De
J
DE ZONDEN DER VADEREN.
E SCHAKEL
ALGEMEEN NiEUWS-
Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
6e Jaargang Nummer 275
Vrijdag 21 APRIL 1950
BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,— per kwartaalfranco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
7 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
De volgende week trekt het Neder
landse volk wederom ter stembus, ten
einde zijn vertegenwoordigers in de
Provinciale Staten aan te wijzen. Over
het algemeen zijn de verkiezingen voor
dit College de meest rustige, doch ook
zij staan in het teken van de politiek
en derhalve leven we dezer dagen in
een enigszins bewogen politieke sfeer.
Persoonlijk word ik door politiek weinig
in vervoering gebracht, heb ik daar
voor maar zeer weinig belangstelling,
doch bij vele mensen ligt deze zaak
anders en daarom kon ik niet nalaten,
juist deze week de aandacht van onze
lezers te vestigen op een artikel in de
Nieuwe Rotterdamse Courant van 12
April j.l. onder de titel „Ondemocratisch
gewroet te Finsterwolde". Voor de
lezer die zijn aardrijkskundige lessen al
enigszins mocht zijn vergeten zij opge
merkt, dat Finsterwolde een gemeente
is in de Oosthoek van de provincie
Groningen. Finsterwolde zal wel bete
kenen Donker Woud en hoe verlicht
het merendeel van de kiezers daar ook
is - de overgrote meerderheid stemt
er op communisten, zodat de raads-
meerderheid uit communisten bestaat
en ook zijn beide wethouders - het is
er toch een duistere zaak. Want deze
zelfde plaats was immers voor de oorlog
een bolwerk van de N.S.B. De uitersten
raken elkaar, zegt het Franse spreek
woord. Finsterwolde is de gemeente
waar de gemeenteraad onlangs besloot,
om Stalin op zijn zeventigste verjaardag
een gelukstelegram te zenden. Wedden
om een kwartje dat Josef in Moskou
niet weet waar Finsterwolde ligt. Toen
ik zestig werd kreeg ik van geen enkel
gemeentebestunr een gelukwens en toch
ken ik de gemeenten van Nederland
wel. Maar om nu op dat artikel in de
Nieuwe Rotterdamse Courant in de
serie „Als communisten regeren" terug
te komen, dit luidt als volgt
Belagers van plichtsgetrouwe
ambtenaren.
Van onze bijzondere correspondent in
het Noorden
Hoe kan de burgemeester de teu
gels van het gemeentebestuur strak
trekken, wanneer zijn beide wet
houders die teugels gebruiken als
slappe koorden, waarop zij halsbre
kende toeren verrichten Af en toe
komt er eentje van die slappe-koord-
dansers buitelend neer en dan moet
hij, op gezag van een Kon. besluit,
een poos geschorst in de hoek staan;
maar nauwelijks is de straftijd ver
streken of de sinjeur zit al weer op
het koord en het tweetal zweeft
FEUILLETON
40)
door PEDLER.
Carol keek haar nieuwsgierig aan.
Er was een vraag in haar ogen, doch
die kwam niet over haar lippen. In
stinctmatig voelde ze de pijn die ach
ter Herricks kort antwoord lag en
tactvol peilde ze niet verder.
„Het leven is soms erg moeilijk,"
was al wat ze zuchtend zei. „Heel
moeilijk en verwarrend".
Herrick sprong op en begon koffie
te zetten.
„Ja," antwoordde ze kortaf. „Het is
verschrikkelijk moeilijk. Het enige wat
je doen kunt is het te nemen zoals
het valt En daarmede had ze onbe
wust heel de levensphilosophie uitge
sproken - en nog zo'n kwade niet ook
- die de laatste drie jaren haar ge
leerd hadden.
Met vuur gespeeld.
Een opgewekt kloppen klonk op de
boven de piste, terwijl de burgemees
ter beneden op de grond niet anders
kan doen dan waarschuwen en er
eenvoudig niet aan denken kan de
lijn strak te trekken. Is een derge
lijke positie van een gezagsdrager
eigenlijk wel anders te interpreteren
dan als een aanfluiting van het wet-
tige gezag?
Wij zijn in de gelegenheid deze
beeldspraak door sprekende feiten
toe te lichten. Er is te Finsterwolde
een ambtenaar, die als cotroleur voor
de uitvoering van de overbruggings
regeling en sociale bijstandsregeling
een uitstekende reputatie geniet,
behalve bij de communisten. Ze
hebben van die wensdromen die in
de bemoeiingssfeer van deze ambte
naar liggen zij willen tien procent
loonsverhoging in gevallen als de
regering vijf procent toestaat; zij
wensen een overbruggingsregeling op
basis van 44 uur, terwijl de land
arbeiders een werkweek van 37 uur
hebben. De burgemeester protesteert
heftig tegen het streven van zijn
communistische wethouders, de steun
bedragen door allerlei manipulaties
dermate te verhogen, dat de uit te
keren bedragen de zone van de nor
male lonen naderen, terwijl die groe
pen van arbeiders worden gedupeerd
die op de basis van een 48-urige
werkweek bestaan. Deze wethouders
kiezen telkens en gaarne de zijde
van de fraudeurs.JHet bestaande
maatschappelijk stelsel ondermijnen
houdt tevens (voor henin met alle
middelen het hoogste steunbedrag
in de wacht te slepen.
