DE ZONDEN DER VADEREN.
De
schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
5e Jaargang Nummer 236
Vrijdag 22 JULI 1949
Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR <S DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Oiro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,— per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
7 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Hei hout isjan de bon.
Dat was voor de bouwbedrijvigheid
wel een bijzonder prettig bericht. We
ontdekten in een vakblad een plaatje,
dat uiting gaf aan de vreugde, waar
mede het vrijgeven van dit belangrijke
bouwmateriaal wordt begroet. Het
toonde een man die bezig is aan een
soort hordenloop. Fanny Blankers doet
het zonder twijfel stijlvoller, maar zij
het met minder gratie, de man zag
toch kans om achtereenvolgens over
een ijzeren hek, een stenen muurtje
heen te wippen, dwars door een venster
ruit te springen en nu zweefde hij dan
over de laatste hindernis, zijnde een
houten schutting. Blijkbaar uit leed
vermaak mept hij met zijn hak de
bovenste plank van de schutting aan
splinters. Inderdaad, na ijzer, cement,
stenen, glas is nu dan het hout van
de knellende distributiebepalingen be
vrijd. In het vervolg zullen de aanne
mers nog wel een Rijksgoedkeuring
nodig hebben om te mogen bouwen,
maar de materiaalcoupures, de precies
afgetelde bonnen behoren tot het ver
leden.
We laten eens de Redactie van een
toonaangevend vakblad aan het woord.
De schrijver is van mening, dat er een
kentering in het getij komt. Hij wijst
bijvoorbeeld op de bouwprijs voor
woningen, die op het Ministerie ten
behoeve van de financiering wordt ge
hanteerd. In het verleden is er over
die vastgestelde maximum-bouwprijzen
wat te doen geweest. De verhoudingen
zijn intussen wel zó gewijzigd, dat vele
aanbestedingen uitslagen te zien geven,
die gunning van het werk tegen een
lagere prijs zelfs dan de officiële moge
lijk maken. Er is nu - in verband met
het ruimere houtgebruik - weer een
nieuwe verlaging ingevoerd en wel met
f i,per m3. Het vakblad deelt kort
en krachtig mee, dat de verklaring
voor deze nieuwe verlaging, die van
officiële zijde is gegeven, niet te weer
leggen valt. Het ruimere houtgebruik,
gepaard met een verlaging van de prijs,
schept ongetwijfeld mogelijkheden, die
er tot nu toe niet waren. De na de
oorlog toegepaste houtvervangende
materialen kunnen niet wedijveren met
het door de eeuwen beproefde hout.
De schrijver geeft als bewijs voor deze
stelling enige voorbeelden. Constructies
van hout zijn lichter dan die van be
ton of steen. In veel gevallen kan
daardoor de fundering wat minder
zwaar en dus goedkoper worden uit
gevoerd. Een houten vloer is na het
leggen klaar; houtvervangende vloeren
meestal niet. Op hout kan men dade
lijk de vloerbedekking aanbrengen
FEUILLETON
2) door PEDLER.
„Ik vrees, dat dat noodzakelijk zal
zijn," antwoordde hij, ineenkrimpend
door de doffe wanhoop in die jonge
ogen.
„Maar waarom? Heeft u dan Rex
vergeten? We - we zouden over een
jaar trouwen. Vader wilde niet dat ik
trouwde, vóór ik achttien was. Maar
misschien dat nu Een flauw,
verlegen glimlachje verlichtte het smalle
gezichtje, tot nu toe het eerste teken
dat even, hoe vaag ook, van geluk had
gesproken. „Ik heb hem getelegrafeerd
ziet u Hij zit in Sicilië en ik verwacht
hem vanmiddag terug. Hij kon niet
tijdig genoeg in Engeland terug zijn
voor de -" ze zweeg even en slikte,
„de begrafenis Alles zal goed zijn
als hij er is," voegde ze er vol ver
trouwen bij.
