DE ZONDEN DER VADEREN.
E SCHAKEL
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DEREN
7e Jaargang Nummer 322
Vrijdag 16 MAART 1951
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
7 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen'', 10 cent extra
Sinds enige maanden vindt er in
vele plaatselijke en provinciale bladen
een discussie plaats over onderwerpen
alsde herbewapening, de nationale
veiligheid, de actie voor de vrede, de
afschaffing van het atoomwapen, enz.
enz. Door plaatsgebrek zijn sommige
bladen er maar mee opgehouden, alle
ingezonden stukken van over en weer,
pro en contra, te publiceren. Zij doen
daar verstandig aan. Het is o.i. nu
welletjes. Zeker, het was interessant e.e.a.
een poos te volgen, maarde aap
is uit de mouw gekomen! Een Komin-
formaap!
Hoe kwam het, dat alle bladen ineens
ingezonden stukken ter plaatsing kre
gen aangeboden, over dezelfde onder
werpen? Hoe kwam het, dat dit alles
op hetzelfde tijdstip begon? Wij moe
ten daarvoor de bron zoeken in Moskou.
Nederland is Kominform-acties waard;
men zond een nieuw soort sluipschut
ters op ons afNiet alleen op de
krantenbureaux, ook op de verenigingen,
de jeugdorganisaties, de sportclubs, de
ontspanningsgroepjes van fabrieken, de
studenten-verenigingen, de boerenbon
den, de kransjes, de catechisaties, ja,
tot binnen de muren van kerken. En
zij zijn daar nog! Wij moeten hen ont
maskeren
Na de oorlog leek het er eerst op,
of de Sowjets met de niet-communistische
naties wilden samenwerken. In de ge
meenschappelijke strijd tegen de nazi's
kon het, dus waarom ook in 't vervolg
niet, zo dachten wij, al was het ons
wat vreemd te moede. „De grote Vier"
gingen ons hierin trouwens vóór. Spoe
dig bleek, dat mèt de strijd tegen de
As-Mogendheden, de samenwerking van
de U.S.S.R. met de rest van de wereld
ten einde was. Moskou gebruikte de
schijn van samenwerking alléén, zo
lang mogelijk, voor propagandistische
doeleinden. Dit is een feit, dat ieder
weten kan, maar waarbij duizenden
doen, alsof het 1945 is! Tot hen gaat
de roep uit „Ontwaakt! Het is 1951!
Onze natie is in gevaar!" Zij, die voort-
dromen, vormen de gemakkelijke prooi,
waarop de sluipschutters het gemunt
hebben
De principes van de naakte Sowjet-
Politiek zijn ondubbelzinnig neergelegd
in de werken van Marx, Lenin en Stalin.
De door deze heren aangegeven leer
stukken voor de buitenlandse politiek,
zijn nimmer door het Kremlin herroe
pen, ondanks alle mooie praatjes of
schijnheilige aanklederij. Leest U eens
aandachtig de aanwijzingen van Lenin,
in 1919:
„Wij leven niet slechts in één staat,
FEUILLETON
86) door PEDLER.
Ze verlangde zo oprecht, dat het
meisje, dat ze liefhad gelukkig zou
worden en het kind was zo verschrik
kelijk gesloten.
„Heb je niet wat overijld gehandeld,"
vroeg ze eens. „Laat dwaze trots je
leven toch niet bederven - als dat de
enige reden is, waarom je het met
Mac hebt uitgemaakt".
Herrick glimlachte.
„Bedoelt u, dat ik mijn verloving
met Gair nu moet verbreken en Mac
nog eens een kansje geven, Mim?"
antwoordde ze koeltjes. „Ik kan maar
niet aan 't veranderen blijven".
„Het is beter om aan 't veranderen
te blijven, dan een vergissing te be
gaan en met de verkeerde man te
trouwen - een vergissing, die de rest
van je leven zal duren," antwoordde
Mim practisch. „Luister eens, Herrick,
als het dat is en je bang bent om
maar in een systeem van staten. Het
langdurig naast elkaar voortbestaan van
de Sowjet-Republiek en de imperialis
tische staten, is ondenkbaar. Eén van
beide moet op de duur overwinnen.
