lOpCt. KORTING lOpCi.
WIJ au I MEM OP
ouwendijk
NOORD-AFRIKA leert lopen
DE ZONDEN DER VADEREN.
CORSETTENen bustehouders
van 24 toi en met 31 Januari 1951
De Columbus.
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER
7e Jaargang Nummer 315
VHjdag 26 JAN. 1951
Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
7 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
.J
J. P. de Klerk.
We zeggen weieens „Je zal toch
met zo'n stelletje Arabieren opgescheept
zitten", maar dat zit onze landgenoot,
de heer van Pelt inderdaad, in Libye.
Zoals af en toe uit berichten blijkt, is
zijn opdracht als Hoge Commissaris
op last van de Verenigde Naties, in
principe geslaagd. De vroeger Italiaanse
kolonie zal in 1952 een zelfstandige
staat worden. Of alle buurlanden deze
stap een onverdeeld genoegen zullen
vinden, is een andere kwestie. In hoe
verre het communisme zich weer van
de situatie meester zal maken, moeten
we ook maar afwachten. In het alge
meen hebben de jonge naties van de
afgelopen jaren niet zoveel profijt van
hun zelfstandigheid gekregen.
De toekomst van Noord-Afrika is
een zaak van belang voor ons in West-
Europa. Men ziet dat niet aan de bruin
verbrande, stoffige gezichten van de
bewoners. Men hoort dat niet in de
zondoorstoofde markttentjes van To-
broek. Men merkt dat op aan de con
ferentietafels, tijdens de vergaderingen
over het Atlantisch Pact en in het
bizonder over het plan Schuman. Italië
is namelijk geheel afhankelijk van dé
kolen en het erts van Noord-Afrika,
waar Frankrijk (nog) de grootste rol
speelt,ondanks particuliere Amerikaanse
investeringen. Italië wenst waarborgen
voor de regelmatige levering en onder
FEUflLLETON
79)
door PEDLER.
„Ik vertel het Mac niet om verschil
lende redenen," zei ze koel. „Ten
eerste omdat hij, als hij het wist,
woedend op Carol zou zijn - om re
denen die jij niet kent, Billy. Ten
tweede, omdat, als Sir Francis hem
ooit hoonde over het feit, dat ik in
Jems huis ben geweest, Mac, als hij
de waarheid wist, hem die stellig zou
zeggen en dan zou Carol er de dupe
van zijn. En ten derde: als Mac me
niet kan vertrouwen zonder dat jij en
Mim naar hem toehollen om hem te
vertellen dat er geen reden is om me
te wantrouwen, dan vind ik zijn ver
trouwen de moeite niet waard, nu weet
je het".
„Jullie vrouwen zijn toch rare we
zens," zei Billy haar met verwonderde
ogen aankijkend.
Wat Carol betreft, ze wist niets van
het feit, dat haar man Herrick in de
villa gevonden had. Ze zag Jem niet
meer terug, want voor hij zijn huis
sloot en vertrok en afscheid kwam
tekent niets zolang als Frankrijk (de
oude rivaal) zich niet bindt. Frankrijk
worstelt met linkse groeperingen in de
regering, die omvangrijk en levensge
vaarlijk zijn. Hun leiders zijn tegen
herbewapening van Duitsland, tegen
Franco-Spanje en tegen garanties aan
een vroegere bondgenoot van Hitier
Italië
Inmiddels leert Noord-Afrika lopen.
De tijd gaat snel, en twee jaar zijn
zomaar vergleden. Wie zal met succes
naar de hand van de nieuwe staat
Libye dingen? Libye is Italiaans bezit
geweest, Libye heeft de strijd van
Montgommery en Rommel gezien. Zal
het Italië gunstig gezind blijven? Zo
niet, dan zullen de consequenties niet
uitblijven voor Europa. Denken we
alleen reeds aan het directe gevolg
van werkloosheid in Italiaanse fabrie
ken - waar de invloed en de macht
van het communisme zo groot zijn ge
bleken.
