De Troonswisseling. lira, ile znrai Bolihy. vs TWEE SOUVEREINEN GEDIEND "X SCHAKEL ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 4e Jaargang Nummer 190 VRIJDAG 3 SEPT, 1948 Drukkers-Uitgevers Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iédere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,— per kwartaalfranco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra Wat beleven we deze week aan ver jaardagen, jubilea en verdere voor Nederland bijzondere gebeurtenissen? In de eerste plaats is daar de 68 ste verjaardag van onze Koningin, in de tweede plaats het 50-jarig Koningsschap van Hare Majesteit, in de derde plaats de afstanddoening van de huidige draagster van de Nederlandse Kroon en in de vierde plaats de inhuldiging van Hare Majesteit Juliana als Koningin der Nederlanden. En dat alles binnen het tijdsbestek van zeven dagen, allemaal gewichtige gebeurtenissen, die stuk voor stuk een hoofdartikel vq,or zich zouden kunnen opeisen. Aan al deze belangrijke feiten is in de afge lopen weken en maanden in de dag-, week- en maandbladen van Nederland en ook daarbuiten reeds zo bijzonder veel aandacht besteed, dat sommigen spreken van een teveel van het goede en daar thans lichtelijk overheen lezen. Op gevaar van niet gelezen te worden zal ook ik mijn stem in het koor van krantenschrijvers doen horen en mijn nederig deel aan de schriftelijke huldebetogingen trachten toe te voegen. Het vergt van mijn stuntelige pen en mijn geringe kennis grote inspanning, om de passende toon te vinden, omdat zo moeilijk onder woorden is te bren gen welke dank wij de aftredende Vorstin verschuldigd zijn. Woorden toch zeggen vaak zo weinig en in elk geval, hoe fraai we die ook combineren, zij kunnen nimmer volledig uitdrukken, wat we thans zouden willen zeggen tot Haar, die zich thans geroepen voelt om Haar hoge taak over te dragen aan Haar Koninklijke dochter. Het is met weemoed dat wij afscheid moeten nemen van" Haar, die ons volk ge durende vijftig lange jaren met wijs beleid heeft geleid, die alle lief en leed met Haar volk al die lange jaren heeft gedeeld. Vooral het leed, dat Zij als een ware Moeder van en voor haar volk op zich nam en overnam. Wat schier onmogelijk leek, kon Zijdragen; kon alleen Zij volbrengen, omdat Zij ïs een waardige telg van de Oranje's, die zich al eeuwen lang geheel hebben gegeven aan de belangen van het volk der Nederlanden. De Oranje's, die daarvoor al die eeuWen door hebben geofferd goed en bloed en steeds de belangen van hun land en volk hebben gesteld boven het eigen ik. Zij zijn steeds geweest en gebleven „deel van Nederland" en welk bloed ook van uitheemse voorsprong al die eeuwen door zich heeft gemengd met het Nederlandse bloed der Oranje's, het bleef Nederlands bloed, van vreemde FEUILLETON 104) door OUIDA Met bijgelovige vrees hechtte het leger aan de grote tovermacht van die oude vogel. Het sprookje luidde, dat, waar hij boven een slagveld zweefde, Frankrijk, voordat de zon ter kimme daalde, steeds overwinnaar was. De weergalm van 't geschreeuw van die raaf en de tegenwoordigheid van dat meisje, dat liever duizend kogels zou ontvangen hebben dan te beleven, dat zij werden verslagen, was oorzaak, dat de verse escadrons als een wervelwind voortjoegen en alles voor zich uit dreven. Cigarette redde de eer van de dag! De liefde der amazone. Voordat de zon het zenith was ge passeerd, waren de Fransen meester van het slagveld. Zo scherp werden de Bedouïnen nagezet, dat hun spoor door hun dood neergevallen paarden smetten vrij. Bepalen wij ons slechts tot de laatste drie generaties, die de meesten van ons nög hebben gekend, dan zien we daar in de eerste plaats ónze geliefde Koningin-Moeder Emma, die als jeugdige prinses uit een Duits vorstendom tot ons gekomen, binnen de kortst mogelijke tijd geheel Neder landse is geworden en gebleven. We denken daarna aan wijlen Prins Hendrik, de gemaal van Koningin Wilhelmina, die ook direct geheel Nederlander werd en in wie wij ook nimmer meer iets van de Duitser hebben teruggevonden. Eveneens is het ons gegaan met Prins Bernhard, die ook in een oog opslag één der onzen is geworden en die wij eveneens als één der beste Nederlanders hebben leren kennen. Zij allen, die van buiten ons land