Voordat dit punt is bereikt, zal onver
mijdelijk een reeks vreselijke botsingen
tussen de Sowjet-Republiek en de
bourgeois-staten moeten plaats vinden.
Dit betekent, dat, indien de heersende
klasse, het proletariaat, de overhand
wil behouden, het moet bewijzen, daar
toe in staat te zijn, door zijn militaire
organisatie".
Ter voorbereiding tot deze worste
ling, gaf Lenin de instructie uit, in alle
organisaties binnen te dringen, die ook
maar enigermate nuttig zouden kunnen
zijn voor het gestelde, communistische
doel. Wel, de vergelijking is niet moei
lijk. Wij leven thans in de reeds door
Lenin aangekondigde tijd van voorbe
reiding. Met andere woorden Te wa
pen, want de vijand bevindt zich reeds
binnen onze muren! Elke actie van de
Sowjets, hoe klein en onschuldig ook
op het eerste gezicht, is erop gericht,
hun positie op internationaal gebied te
versterken. Ten koste van de niet-
communistische mogendheid zelve. Het
kan niet vaak genoeg worden herhaald
Elke manifestatie, die een communis
tisch tintje heeft, hoe men ook z'n best
doet het anders te doen vóórkomen,
moet gezien worden als een onderdeel
van het grote Russische plan Hier
bij zal, naar wij nu van dichtbij kun
nen constateren, geen middel onbe
proefd worden gelaten. Men maakt ge
bruik van het algemeen verlangen naar
vrede, om de steun van de vrije wereld
te krijgen. De Sowjets speculeren op
de voortdurende angstpsychose in het
Westen, zij maken dankbaar gebruik
van ons gebrek aan eigen overtuiging
en geloof in vaste levenswaarden. De
instructie van de Kominform van 1949
luidt in dit verband
„Aandacht dient te worden besteed
aan het samenbrengen in een aanhang
van de vredesbewegingjeugd, vrou
wen, sport, culturele en religieuze
organisaties, enz."
Zo moet de door het Kremlin ge
propageerde „worsteling om de vrede"
gepaard gaan met veret tegen de be
wapening, om welke reden uitbanning
van de atoomwapens en vermindering
van de bewapening is geëist. De hele
arbeidersklasse in het Westen moet hier
toe worden ingeschakeld - de com
munisten moeten de socialisten mee
trekken, en die op hun beurt weer de
anderen. Voorts vergeet men de boe
ren niet, die met allerlei argumenten
bewerkt moeten worden, omdat zij de
basis van een leger vormen. Desnoods
via hun vrouwen, die vatbaarder zijn
Gair zijn woord terug te geven, laat
mij het dan voor je doen".
Herrick sloeg impulsief haar armen
om de hals van de oudere vrouw.
„Mim, u is de grootste engel die er
bestaat," zei ze hartelijk. U hoeft zich
zelf niet voor mij op te offeren, hoor.
Ik weet nu, dat het een vergissing zou
zijn geweest als ik het weer goed had
gemaakt met Mac. Je - je kunt nooit
meer goed worden met mensen die je
gewantrouwd hebt of die jou gewan
trouwd hebben". Ze was zelf verbaasd
over het gemak waarmee ze loog.
Intussen had Severn heel wat tijd
op de pastorie doorgebracht en drong
op een spoedig huwelijk aan. En nu
hij zijn zin had gekregen was hij weer
zichzelf, om beurten geestig, innemend
en heerszuchtig - en altijd een veel
eisend en hartstochtelijk minnaar.
„Ik zweer, dat ik je gelukkig zal
maken, Herrick," zei hij eens. „Hoewel
ik weet, dat je het niet gelooft. Wer
kelijk" en er was een zeldzame ernst
in de brutale, blauwe ogen, „werkelijk,
ik had gruwelijk het land dat ik dwang
moest gebruiken, ik zou je veel liever
door hen voor te houden, hoe de her
bewapening de inkomsten zal vermin
deren en hoe een nieuwe oorlog hen
weer zal doen lijden Trekt U de
lijn maar door!