Op de foto zijn enige inwoners van
Libye in drukke discussie over de ver
andering in het bestuur. Hun wordt
uitgelegd wat verkiezingen zijn, hoe
straks het stemmen in z'n werk zal
gaan, en wat daarvan normaliter de ge
volgen zijn. Wij hopen, dat deze man
nen, die duidelijk verwant zijn aan de
Arabs, het sterke, krijgshaftige volk der
woestijnen, een goede keus zullen doen.
nemen van zijn vrienden op Windy-
croft, verzocht Herrick hem om als hij
haar schreef er niets van te vertellen.
„Laat Carol nooit weten, dat Sir
Francis me bij jou gevonden heeft,"
zei ze. „Ze zou er over tobben en we
moeten haar extra verdriet sparen".
„Maar Mortimer zal het haar waar
schijnlijk zelf wel vertellen," antwoord
de Jem.
Ze schudde glimlachend het hoofd.
„Dat geloof ik niet. Je denkt toch
niet, dat hij zichzelf zal bloot geven
door te bekennen, dat hij haar ver
geefs bespionneerd heeft? Nee, ik denk
dat Sir Francis zijn mond wel zal hou
den over wat die avond gebeurd is.
Hij sloeg nu niet direct een goed fi
guur".
Even speelde een glimlach over
Jems gezicht, toen betrok het weer.
„Ik heb Mac na die tijd niet meer
gezien," zei hij bedrukt. „Hij is naar
Dartmoor hoorde ik. Is alles goed
tussen jullie?"
En omdat de man naast haar weg
ging naar de eenzaamheid van ver
verwijderde landen en toch al zo zware
last met zich mee moest dragen en
die dapper zou dragen ook, wilde
Herrick daar niets aan toevoegen. Ze
BANDAGES Langestraat 38 a - OOSTBURG
Het was in de avond van 9 Februari
1888 dat kustbewoners van Kadzand
zagen hoe een groot zeilschip onder
een hevige sneeuwstorm in moeilijkhe
den kwam voor de kust. Ogenschijnlijk
werd het met onklare stuurinrichting
door de hevige N.W. wind landwaarts
gestuwd. Met de invallende duisternis
konden de samenscholenden op de wal
nog zien, hoe telkens wanneer sneeuw
en hagel wat minder waren, een licht
meer en meer de kust naderde.
Men begreep. Het schip moest aan
lager wal geraken. Het ging zijn onder
gang tegemoet.
Reeds bijna donker was het, toen
door een donderend geraas het maar
al te duidelijk werd, dat het schip op
het uiterste einde van een paalhoofd
was geworpen.
Tussen het geweld van branding en
storm vernam men kreten om hulp,
die niet kon geboden worden, daar red
dingsmiddelen niet aanwezig waren.
Slechts een kleine roeiboot was bij de
hand, te weinig zeewaardig om er zich
mede in de branding te wagen.
De ganse nacht klonk het geroep
der schepelingen, die allen te samen
hun stem verheffend, trachtten zich
boven het geraas der branding uit
landwaarts te doen horen.
Toen de dag aanbrak bleek het schip
de noorse bark „Columbus" te zijn.
De bemanning had zich aan lij mid
scheeps verzameld, vergeefs trachtend
zich enigermate te bergen voor het
geweld der stortzeeën, welke zich ieder
ogenblik over het geteisterde schip
wierpen, of met donderende slagen te
gen de scheepsromp beukten, waarbij
het schuim zich* torenhoog verhief.
Verkleumd en doornat hadden de schip
breukelingen daar neergedoken gezeten
keek hem dus rustig aan en antwoordde
bedaard
„Volkomen in orde, Jem". Een leu
gen die de engel die aantekeningen
houdt van onze daden, zeker aan haar
credit-zijde en niet aan haar debet
zijde zal hebben geboekt.
Beresford nam het heel natuurlijk op.
„En zul je haar vriendin blijven?"
drong hij aan, zijn gedachten reeds
weer bij de enige vrouw in zijn we
reld. „Help haar zoveel je kunt als ik
weg ben, Herrick".
