Solistenconcoursje Biervliet. Hei yaal ê-eli - DE ZONDEN DER VADEREN. De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 7e Jaargang Nummer 318 Vrijdag 16 FEBR. 1951 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra Nadruk verboden. J. P. de Klerk. uitgezonderd de Russen In het vernieuwde Oostenrijk. Het maakt wel enig verschil, om op gewekt elke dag je werk te doen, met de Russen zo vlak voor je gezicht, öf op iooo km. afstand. Hoe zoudt u het vinden, als u in Utrecht woonde en ome Jozef in Zwolle dat is zo de vergelijking, die met het leven van de Oostenrijkers en ons hier in Nederland bestaat. Wie hem vraagt, hoe het gaat, hoort„best" en, als er een oogst- of zaaifeestje in 't verschiet is„uitste kend". Ja, maar begin niet over de Russen Oostenrijk is tot op de dag van van daag feitelijk een gevierendeelde natie. De drie Westelijke delen zijn echter allengs aan elkaar gegroeid, alleen de Oostelijke hoek is achter een Gordijn gelegd. „Is er dan geen enkele over eenkomst met de Russen aangegaan?", vragen Amerikaanse toeristen 'vaak. Helaas, er is wel iets, en het wordt zo goed mogelijk nagekomen ook, maar 't is alleen de nota van „herstelbe talingen" - géén vredesverdrag. De Westelijke mogendheden hebben met eindeloos geduld getracht, met de Rus sen tot een aanvaardbare overeenkomst te geraken. Alles tevergeefs! Behalve de nota. En die is zó grof, dat de overwogen nota's van Westelijke zijde ijlings in de prullenbak zijn geworpen, om Oostenrijk niet te ruïneren. Het ziet er zelfs naar uit, dat van Ameri kaanse zijde nog meerdere leningen zullen worden verschaft, om de rege ring in Wenen overeind te houden, die zodoende eigen inkomsten geheel kan aanwenden om het Kremlin te betalen. Ziehier, de Russische lijst 1. De grenzen van Oostenrijk blijven zoals in 1938. (Accoord). 2. Slóvenen en Kroaten, in Karinthië, krijgen z.g. minderheidsrechten. (Ac coord). 3. Yoego-Slavië ontvangt geeri herstel betalingen, doch mag Oostenrijks bezit binnen de grenzen in beslag nemen. (Tito was hier niet over te spreken, en dezer dagen is met hulp van een speciale lening door de U.S.A., 40 millioen door Oostenrijk betaald). 4. De Sowjet-Unie ontvangt een bedrag, overeenkomende met 150 millioen dollars, verdeeld over 6 jaar. (Met hulp van de U.S.A. al grotendeels in dollars voldaan). 5. De Sowjet-Unie krijgt voor de duur van 30 jaar, 6o°/o van de oliewinning FEUILLETON 82) door PEDLER. Carol keek hem met ogen vol afkeer aan. Met elk woord dat hij sprak toonde deze man zijn lage karakter. „Ik geloof, dat het je niets zou kun nen schelen wie er leed, als je maar iemand pijn kon doen en wraak kon nemen". „Je onderschat me,'' antwoordde hij. „Er is nog zoiets als twee vliegen in één klap slaan. Miss Waylen heeft haar lesje gehad, vermoed ik en zal zich voortaan wel wachten zich met mijn .zaken te bemoeien. En wat jou betreft," hij glimlachte sarcastisch, „ik wist, dat ik de val achter je kon dicht slaan zodra ik verkoos. Je zou nooit die dierbare broer van je laten lijden als je het verhinderen kon - dus je was wel genoodzaakt jezelf te verra den". „Je hebt gelijk, Mac zal geen se conde langer lijden. Ik ga hem nu di- te Zistersdorf en omgeving, en bin nen een nog ruimer bepaald gebied voor 25 jaar concessies, als daar binnen de eerstkomende 8 jaar op nieuwe olielagen wordt gestuit. 6. De Sowjet-Unie houdt de Donaü Scheepvaartmaatschappijen in eigen dom Met een opgewekte lach is het de Oostenrijkers tot dusver gelukt, hier aan te voldoen, en onderwijl aan het herstel van de oorlogsschade te wer ken. Zoals bekend, krijgen zij hiervoor geld uit het Plan-Marshall, doch dat is alleen al hard nodig om waterwer ken en krachtcentrales te doen her rijzen, die onder de zware bombarde menten der geallieerden moesten be zwijken. Om in dit verband cijfers te noemen In 1948 werden er 19 her bouwd, met een Marshall-bedrag van 306 millioen dollar; in 1949 nog 28, met een bedrag van 400 millioen dol lar. Alles geleverd in cement en dergelijke bouwstoffen. Eén krachtcen trale heeft er 78.000 ton van nodig, oftewel 311.000 kubieke meter. Dat is evenveel als nazi-Oostenrijkers besteed hebben aan