BRILLEN Een glazen huis. DE ZONDEN DER VADEREN. ^BrlOemaeftei;" Een „luchtig" woord. De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 5e Jaargang Nummer 248 Vrijdag 14 OCT. 1949 Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR <S DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra In de afgelopen twee weken is de voor ons zichtbare wereld wel erg klein geweest en was er van een wijde horizon maar weinig sprake. Ik bedoel hier niet, dat het IJzeren Gordijn ons het uitzicht der dingen belette, doch alleen het mistig weer dat een nevel gordijn om ons heen legde, waardoor geen sprake was van vergezichten, die op mooie najaarsdagen zo oneindig groot kunnen zijn. In de stad kan men daarvan nimmer spreken omdat ons gezichtsveld daar telkens door andere stenen bouwsels wordt onderbroken, zodat nevelige dagen daar ongemerkt voorbijgaan, doch op het land, en in het bijzonder in mijn tegenwoordige woning, valt het mistgordijn onmid dellijk om ons heen. Ik zei „in het bijzonder in mijn tegenwoordige woning" omdat ik thans dagelijks het niet ge noeg te waarderen genot onderga van een vrij uitzicht - voor en achter - over de polder; ik woon nu n.l. in een huis zonder over- en achterburen. In plaats van tegen de vervelende gezichten van mijn overburen te moeten kijken, zoals in de stad het geval was, zie ik nu mensen en paarden aan het werk in de polder en zie ik paarden, koeien en varkens in de wei. Ik woon nu buiten, heerlijk buiten en waar ik mij ook binnenshuis bevind, steeds zie ik het landschap, het onbegrensde polderland schap, soms in de mist, soms in de regen, doch ook en vooral in zijn volle glorie, wanneer het gekoesterd wordt door de weldoende, levenskracht gevende zonnestralen. Letterlijk gesproken woon ik nu in een glazen huis; een glazen huis dat ik figuurlijk bedoeld, een jaar of drie geleden al heb betrokken toen ik gevolg gaf aan het verzoek, om mijn medewerking te verlenen aan De Schakel. Iemand die in een glazen huis woont heeft het voorrecht van een onbelemmerde blik op de wereld, doch heeft vanzelfsprekend de gevolgen te dragen van het feit, dat hij ook voor zijn omgeving zelf zo zichtbaar is. Die gevolgen draag ik evenwel gaarne en die kan ik ook gemakkelijk dragen, omdat ik als rustend burger van anderen geheel onafhankelijk ben en voorts, omdat ik niets te verbergen heb of ontoelaatbare dingen doe, zo dat iedereen mij in mijn glazen huis mag zien wonen. Dit aan het adres van bepaalde lezers, die zich in de afgelopen jaren mochten hebben ge stoten aan artikelen van mijn hand in De Schakel. Die bepaalde lezers heb ben niet altijd de juiste bedoeling van de gewraakte artikelen kunnen of willen onderscheiden; zij hebben zelfs niet FEUILLETON 13) door PEDLER. Het meisje aarzelde nog. „Weet u zeker, heel zeker, dat u me wilt hebben?" vroeg ze. „Heel zeker," antwoordde Lady Brid get eenvoudig. „En Billy is er even zeker van. We wachten er alleen maar op tot jij het ook zo zeker weet," voegde ze er met een lach in haar donkere ogen bij. En eindelijk gaf Herrick toe. Het was een groot besluit, maar toen ze zich eenmaal had overgegeven, begon het feit zelf haar al een heel andere kijk op alles te geven. Ze zou niet langer een stuk wrakhout zijn, heen en weer geworpen op de golven des levens, zonder dat er iemand om haar gaf of dat het iemand kon schelen wat er met haar gebeurde. Ze zou nu mensen hebben waarbij ze behoorde, mensen, wie haar welzijn ter harte ging en bovenal, zijzelf zou iemand altijd de ernst of de ironie daarin onderkend. De fout daarvan bij mezelf zoekende, moet dat dan te wijten zijn aan de onduidelijkheid van het door mij geschrevene; aan een tekort dus in de handigheid van het hanteren van de pen. De uitgesproken gedachten echter hadden uitsluitend de bedoeling geheel zakelijk te zijn; zij waren - hoe stuntelig wellicht dan ook weerge geven - afkomstig van mij, die gaarne in een glazen huis woont en niet schroomt daarin te blijven wonen. Het wonen in een glazen huis is geen privélege van mij alleen en even min iets van de laatste tijd. Ik heb het glazen huis waar ik nu in zit, door mijn medewerking aan De Schakel ge heel vrijwillig betrokken, doch voordien heb ik jarenlang een verplichte glazen woning bewoond, toen ik n.l. nog ambtenaar was. Ik ben van mening dat iedere ambtenaar