Solistenconcoursje Biervliet.
Hei yaal ê-eli -
DE ZONDEN DER VADEREN.
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
7e Jaargang Nummer 318
Vrijdag 16 FEBR. 1951
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
7 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Nadruk verboden. J. P. de Klerk.
uitgezonderd de Russen
In het vernieuwde Oostenrijk.
Het maakt wel enig verschil, om op
gewekt elke dag je werk te doen, met
de Russen zo vlak voor je gezicht, öf
op iooo km. afstand. Hoe zoudt u het
vinden, als u in Utrecht woonde en
ome Jozef in Zwolle dat is zo de
vergelijking, die met het leven van de
Oostenrijkers en ons hier in Nederland
bestaat. Wie hem vraagt, hoe het gaat,
hoort„best" en, als er een oogst- of
zaaifeestje in 't verschiet is„uitste
kend". Ja, maar begin niet over de
Russen
Oostenrijk is tot op de dag van van
daag feitelijk een gevierendeelde natie.
De drie Westelijke delen zijn echter
allengs aan elkaar gegroeid, alleen de
Oostelijke hoek is achter een Gordijn
gelegd. „Is er dan geen enkele over
eenkomst met de Russen aangegaan?",
vragen Amerikaanse toeristen 'vaak.
Helaas, er is wel iets, en het wordt
zo goed mogelijk nagekomen ook, maar
't is alleen de nota van „herstelbe
talingen" - géén vredesverdrag. De
Westelijke mogendheden hebben met
eindeloos geduld getracht, met de Rus
sen tot een aanvaardbare overeenkomst
te geraken. Alles tevergeefs! Behalve
de nota. En die is zó grof, dat de
overwogen nota's van Westelijke zijde
ijlings in de prullenbak zijn geworpen,
om Oostenrijk niet te ruïneren. Het
ziet er zelfs naar uit, dat van Ameri
kaanse zijde nog meerdere leningen
zullen worden verschaft, om de rege
ring in Wenen overeind te houden, die
zodoende eigen inkomsten geheel kan
aanwenden om het Kremlin te betalen.
Ziehier, de Russische lijst
1. De grenzen van Oostenrijk blijven
zoals in 1938. (Accoord).
2. Slóvenen en Kroaten, in Karinthië,
krijgen z.g. minderheidsrechten. (Ac
coord).
3. Yoego-Slavië ontvangt geeri herstel
betalingen, doch mag Oostenrijks
bezit binnen de grenzen in beslag
nemen. (Tito was hier niet over te
spreken, en dezer dagen is met hulp
van een speciale lening door de
U.S.A., 40 millioen door Oostenrijk
betaald).
4. De Sowjet-Unie ontvangt een bedrag,
overeenkomende met 150 millioen
dollars, verdeeld over 6 jaar. (Met
hulp van de U.S.A. al grotendeels
in dollars voldaan).
5. De Sowjet-Unie krijgt voor de duur
van 30 jaar, 6o°/o van de oliewinning
FEUILLETON
82) door PEDLER.
Carol keek hem met ogen vol afkeer
aan. Met elk woord dat hij sprak
toonde deze man zijn lage karakter.
„Ik geloof, dat het je niets zou kun
nen schelen wie er leed, als je maar
iemand pijn kon doen en wraak kon
nemen".
„Je onderschat me,'' antwoordde hij.
„Er is nog zoiets als twee vliegen in
één klap slaan. Miss Waylen heeft
haar lesje gehad, vermoed ik en zal
zich voortaan wel wachten zich met
mijn .zaken te bemoeien. En wat jou
betreft," hij glimlachte sarcastisch, „ik
wist, dat ik de val achter je kon dicht
slaan zodra ik verkoos. Je zou nooit
die dierbare broer van je laten lijden
als je het verhinderen kon - dus je
was wel genoodzaakt jezelf te verra
den".
„Je hebt gelijk, Mac zal geen se
conde langer lijden. Ik ga hem nu di-
te Zistersdorf en omgeving, en bin
nen een nog ruimer bepaald gebied
voor 25 jaar concessies, als daar
binnen de eerstkomende 8 jaar op
nieuwe olielagen wordt gestuit.
6. De Sowjet-Unie houdt de Donaü
Scheepvaartmaatschappijen in eigen
dom
Met een opgewekte lach is het de
Oostenrijkers tot dusver gelukt, hier
aan te voldoen, en onderwijl aan het
herstel van de oorlogsschade te wer
ken. Zoals bekend, krijgen zij hiervoor
geld uit het Plan-Marshall, doch dat
is alleen al hard nodig om waterwer
ken en krachtcentrales te doen her
rijzen, die onder de zware bombarde
menten der geallieerden moesten be
zwijken. Om in dit verband cijfers te
noemen In 1948 werden er 19 her
bouwd, met een Marshall-bedrag van
306 millioen dollar; in 1949 nog 28,
met een bedrag van 400 millioen dol
lar. Alles geleverd in cement en
dergelijke bouwstoffen. Eén krachtcen
trale heeft er 78.000 ton van nodig,
oftewel 311.000 kubieke meter. Dat is
evenveel als nazi-Oostenrijkers besteed
hebben aan het bouwen van 3 beton
nen torens voor het luchtdoelgeschut,
in 1944
Nederland heeft hier belang bij.
