IE.
TWEE SOUVEREINEN GEDIEND
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
5e Jaargang Nummer 218
Vrijdag 18 MAART 1949
Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,— per kwartaalfranco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
7 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of by ons te
bevragen", 10 cent extra
V
Er is in de# laatste weken in de Pers
en ook in de beide Kamers der Staten-
Generaal heel wat te doen geweest
over het beestachtige optreden van
onze gewapende macht in Indonesië.
Gevangenen zouden worden gefolterd,
burgers zouden worden neergeschoten
enz. enz. Deze en soortgelijke verhalen,
die in een gedeelte - niet het beste
gedeelte - van de Nederlandse dag
en weekbladen worden afgedrukt, heten
afkomstig te zijn uit de brieven van
onze jongens in Indonesië, van oogge
tuigen derhalve en ze zijn heet van de
naald. Daarmede willen de desbetref
fende bladen dan de schijn verwekken,
alsof aan de betrouwbaarheid niet valt
te twijfelen. Het spreekt wel vanzelf,
dat bovenbedoelde verhalen een willig
oor hebben bij bladen als De Waar
heid, doch zelfs wanneer zij tot de
bladen van een communistische - lees
anti-Nederlandse - richting beperkt
bleven, dan nog zou ik het funest voor
ons land, voor de eer van onze Natie
vinden, wanneer het weldenkende deel
van onze burgerij zich daarbij zonder
meer zou neerleggen. Er zijn grenzen,
zelfs voor het ón-fatsoen, die niet
overschreden mogen worden en er zijn
beledigingen door die zijde uitgespro
ken, die niet onbeantwoord mogen
blijven. Men wordt als fatsoenlijk mens
niet gauw door een str kar over
reden, doch wanneer de bestuurder van
zo'n kar ons te rijkelijk wil besprenkelen
met de inhoud van zijn wagen, dan is
de tijd daar, dat hij van de bok moet
worden gehaald. Dit wat de bladen als
De Waarheid betreft. Doch er zijn ook
niet-communistische bladen, die thans
hun vuil spuiten over het Nederlandse
volk en daartoe behoort o.a. tegen
woordig De Groene Amsterdammer.
Dit blad is ook steeds een hardnekkige
tegenstander geweest van het militair
optreden in Indonesië. In een democra
tisch land als Nederland staat het dit
blad natuurlijk vrij om zijn eigen opinie
terzake te verkondigen, als getuigt zijn
opinie over Indonesië naar mijn mening
absoluut van ondeskundigheid, wanneer
het de noodzaak van ons militair
optreden in Indonesië ontkent. Nu
neemt De Groene Amsterdammer niet
maar zonder meer een onbehouwen
brief van een communistisch getinte
dienstplichtige soldaat in Indonesië op.
Neen, om de waarheid aannemelijker
te maken verleent zij het woord t_jet
aan een soldaat doch aan een reserve
officier, die daar in Indonesië een wijze
van optreden van het leger heeft aan
schouwd, die door geen enkel wel
denkend mens kan worden goedge
FEUILLETON
131)
door OUIDA
Niemand ging hem opzoeken en ter
wijl de soldaten in de tenten feest
vierden en de (lag van Zaraila even
hoog verhieven als die van Mazagran,
zat Cecil aan de rand van het kamp
bij het bivakvuur.
Zonder dat hij lette op tijd of uur,
sloop de avond langzaam voorbij.
Slechts flauw drong de weergalm van
het gejoel zijner kameraden tot hem
door. In de verte werd hij de gestalte
gewaar van de vede.t, die op de
grenzen van 't kamp op post stond.
De kleine, witte regimentshond lag
tot een bal in elkander gerold aan
Cecil's voeten en hij zelf zat in ge
dachten verzonken naast het vuur en
had het hoofd op de borst laten val
len. De stem van Cigarette wekte hem
uit zijn gepeins.
„Hoogedele heer, ginds wordt ge
„erwacht".
keurd. En om vooral niet onder de
maat te blijven, heeft een zekere Dr.
