mea. CORSETTEN DE ZONDEN DER VADEREN. De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 6e Jaargang Nummer 298 Vrijdag 29 SEPT. 1950 Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Qiro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaalfranco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra -J Het feit dat de kwestie Nieuw- Guinea de vorige week nog niet aan de orde werd gesteld in de Tweede Kamer en we wellicht bij het verschij nen van dit nummer van De Schakel midden in de geheime debatten over deze voor ons land zo uitermate be langrijke aangelegenheid zullen zitten, geeft me aanleiding om op mijn artikel van Vrijdag 22 September nog verder door te gaan. In Elseviers Weekblad van Zaterdag 23 September j.l. trof ik n.l. van de hand van de eminente schrijver Professor Mr. J. A. van Hamel - een onzer groten op het ge bied van staats- en volkenrecht - on der het hoofd „Zakelijk en Recht vaardig; Nieuw-Guinea een duivelse twistappel" het volgende artikel aan „Bij de Ronde Tafel Conferentie is overeengekomen dat het vraagstuk van de staatkundige status van Nieuw-Guinea binnen het jaar diende te worden ge regeld door directe onderhandelingen tussen Indonesië en Nederland. De voort gang dezer onderhandelingen staat voor de deur. Indien wij goed zien, zijn op het ogenblik de punten van uitgang nog lijnrecht tegenover elkaar en dringt de moeilijkheid, hoe tot een oplossing te geraken. Deze moet gevonden worden. In de eerste plaats in het be lang van Nieuw-Guinea en zijn bevol king zelf. In de tweede plaats in dat der partijen en van haar onderlinge verhouding. Men heeft daaraan nog toe te voegen het algemeen belang van de internationale gemeenschap. Alles bijeengenomen, komt het ons voor dat van de bedoelde tweezijdige onderhandelingen géén redelijk positief resultaat verder te verwachten is. De verstandigste uitslag kan op het ogen blik slechts zijn een „agreement to disagree". Eensgezindheid van het niet eens te kunnen worden. Elke verdere poging om tezamen tot overeenstem ming te geraken, schijnt uitgesloten. Kan van Nederland niet worden ver wacht, - met de béste wil van de we reld niet, - de verantwoordelijkheid over Nieuw-Guinea af te geven aan Indonesië, dat immers zelf met zo ont zaglijk veel moeilijkheden en problemen belast is, die door de omvangrijke eigenlijke Indonesische kring moeten worden behandeld, - omgekeerd blijkt van Indonesië niet te verwachten, dat het de voortduring der Nederlandse souvereiniteit geredelijk aanvaardt. Dit moge alles ten onrechte zijn, of terecht, het geval ligt nu eenmaal zo, en men kan zeggen, dat degenen die bij de Ronde Tafel het vraagstuk FEUILLETON 63) door PEDLER. En zo ging de race voort, met de zon schijnend en de wind waaiend en geen geluid dan het gekletter van die krankzinnige hoeven, geen teken van menselijk leven dan een meisje, dat nu bijna wankelde in het zadel en een man met een vastberaden gezicht diep gebogen over het zadel van zijn paard en het aandrijvend met alle kracht van wil en lichaam. En toen ontdekten plotseling Herricks ogen in de groene vlek voor haar, die ze instinctmatig wist dat nog heidegrond was, iets anders - iets groots en donkers, dat naar haar toe snelde. Een onderdeel van een se conde dacht ze, dat haar gezicht haar een visioen liet zien van iets dat niet bestond - dat niet kon bestaan. Toen zag ze duidelijker en wist ze, dat het Mac was die regelrecht op haar af galoppeerde. Dichter, steeds dichter MEDISCHE ■5? o° Langestraat 38 a OOSTBURG Nieuw-Guinea ter oplossing door de twee Uniepartners overlieten, daarmede aan deze uniegenoten een duivelse twistappel in de schoot, geworpen heb ben. Wanneer het berekend was, om de Unie met een vernietigende kanker te infecteren, zou dit niet beter kunnen zijn geschied. In beider belang Ten einde de verdere verhouding tussen de Unie-genoten in" beider be lang, zo gunstig mogelijk te zien wer ken, moet deze haard van onenigheid worden uitgeschakeld. De twee par tijen hebben zelf aan de Ronde Tafel verklaard „dat zij besloten zijn tot handhaving van het beginsel, verdere geschillen door vredelievende en rede lijke middelen op te lossen". Het ware dan verstandig, daartoe in deze zo spoedig mogelijk de weg in te slaan! De weg lijkt in het tegenwoordige be wind van zaken te liggen op het col lectieve arbeidsveld, der Verenigde Naties. Men moge, mèt ons, allerminst een onvermengde bewonderaar zijn