„Altijd," antwoordde ze vast.
Zo ging Jem heen naar de wilder
nis en zijn plaats in het leven van St.
Heriot kende hem niet meer.
Carol kwam de dag na zijn vertrek
naar Windycroft. Ze was tot zolang
letterlijk een gevangene geweest door
de plotselinge ziekte van haar man.
Hij was ziek van Two Ways Cottage
terug gekomen en bijna sprakeloos op
Mortlake gearriveerd, hijgend naar
adem en Humphreys en de butler had
den hem samen uit de dogcar getild
en naar bed gedragen Carol ontsteld
door zijn uiterlijk, had gauw de dokter
laten komen en had volkomen ter goe
der trouw ontkennend geantwoord op
diens vraag, of Sir Francis een hevige
doodsangst. Versuft en uitgeput
schenen zij nog nauwelijks op te mer
ken, hoe een der gehavende masten
onder het stormgeweld afbrak en over
boord sloeg, met het neerstortende
want de chaos nog vergrotend.
Opeens echter zag men van de wal,
hoe een der schepelingen zich meteen
lijn, gesjord rond het lichaam, te wa
ter stortte en trachten wilde de kust
te bereiken. Maar stroom en wind
dreven hem zijwaarts uit, zodat zijn
makkers hem weer aan boord moesten
halen. Later wierpen deze stukken hout
aan dun touw bevestigd te water.
Eindelijk spoelde zulk een stuk land
waarts, waar flinke kerels tot aan de
borst te water gingen en het hout
grepen. Aan de dunne lijn werd door
de schipbreukelingen een kabel be
vestigd, welke naar de wal getrokken
een verbinding vormde, waarlangs de
roeiboot met twee Kadzandenaars be
mand (Joost van den Broecke en Wil
lem Berrevoets) door de branding naar
het schip werd gehaald, want roeien
was onmogelijk. Aan een tweede lijri
trok men de sloep weer landwaarts.
Op deze wijze werden acht thans over
gelukkige zeelieden van het in tweeën
brekende schip gered. Even later ver
liet ook de kapitein op dezelfde wijze
het wrak.
De bark bleek een kostbare lading
van gezaagd en nog ongezaagd hout
te bevatten. Toen de storm bedaarde,
viel bij laagwater het schip droog en
werd met het ontladen een begin ge
maakt.
Doch bij hoogwater veranderde het
toneel.
Vissers van Heijst en Blankenberghe
hadden de lucht gekregen van de schip
breuk. Zij roken buit. Als een vlucht
roofvogels streken zij op het ontred
derde schip neer, vermoedend dat van
de wal af toch niet tegen hen kon
schok had gehad.
De dokter, Lincoln genaamd, was
pas een jaar in St. Heriot gevestigd
en het was moeilijk uit te maken hoe
veel of hoe weinig hij af wist van de
verhouding tussen Mortimer en zijn
vrouw. Hij was een magere, nogal
cynische jonge man, stilzwijgend en
met weinig hoffelijke manieren en hoe
wel hij bekend stond als zeer knap,
was hij toch persoonlijk niet bemind
in de omtrek - behalve onder de wei
nige zeer arme patiënten die wisten,
dat de stugge, zwijgzame dokter bij
zonder hartelijk en gevoelig kon zijn.
Hoe het zij, zijn houding tegenover
Carol was volkomen neutraal toen hij
haar meedeelde, dat de gezondheids
toestand van haar man min of meer
précair was.
„Ik bedoel niet, dat er onmiddellijk
gevaar is," voegde hij er koeltjes bij.
„Hij zal hoogstwaarschijnlijk wel over
deze aanval heenkomen. Maar zijn
hart is zwak. En," hij keek haar in
eens recht aan, „zoals u weet gebruikt
hij verdovende middelen. Ik heb hem
ronduit gezegd, dat hij als hij zijn le
ven niet wenst te verkorten, daarmee
moet ophouden".
Dit alles vertelde Carol aan Herrick,