Onder Protestants-Christelijke ver-
enigings-besturen in ons land, circuleert
op het ogenblik een rondschrijven, dat
stellig ieders aandacht verdient. De
inhoud is bona-fide en er staan een
groot aantal bekende predikanten ach
ter. We laten het hier in z'n geheel
volgen
„Vele vijanden bedreigen de mens
heid. Vele vijanden bedreigen ook de
Kerk van Christus. Twee grote vijan
den zien wij juist in deze tijd, op de
voorgrond treden, n.l. het communisme
en de geest der wereld. Het commu
nisme is, in de na-oorlogse jaren, een
bron van grote zorg geworden. In de
landen, die onder dit régime zuchten,
is het kerkelijk leven totaal stuk ge
slagen. De gelovigen worden verteerd
van angst. Angst om te spreken, angst
om kleur te bekennen, angst om te
leven. En juist deze angst is de oor
zaak, dat er gelovigen dreigen weg te
zinken, in een moeras van twijfel en
ongeloof. Het communisme heeft een
indruk op het kerkelijk leven achterge
laten. Dreigend balt deze vijand zijn
vuist - ook naar ons en Satan lacht.
De andere grote vijand is de geest
der wereld. Onder de gelovigen is een
in sterke mate toegenomen streven
merkbaar, van aanpassen bij de wereld,
en bij de gewijzigde tijdsomstandig
heden. Dancings, bioscopen, „ruim
denken", „niet conservatief zijn", „wij
moeten meedoen" dat zijn de go
den van den tijd, voor deze moderne
gelovigen. Modern, met de schijn van
kerkelijkheid. Zij willen God dienen,
zoals zij dat wensen - niet zo conser
vatief. Dat zij daardoor in strijd komen
met Gods Geboden, en met het
Evangelie van Jezus Christus, dat zien
zij niet meer. Dat zij daardoor afglij
den, naar de wereld die God niet kent,
of niet wil kennen, en daardoor weer
verder van Hem en Zijn Liefde wor
den afgetrokken, dat zien zij evenmin.
Zij dreigen ten onder te gaan, in
materialisme, humanismeen rationalisme.
Ja, ook deze vijand treedt bruter op
en belaagt ons, steeds dreigender
Satan lacht!
Deze twee vijanden, zijn in wezen
één.
In plaats van algehele mobilisatie
der geestelijke krachten, om aan het
gevaar van deze twee vijanden, weer
stand te bieden, zien wij het tegen
overgestelde. Défaitisme en lauwheid
ondermijnen in sterke mate de geeste
lijke weerbaarheid. De gevolgen hier
van zullen zeker niet uitblijven. Om
zonder dat hebben veroverd. Maar je
zult dat alles eens vergeten - als ik
je geleerd heb me lief te hebben, En
dat zal ik".
En Herrick had kalm geantwoord:
„Ik zal het nooit vergeten. Ik heb be
loofd met je te trouwen, maar ik heb
niet beloofd, dat ik je lief zou hebben".
Tegenover Gair en Gair alleen kon ze
in die dagen geheel zichzelf zijn - ge
heel en onverdeeld oprecht.
Lady Bridget had de moeilijke taak
om Carol te troosten, die diep bedroefd
was over de gang van zaken.
„Ik heb het gevoel dat het allemaal
mijn schuld is en die van Jem," zei ze
verdrietig. „Als ik niet zo dwaas was
geweest om die avond naar zijn huis
te gaan zou er niets gebeurd zijn".
„Nee, liefste," antwoordde Lady Brid
get. „Ik vrees, dat het Macs eigen
schuld is. Hij heeft Herrick diep ge
griefd. En Gair maakte van de gele
genheid gebruik".