van de resultaten welke deze organisatie bij haar pogingen om internationale moeilijkheden op te lossen bereiken kan, - de voor de hand liggende be werktuiging berust in deze nu eenmaal bij haar. Het enige wat hieraan toege voegd moet worden is, dat voor het onderhavige geval dusdanige bewerktui- gingzo zuiver endegelijk mogelijk zal heb ben te zijn. D.w.z.zo zakelijk-en recht vaardig mogelijk, zo weinig mogelijk door politieke bij-oogmerken of bij invloeden beheerst. Hetgeen er op neer komt, dat wij oneindig veel liever een zelfstandig procederende commissie van arbitrage voor dit doel zorgvuldig te vormen, aan het werk zullen zien gaan, dan de zo hypernerveuze meneer Veiligheidsraad in eigen persoon. Zulk een procedure zou van Neder landse zijde ook daarom naar behoren kunnen worden aanvaard, omdat een éérste punt er niet meer bij in het ge ding moet komen, n.l. de kwestie van het voortduren der Nederlandse sou vereiniteit. Na de meest ernstige over- weging behoort onzes inziens het be houd van deze souvereiniteit niet meer te worden bepleit. Zelfs indien deze nog op een schoteltje aangeboden werd. Waarmede direct samengaat, dat de oplossing, door de internationale in stantie te vinden, de meest doeltref fende en meest reële heeft te zijn. kwam hij ze kon de witte bles op het voorhoofd van het grote paard, dat hij bereed, zien. Een ogenblik la ter had hij zich omgedraaid en galop peerde naast haar, gelijk met haar op. Ze hoorde zijn stem maar was te ver- sufd, te uitgeput, om te begrijpen wat hij zei. Doch ze voelde, dat zijn hand Flame's teugels gegrepen had, met ijzeren greep het gebit losrukkend uit de saamgekiemde tanden - voelde de dolle vaart minderen geleidelijk overgaan in een gelijkmatige draf. Het landschap herkreeg vastheid, de bo men en heggen, die langs haar heen waren gevlogen, schommelden nu lang zaam heen en weer als een slinger. De wereld scheen plotseling stil te staan Mac sprong op de grond. „Alles is in orde". Zijn woorden drongen helder tot haar door ditmaal en ze viel bijna uit het zadel in zijn armen, duizelig en slap en stond hul peloos tegen hem aangeleund, hijgend naar adem en niet in staat rechtop te staan. Op hetzelfde moment bereikte Se- Niemands dank. Het is voldoende bekend dat naar onze hartgrondige overtuiging de Neder landse machthebbers aanspraak hebben op niemands dank, waar zij de banden tussen Nederland en Indonesië hebben laten schieten, gelijk ter Ronde Tafel is geschied. Géén dank van het Neder landse volk. Niet van Indonesië. En evenmin van de wereld. Het is alles verkeerd gebrouwen! Wij menen daar tegenover onzerzijds een héél wat ste viger, en vruchtbaarder begrip te zijn blijven verdedigen, van wat Nederland vermocht en vermag; en van wat het ook voor de wereld in zou hebben, indien de Nederlandse driekleur hoger gehouden was! Zo die hier nog eens nadrukkelijk wordt herhaald, is het geenszins om oude koeien uit de sloot te halen. Het is integendeel zéér actu eel om op grond van datzelfde be grip te verklaren, dat nü niet meer op enige dank gevlast moet worden door, met of zonder ophef, inzake Nieuw- Guinea te blijven ageren voor het be houd der Nederlandse souvereiniteit. Hoezeer met bloedend hart, moet worden verklaard, dat daarin thans géén heil meer valt te zien. Voor Nederland niet. En voor niemand an ders. Voor Nederland in het bijzonder! Het onherstelbare onheil is nu eenmaal over ons gebracht, en er kan slechts loze eer mee worden nagejaagd door nu eensklaps inzake Nieuw-Guinea hoog van de torens te willen blazen. Dit ligt alleen in de lijn, die nooit die van ons land kan zijn de Spaanse Brabander. Wij zijn waarlijk niet blind voor de belangen van tropisch ondernemings wezen, welke in Nieuw Guinea onder Nederlandse bemoeienissen gedijen kan. Daar moet dan zo goed mogelijk voor worden gezorgd, in een veranderd be stek. Evenzo voor de belangen der be volkingen en gebieden, waarvoor op Nederland verantwoordelijkheid rust. Onze natie heeft zulke reusachtige, langgevestigde verantwoordelijkheden van zich afgeworpen, dat het niet serieus is, aan deze betrekkelijk be scheiden verantwoordelijkheid te blijven vastgeklampt, wanneer daar overwe gende bezwaren aan bleven. En wan neer wordt gezegd, dat het toch nodig is, dat ons volk ergens op de wereld een taak blijft gesteld, dan hebben wij dit heus geweten, lang voordat degenen, die er nu mee mogen aankomen het vern hen en bracht