hij is op geen enkel punt schuldig
aan ongehoorzaamheid, tegen hen, die
officieel boven hem zijn gesteld. Boven
dien heeft men generaal Mac.Arthur
nimmer speciaal belet, verklaringen af
te leggen over de oorlog in Korea.
Integendeel, de President zelf heeft hem
verzekerd, dat zijn bevoegdheden on
beperkt inhouden, verklaringen uit te
geven over de Koreaanse oorlog èn
wat daarmee samenhangt.
De inhoud daarvan heeft overigens,
steeds en uitsluitend, betrekking gehad
op militaire aangelegenheden, die de
generaal, als opperbevelhebber naar
voren mocht en moest brengen. Na
FEUILLETON
3)
door P. DE VRIES.
„Dat heb je nooit geschreven," ver
weet zijn moeder.
„Och hij wuifde luchtig met
zijn hand; „waarom zouden we jullie
ongerust maken? Per slot van reke
ning waren we er niet voor ons ple
zier".
Ze zuchtte. „Dat is gelukkig nu alle
maal voorbij. En als we denken aan
al de jongens, die daar gebleven zijn,
dan ben ik dankbaar, dat ik jou weer
gezond en wel terug heb. Het had
ook anders kunnen zijn".
„Zeg dat wel. Maar ik heb er dan
ook schoon genoeg van. De kapitein
zei, dat ik in Holland in dienst kon
blijven, maar ik pas er voor. Vier jaar
vind ik lang genoeg. Ik ga nu het
burgerpakje weer aantrekken".
Ze keek hem onderzoekend aan,
terwijl hij genoot van de heerlijkheden
op het blad. „Je kleren zullen je wel
Drukte in de oorlogshavens van Formosa. Tsjang Kai Shek wacht er zijn kansen af.
Doch op Mac.Arfhur kan hij voortaan geen beroef) meer doen.
drukkelijk inbegrepen de verklaring van
de 24ste Maart, waarin hij aandrong
op maatregelen tegen de aanvoerbases
in Mandsjoerije, c.q. uitbreiding van de
oorlog tegen de Chinese communisten,
tenzij dat ze tot onderhandelen bereid
zouden zijn. In dit licht dient men ook
de veelbesproken brief te zien, die
generaal MacArthur schreef aan de
voorzitter van het Huis van Afgevaar-
digen te Washington, waarin hij ver
schillende zaken besprak, en de politiek
van de U.S.A. ten aanzien van Europa,
scheen te becritiseren. Daargelaten, dat
de verklaring en de brief geen verband
hielden met elkaar."
Op gestelde vragen antwoordde hij
later nog met
„Ik ontken dat de opperbevelhebber
een voorstander zou zijn geweest van
uitbreiding van de oorlog in Korea als
zodanig. De critiek in deze zin komt
slechts van hen, die aanhangers zijn
van een algemene sussingspolitiek, waar
bij men zich willig voor het karretje
van de communisten laat spannen."
EEN BOEMERANG.
Inmiddels zijn er enige dagen verlo
pen. De Marshall-landen hebben hun
tevredenheid betuigd over Truman's
handelwijze, en de Labour-regering van
Engeland is duizelig. We kunnen de
zaken nu echter een beetje overzien.
MacArthur zal een verklaring afleggen
voor het Congres in Washington, is er
toegezegd. Maar, wat Londen feitelijk
wilde bereiken is al misgelopen: Tru
man heeft herhaald, dat de U.S.A.
generaal Tsjang Kai Shek en zijn
regering op Formosa onvoorwaardelijk
als wettig erkent, en dientengevolge
geen toetreding van Peking tot de
Verenigde Naties in het vooruitzicht
stelt! De boemerang heeft namelijk z'n
reis terug aanvaard en het is begrij
te klein geworden zijn".
Hij keek zijn moeder ongelovig aan.
„Kom nu, ik ben toch niet meer ge
groeid?"