„Ik zou nooit gedacht hebben dat
Herrick zo onverzoenlijk kon zijn," zei
Carol bitter om her verloren geluk
van haar broer.
die een halt te kunnen toeroepen, is
het de plicht van ieder Christen, met
alle mogelijke geoorloofde middelen,
het gevaar te bestrijden, de geestelijke
weerbaarheid op peil te brengen en op
te voeren. Als we dit niet doen, en
we zouden onder een communistische
overheersing geraken (de mogelijkheid
mag niet uitgesloten worden geacht),
dan staan we voor dezelfde feiten, die
het leven der Christenen, in de thans
door het communisme overheerste lan
den, kenmerken. Wij moeten nü de
strijd aanbinden tegen de vijanden,
tegen beide. Niet uit angst, maar uit
liefde tot God. Die ons heeft toege
roepen, niemand anders te vrezen, dan
Hem alleen. Een waarlijk Christelijke
actie zal te dezen 's Heren Zegen
vinden.
Gezien verkiezingsuitslagen, is de
Communistische Partij Nederland aan
het tanen. Wij mogen ons daarop
echter niet blind staren. De commu
nistische partijgroeperingen zijn hier
mee des te gevaarlijker geworden. Zij
moeten hun toevlucht nemen tot uiterst
geraffineerde middelen, waarop dag en
nacht in het communistische kamp is
gebroed. Men zet daar alles op alles,
de gestelde doelen toch te bereiken.
En vormt daarmee een belangrijke uit
zondering op de grote verslapping, die
onder alle lagen van de bevolking valt
waar te nemen. Om enige middelen te
noemen
1). De communistische arbeiders be
werken, op bijna niet waarneembare
wijze, de niet-communistische arbeiders,
zelfs onder het mom van anti-commu
nistisch streven.
2). De communistische jeugd infil
treert niet-communistische jeugdorgani
saties, met bepaalde opdrachten.
3). Men deinst nergens voor terug,
ook niet voor „een jasje aantrekken"
van een makelij, die hen niet past,
zelfs niet voor „een christelijk jasje".
4). Men maakt gebruik van onze
gebreken en de toestand waarin ons
land verkeert, de financiële moeilijk
heden en de ontevredenheid.
Wij moeten stelling nemen. Wij
moeten onze geestelijke weerbaarheid
hervinden. En wel zo snel mogelijk,
opdat wij niet nog meer achterraken.
De organisaties die in vele plaatsen
zijn opgericht met het doel, anti-com
munistische actie te voeren, hebben
dikwijls bepaalde bijbedoelingen, eer
zuchtige of soms financiële. Hun uit
eindelijk succes is nihil. Het voornaam
ste wordt verwaarloosd. Wij zullen het
communisme moeten verwerpen, om
dat het God verwerpt. Daarom, stel
ling nemen, met Gods Woord als
richtsnoer".
J. P. de Klerk.
Lady Bridget zuchtte. „Je moet pro
beren haar niet te hard të beoordelen,"
antwoordde ze. „Vergeet niet, dat Gair
een zeldzame invloed op vrouwen heeft.
Zelfs ik - zo oud als ik ben - merk
dat. Hij heeft ontzettend volgehouden
en ik denk, dat hij Herrick tenslotte
omver heeft gepraat"'
Carol ging naar huis met leed in
het hart, want ze had geen karakter
dat haar in staat stelde de humoris
tische tolerante en tedere philosophic
te verwerven, die Mim door het leven
droeg. En in de hall liep ze dokter
Lincoln tegen het lijf, die voor een
tweede, hoewel minder ernstige hart-
aanval opnieuw naar het ziekbed van
Sir Francis geroepen was.
De dokter schudde haar de hand en
wees naar de zitkamer, waarop hij
haar naar binnen volgde.
„Het is zijn hart," zei hij kortaf.
„Dat kan niet veel meer verdragen
van de bedwelmende middelen die hij
gebruikt - en ook niet veel opwinding
van welke aard ook. Ik heb hem ge
waarschuwd En ik acht het mijn
plicht u ook te waarschuwen. Ik geef
