BRILLEN Het poegejtt stadsleven. v TWEE SOUVEREINEN GEDIEND De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 5e Jaargang Nummer 213 VRIJDAG 11 FEBR.1949 Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 -\ Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,— per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra Op duizenderlei manieren en in allerlei toonaarden zijn de genoegens verbonden aan het leven buiten, op het land en in het vredige dorpje, be schreven en bezongen, doch slechts sporadisch zijn de geneugten van het leven in een grote stad aan de ver getelheid ontrukt. Om die reden vooral wil ik thans een poging wagen om jullie, bewoners van het Land van Cadzand, eens een blik te doen werpen in de gelukzaligheid van de bewoner van een groot-stad, waartoe ook onze residentiestad zo langzamerhand gaat behoren. Ik doe dat ook uit een zeker gevoel van leedvermaak, wanneer ik bedenk hoe genoegelijk het voor de dorpsbewoner bijvoorbeeld is, om van uit zijn warme bed in de prille morgen een wandeling door de sneeuw te maken naar een ergens, aan de rand van de tuin gelegen gebouwtje, dat dezelfde bestemming heeft als de retirade in de trein. Lezer, is het U al eens opgevallen dat de deur die toegang geeft tot deze nuttige inrichting, veelal voorzien is van een soort kijkgaatje in de vorm van een uitgesneden hart? Welk een genie, om op die gedachte te komen het symbool van de liefde uif te snijden in een W.C.-deur! Er komen in diezelfde gelegenheid toch ook damesklanten, anders zou men aan dat symbool nog de gedachte kunnen verbinden van de liefde die door de maag van de man gaat. En van die maag verder via de besneden deur naar de voorpoort van de riolering of bij gebreke van zo'n steedse afvoer naar de aardbeiplantjes of de prei in het tuintje achter de prei wordt zo dik als jé pols,, aldus leert de ondervinding. Inderdaad is zo'n sneeuwtocht in de na-nacht een soort lijdensweg en het is voor mij dan ook steeds nog een raadsel, waarom die onmisbare, zekere gelegenheid niet binnendoor te bereiken is. Als je nog geen griep hebt, krijg je die beslist op evenbedoelde ochtend wandeling. Neen dat hebben ze hier bij ons in de stad toch maar beter uit gekiend; daar staat die - nog niet laatste - rustplaats binnenshuis, naast de slaap kamer. Daar ga je 's nachts, als het in bed wat warm is onder teveel dekens, voor je plezier heen om het nuttige met het aangename te paren. En die geur? Och, daar wordt men spoedig aan gewend en bovendien, in je slaap merk je daar toch niets van. Hoogstens een onaangename smaak in je mond als je 's morgens wakker wordt, doch tegenwoordig is er al weer zo'n grote keuze in verschillende tandpasta's en mondwater. Bovendien is zo'n steedse FEUILLETON 127) door OUIDA Voor een er van wapperde de En gelse en de Spaanse vlag. Van uit de verte werd Cigarette die vreemde kleuren gewaar. „Dat is haar tent!" dacht zij. Ter stond gingen de smartelijke, edele ge voelens, die haar te voren vervulden, over in een gevoel van redeloze haat tegen haar mededingster. Had zij daartoe de macht bezeten, dan zou zij de schoonheid van de vrouw, die zover boven haar stond, even mededogenloos hebben vernietigd als eenmaal Cecil's ivoren kunststuk ken. Maar ook zou ze, terstond nadat zij haar dorst naar wraak had gelest, berouw en schaamte gevoeld hebben over de vernietiging van een zo teder en bevallig voorwerp, dat ook daarna nog boven haar bleef staan. Juist op het ogenblik, dat het dag licht in de avondschemering overging OOSTBURG W.C. voorzien van een stankpijp dezelfde pijp dient voor het beneden huis en alle daarboven gelegen etages. Nu is mijn vrouw één uit duizend en bij ons wordt deze zit-inrichting bij zonder schoon en dus stankvrij ge houden, maar onze beneden-buren zijn in dat opzicht min of meer nalatig en dat heeft voor ons natuurlijk zekere consequenties, niet steeds van aange- namen aard. Dit laatste is ook het ge val bij de voorbereiding van de maal tijd; we profiteren zowel van de ver schillende geuren die bij het koken beneden worden verwekt als van het bovengenoemde reukwerk, dat ons na de algehele verwerking van de spijzen eveneens kosteloos wordt verschaft. Waarmede ik slechts zeggen wil, dat het eigenlijk onverschillig is, of door de hond of door de kat wordt gebeten jullie in het Land van Cadzand maken een ongezonden sneeuwtocht en wij in den Haag doen een anti-eau de cologne- kuur. Prettig is ook in de stad, dat je nooit alleen thuis behoeft te zitten. Wij wonen twee-hoog eri altijd is er op één-hoog wel