Oostenrijk kent uitsluitend door wa
terkracht opgewekte electriciteit. Kolen
zijn er namelijk niet. Toen de oorlog
was afgelopen, zag het er dus wan
hopig uit, op de puinhopen van cen
trales en stuwen. Nu inmiddels het
herstel voor eigen gebruik voldoende
is, valt de aandacht meer op de in
aanbouw zijnde grote centrale voor
West-Europa. Hiervoor wordt met ver
dubbelde ijver geploeterd, bij het
Tiroolse dorpje Kaprum. De opzet is,
dat dit krachtstation zomer en winter
door zal draaien ten behoeve van het
hoogspanningsnet, waarop o.a. Neder
land wordt aangesloten. In een enorm
reservoir gaat men daartoe elke zomer
water opzamelen, zodat de schepra
deren 's winters toevoer krijgen die
onafhankelijk is van de dan bevroren
reet de waarheid zeggen. En dan kan
je met me doen wat je wilt. Scheiden
als je wilt - ik wou dat je het deed."
Sir Francis ogen flikkerden een
ogenblik wals, toen zei hij: „Zo gek
ben ik niet. Er zijn andere, veel amu
santere manieren om ontrouwe vrou
wen te straffen".
Ze doorstond moedig de kwaad
aardige blik van haar man.
„Ik ben je nooit ontrouw geweest,"
zei ze. „En dat weet je even goed als
ik. Je hoeft ook niet te proberen me
bang te maken, ik geloof niet dat ik
ooit weer bang voor je zal zijn".
Ze draaide zich om en verliet kalm
de kamer en om een reden, die hij
zelf niet begreep, deed Sir Francis
geen poging om haar terug te houden
Een half uur later was ze in Green
wood en vertelde Mac gebroken en
wat onsamenhangend de hele geschie
denis, want het was een veel moei
lijker taak om de waarheid te beken
nen aan hem, die zo geleden had en
die ze zo lief had, dan het was ge
weest om haar echtgenoot haar min
achting in het gelaat te slingeren.
rivieren. Een dam van 300 meter
lengte, sluit tot een hoogte van 120
meter een dal af, dat 80 millioen
kubieke meter zal bevatten. De dam
is bijna klaar. Niet minder dan 3000
arbeiders werken eraan, ook 's nachts,
bij het licht van schijnwerpers.
Dezer dagen is een deel van deze
electrische centrale in gebruik gesteld.
Voor Nederland betekent dat, binnen
twee jaar, geen beperkingen meer op
het verbruik van electra wegens kolen-
gebrek! In afwachting hiervan worden
thans, voor zover mogejijk, verbe
teringen aangebracht in het net en in
de nevenaansluitingen, want verschil
lende kabels zijn niet dik genoeg ge
bleken, of te oud, of verbonden met
transformatorposten die overbelast ge
raken. Daarbij komt het puzzeltje, de
stroomlevering zodanig in de hand te
houden, dat niet om de haverklap de
electrische klokken in Nederland voor
of achter raken, enz.
Miraculeus weerstandsvermogen.
Oostenrijk is de laatste maanden
herhaaldelijk het onderwerp van ge
sprek geweest, in de dagbladen. Het
overlijden van de bonds-president, Dr.
Karl Renner (31 December 1950) was
daarbij wel het minst aangename. Ge
lukkig heeft het geen politieke gevol
gen gehad, alhoewel de begrafenis bij
na een conflict had veroorzaakt. Naar
verluid, had een Roomskatholieke uit
vaartdienst moeten plaats vinden, doch
de autoriteiten hebben daaraan geen
gevolg gegeven. Na een kleine terecht
wijzing van kerkelijke zijde werd de
zaak nog bijtijds gesust.
De „putsch"-pogingen van de com
munisten in Wenen, werden overigens
ook in de kiem gesmoord. Toch deden
ze aanvankelijk sterk denken aan de
beruchte kunstgrepen van het be
gerige nazi-Duitsland. De steun der
Sowjets was openlijk en de stakingsbe
velen kwamen rechtstreeks uit het
Kremlin. Door onmiddellijk getroffen
maatregelen vanwege het stadsbestuur
- met een paar aanwijzingen der
Westelijke geallieerden - werd de
situatie gered. Wenen danst en musi
ceert weer, zorgeloos, met de rug naar
het IJzeren Gordijn
Korte tijd nadat de koninklijke fa
milie uit Sankt Anton was terugge
keerd, werd Oostenrijk getroffen door
de nationale ramp der sneeuwlawines.
Midden in het seizoen, geheel onver
wacht, en in verbijsterende omvang.