Ze keek naar de oude advocaat op,
alsof ze verwachtte opluchting op zijn
zonder gevaar voor verwering van het
materiaal. Door ruimer gebruik van
hout zal men zich met gelijke kosten
een wat royaler architectuur kunnen
veroorloven.
In een ander blad stond de ver
zuchting, dat het vrijgemaakte hout
nog zo peperduur is. Die duurte is
eigenlijk slechts een betrekkelijk be
zwaar. Als een bepaald materiaal al
goedkoop is, dan is de kans op ver
dere verlaging van de prijs zeer klein.
Hout is op het ogenblik nog bijna
vijf keer zo duur als voor de oorlog.
Dat is in verhouding tot andere be
langrijke materialen rijkelijk veel. Als
er iets voor prijsverlaging in aanmer
king komt, dan is het hout. We wa
gen ons natuurlijk niet aan voorspel
lingen. We hebben van de houthandel
geen verstand en zijn op marktver
houdingen niet ingeschoten. We hopen
alleen, dat binnen niet al te lange tijd
de houtprijs in gunstige zin kan wor
den herzien. Juist nu men deze bouw
stof vrij kan kopen en zonder veel
beperking kan toepassen, zal een even
tuele prijsverlaging een uiterst welkome
invloed hebben op de bouwkosten en
daardoor ongetwijfeld op de gehele
bouwerij.
Er is bekend gemaakt dat nieuwe
aanvragen om een premie voor wo
ningsplitsing voorlopig niet kan wor
den ingewilligd. „Regelmatig heeft de
man van de wederopbouw de woning
splitsing aangeprezen," zo klaagde
iemand zijn nood. „Nu ben ik zover,
dat mijn aanvraag in zee kan gaan en
nu krijg ik - al is het dan voorlopig -
een nul op het request". Tot slot van
zo'n somber relaas krijgen we dan te
horen, dat we voortaan er beter het
zwijgen toe kunnen doen. Dit bezwaar
tegen onze activiteit is er naast.
Het kan zo zijn, dat de stroom van
aanvragen zó omvangrijk is geworden,
dat op een gegeven ogenblik de geld
buidel bedenkelijk geslonken blijkt te
zijn. Als men ongelukkigerwijs nu met
zijn aanvraag net te laat is om nog
in deze ronde mee te kunnen doen,
dan is dat natuurlijk erg onplezierig.
We zoeken dus maar troost in de ge
dachte, dat zeer velen, die tijdig inge
licht zijn over de toepassing van de
regeling, er wel tijdig bij zijn geweest
en wellicht hun premie al hebben ge
ïnd. Zoals bijvoorbeeld dat eenvoudige
bejaarde echtpaar, dat een verre reis
naar Den Haag ondernam om nu toch
eens persoonlijk te horen, dat de pre
mie, die het ontvangen had, heus niet
terugbetaald behoefde te worden. Zij,
die nu voorlopig teleurgesteld moesten
worden, zullen hun hoop moeten
richten op de volgende étappe, als er
voor nieuwe premies weer geld be-
gezicht te zullen lezen, maar de ernst
en het medelijden in zijn gezicht ble
ven hetzelfde.
„Alles zal goed zijn als Rex er is,"
herhaalde ze.
„Zal het?" Hij sprak twijfelend met
een merkwaardig gebrek aan overtui
ging. Ze vond hem nogal dom en
langzaam van begrip. Haar eigen ver
trouwen groeide tegenover wat ze in
haar onderbewustzijn voelde als een
houding van wantrouwen.
„Natuurlijk," zei ze, dapper glim
lachend.
Hij trok zijn schouders naar achteren.
„Nu, daar ben ik blij om" en voegde
er met wel wat te laat komende
vriendelijkheid bij: „Intussen is het
beter dat je een paar pond bij de
hand hebt voor de eerste uitgaven".
Hij legde twee biljetten van tien
pond op tafel.