iemand, die bereid is op ongezette tijden de radio knal-hard aan te zetten. We maken ook alle meningsverschillen tussen man en vrouw op één-hoog mee. Zeer interessant] vooral wanneer men, zoals schrijver dezes, een bijzonder zwak heeft voor de Nederlandse taal. Wanneer mijn benedenburen zich uitsloven in het hardop ontleden van eikaars karakter, dan ontmoet ik daarbij uitdrukkingen die ik totnogtoe tevergeefs heb gezocht in Van Dale's woordenboek. Ik geloof evenwel dat die uitdrukkingen niet ge schikt zijn voor een nette krant als De Schakel en daarom zal ik ze hier liever niet herhalen. Wanneer dan be neden de radio eens niet gaat - en dat gebeurt helaas niet dikwijls - dan komt het wel voor dat een der kinderen daar jarig is of zo iets en dan is er een gezellige bijeenkomst op één-hoog van de spes-patria uit onze straat. Dat be gint met gezang en eindigt met gehuil; precies een overwinningsfeest van Indianen. En tussen het begin en het einde een voetbalwedstrijd op de gang en een cake-walk op de trap. Werkelijk gezellig zo'n feest onder je dak. En waar al die kinderen vandaan komen? Alleen bij ons uit die kleine straat van nog geen honderd meter lang Komt dat nu allemaal door de fokpremies die onze regering nog steeds weet op en het schijnsel van de reusachtige kienfakkels allerwege zichtbaar werd, zocht Cigarette de nabijheid van die vrouw op. Geen schepsel zou het die avond hebben gewaagd de jeugdige heldin, die het kruis had gekregen, zelfs in haar grilligste buitensporighe den een hinderpaal in de weg te leg gen. Wel werd zij aangeroepen door de schildwachten, die op de grote strook terrein vóór de tenten op en neer stapten; maar in een oogwenk had de marketentster hun het woord gegeven en werd zij doorgelaten. In 't geheim naar haar mededingster trachten te sluipen, zich als een spion verbergen om te zien wat zij wenste te zien, kwam zelfs niet bij haar op. Die schone, wrede vrouw zou zij open lijk tegemoet treden, zij zou zien of zij evenals andere levende schepsels uit vlees en bloed was samengesteld en dan haar uiterste best doen om haar met de ganse dosis grove onbe- schaamheid, die zij in de kampen had opgedaan, als met een hagelbui van projectielen te overstelpen, te pijnigen en te beledigen. Zo zou zij haar eens te voeren, met daarbij de verlaging van belastingen voor het gezegend bezit van één of meer, neen, liefst van vele kinderen Als je een stuk of zes kinderen hebt, leef je van je kinder toeslag en betaal je geen belastingen. Werkelijk, ik pieker er ernstig over om een andere vrouw te nemen, één van een jaar of dertig, want dat be lasting betalen voor grote gezinnen gaat me de keel uithangenik wil daar nu zelf wel eens van profiteren! Neen, alle gekheid op een stokje, maar wanneer ik zo eens het aantal kinderen in onze straat naga, dan weet ik toch werkelijk niet waar we heen gaan. Als dat allemaal in leven blijft - en dank zij onze gezondheidsdiensten is dat zo - en dat jonge goed gaat op een be paalde leeftijd ook eens aan het ver menigvuldigen, zoals is voorgeschreven in het Boek der Boeken, dan hebben we in een minimum van tijd hier een bevolking van tien millioen in 't kwadraat. Goed beschouwd komen we dus nooit uit de woningnood, alhoewel een mens met weinig ruimte ook kan uitkomen; ik heb het vier jaar lang gedaan met 1.60 x 0.65 M. Bij gebrek aan vrouwen stond daar evenwel de vermenigvuldiging stil. Het aantal kin deren in den Haag is legio, is onrust barend zou ik zelfs willen zeggen. Dat zie je het best op Woensdagmiddag, wanneer er geen school is. Dan is ieder trottoir in den Haag onbegaanbaar vanwege het enorme aantal kinderwa gens. Wanneer ik me dan nog wel eens op straat waag, ben ik zowat de enige, die niet achter een kinderwagen loop. Overigens kan ik wat dat betreft gerust de zon in het water zien schij nen hoor; ik ben op die sport niet zo gek meer. Op een dorp zien en weten de men sen alles van elkaar,, wordt er gewoonlijk gezegd. Dat kan waar zijn, doch denkt niet dat dit bij ons in den Haag anders is. Ik weet natuurlijk alles van mijn benedenburen, want we gebruiken dezelfde trap. Wanneer ik mijn woon vertrekken wil bereiken moet ik, van buiten komende, eerst over een ge meenschappelijke trap en daarna over hun gang. Op die gang moet ik me altijd goed vasthouden, want daar ligt geen loper, doch een zeil, dat steeds geboend wordt en uiterst glad is. Het is het enige voorwerp dat daar in huis wordt geboend, zeker om indruk te maken op bezoekers. Of om hen de nek te laten breken? Mijn benedenbu tonen hoe een kind