Maar zie, in al die gevallen dat
ze hem met valse voorstellingen aan
boord willen komen, tikt die plichts
getrouwe ambtenaar van Finsterwolde
hen gevoelig op de vingerkootjes.
En omdat deze ambtenaar zulke ge
voelige tikjes uitdeelt, daarom zet
ten de communistische wethouders
de man onder druk. In de zitting
van B. en W. naaien zij er dan
deze mouw aan, dat Finsterwolde
slechts een seizoenwerkloosheid kent
en men daarvoor niet het gehele-
jaar-door een dergelijke ambtenaar
van-de-steun in dienst behoeft te
houden. De burgemeester verzet zich;
één ogenbik staan de teugels van
het gemeentebestuur strak, maar als
de beide wethouders hun stem vóór
het ontslag van genoemde ambtenaar
uitgebracht hebben, dan is de elas
tiek er weer uit en hangen de koor
den slap. Gedeputeerde Staten ko
men dan in actie, een Kon. besluit
volgt waarbij het besluit van de
gemeenteraad van 31 October '49
tot ontslag van de controleur wordt
deur van de hut, toen werd de klink
opgetild en Jem Beresfords grote ge
stalte, de schaatsen over de schouder,
stond op de drempel. Hij bleef staan
om de bevroren sneeuw van zijn schoe
nen af te stampen voor hij binnen
kwam.
„Ik schijn prachtig op tijd te zijn,"
zei hij glimlachend toen Herrick de
koffiekan neerzette om hem de hand
te drukken.
Toen gleed zijn blik gretig langs
haar heen naar waar Carol half van
haar stoel naast de kachel was opge
staan met een brandende blos op haar
wangen. Zo ooit een mans ogen „lie
veling" gezegd hadden, deden die van
Jem het op dat ogenblik, doch al wat
zijn lippen uitten was een doodge
woon „Hallo, Carol!"
Haar hand glipte in de zijne en
toen hij die een ogenblik langer vast
hield dan absoluut noodzakelijk was,
wendde ze zich wat nerveus tot Her
rick. Zijn onverwachte komst scheen
haar in de war te hebben gebracht.
„Je had me niet verteld, dat Jem
zou komen," zei ze.
geschorst en deze blijft derhalve in
functie en is weer veilig tot 1 Mei,
waarna het communistische spel wel
zal worden vervolgd.
Van zijn kant heeft de burge
meester zijn wethouders over deze
contrarie-politiek aan de tand gevoeld
en hen gewaarschuwd, dat hij in
voorkomende gevallen van steunfraude
van zijn bevoegdheid als hoofd van
de politie gebruik zal maken, aange
zien niet kan worden geduld dat
werkloos geworden steuntrekkers
door unfaire handelingen een week
loon toucheren, dat uitgaat boven
het weekloon van een arbeider.
Inderdaad zijn enkele van deze lieden
door de strafrechter veroordeeld, één
zelfs tot een gevangenisstraf. Even
zeer heeft de politie ingegrepen toen
de comm. wethouder Haken op een
vergadering de drie burgemeesters
van dit rayon uitgemaakt had voor
„zwijnen en jakhalzen", voor welke
belediging hij nu een week lang
moet brommen, aldus de uitspraak
van het Hof te Leeuwarden. Prompt
kwam in de volgende vergadering de
communistische aanval los op de
burgemeester van Finsterwolde; op
hevig verbolgen toon werd in deze
gezagsdrager gewraakt, dat hij „onze
mensen voor de klasse-justitie sleept".
De slappe-koorddansers van Finster
wolde zien groen en geel van gal en
woede als de burgemeester hunner
gemeente eens een keertje het ge
noegen is gegund, de teugels van
het bewind strak te trekken.
Om dezelfde reden pleegden de
comm. wethouders broodroof op een
ambtenaar voor de administratie der
werkverschaffing en steunverlening,
die tot '48 lid van de C.P.N. was
geweest, doch in dat jaar heeft be
dankt. In zijn plaats benoemden zij
een juffrouw, een doorgewinterde
communiste. Een Kon. besluit heeft
de juffrouw geweerd en de ambte
naar in kwestie zit nog op zijn stoel,
tot op de dag van 1 Juli '50, als
de schorsingstijd verstreken is; dan
zal hij wel weer moeten afwachten.
Aldus, vervolgd, bedreigd en be
lasterd, is te Finsterwolde het levens
lot van plichtsgetrouwe ambtenaren,
die voor juiste naleving der wette
lijke voorschriften zorgen.
Obstructie en intimidatie.
Uit het door ons toegepaste hoor en
wederhoor is ons van communistische
zijde de erkenning geworden, dat de
communistische lieden die in de ge
meenteraden van Groningen, Beerta,
Nieuweschans en Finsterwolde re
geren of mede-regeren, geen interesse
hebben voor het socialisme of het
communisme in de min of meer ver
Herrick's aandacht was schijnbaar
geconcentreerd op de koffie die ze
juist inschonk.
