IE. TWEE SOUVEREINEN GEDIEND De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 5e Jaargang Nummer 218 Vrijdag 18 MAART 1949 Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,— per kwartaalfranco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of by ons te bevragen", 10 cent extra V Er is in de# laatste weken in de Pers en ook in de beide Kamers der Staten- Generaal heel wat te doen geweest over het beestachtige optreden van onze gewapende macht in Indonesië. Gevangenen zouden worden gefolterd, burgers zouden worden neergeschoten enz. enz. Deze en soortgelijke verhalen, die in een gedeelte - niet het beste gedeelte - van de Nederlandse dag en weekbladen worden afgedrukt, heten afkomstig te zijn uit de brieven van onze jongens in Indonesië, van oogge tuigen derhalve en ze zijn heet van de naald. Daarmede willen de desbetref fende bladen dan de schijn verwekken, alsof aan de betrouwbaarheid niet valt te twijfelen. Het spreekt wel vanzelf, dat bovenbedoelde verhalen een willig oor hebben bij bladen als De Waar heid, doch zelfs wanneer zij tot de bladen van een communistische - lees anti-Nederlandse - richting beperkt bleven, dan nog zou ik het funest voor ons land, voor de eer van onze Natie vinden, wanneer het weldenkende deel van onze burgerij zich daarbij zonder meer zou neerleggen. Er zijn grenzen, zelfs voor het ón-fatsoen, die niet overschreden mogen worden en er zijn beledigingen door die zijde uitgespro ken, die niet onbeantwoord mogen blijven. Men wordt als fatsoenlijk mens niet gauw door een str kar over reden, doch wanneer de bestuurder van zo'n kar ons te rijkelijk wil besprenkelen met de inhoud van zijn wagen, dan is de tijd daar, dat hij van de bok moet worden gehaald. Dit wat de bladen als De Waarheid betreft. Doch er zijn ook niet-communistische bladen, die thans hun vuil spuiten over het Nederlandse volk en daartoe behoort o.a. tegen woordig De Groene Amsterdammer. Dit blad is ook steeds een hardnekkige tegenstander geweest van het militair optreden in Indonesië. In een democra tisch land als Nederland staat het dit blad natuurlijk vrij om zijn eigen opinie terzake te verkondigen, als getuigt zijn opinie over Indonesië naar mijn mening absoluut van ondeskundigheid, wanneer het de noodzaak van ons militair optreden in Indonesië ontkent. Nu neemt De Groene Amsterdammer niet maar zonder meer een onbehouwen brief van een communistisch getinte dienstplichtige soldaat in Indonesië op. Neen, om de waarheid aannemelijker te maken verleent zij het woord t_jet aan een soldaat doch aan een reserve officier, die daar in Indonesië een wijze van optreden van het leger heeft aan schouwd, die door geen enkel wel denkend mens kan worden goedge FEUILLETON 131) door OUIDA Niemand ging hem opzoeken en ter wijl de soldaten in de tenten feest vierden en de (lag van Zaraila even hoog verhieven als die van Mazagran, zat Cecil aan de rand van het kamp bij het bivakvuur. Zonder dat hij lette op tijd of uur, sloop de avond langzaam voorbij. Slechts flauw drong de weergalm van het gejoel zijner kameraden tot hem door. In de verte werd hij de gestalte gewaar van de vede.t, die op de grenzen van 't kamp op post stond. De kleine, witte regimentshond lag tot een bal in elkander gerold aan Cecil's voeten en hij zelf zat in ge dachten verzonken naast het vuur en had het hoofd op de borst laten val len. De stem van Cigarette wekte hem uit zijn gepeins. „Hoogedele heer, ginds wordt ge „erwacht". keurd. En om vooral niet onder de maat te blijven, heeft een zekere Dr. Dippel van De Groene Amsterdammer op de brief van bedoelde reserve- officier nog een toelichting van een halve pagina geschreven waarin die Dr. Dippel zegt, dat de militairen in Indonesië het slachtoffer zijn van een systeem en van een door ons gewilde situatie. Naar mijn mening doet dit laatste de deur dicht; immers dit betekent dat Nederland de situatie heeft gewild, waardoor ons militair optreden in Indonesië noodzakelijk zou worden en dat daarbij thans een systeem wordt gevolgd, om ons militair optreden in die door ons zo verlangde situatie door mishandeling van gevangenen en het doodschieten van burgers zo effec tief mogelijk te doen zijn. Ik zou hier kunnen volstaan met een korte en bondige commentaar en wel deze die reserve-officier beweert een onwaarheid en Dr. Dippel liegt. Doch daarbij mag ik het in het belang van Nederland niet laten.. En niet alleen in het belang van Nederland, doch ook en vooral omdat de eer van ons leger, van onze jongens en ook van onszelf, de ouders, de broers en zusters van die jongens door