Dippel van De Groene Amsterdammer
op de brief van bedoelde reserve-
officier nog een toelichting van een
halve pagina geschreven waarin die
Dr. Dippel zegt, dat de militairen in
Indonesië het slachtoffer zijn van een
systeem en van een door ons
gewilde situatie.
Naar mijn mening doet dit laatste de
deur dicht; immers dit betekent dat
Nederland de situatie heeft gewild,
waardoor ons militair optreden in
Indonesië noodzakelijk zou worden en
dat daarbij thans een systeem wordt
gevolgd, om ons militair optreden in
die door ons zo verlangde situatie
door mishandeling van gevangenen en
het doodschieten van burgers zo effec
tief mogelijk te doen zijn. Ik zou hier
kunnen volstaan met een korte en
bondige commentaar en wel deze die
reserve-officier beweert een onwaarheid
en Dr. Dippel liegt. Doch daarbij mag
ik het in het belang van Nederland
niet laten.. En niet alleen in het belang
van Nederland, doch ook en vooral
omdat de eer van ons leger, van onze
jongens en ook van onszelf, de ouders,
de broers en zusters van die jongens
door Dr. Dippel c.s. door het slijk
wordt gesleurd. Geachte lezers stelt U
zich Uw eigen zoon eens voor, die zich
daar nu in Indonesië als een beul ont
popt, die daar thans hetzelfde beuls
werk verricht als de vervloekte leden
van de Gestapo in ons land nog zo
kort geleden hebben verricht. Gelooft
U, dat Uw jongen zich tot zo iets laags
heeft kunnen lenen? Natuurlijk gelooft
U dat niet en ik ook niet. Maar windt
U zich volstrekt niet op, maakt U zelf
niet ongerust, want alles wat omtrent
gruweldaden van Uw zoon wordt ver
teld en geschreven, is laster en leugen
uitvloeisel van een leugencampagne
zoals wijlen - gelukkig wijlen - Goeb-
bels op meesterlijke wijze wist te voe-
rën. Doch van die leugencampagne
behoeft U, vader, moeder, echtgenote
of verloofde geen slachtoffer te worden
hoor. U houdt Uw zoon, Uw man of
aanstaande maar in Uw gedachten
zoals hij was, toen hij aan boord ging
naar dat verre Indonesië en indien hij
voor het moordend lood van een sluip
schutter gespaard moge blijven, dan
komt hij onverdorven en onbezoedeld
bij U terug. Even blank als toen hij
weg ging; alleen wat zelfstandiger en
meer wereldwijs, doordat hij ook eens
heeft mogen beleven en ondergaan de
wonderen van het morgenland, het
tropenland Insulinde, waaraan ook hij
later met weemoed zal terugdenken
en waarheen dan zijn verlangens, even
zeer zullen teruggaan als bij ieder ander,
Met wrevelige blik keek Cecil de
spreekster aan. Kon hij dan nooit een
ogenblik met rust worden gelaten?
Dat de toon der marketentster ruw en
kortaf was, viel hem niet op. Hij dacht
alleen, dat zelfs een hond nog wel
eens van de ketting losgemaakt en
met rust gelaten wordt, doch een
soldaat nooit.
„Ge wordt verwacht!" herhaalde
Cigarette minachtend.
„Wat moet ik doen?"
Zwijgend stond Cigarette voor hem.
Stijf waren haar lippen op elkander
geklemd. Haar zwijgen bracht hem het
voorgevallene van die dag in 't ge
heugen terug.
„Neem het mij niet kwalijk, mijn
kind, als ik met de u te beurt gevallen
onderscheiding schijnbaar weinig sym
pathie heb getoond," zeide hij zacht.