„Niet?" antwoordde ze achteloos,
Carol een kopje aangevend. „O, we
hebben ook zo druk zitten praten, hè?"
„Dat moet wel een heel ernstig ge
sprek zijn geweest," zei Jem, die ge
troffen werd door een ongewone ernst
in de atmosfeer. „Jullie kijken allebei
nogal bedrukt. Hebben jullie gekib
beld?"
Herricks mond vertrok. „Niet pre
cies," zei ze droogjes. „Integendeel,
we zijn juist druk bezig geweest het
met elkaar eens te worden. Hier is je
koffie, Jem, proef eens of ze zo goed
is".
Beresford gehoorzaamde voor hij
antwoordde: „Uitstekend, dank je. En
als ik het, als „maar een man" mag
vragen, waarover zijn jullie het zo
vriendschappelijk eens geworden?"
„Wil je dat werkelijk weten?" vroeg
Herrick.
„(a, graag". Carols betrokken ge
zicht, alsof ze plotseling bang van iets
werd, deed hem pijn en hij vroeg zich
edelde vorm, maar dat het hun al
leen begonnen is om het bezit van
de macht. Zij zien met verachting
neer op het streven naar de opbouw
ener gemeente; het is hun niet te
doen om bepaalde verbeteringen in
de wetgeving, zij kennen maar één
politiek en maar één richtsnoerob
structie voeren, de arbeiders opjagen
tot staken.
Het middel der intimidatie schu
wen zij daarbij niet. Bij verkiezings
acties en dergelijke oefenen zij een
stille druk op de winkeliers, die niet
tot hun secte behoren, uit om op
hun lijsten te tekenen; verscheidene
leveranciers lezen noodgedwongen
hun blaadje de Waarheid, hoewel
de meesten dezer het blad zonder
het te lezen wegdoen. Maar de in
timidatie is erDe dorpsverhoudin
gen lijden er onder. Als de niet-
communistische dorpsburger eén
dorpscommunist ontmoet, dan groe
ten beiden elkaar; maar als de bur
ger twee communisten in elkanders
gezelschap ontmoet, groeten de laat-
sten niet, en wie er drie of vijf ont
moet voelt onder het voorbijgaan de
geest van wrok en intimidatie van
die zijde op zich branden.
Wie deze lieden in het openbaar
en in het verborgene ziet wroeten,
weet dat dit alles geen stand kan
houden. Een kleine minderheid speelt
het verdachte spel van obstructie en
intimidatie, het blaast van de toren
in dit democratisch land, omdat de
bulldog die het nationale heem be
waakt, erg goedig is en niet bijt.
Maar hoe lang nog moet dit spel
geduld worden? Wanneer, ondanks
de behandeling van zachte heel
meesters met hun jaarseries van Kon.
besluit pillen, deze wonde in het
volkslichaam blijft etteren, zou het
dan langzamerhand geen tijd wor
den binnen het kader van de Grond
wet een doeltreffende chirurgie toe
te passen?
Bovenstaand artikel in de Nieuw
Rotterdamsche Courant laat ons zien
waar de democratie, de vrijheid van
het individu aan toe is, wanneer de
volgelingen in Nederland van de idea
len uit Moskou, de liefhebbers van de
ze slechte soort Moscovisch gebak, er
gens de teugels in handen krijgen. Het
zij verre van mij om juist voor de ver
kiezingen de voor- of nadelen van de
N ederlandsche politieke schake
ringen aan een nadere beschouwing te
onderwerpen. Schrijver dezes houdt zich
op politiek gebied op volkomen neutraal
terrein, tenminste voorzover het betreft
de Nederlandse partijen; de Communis
tische Partij Nederland echter is geen
Nederlandse partij, doch een filiaal van
af, of ze soms gesproken hadden over
een nieuwe moeilijkheid of narigheid,
die de vrouw, die hij liefhad bedreigde
en waarvan hij niets wist.
„Als je het dan weten moet, we
hebben over het Leven gesproken -
met een hoofdletter L," zei Herrick op
goed geluk. „En we kwamen tot de
conclusie, dat het zo gecompliceerd is,
dat er een sleutel bij moest worden
gegeven".
Jem keek opgelucht. „O, is dat al
les?" antwoordde hij. „We komen alle
maal vroeg of laat tot die conclusie".
„Ik wou dat de dingen eenvoudiger
waren - en dat er geen sleutel nodig
was," zei Carol droevig.
Hij wierp haar een snelle blik toe
en scheen op het punt om een haastig
antwoord te geven doch hij hield zich
in en zijn mond sloot zich in een
harde, rechte lijn. Toen hij weer sprak
was het over totaal onverschillige on
derwerpen en bracht hij met opzet het
gesprek op enige nieuwtjes uit de
buurt.
„Hoe is het ijs vandaag?" vroeg hij
eindelijk. „Toen ik hierheen liep kwam