Dr. Dippel c.s. door het slijk wordt gesleurd. Geachte lezers stelt U zich Uw eigen zoon eens voor, die zich daar nu in Indonesië als een beul ont popt, die daar thans hetzelfde beuls werk verricht als de vervloekte leden van de Gestapo in ons land nog zo kort geleden hebben verricht. Gelooft U, dat Uw jongen zich tot zo iets laags heeft kunnen lenen? Natuurlijk gelooft U dat niet en ik ook niet. Maar windt U zich volstrekt niet op, maakt U zelf niet ongerust, want alles wat omtrent gruweldaden van Uw zoon wordt ver teld en geschreven, is laster en leugen uitvloeisel van een leugencampagne zoals wijlen - gelukkig wijlen - Goeb- bels op meesterlijke wijze wist te voe- rën. Doch van die leugencampagne behoeft U, vader, moeder, echtgenote of verloofde geen slachtoffer te worden hoor. U houdt Uw zoon, Uw man of aanstaande maar in Uw gedachten zoals hij was, toen hij aan boord ging naar dat verre Indonesië en indien hij voor het moordend lood van een sluip schutter gespaard moge blijven, dan komt hij onverdorven en onbezoedeld bij U terug. Even blank als toen hij weg ging; alleen wat zelfstandiger en meer wereldwijs, doordat hij ook eens heeft mogen beleven en ondergaan de wonderen van het morgenland, het tropenland Insulinde, waaraan ook hij later met weemoed zal terugdenken en waarheen dan zijn verlangens, even zeer zullen teruggaan als bij ieder ander, Met wrevelige blik keek Cecil de spreekster aan. Kon hij dan nooit een ogenblik met rust worden gelaten? Dat de toon der marketentster ruw en kortaf was, viel hem niet op. Hij dacht alleen, dat zelfs een hond nog wel eens van de ketting losgemaakt en met rust gelaten wordt, doch een soldaat nooit. „Ge wordt verwacht!" herhaalde Cigarette minachtend. „Wat moet ik doen?" Zwijgend stond Cigarette voor hem. Stijf waren haar lippen op elkander geklemd. Haar zwijgen bracht hem het voorgevallene van die dag in 't ge heugen terug. „Neem het mij niet kwalijk, mijn kind, als ik met de u te beurt gevallen onderscheiding schijnbaar weinig sym pathie heb getoond," zeide hij zacht. Tegelijkertijd legde hij haar de hand op de schouder. - „Geloof echter maar gerust, dat dit niet opzettelijk is ge schied. Niemand weet beter dan ik hoe ruimschoots ge het kruis hebt verdiend, niemand is hartelijker ver heugd, dat het aan u werd uitgereikt". die onder de bekoringen van dat para dijs-schone land heeft geleefd. Doch zoals gezegd Uw zoon, Uw man of verloofde zal bij U terugkeren, niet als een met bloed bevlekte beul, doch even blank als een politieagent hier te lande, wanneer die na zijn dienstbeurt naar huis terugwandelt. Zie om U heen, zie naar de jongens die reeds uit Indonesië zijn teruggekeerd en naar hen, die thans nog iedere week terug keren. Ook deze jongens hebben hun soldatenplicht daar ginds vervuld en steeds naar eer en geweten gehandeld en ook zij zijn geen beul of beuls knecht geweest. Ook hun geweten is schoon en ook hun eer is onbesmet, dat weten zij en dat weet een ieder en zoals zij zijn, zo zijn al onze andere jongens in Indonesië! Er is evenwel nog een ander aspect aan deze zaak en dat is van nog ernstiger aard mijns inziens. Ik bedoel hier het internationale aspect en in het bijzonder de nadelige gevolgen, die de hierboven gesignaleerde actie van de Nederlandse medestanders of agenten van de Repoebliek - onze tegenpartij in de Veiligheidsraad - ons land be rokkenen. Alles wat door onze tegen standers in de Veiligheidsraad kan worden aangevoerd als argument tegen de bedoelingen van de Nederlandse regering ten aanzien van de aanstaande zelfstandigheid van de Verenigde Sta ten van Indonesië, wordt natuurlijk te hooi en te gras bijeengeraapt en een bijzondere waarde wordt daarbij na tuurlijk toegekend aan de pro-repoebli- keinse uitlatingen in onze Pers. Wan neer die goede, eerlijke bedoelingen van onze Regering worden aangevallen of in twijfel getrokken door onze eigen mensen, dan is daaruit voor onze te genstanders de meest waardevolle munt te slaan en niets is voor ons land thans funester dan dat in de Veiligheidsraad kan worden aangetoond, dat een groot deel van het Nederlandse volk in de Indonesische kwestie niet achter zijn Regering zou staan. Het zo verguisde militair optreden in Indonesië werd door alle in de Tweede Kamer verte genwoordigde partijen, met uitzonde ring natuurlijk van de anti-Nederlandse Communistische partij, goedgekeurd; ik zou haast zeggen toegejuicht, omdat daarmede naar veler mening reeds veel te lang was gewacht. Feit is, dan meer dan negentig procent van ons volk toen achter de Regering stond. Feit is eveneens, dat het onze plicht is om ons achter diezelfde Regering te blij ven scharen, wanneer ons land in de Veiligheidsraad om onze Indonesische politiek wordt aangevallen of veroor deeld. Alleen onze eensgezindheid kan ons daar in Lake Success nog enig De zachte toon, waarop Cecil die woorden sprak, stak Cigarette als de beet ener schorpioen. Ruw weerde ze zijn hand af. „Houd je mooie praatjes maar voor je! 