Tegelijkertijd legde hij haar de hand
op de schouder. - „Geloof echter maar
gerust, dat dit niet opzettelijk is ge
schied. Niemand weet beter dan ik
hoe ruimschoots ge het kruis hebt
verdiend, niemand is hartelijker ver
heugd, dat het aan u werd uitgereikt".
die onder de bekoringen van dat para
dijs-schone land heeft geleefd. Doch
zoals gezegd Uw zoon, Uw man of
verloofde zal bij U terugkeren, niet
als een met bloed bevlekte beul, doch
even blank als een politieagent hier te
lande, wanneer die na zijn dienstbeurt
naar huis terugwandelt. Zie om U
heen, zie naar de jongens die reeds
uit Indonesië zijn teruggekeerd en naar
hen, die thans nog iedere week terug
keren. Ook deze jongens hebben hun
soldatenplicht daar ginds vervuld en
steeds naar eer en geweten gehandeld
en ook zij zijn geen beul of beuls
knecht geweest. Ook hun geweten is
schoon en ook hun eer is onbesmet,
dat weten zij en dat weet een ieder
en zoals zij zijn, zo zijn al onze andere
jongens in Indonesië!
Er is evenwel nog een ander aspect
aan deze zaak en dat is van nog
ernstiger aard mijns inziens. Ik bedoel
hier het internationale aspect en in het
bijzonder de nadelige gevolgen, die de
hierboven gesignaleerde actie van de
Nederlandse medestanders of agenten
van de Repoebliek - onze tegenpartij
in de Veiligheidsraad - ons land be
rokkenen. Alles wat door onze tegen
standers in de Veiligheidsraad kan
worden aangevoerd als argument tegen
de bedoelingen van de Nederlandse
regering ten aanzien van de aanstaande
zelfstandigheid van de Verenigde Sta
ten van Indonesië, wordt natuurlijk te
hooi en te gras bijeengeraapt en een
bijzondere waarde wordt daarbij na
tuurlijk toegekend aan de pro-repoebli-
keinse uitlatingen in onze Pers. Wan
neer die goede, eerlijke bedoelingen
van onze Regering worden aangevallen
of in twijfel getrokken door onze eigen
mensen, dan is daaruit voor onze te
genstanders de meest waardevolle munt
te slaan en niets is voor ons land thans
funester dan dat in de Veiligheidsraad
kan worden aangetoond, dat een groot
deel van het Nederlandse volk in de
Indonesische kwestie niet achter zijn
Regering zou staan. Het zo verguisde
militair optreden in Indonesië werd
door alle in de Tweede Kamer verte
genwoordigde partijen, met uitzonde
ring natuurlijk van de anti-Nederlandse
Communistische partij, goedgekeurd;
ik zou haast zeggen toegejuicht, omdat
daarmede naar veler mening reeds veel
te lang was gewacht. Feit is, dan meer
dan negentig procent van ons volk
toen achter de Regering stond. Feit is
eveneens, dat het onze plicht is om
ons achter diezelfde Regering te blij
ven scharen, wanneer ons land in de
Veiligheidsraad om onze Indonesische
politiek wordt aangevallen of veroor
deeld. Alleen onze eensgezindheid kan
ons daar in Lake Success nog enig
De zachte toon, waarop Cecil die
woorden sprak, stak Cigarette als de
beet ener schorpioen. Ruw weerde
ze zijn hand af.
„Houd je mooie praatjes maar voor
je! 't Ganse leger loopt mij achterna.
Denk je, dat ik niet best leven kan
zonder jou? Wat praat je van sympathie?
Och kom! In ons kamp kennen we
zulke mooie woorden niet. Je wordt
verwacht, zeg ik je nogmaals. Ga dus".
„Maar waarheen?"
„Naar je zilverfazant ginds, ga!"
„Naar wie? Ik begrijp niet -"
„Wel verdraaid! Begrijp je me niet?
Mylady wil je spreken".
Cecil wist niet of de marketentster
hem mogelijk een poets wilde bakken
en bleef dus nog even staan. Daarop
ging hij, zonder een woord te zeggen,
met snelle schreden heen.
Vol wraakzucht en jaloezie bleef Ci
garette hem naogen. Voor alles vreesde
zij, dat Cecil ooit vermoeden zou, dat
zij hem liefhad of dat zij zijn liefde
wenste te verwerven.