zijn paard tot stil stand. Mac, die zijn arm nog om Herrick heen hield geslagen, gooide hem de teugels van de andere twee zwetende bevende paarden toe. „Hou vast!" commandeerde hij scherp en een ogenblik stonden de beide mannen elkaar vijandig aan te kijken. Severns lippen vertrokken tot een te leurgestelde, woedende grijns, Mac met een onbewust triomfantelijk licht in zijn ogen - de triomf van een man, die eindelijk gewonnen heeft. Een dubbele bekentenis. „Miin God, Herrick, ik dacht dat het met je gedaan was". Jem Beresfords stem trilde een beetje ondanks hemzelf en zijn lelijk haviks gezicht was bleek onder de gewone bruinheid. Er was een zeer oprechte vriendschap ontstaan tussen hem en Herrick en toen hij haar zo hulpeloos zag wegvliegen naar die twaalf voet diepe weg was hij met afgrijzen ver vuld geweest. Hij was een van de eersten die haar bereikte toen zij, die ten volle hebben doorvoeld, maar wij kunnen gelukkig andere mogelijkheden aanwijzen, om daaraan, mits men wil aanpakken, te voldoen. Vroegere waarschuwingen. Dit kan alles op gezondere wijze ge schieden, dan wanneer Nederland zou trachten te blijven vasthouden aan een betrekkelijk bescheiden maar uiterst blootgesteld eigen souvereingebied in de Zuidelijke Pacific. Wij hebben onzer zijds een ietwat soortgelijke waarschu wing doen klinken, kort na de bevrij ding, toen enthousiaste kringen ten onzent zich, onder de leiding van ver antwoordelijke regeringsfiguren nog wel, opmaakten voor een te annexeren groter Nederlands rijk, tot aan de Weser toe. Zo een waarschuwing werd ook toen kleinmoedig, defaitistisch ge heten. Iets dergelijks met de kleine grensherzieningen, waarvan de spelde- prikken zich thans geleidelijk meer voelbaar maken. Wat Nieuw-Guinea betreft, is het inderdaad nog iets anders. Hier geldt het 't afzien van een langgevestigde, rechtmatige nationale traditie. Vol be loften voor de toekomst ook. De tra nen, die duizenden onzer niet hebben kunnen inhouden, op de avond van 27 December laatstleden, en onlangs weer bij de onwaardige film met de beëin diging van het K.N.I.L., zullen zich wéér opdringen, wanneer straks met dit overgebleven grondgebied daarginds moet worden afgerekend. Wanneer wij evenwel een manlijk volk willen blij ven, komt het er niet in de laatste plaats op aan verlies en leed en tegen slag te kunnen nemen, als mannen. Het is voor Nederland niet meer re delijk, zich in de grote staatkunde van de Zuid-Oost-Aziatische brouwketel te blijven mengen, en zulks met een vol gehouden positie als souvereine mo gendheid over Nieuw-Guinea. Wij heb ben ginds voortaan te verkeren in de bescheidener positie van partner in de Nederlands-Indonesische Unie; en, op zijn best te zorgen, dit zo nuttig en zo gunstig mogelijk te doen. Vérder reiken de feitelijke middelen niet. Ook de morele krachten van de vroegere zelfstandige Nederlandse staat, en zijn vroegere prestige, gelden niet meer. Daarom gebiedt de diepere wijsheid, ervan af te zien om, in een nog zozeer te ontginnen gebied nog wel, het ge hele apparaat op te zetten, dat een souvereine regering te onderhouden heeft. Een souverein, ook economisch beleid te voeren, dat een Zuid-Oost- Aziatische mogendheid met Westerse inslag behoeft. Het kan iets anders zijn, wanneer op de grondslag van een internationale beslissing, en aanvaard bij de collec- het op hol slaan hadden bijgewoond, kwamen vragen of alles goed was. Mac, die Herrick nog met zijn arm ondersteunde, keek hem verbaasd aan. Een man die een vrouw lief heeft schijnt zich nooit te kunnen voorstel len, dat een andere man - die hij na tuurlijk altijd voor een mogelijke me dedinger aanziet - zich met haar kan bezig houden. Daar vriendschap, niet vertroebeld door liefde, waar het hem zelf betreft totaal uitgesloten is, kan hij die ook niet bij een andere man veronderstellen. Mac kreeg dus een lichte schok van verrassing toen hij zag, hoe het gevaar dat Herrick gelo pen had, Jem had aangepakt. Het duurde maar kort. Hij had al zijn aan dacht nodig voor hetgeen het ogenblik vereiste en deze indruk klopte nu slechts even tegen de deur van zijn bewustzijn en verdween bijna weer onmiddellijk. Doch hij zou terugkomen, later, scherp als een pijl en rondwoe- len in een wond, die reeds pijnlijk was. Nu echter keek Mac slechts even nieuwsgierig naar het verbleekte ge zicht van de andere man.

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1950 | | pagina 1