„Nee, maar je bent breder gewor
den. Je blauwe pak zal je wel te krap
zitten".
„Ik ga het direct even passen. Hoe
eerder ik het uniform voor goed kan
opbergen, hoe liever het me is".
„Dat begrijp ik. En ik denk er net
zo over. Hoewel, je uniform staat je
keurig".
Hij lachte. „Had U me daar ginds
eens moeten zien. Af en toe kwam je
thuis vol scheuren en winkelhaken. De
dienst in Indië heeft wat kleren ge
kost".
Een half uur later had hij ziin blauwe
pak aan. Moeder had gelijk: het was
'm veel te krap geworden. Hij kon de
knopen ternauwernood dichtkrijgen.
Zuchtend trok hij het maar weer uit
en hulde zich in zijn uniform. Dan
maar een nieuw cosiuum kopen.
Beneden gekomen, trof hij zijn moe
der in de huiskamer. „Vader al op de
Bank?" vroeg hij.
pelijk, dat President Truman alle moeite
doet, de klappen zo veel mogelijk te
verlichten. Hoe minder argumenten de
republikeinen tegen hem overhouden,
hoe beter voor zijn gezondheid
MacArthur moest de zondebok zijn.
Dat wordt nu duur betaald. De toe
komst zal leren, hoe duur, om daarvoor
de laatste pion van het Westen in Azië
weg te schoppen! Niet MacArthur zul
len in de komende weken karrevrach-
ten vol verwijten naar het hoofd wor
den geslingerd, maar zijn superieuren.
Men vergete niet, dat een groot deel
van Truman's politieke kornuiten moeite
heelt gehad, het optreden van „Harry
tegen Mac" goed te keuren. Nog maar
twee weken geleden, dienden groepen
republikeinen samen met democraten
moties tegen hem in, en omgekeerd
stonden sommige republikeinen hem
samen met democraten te verdedigen.
M.a.w. het Congres is verdeeld in
zijn meningen, en wee Truman, als
men dat vuurtje aanblaast
MacArthur voorgesteld als zoenoffer,
aan Engeland en de Marshall-landen,
is evenmin geslaagd. De zege van
Attlee is zonder inhoud, nu Amerika
niet van koers wil (durft) veranderen.
Truman moet aan z'n hachje denken!
GEEN VERBETERING.
Zoals het er op het ogenblik uitziet,
kan men bezwaarlijk veel verbetering
verwachten van MacArthur's verdwij
ning. Denken we aan de Japanners,
voor wie hij een vaderlijk gouverneur
is geweest en voor wie hij een vredes
verdrag heeft klaar gemaakt. Denken
we aan het volk van de Philippijnen,
wier nationale held hij is, en om wie
velen toch het communisme verwier
pen. Denken we aan nationalistisch
China, dat door zijn toedoen de tal
loze bittere pillen heeft willen slikken,
die Washington gaf, sinds 1945. Den
ken we aan de Zuid-Koreanen, die zo
nameloos lijden onder een oorlog, die
op hun grondgebied wordt uitgevoch
ten, en wier belangen hij alleen ver
dedigde. Voor deze Oosterse landen
betekent de persoon van MacArthur
méér, dan Westerse diplomaten kun
nen begrijpen. Enige miliioenen men
sen zijn moreel geschokt, zonder dat
Amerika iets gewonnen heeft - of het
zou de amper herstelde samenwerking
met een (wankele) Engelse regering
moeten zijn.
Het heeft er, ontdaan van de franje,
veel van, of de hele kwestie Truman
contra MacArthur, slechts in de bin
nenlandse politiek van Amerika dienst
doet, als argument tussen partijen. En
en-passant wordt genoegdoening ge
geven aan mensen, die vol zijn van
afgunst en haat, of egoïstische com
merciële verlangens hebben. Dit kwaad
straffe zichzelf!
Ze knikte bevestigend. „Kom eerst
een half uurtje bij me zitten," nodigde
ze uit. „Over een haif uur krijg je
koffie".