of overheidsper soon, die in zijn dienst beslissingen heeft te nemen waarbij het publiek direct betrokken is, waarvan dus het wel en wee van een derde afhankelijk is, in een glazen huis woont en moet wonen zelfs. Door het publiek wordt dikwijls getracht de ruiten van het glazen huis, waarin een overheidspersoon of ambtenaar is gehuisvest, te bevuilen of minder doorzichtig te maken, teneinde daardoor de indruk te vestigen als zou er achter die vuile ramen iets ontoelaat baars plaats gehad hebben. Ook komt het, vooral in deze na-oorlogstijd helaas veelvuldig voor dat de binnenkant van de ruiten van het glazen huis door de bewoner zelf niet genoeg worden schoongehouden, hetzij opzettelijk of door nonchalance, waardoor bij het publiek de mening postvat, dat achter die troebele ruiten een minder abel spelletje wordt gespeeld, of dat er toch werkelijk wel wat te verbergen valt. Zo iets heeft nu hier te lande onlangs plaats gehad toen Minister Lieftinck bij zijn vertrek naar Amerika pertinent verklaarde tegenover enkele persmensen, die hem interviewden over een mogelijk komende devaluatie van onze gulden, dat de gulden hard op weg was hard- currency te worden, m.a.w. dat die gulden weldra net zo vast, zo hard zou worden als de dollar of de Belgische frank. Hetzelfde is gebeurd in Engeland, waar de minister van financiën, Sir Stafford Crips zelfs in het Lagerhuis tot de laatste minuut volhield, dat er van devaluatie van het pond nimmer sprake zou zijn. En dat, terwijl hij toen reeds wist dat en hoeveel het pond zou devaluerenGeen wonder dat Churchill daarna in het Lagerhuis tegen de minister van financiën van leer is getrokken en verklaren moest, dat hij het geloof en zijn vertrouwen hebben, waar ze van mocht houden, een ander doel in haar leven behalve alleen maar d<e geforceerde, zelfzuch tige noodzaak om voedsel, kleding en onderdak te verdienen. Lady Bridgets blijdschap met haar toestemming toonde duidelijk genoeg, dat men haar nodig had, dat ze iets tot het geluk van een ander kon bijdragen, wat ten slotte toch een van de heerlijkste dingen in het leven is. „O, lieverd, ik kan je niet zeggen hoe blij ik ben, dat je bij ons wilt komen," had Lady Bridget gezegd, toen Herrick eindelijk had toegegeven. „Ik heb altijd zo naar een eigen doch ter verlangd en de Voorzienigheid gaf me alleen maar een zoon - al zou ik voor geen geld van de wereld Billy willen missen," voegde ze er haastig bij. „Maar ik verlangde ook zo naar een dochter en nu ik er dan geen van mezelf kan hebben is het beste wat me overkomen kan dat ik er een van Quin krijg". Haar stem kreeg een grote tederheid. „Hij moet heel gelukkig zijn geweest toen jij kwam» Ik herinner me, dat hij me jaren geleden eens zei, dat OOSTBURG in regeringsverklaringen daar te lande nu voor goed had verloren. Het be hoeft geen betoog, dat ook de nuchtere Nederlander in het vervolg weinig geloof meer zal hechten aan woorden van Minister Lieftinck. Deze heeft de ruiten van zijn glazen huis - zij het ook te goeder trouw - geheel zwart gebrand en dat valt wel zeer te be treuren. Want hoe men als rentetrekker of werkgever ook geplukt is en wordt door minister Lieftinck, vast staat, dat hij een buitengewoon begaafd deskun dige is op het gebied van financiën en dat hij tot een van onze meest integere figuren moet worden gerekend. Wan neer hij eens ergens mocht mistasten, dan is dat beslist te goeder trouw en zeker nimmer tot eigen voordeel. Dat zelfde kan ongetwijfeld ook gezegd worden van de Engelse socialist Sir Stafford Cripps en daarom is het zo jammer, dat juist deze mensen hun ruiten hebben vuil gemaakt. Toege geven moet worden dat zij de deva luatie niet lang te voren mochten aan kondigen, doch door tot de laatste minuut deze te ontkennen, hebben zij het vertrouwen van weldenkende men sen verloren. Zij hadden -zich beter van een nevelgordijn kunnen bedienen en in wazige bewoordingen de pers op haar vragen kunnen antwoorden, diplomatieke taal kunnen gebruiken. Een oorlog maakt de mensen ge woonlijk niet beter, integendeel wel slechter. Ook dienaren der Overheid ontlopen dikwijls de gevolgen van een oorlog niet en velen van hen komen, wanneer zij niet tijdig op een zijspoor worden gerangeerd, ergens op een hoofdlijn tot ontsporing. Wanneer zulke mensen in een groot glazen huis komen te