het bouwen van 3 beton nen torens voor het luchtdoelgeschut, in 1944 Nederland heeft hier belang bij. Oostenrijk kent uitsluitend door wa terkracht opgewekte electriciteit. Kolen zijn er namelijk niet. Toen de oorlog was afgelopen, zag het er dus wan hopig uit, op de puinhopen van cen trales en stuwen. Nu inmiddels het herstel voor eigen gebruik voldoende is, valt de aandacht meer op de in aanbouw zijnde grote centrale voor West-Europa. Hiervoor wordt met ver dubbelde ijver geploeterd, bij het Tiroolse dorpje Kaprum. De opzet is, dat dit krachtstation zomer en winter door zal draaien ten behoeve van het hoogspanningsnet, waarop o.a. Neder land wordt aangesloten. In een enorm reservoir gaat men daartoe elke zomer water opzamelen, zodat de schepra deren 's winters toevoer krijgen die onafhankelijk is van de dan bevroren reet de waarheid zeggen. En dan kan je met me doen wat je wilt. Scheiden als je wilt - ik wou dat je het deed." Sir Francis ogen flikkerden een ogenblik wals, toen zei hij: „Zo gek ben ik niet. Er zijn andere, veel amu santere manieren om ontrouwe vrou wen te straffen". Ze doorstond moedig de kwaad aardige blik van haar man. „Ik ben je nooit ontrouw geweest," zei ze. „En dat weet je even goed als ik. Je hoeft ook niet te proberen me bang te maken, ik geloof niet dat ik ooit weer bang voor je zal zijn". Ze draaide zich om en verliet kalm de kamer en om een reden, die hij zelf niet begreep, deed Sir Francis geen poging om haar terug te houden Een half uur later was ze in Green wood en vertelde Mac gebroken en wat onsamenhangend de hele geschie denis, want het was een veel moei lijker taak om de waarheid te beken nen aan hem, die zo geleden had en die ze zo lief had, dan het was ge weest om haar echtgenoot haar min achting in het gelaat te slingeren. rivieren. Een dam van 300 meter lengte, sluit tot een hoogte van 120 meter een dal af, dat 80 millioen kubieke meter zal bevatten. De dam is bijna klaar. Niet minder dan 3000 arbeiders werken eraan, ook 's nachts, bij het licht van schijnwerpers. Dezer dagen is een deel van deze electrische centrale in gebruik gesteld. Voor Nederland betekent dat, binnen twee jaar, geen beperkingen meer op het verbruik van electra wegens kolen- gebrek! In afwachting hiervan worden thans, voor zover mogejijk, verbe teringen aangebracht in het net en in de nevenaansluitingen, want verschil lende kabels zijn niet dik genoeg ge bleken, of te oud, of verbonden met transformatorposten die overbelast ge raken. Daarbij komt het puzzeltje, de stroomlevering zodanig in de hand te houden, dat niet om de haverklap de electrische klokken in Nederland voor of achter raken, enz. Miraculeus weerstandsvermogen. Oostenrijk is de laatste maanden herhaaldelijk het onderwerp van ge sprek geweest, in de dagbladen. Het overlijden van de bonds-president, Dr. Karl Renner (31 December 1950) was daarbij wel het minst aangename. Ge lukkig heeft het geen politieke gevol gen gehad, alhoewel de begrafenis bij na een conflict had veroorzaakt. Naar verluid, had een Roomskatholieke uit vaartdienst moeten plaats vinden, doch de autoriteiten hebben daaraan geen gevolg gegeven. Na een kleine terecht wijzing van kerkelijke zijde werd de zaak nog bijtijds gesust. De „putsch"-pogingen van de com munisten in Wenen, werden overigens ook in de kiem gesmoord. Toch deden ze aanvankelijk sterk denken aan de beruchte kunstgrepen van het be gerige nazi-Duitsland. De steun der Sowjets was openlijk en de stakingsbe velen kwamen rechtstreeks uit het Kremlin. Door onmiddellijk getroffen maatregelen vanwege het stadsbestuur - met een paar aanwijzingen der Westelijke geallieerden - werd de situatie gered. Wenen danst en musi ceert weer, zorgeloos, met de rug naar het IJzeren Gordijn Korte tijd nadat de koninklijke fa milie uit Sankt Anton was terugge keerd, werd Oostenrijk getroffen door de nationale ramp der sneeuwlawines. Midden in het seizoen, geheel onver wacht, en in verbijsterende omvang. Zq^Is bekend, zijn hierbij veel slacht offers te betreuren en de schade wordt geraamd op 40 millioen. Het is moge lijk, dat e.e.a. zich binnenkort zal her halen, doch men is nu ten