„Koffie?" Hij lachte. „Ik heb net
m'n ontbijt op. Nou ja, het is ook al
laat, hè?" Hij kéék op zijn polshorloge.
„Goeie, al over half tien".
„Wil je roken? Daar staan sigaretten".
„Ik heb nog Engelse, aan boord
gekregen. Ze zijn beter dan die, welke
we daarginds hadden. Straks ga ik
even naar vader. Ben benieuwd, hoe
het er uitziet".
„Och, alles nog als vroeger," ant
woordde zijn moeder, toen hij naast
haar kwam zitten roken. Alleen is er
nu meer personeel. Veel meer werk
dan voor de oorlog. Maar jouw plaats
staat al gereed".
„Dus ik kan meteen al beginnen?'
Hij lachte opnieuw.
„Neem eerst maar eens een maandje
vacantie. Dat heb je wel verdiend".
„Ja, eigenlijk wel. Fijn, dat ik net
in de zomer thuis ben, hè? Nu kan ik
er tenminste eens op uit".
Hij keek eens rond naar al de bloem
(Eerste steenlegging nieuwe vleugel).
28 April 195 r, 's middags te 3,30
uur, zal voor Rozenoord een heugelijk
ogenblik zijn. Dan zal de eerste steen
worden gelegd van het nieuwe ge
deelte. Diverse autoriteiten en meerdere
belangstellenden zullen daarbij tegen
woordig zijn. De samenkomst zal plaats
vinden in de Ned. Herv. Kerk te Sluis.
Naast de autoriteiten en de vertegen
woordigers van speciale lichamen zijn
ook onze donateurs natuurlijk van
harte welkom.
Deze eerste steenlegging komt ons
voor de symbolische handeling te zijn
die wijst naar nieuwe tijden voor ons
tehuis. We mogen op eventuele rede
voeringen niet vooruit lopen, maar dit
willen we wel reeds vastleggen, dat
met de officiële eerste steenlegging van
de nieuwe vleugel de reorganisatie wordt
ingeluid. Als het nieuwe gedeelte klaar
zal zijn, zal het oude gedeelte niet
meer kunnen wachten. Met betrekkelijk
weinig kosten is naar ons idee reeds
veel te bereiken. Doch betrekkelijk is
betrekkelijk en voor een dunne porte-
monnaie noch altijd nominaal veel.
Ik kom dus aan het slot van onze
feestelijke aankondiging toch weer
zeggen, dat we nog zoveel geld be
hoeven, omdat onze wil zo goed is en
onze kracht zo klein. Maar een
dracht maakt macht, en vele klein
tjes maken een grote Dus protestants
West Zeeuwsch-Vlaanderen, toon U
dezer dagen van uw beste kant. Weet,
dat Rozenoord in het brandpunt staat
van de protestantse belangstelling. Stel
niet teleur, maar geef en zegt het
stukken, die in verschillende vazen de
grote kamer een feestelijk aanzien ga
ven. Hij stond op en iiep er langs.
„Ik heb eigenlijk nog niet eens goed
gekeken, van wie al die huldebetui
gingen zijn," zei hij.
„De mooiste staan in de salon. Er
is ook een mooie plant van het per
soneel".
Hij drentelde van de ene vaas naar
de andere en las de namen op de
kaartjes. „Verschillende mensen ken
ik, maar er zijn ook onbekenden.
Buren?"
Ze knikte. „Onder anderen," ant
woordde ze. „Verder ook van kennis
sen van vader, zakenrelaties, klanten
en zo".
Hij keerde weer terug en ging op
nieuw bij haar zitten. „Dat lijkt U wel
hè? Al die bloemen. U houdt er im
mers zoveel van?"
„Ja, ik heb altijd veel van bloemen
gehouden. Ik zal ze goed verzorgen,
dan blijven ze lange tijd goed".
Op een gegeven ogenblik vroeg hij:
„Waar is Joop?"
„Hij moest vanmorgen vroeg al weer