wonen en geen kans zien de in de oorlog verworven mentaliteit tijdig af te leggen, lopen zij alle kans dat zij te eniger tijd in hun ware gedaante wor den gezien; de ruiten van die grote huizen immers zijn van geweldige afmetingen en zij zijn nog veel door zichtiger, althans zij behoren dat te zijn, dan die van een schamele behuizing. Dat in die grote huizen verkeerde men sen terecht kwamen is natuurlijk te wijten aan het feit, dat door de be- trokken_ autoriteiten te weinig infor- matie's werden ingewonnen over de toekomstige occupanten van die grote woningen. En wanneer dan plotseling blijkt dat achter die grote glazen ramen een verkeerde bewoner is gehuisvest, hij geloofde, dat het een van de won dermooiste dingen in de wereld moest zijn om een kind van jezelf te hebben. Als alles anders was geweest Ze hield op, doch Herrick raadde instinctmatig wat Lady Bridget zo plot seling verzweeg, n.l. dat als zij de man, die ze liefhad had mogen trou wen, zij en niet een andere vrouw de moeder zou zijn geweest van zijn kind. En Herricks eigen gedachten gingen nog verder. Ais haar vader Lady Bridget naast zich had gehad, hoe heel anders zou dat leven en het tragische einde misschien geweest zijn. Haar verstandig, gezond oordeel zou hem uit de moeilijkheden gehouden hebben, zijn karakter hebben versterkt en zijn liefde voor haar zou hem an dere idealen hebben gegeven om naar te streven. Maar dat alles was voorbij, afge daan. Wat overbleef was, dat zij en Lady Bridget onzichtbaar aan elkaar waren geketend door hun liefde voor de man, die gestorven was. En diep in haar hart deed Herrick de gelofte, dat Lady Bridget er nooit spijt van die er met de meeste spoed moet wor den uitgezet, dan is Leiden in last en zit men met de handen in het haar, als op korten termijn een nieuwe be woner moet worden gevonden. Dat ziet" men nu in den Haag, waar voor de vervulling van de burgemeestersvacature een maandenlange bespreking over een geschikte gegadigde nodig blijkt te zijn. Ik heb onlangs in dit blad de opmerking gemaakt, dat ex-burge- meester de Visser niet in troebel water doch slechts in verboden water zou hebben gevist, doch deze opmerking schijnt enigszins bezijden de waarheid te zijn, althans wanneer wel waar is wat in verschillende dagbladen daar omtrent de laatste dagen is gepubliceerd. Het zou n.l. gebleken zijn, dat hij in wel zeer troebel water heeft gevist en dat hij dat niet alleen verleden jaar heeft gedaan, doch dat hij zelfs in oorlogstijd, ook in de illegaliteit, met een stinkend aas op grote vissen jacht heeft gemaakt. Het behoeft geen be toog dat iemand met soortgelijke opvattingen over zindelijkheid niet mocht worden aangewezen als bewoner van een glazen huis, zeker niet van een groot glazen huis onder de rook van het Paleis van onze Koningin, het nationale monument van Nederland's onkreukbare bestuursvoering. L. In deze dagen is de schijnwerper van de internationale publiciteit her haaldelijk gericht op Nederland en de luchtvaart. Het waren de laatste maan den geen prettige berichten, die wij over de voortgang van de vliegtuig communicatie moesten noteren. De technische vindingen werden overscha duwd door buitengewoon tragische ongevallen. Wanneer echter de ge dachten worden bepaald bij de moge lijkheden voor de luchtvaart in ons zou hebben, dat ze haar gevraagd had om bij haar te komen inwonen, dat ze op alle mogelijke manieren zou trach ten, de plaats van de zo verlangde dochter, die nooit gekomen was, in te nemen. Er werd afgesproken, dat ze over veertien dagen met de Rivingtons naar Engeland zou terugkeren. „Dan heb je nog de tijd om wat japonnen en zo te kopen," had Lady Bridget gezegd. En het stelde Herrick ook in staat haar kleine zaken te regelen voor ze Frankrijk verliet. 0 Madame Clementine was overweldi gend door de wending die alles geno men had. Ze was chagrinée; désolée bij het idee haar chère, petite 'errique te verliezen. Ze beschouwde haar als haar beste mannequin, zoals ze het meisje nu geheel onverwacht verze kerde en wist niet, hoe ze het zonder haar zou moeten stellen. Ze bood haar zelfs een veel hoger salaris aan en een commissie in de verkoop als ze wilde blijven. Maar toen ze eindelijk inzag, dat al haar gepraat niets hielp

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1949 | | pagina 1