minste in de gelegenheid, uitgebreide voorzorgen „Zeg, dat je me vergeeft, Mac," smeekte ze, verschrikt door die vreemde weggetrokken uitdrukking in zijn ge- zicht. Nu verdween de maskerachtige strak heid en een flauwe glimlach verscheen om zijn lippen. „Er is niet veel te vergeven," zei hij vriendelijk. „Jij kon niet voorzien wat er gebeuren zou, nadat je het huis verlaten had". „Ik dacht, dat je boos op me zou zijn, dat ik er heen was gegaan," ha perde ze, want ze kon de ernstige vriendelijkheid waarmee hij haar biecht opnam, niet begrijpen. „Misschien zou ik er vroeger boos om zijn geweest," antwoordde hij lang zaam, „maar ik begin in te zien dat soms de ene vorm van loyaliteit in conflict komt met de andere". Een poosje praatten ze kalm samen, doch ze bleef niet lang. Ze waagde het echter nog een vraag te doen met betrekking tot de toekomst. „En Herrick? Zal je haar schrijven, Mac?" „Ja," antwoordde hij kortaf. „Ik zal te treffen. De bevolking van dit land moet wel over een miraculeus weer standsvermogen beschikken, zoals het alles te boven weet te komen. In de laatste halve eeuw overleefde Oosten rijk n.m. slag op slag, steeds gelovend in een betere toekomst. Zo zegt men er ook nu, dat 't best in orde zal ko- :n als de Russen maar verdwij nen! Door de Bond van Muziekverenigin gen in Zeeuwsch-Vlaanderen was het jaarlijkse solistenconcours ditmaal ge organiseerd in Biervliet. Dank zij de volledige medewerking van het ge- meentebestunr van Biervliet en het be stuur en leden van de plaatselijke mu ziekvereniging, was alles prima geor ganiseerd, waardoor dit concours een groot succes is geworden. De ruime gymnastiekzaal was omgetoverd in een echte concertzaal, die bijzonder goed geschikt bleek voor het doel. Was de deelname ditmaal minder groot dan andere jaren, de prestaties stonden daarentegen op een hoger peil. De echte muziekliefhebbers hebben dan ook volop kunnen genieten. Als jury fungeerde de heer P. v. Mever uit Rot terdam die, na afloop, zijn grote waar dering en bewondering uitte voor het geen was gepresteerd. Hij waardeerde het met goed, zeer goed, tot voortref felijk en de heer v. Mever verklaarde, nog nimmer een concours te hebben meegemaakt, dat op zo'n hoog peil stond. Hieruit blijkt, dat er volop le ven zit in het muziekleven in Zeeuwsch- Vlaanderen. De Bond van Muziekver enigingen doet hier goed werk en der gelijke concoursen, bij toerbeurt in een gemeente gehouden, kunnen de animo voor de muziek niet weinig doen sti muleren. Jammer daarom dat het be stuur tegenover de Pers een minder sympathieke houding aanneemt. Zelfs de gebruikelijke uitnodiging bleef dit maal achterwege en toen de verslag gevers desondanks toch bij de ont vangst van jury en gemeentebestuur aanwezig waren, werden zij straal ge negeerd. Eerst in de concertzaal werd hen een programma aangeboden. Burgemeester A. P. Kostense open de het concours met een korte rede, waarin hij dank bracht dat dit con cours in Biervliet werd gehouden. Na afloop heeft de burgemeester ook de prijzen uitgereikt. De uitslag was: 3e afdelingA. J. F. Maes, Hulst, tuba, 48 p., ie pr. J. 't Gilde, Hoek, trombone, 44 p., 2e pr. Mej. Janny v. Hoorn, Axel, trompet, 42 p., 2e pr. haar schrijven". En zo kwam het, dat er de volgende morgen een brief met het bekende handschrift op Herricks bord aan de ontbijttafel lag. Ze voelde haar hart luid bonsen, voelde de haastig gewis selde blikken van Mim en Billy - en het verlangen en de sympathie die in die blik lag. Later, alleen in haar kamer in het hotel, opende ze hem en een zachte, gesmoorde kreet ontsnapte haar toen haar ogen langs het geliefde hand schrift vlogen. „Herrick, kun je me ooit vergeven?" luidde de brief, die in zijn kortheid haar hart deed trillen. „Carol heeft me alles verteld over die avond in Two Ways Cottage. Ik kan mezelf nooit vergeven". Ondanks haar trots vond ze het niet moeilijk hem te vergeven. Het was zo als ze tegen Mim gezegd had: „je kon niet laten om de mensen, die je lief had te vergeven". Een briefje, nog korter dan dat van Kenyon werd die dag naar Greenwood gezonden.

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1951 | | pagina 1