uit het volk om haar hoge positie lachen, haar rein heid bezoedelen en met haar macht de spot drijven kon. Een bepaald plan had zij niet ge maakt. Door haar eerste drift vervoerd, was zij derwaarts gekomen. Vurig verlangde zij hetzelfde te doen als dat meisje in '89, van wie een oude invalide haar eenmaal had ver teld. Dat meisje, een dochter uit het volk, een vissersdochter van de Canne- biere, had iemand boven haar stand, een edelman bemind. Die heer had haar laten zitten en was gehuwd met een vrouw uit zijn eigen stand en wel met de mooie, lelieblanke, trotse doch ter van een adellijke familie, een vrouw met een zilveren, onbarmhartige lach en een paar zachte, kwijnende, min achtende ogen. De Marseillaanse droeg haar leed in stilte. - Zij was een doch ter van het zuiden en van het volk, een donkere, vurige, krachtige, hart' stochtelijke schone, die door de zilte golven der zee was gegeseld en door de scherpe adem van de mistral ge kust. Terwijl haar minnaar aan de ren hebben wel een vergunning gekre gen voor een loper, doch die hebben ze verruild of verkocht; ik bedoel die vergunning. Ja, zo gaat dat bij ons en we weten alles. Ik heb dertig zichtbare buren-huishoudens aan de achterzijde en ongeveer twintig aan de voorzijde. Ik kijk evenwel bij hen in huis als zij bij ons, dus weten we van elkaar minstens evenwel als bij de mensen op Sasput het geval is. Ik zie onbetaalde rekeninglopers, teleurgestelde bakkers of melkboeren, ik zie beheerders van afbetalingsmagazijnen, die spullen bren gen of terughalen; ik zie mannen op bezoek gaan daar, waar de vrouw des huizes een uurtje vrij heelt en bij een werkeloze juffrouw zie ik steeds mooie auto's bezoekers uitlaten. Neen, zeg niet dat het niet interessant is, dat alles te weten, dat ganse stadsleven mee te beleven. Ik zou dat alles voor geen geld van de wereld meer willen missen en ik zou ook overigens niet meer weten wat te doen in mijn - weinig - vrijen tijd, die De Schakel me nog heeft overgelaten Natuurlijk staan tegenover al de bovengenoemde nadelen van het leven in onze stadswoningen ook wel voor delen. Om er maar één te noemen, het wandelen in de stad is zo leuk, zo vol afwisseling, zeggen de bewoners van het platteland. Zo is het, vol af wisseling, want op straat kun je dui zenden en duizenden mensen zien en die hebben bijna allemaal een ver schillend uiterlijk. De één is geverfd, de ander is bepleisterd en een derde is bruingebrand met behulp van koffie dik de één draagt een hoedje op één oor, ter grootte van een koffieschoteltje, de ander draagt er een in de vorm van een klankbord van een piano en een derde heeft alleen een bosje veren op d'r kop. En dan, new-look of ouderwets kort. Kortom een afwisse ling waar je van omvalt en bijzonder interessant om hele dagen door te beleven over het type man spreek ik niet eens. Heel wat anders dan een wandeling om het Platte Putje in de Groe of het Kerkepad in Oostburg. Daar kom je ook wel eens iemand tegen, doch meestal zie je daar koeien. Koeien zonder verf- en pleisterwerk, koeien die geen new-look dragen of een zotte hoed, doch die de natuurlijke schoonheid in al haar glorie vertonen en er overigens dikwijls weinig minder intelligent uitzien dan sommige mense lijke wijfjesdieren, die je in de stedelijke dreven ontmoet. Vooral wanneer zo'n koe aan het herkauwen is, gelijkt zij op een aan kauw-gummi verslaafde juffrouw. Inderdaad is een wandeling in een drukke stad gezellig. Je moet voor je, achter je en links en rechts grote dame het hof maakte en haar hart won, terwijl de bruiloftsfeesten in de tijd van de purpere wijnoogst plaats vonden en het volk op de trouwfeest van de gebiedster in die zonnige, zwoele herfstdagen dronken werd, bleef het meisje bedaard thuis. Zij bleef bedaard thuis en het schrik bewind kwam. De straten van de zee stad dreven van bloed en iedere mid dag gloeide de zon-op de planken der guillotine. Toen sloeg het uur der wrake voor haar. Zij stond er bij, toen de bijl viel op de sneeuwwitte, fiere nek, die zich nooit vroeger had gekromd. Dat verhaal was Cigarette gedaan door een oude soldaat, die in zijn kinderjaren de Marseillanen Parijs had zien binnentrekken. Op dat ogenblik schoot het Cigarette te binnen. Thans ging zij te werk naar de in geving van het ogenblik. Zij wilde openlijk het bewijs leveren, dat zij voor rang noch stand enig ontzag had en dat zij haar recht om te doen wat zij verkoos met hand en tand zou verdedigen. Onverschrokken snelde zij

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1949 | | pagina 1