Thans volgde de reactie. Zij was
nu nog alleen bezield met gloeiende
succes doen verwerven; van een gunstig
resultaat voor Nederland kan evenwel
geen sprake zijn, wanneer onze ver
deeldheid wordt gemanifesteerd, het
geen blijkbaar de bedoeling is van
bladen als De Waarheid en De Groene
Amsterdammer. Het optreden van
soortgelijke periodieken betekent een
dolksteek in de rug van de Neder
landse Regering. Het betekent ook een
dolksteek in het hart van het Neder
landse volk, van de ouders, vrouwen
en meisjes, die hun zoon, man of ver
loofde als dienstplichtige naar Indone
sië zagen vertrekken, voor de pacifica
tie van die landen moesten afstaan.
Een pacificatie in het belang van het
Indonesische volk, van dat deel van
Nederland in de eerste plaats en in de
tweede plaats ook van Nederland in
Europa. Die plicht, die dienstplicht
betekende evenwel niet de verplichting
tot het uitvoeren van enig beulswerk;
integendeel hun werk zou alleen zijn
het brengen van vrede en rust aan
het Indonesische volk. En zo is dat
ook uitgevoerd, in de hoge moraal die
het Nederlandse volk steeds heeft be
zield, wanneer het gold het brengen
van orde en rust, 'recht en welvaren.
Alleen tegen moordenaars, rovers en
dergelijk gespuis werd opgetreden.
(Wordt vervolgd). L.
„Als het meisje gaat spre
ken, wordt het"stil".
Operateurs van de NIWIN-filmjeep
schrijven over hun eerste ervarin
gen.
Het is reeds enige tijd geleden, dat
de NIWIN tien filmjeeps naar Indonesië
zond, om daar ook de mannen op de
buitenposten in de gelegenheid te stel
len, zo nu en dan een film te zien.
Behalve deze tien jeeps, zond de
NIWIN ook de nodige bedienings
manschappen, t.w. chauffeurs en film
operateurs, die in Nederland een speciale
opleiding hadden ontvangen.
De operateur van de door de Neder
landers in Curacao geadopteerde film
jeep, korporaal van Wassenberg, zond
enkele weken geleden zijn eerste rap
port over de voorstellingen. Hij schreef
o.a.„Zoals U leest zitten wij in
Tjiandjoer met de filmjeep Curapao.
Het onofficiële begin van ons optreden
begon op 19 Januari, waarna toen ge
bleken was, dat alles degelijk draaide,
het officiële optreden kwam in Tange
rang op 3 Februari. Tussen deze twee
datums is onafgebroken de jeep in
actie geweest, op posten zonder- en
met lichtstroom, soms twee posten per
dag. Het ging in het begin niet al te
best, het aggregaat vertoonde kuren,
waarmee wij nu volkomen op de hoogte
naijver op de dame, die door haar
lieftalligheid en door het verbazende
verschil, dat zij maakte met iedere
vrouw die Cigarette ooit had gezien,
in haar oog bijna een bovenaardse
verschijning was.
„En ik zond hem tot haar, terwijl ik
haar liever een kogel door 't hart had
moeten jagen!" dacht zij, terwijl zij
naast de gloeiende kolen zat.
Intussen bewoog Cecil zich, tussen
de groepen soldaten door, onopge
merkt voort in de richting van de ter-
reinstrook, die het kamp scheidde van
de tenten van de maarschalk en zijn
gasten, gaf het contresein en kwam,
tot dusverre alleen door de schild
wachten gezien, bij de tenten der prin
ses. De vrouw uit de Levant stond bij
de ingang van de tent te wachten,
sloeg het voorhangsel op zijde' en
wenkte hem binnen te treden. Het
volgende ogenblik bevond Cecil zich
in de tegenwoordigheid van haar
meesteres. Hij maakte een diepe bui
ging. De afstand, die tussen hun bei
der positie lag, verloor hij bij al 't geen
hij deed geen seconde uit het oog.