't Ganse leger loopt mij achterna. Denk je, dat ik niet best leven kan zonder jou? Wat praat je van sympathie? Och kom! In ons kamp kennen we zulke mooie woorden niet. Je wordt verwacht, zeg ik je nogmaals. Ga dus". „Maar waarheen?" „Naar je zilverfazant ginds, ga!" „Naar wie? Ik begrijp niet -" „Wel verdraaid! Begrijp je me niet? Mylady wil je spreken". Cecil wist niet of de marketentster hem mogelijk een poets wilde bakken en bleef dus nog even staan. Daarop ging hij, zonder een woord te zeggen, met snelle schreden heen. Vol wraakzucht en jaloezie bleef Ci garette hem naogen. Voor alles vreesde zij, dat Cecil ooit vermoeden zou, dat zij hem liefhad of dat zij zijn liefde wenste te verwerven. Thans volgde de reactie. Zij was nu nog alleen bezield met gloeiende succes doen verwerven; van een gunstig resultaat voor Nederland kan evenwel geen sprake zijn, wanneer onze ver deeldheid wordt gemanifesteerd, het geen blijkbaar de bedoeling is van bladen als De Waarheid en De Groene Amsterdammer. Het optreden van soortgelijke periodieken betekent een dolksteek in de rug van de Neder landse Regering. Het betekent ook een dolksteek in het hart van het Neder landse volk, van de ouders, vrouwen en meisjes, die hun zoon, man of ver loofde als dienstplichtige naar Indone sië zagen vertrekken, voor de pacifica tie van die landen moesten afstaan. Een pacificatie in het belang van het Indonesische volk, van dat deel van Nederland in de eerste plaats en in de tweede plaats ook van Nederland in Europa. Die plicht, die dienstplicht betekende evenwel niet de verplichting tot het uitvoeren van enig beulswerk; integendeel hun werk zou alleen zijn het brengen van vrede en rust aan het Indonesische volk. En zo is dat ook uitgevoerd, in de hoge moraal die het Nederlandse volk steeds heeft be zield, wanneer het gold het brengen van orde en rust, 'recht en welvaren. Alleen tegen moordenaars, rovers en dergelijk gespuis werd opgetreden. (Wordt vervolgd). L. „Als het meisje gaat spre ken, wordt het"stil". Operateurs van de NIWIN-filmjeep schrijven over hun eerste ervarin gen. Het is reeds enige tijd geleden, dat de NIWIN tien filmjeeps naar Indonesië zond, om daar ook de mannen op de buitenposten in de gelegenheid te stel len, zo nu en dan een film te zien. Behalve deze tien jeeps, zond de NIWIN ook de nodige bedienings manschappen, t.w. chauffeurs en film operateurs, die in Nederland een speciale opleiding hadden ontvangen. De operateur van de door de Neder landers in Curacao geadopteerde film jeep, korporaal van Wassenberg, zond enkele weken geleden zijn eerste rap port over de voorstellingen. Hij schreef o.a.„Zoals U leest zitten wij in Tjiandjoer met de filmjeep Curapao. Het onofficiële begin van ons optreden begon op 19 Januari, waarna toen ge bleken was, dat alles degelijk draaide, het officiële optreden kwam in Tange rang op 3 Februari. Tussen deze twee datums is onafgebroken de jeep in actie geweest, op posten zonder- en met lichtstroom, soms twee posten per dag. Het ging in het begin niet al te best, het aggregaat vertoonde kuren, waarmee wij nu volkomen op de hoogte naijver op de dame, die door haar lieftalligheid en door het verbazende verschil, dat zij maakte met iedere vrouw die Cigarette ooit had gezien, in haar oog bijna een bovenaardse verschijning was. „En ik zond hem tot haar, terwijl ik haar liever een kogel door 't hart had moeten jagen!" dacht zij, terwijl zij naast de gloeiende kolen zat. Intussen bewoog Cecil zich, tussen de groepen soldaten door, onopge merkt voort in de richting van de ter- reinstrook, die het kamp scheidde van de tenten van de maarschalk en zijn gasten, gaf het contresein en kwam, tot dusverre alleen door de schild wachten gezien, bij de tenten der prin ses. De vrouw uit de Levant stond bij de ingang van de tent te wachten, sloeg het voorhangsel op zijde' en wenkte hem binnen te treden. Het volgende ogenblik bevond Cecil zich in de tegenwoordigheid van haar meesteres. Hij maakte een diepe bui ging. De afstand, die tussen hun bei der positie lag, verloor hij bij al 't geen hij deed geen seconde uit het oog.

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1949 | | pagina 1