„Maar - maar ik kan uw geld niet
aannemen," weigerde ze haastig, het
naar hem terugschuivende. Hij nam ze
op, duwde ze in haar handen en sloot
er haar vingers met zijn eigen harde,
benige vingers omheen.
schikbaar zal zijn. Volledigheidshalve
vermelden we nog, dat intussen een
lid van de Tweede Kamer aan de
Minister vragen heeft gesteld over de
tijdelijke onderbreking van de premie
toekenning.
Er is in een dagblad een kort en
toch nog al ingewikkeld bericht ver
schenen over de plannen, die de Mi
nister zou hebben inzake een huurver
hoging van bepaalde woningwetwo
ningen. De volgende dag had een
andere krant dit bericht, dat eigenlijk
alleen voor ingewijden bestemd was en
dus slechts door hen op. de juiste
waarde geschat kon worden, omge
vormd tot een daverende aankondi
ging van de zeer snode plannen, waar
van alle bewoners van woningwetwo
ningen - bouwvereniginghuizen - het
slachtoffer zouden worden. Welke be
langen men denkt te dienen met der
gelijke ongemotiveerde alarmkreten la
ten we maar in het midden. Om de
zaak in een juist daglicht te stellen:
De Minister heeft aan de gemeente
besturen gevraagd om hem eens op
te geven of er misschien ook complexen
voor-oorlogse woningwetwoningen zijn,
waarvan de huurprijs om de een of
andere reden aanmerkelijk lager is dan
die van andere, soortgelijke voor-oor
logse woningen in dezelfde gemeente.
We moeten nu afwachten, wat er in
antwoord op die vraag uit de bus zal
komen. Pas aan de hand van die ant
woorden kan worden bekeken of er
onredelijke en onbillijke verschillen be
staan. Als die bestaan, zal worden on
derzocht of ze in het algemeen belang
misschien moeten worden opgeheven.
Deskundigen menen, dat de uitkomst
van deze enquête maar nauwelijks de
moeite waard zal zijn. Zo blijkt dus
het sensationele bericht over een aan
staande extra-huurverhoging een storm
in een glas water te zijn. Er zijn lie
den, die zich naar het schijnt alleen
in een storm lekker voelen en die wel
licht daarom van een zachte koelte bij
voorkeur een orkaan maken.
LUVA.
Ten overstaan van het Notariskan
toor Waldorp, Neuteboom en Duynstee,
zal a.s. Vrijdag 29 Juli in het open
baar de trekking plaats vinden van de
3 verlotingen van de Kon. Ned. Ver.
v. Luchtvaart en Stichting Nationaal
Luchtvaartfonds.
De verkoop van de loten is buiten
gewoon vlot van stapel gelopen. Al
leen hebben de vacanties van sommige
zaken enkele stagnatie veroorzaakt tij
dens de verkoop. Van deze vacantie
retour-restantjes zijn nog enkele loten
bij de bekende wederverkopers ver
krijgbaar tot uiterlijk Woensdag a.s.
27 Juli.
Een advertentie in ons nummer geeft
nadere bijzonderheden.
De nieuwe watertoren
te Oostburg.
Commissaris der Koningin ver
richt de eerste steenlegging.
Dinsdagmiddag is, onder grote be
langstelling, de eerste steen voor de
nieuwe watertoren in Oostburg gelegd
door de Commissaris van de Koningin
in Zeeland, jhr. mr. A. F. C. de
Casembroot.
Het terrein, waarop de watertoren
wordt gebouwd, was voor deze ge
legenheid feestelijk versierd, terwijl
hoog van de steigers onze nationale
driekleur, wapperde. Een groot aantal
autoriteiten, w.o. het college van Ged.
Staten, alle burgemeesters van West
Zeeuwsch-Vlaanderen, directie en Com
missarissen van de waterleiding maat
schappij „Zeeuwsch-Vlaanderen" en vele
anderen, waren bij deze plechtigheid
aanwezig.