Zq^Is bekend, zijn hierbij veel slacht
offers te betreuren en de schade wordt
geraamd op 40 millioen. Het is moge
lijk, dat e.e.a. zich binnenkort zal her
halen, doch men is nu ten minste in
de gelegenheid, uitgebreide voorzorgen
„Zeg, dat je me vergeeft, Mac,"
smeekte ze, verschrikt door die vreemde
weggetrokken uitdrukking in zijn ge-
zicht.
Nu verdween de maskerachtige strak
heid en een flauwe glimlach verscheen
om zijn lippen.
„Er is niet veel te vergeven," zei hij
vriendelijk. „Jij kon niet voorzien wat
er gebeuren zou, nadat je het huis
verlaten had".
„Ik dacht, dat je boos op me zou
zijn, dat ik er heen was gegaan," ha
perde ze, want ze kon de ernstige
vriendelijkheid waarmee hij haar biecht
opnam, niet begrijpen.
„Misschien zou ik er vroeger boos
om zijn geweest," antwoordde hij lang
zaam, „maar ik begin in te zien dat
soms de ene vorm van loyaliteit in
conflict komt met de andere".
Een poosje praatten ze kalm samen,
doch ze bleef niet lang. Ze waagde
het echter nog een vraag te doen met
betrekking tot de toekomst.
„En Herrick? Zal je haar schrijven,
Mac?"
„Ja," antwoordde hij kortaf. „Ik zal
te treffen. De bevolking van dit land
moet wel over een miraculeus weer
standsvermogen beschikken, zoals het
alles te boven weet te komen. In de
laatste halve eeuw overleefde Oosten
rijk n.m. slag op slag, steeds gelovend
in een betere toekomst. Zo zegt men
er ook nu, dat 't best in orde zal ko-
:n als de Russen maar verdwij
nen!
Door de Bond van Muziekverenigin
gen in Zeeuwsch-Vlaanderen was het
jaarlijkse solistenconcours ditmaal ge
organiseerd in Biervliet. Dank zij de
volledige medewerking van het ge-
meentebestunr van Biervliet en het be
stuur en leden van de plaatselijke mu
ziekvereniging, was alles prima geor
ganiseerd, waardoor dit concours een
groot succes is geworden. De ruime
gymnastiekzaal was omgetoverd in een
echte concertzaal, die bijzonder goed
geschikt bleek voor het doel. Was de
deelname ditmaal minder groot dan
andere jaren, de prestaties stonden
daarentegen op een hoger peil. De
echte muziekliefhebbers hebben dan
ook volop kunnen genieten. Als jury
fungeerde de heer P. v. Mever uit Rot
terdam die, na afloop, zijn grote waar
dering en bewondering uitte voor het
geen was gepresteerd. Hij waardeerde
het met goed, zeer goed, tot voortref
felijk en de heer v. Mever verklaarde,
nog nimmer een concours te hebben
meegemaakt, dat op zo'n hoog peil
stond. Hieruit blijkt, dat er volop le
ven zit in het muziekleven in Zeeuwsch-
Vlaanderen. De Bond van Muziekver
enigingen doet hier goed werk en der
gelijke concoursen, bij toerbeurt in een
gemeente gehouden, kunnen de animo
voor de muziek niet weinig doen sti
muleren. Jammer daarom dat het be
stuur tegenover de Pers een minder
sympathieke houding aanneemt. Zelfs
de gebruikelijke uitnodiging bleef dit
maal achterwege en toen de verslag
gevers desondanks toch bij de ont
vangst van jury en gemeentebestuur
aanwezig waren, werden zij straal ge
negeerd. Eerst in de concertzaal werd
hen een programma aangeboden.
Burgemeester A. P. Kostense open
de het concours met een korte rede,
waarin hij dank bracht dat dit con
cours in Biervliet werd gehouden. Na
afloop heeft de burgemeester ook de
prijzen uitgereikt.
De uitslag was:
3e afdelingA. J. F. Maes, Hulst,
tuba, 48 p., ie pr. J. 't Gilde, Hoek,
trombone, 44 p., 2e pr. Mej. Janny v.
Hoorn, Axel, trompet, 42 p., 2e pr.
haar schrijven".
En zo kwam het, dat er de volgende
morgen een brief met het bekende
handschrift op Herricks bord aan de
ontbijttafel lag. Ze voelde haar hart
luid bonsen, voelde de haastig gewis
selde blikken van Mim en Billy - en
het verlangen en de sympathie die in
die blik lag.
Later, alleen in haar kamer in het
hotel, opende ze hem en een zachte,
gesmoorde kreet ontsnapte haar toen
haar ogen langs het geliefde hand
schrift vlogen.
„Herrick, kun je me ooit vergeven?"
luidde de brief, die in zijn kortheid
haar hart deed trillen. „Carol heeft me
alles verteld over die avond in Two
Ways Cottage. Ik kan mezelf nooit
vergeven".
Ondanks haar trots vond ze het niet
moeilijk hem te vergeven. Het was zo
als ze tegen Mim gezegd had: „je kon
niet laten om de mensen, die je lief
had te vergeven".
Een briefje, nog korter dan dat van
Kenyon werd die dag naar Greenwood
gezonden.