De president Commissaris, de heer
B. A. Th. M. Truflino, sprak het ge
zelschap toe en gaf een uitvoerig over
zicht van het ontstaan van de water
leiding in Zeeuwsch-Vlaanderen. Spr.
schetste, hoe de mooie watertoren door
de Duitsers in 1944 werd vernield en
hoe daardoor en mede door de andere
verwoestingen, de watervoorziening van
dit gewest in gevaar was gebracht.
Door eendrachtig samenwerken is de
schade echter hersteld en wanneer deze
nieuwe watertoren gereed zal zijn (zeer
vermoedelijk in het najaar van 1950),
zal de watervoorziening weer geheel
op peil zijn. Reeds zullen binnenkort
enkele reservoirs in gebruik kunnen
worden genomen, waarmede een einde
zal zijn gekomem aan de mindere druk.
De Commissaris der Koningin verrichtte
daarna de eerste steenlegging, nadat
eerst een oorkonde, waarop vermeld,
dat in 1939 werd aangevangen met de
bouw van een watertoren in Oostburg,
welke in 1942 was voltooid, was inge
metseld.
Op deze oorkonde staat verder ver
meld, dat de toren op I October 1944
door terugtrekkende Duitsers werd ver
nield en hoe de raad van Commissarissen
aan de architect A. J. v. Eek opdracht
verleende tot het ontwerpen van een
nieuwe toren, enz. De oorkonde is ge
tekend door de Commissaris der
Koningin, de voorzitter van de raad
van Commissarissen en de directeur.
Op de gedenksteen staat gebeiteld
Vijf jaar na de vernieling van de
vorige toren werd deze eerste steen
door jhr. mr. A. F. C. de
„Kom, ik kan mezelf immers terug
betalen uit je vaders nalatenschap als
alles geregeld is. Daar zal meer dan
genoeg voor over zijn," loog hij. „En
en ging hij onhandig voort, „als je
in moeilijkheden komt, laat het me dan
weten. Ik ben toch de familie-notaris,
hè?"
Hij was weg en zij staarde verbaasd
naar de twee banknoten in haar hand
- een tenger, verlaten klein figuurtje
in haar lange, zwarte jurk met het
dansende, spottende zonlicht om haar
heen.
o
Na het vertrek van de oude notaris
sleepten de uren zich langzaam voort,
terwijl ze wachtte op de komst van
Rex Dereham, de man met wie ze geën
gageerd was. Ze stond heel eenzaam
op de wereld, zonder naaste bloed
verwanten en nu haar vader dood was,
was Rex alles wat Haar was overge
bleven. De wetenschap, dat hij op
weg was naar haar toe, dat hij met
elk moment dichterbij kwam, gaf haar
een gevoel van troost. Ze had hem
zo vreselijk nodig, zijn mannenkracht
om op te steunen, zijn liefde om haar
door dit ongelooflijke wat haar ge
troffen had heen te helpen.
Zelfs nu kon ze het nauwelijks
realiseren dat de levendige, opgewekte
sterke kameraad, die haar vader was
geweest, uit deze wereld verdwenen
was. Hij was altijd zo verbazend le
vendig geweest, zo vol borrelende vi
taliteit, dat het onmogelijk scheen dat
hij dood was.
Ze was pas zeven jaar, toen haar
moeder stierf en ze had maar een vage
herinnering aan haar, aan een tere,
nogal mooie vrouw met een zachte
stem en die altijd heerlijk rook naar
lelietjes van dalen. Toen was op ze
kere dag die tere, lieve persoonlijk
heid uit haar kinderleven verdwenen -
haar kindermeid had haar verteld, dat
ze „bij God geroepen was" - ze wist
niet wat dat betekende - en daarna
waren zij en haar vader alles voor
elkaar geweest.
Ze had niets van de zakelijke kant
van het leven begrepen. Hij had haar
ook nooit iets daarvan verteld. Ze wist
alleen, dat hij soms dagen achtereen