als vreem deling tot ons kwamen en aan wie bij het huwelijk met een Oranje-telg het Nederlanderschap bij de wet moest worden toegekend, zij allen werden Nederlanders in de ware zin des woords, zodat we nog met onverminderde kracht kunnen zingen, dat onze Vorstin, de komende Vorstin en haar nakomelingen zijn van Nederlandse bloede, van vreem de smetten vrij. Het devies van onze Koningin is het fiere „Je Maintiendrai", Ik zal hand haven. Oppervlakkig beschouwd doet deze wapenspreuk denken aan een „Ik wil" en „Ik zal", met een op de voorgrond stellen van het eigen Ik, met een benadrukken, het opleggen van eigen wil, doch dit alles is onze Vorstin volkomen vreemd. Het „Ik zal hand haven" is voor Haar steeds geweest het handhaven, onder alle omstandig heden, van de door Haar afgelegde eed op onze Grondwet. Het handhaven van onze grondwet en alle overige door en voor het Nederlandse volk aange voerde wetten. Het eigen ik gold voor Haar nimmer, doch slechts de wil van het volk, zoals die door de Nederland se Regering steeds aan Haar ter uit voering werd opgedragen. De meesten onzer herinneren zich nog de tijd, dat de Nederlandse S.D.A.P. van het Koningsschap niets wilde we ten en dat deze politieke groep zich bij alle huldigingen van Oranje geheel afzijdig hield. Toen de S.D.A.P. was uitgegroeid tot een belangrijke groep in de Staten-Generaal en haar groei bewees, dat zij de vertolkster was van de opvattingen, die in een groeiende massa onder ons volk leefde, toen was het. onze Koningin Wilhelmina, die naar deze afzijdige groep de hand uit stak en haar uitnodigde om deel te nemen aan de Regering van Neder en door hun lijken mijlen ver was te volgen. Toen Cigarette eindelijk terugkeerde, zweefde de raaf nog boven haar afge mat paard en lagen de vrolijke lach en de glans der zegepraal op haar gelaat. Zij was soldaat. Zij was zo trots als eenmaal de jeugdige Pom- pejus, blozende over de glorie zijner eerste zegepraal in 't Oosten. In die stemming reed zij in de gloed der na middagzon aan 't hoofd jiarer makkers terug naar het kamp, dat zij had gered. Al de soldaten, die zonder haar lang te voren meedogenloos zouden zijn vermoord, renden haar tegemoet, ver drongen zich om haar en zetten haar eindelijk onder een hoera, dat de lucht deed daveren, op de schouders van de vier langsten uit hun midden en droegen haar aldus naar een majoor van de zouaven, de enige hoofdofficier de de dag had overleefd. Deze, een veteraan met een edel gelaat, ontblootte het hoofd en maakte voor haar een buiging, zo diep als een hoveling voor zijn vorstin. „Ge hebt de eer van Frankrijk ge land. Ook hier was het weer Koningin Wilhelmina, die, uitsluitend bezield door de wil om het Nederlandse volk - waartoe immers de groep der socialis ten behoorde - te dienen, socialistische ministers in de Regering benoemde. En wat is het zegenrijke gevolg van deze zelf-overwinning van Koningin Wilhelmina geweest? Dat de S.D.A.P. - of zoals zij thans heet de Partij v.d. Arbeid - is geworden niet alleen een regeringspartij, een vertegenwoordiging van een belangrijk deel van het Neder landse volk, die aan de constructieve politiek van de Regering daadwerkelijk deelneemt, doch ook en dat is nog belangrijker, dat die grote partij niet langer is een tegenstandster van het Koningsschap, doch volkomen en vol ledig staat achter ons Vorstenhuis. Ik wil hier ter illustratie nog in her innering brengen onze grote dichteres, Henriette Roland Holst, die een kwart eeuw geleden zo vele strijdliederen voor de socialisten heeft samengesteld en die thans zulke roerende verzen op onze Koningin heeft gemaakt. Eén dezer dagen trof ik ergens de volgende strofen daaruit aan: Niet altijd was zonnig en licht Uw leven, Majesteit, en niet altijd steeg Uw pad Langs bloemenvelden en beschaduwde dreven Met Uw volk hebt g'Uw deel aan 't leed gehad. Zo ook het volgende: Wij zijn een volk vol scheuren en vol kloven Leerden te weinig in de harde school van [de oorlog Wèl ons, dat w' in U 't symbool Van d'eenheid zien, die niets ons kan ont- [roven. Zo is het, het symbool van de een heid is Koningin Wilhelmina steeds voor ons geweest. Haar leven en Haar werk zijn er een bewijs van hetgeen in een constitutionele monarchie de per soon van de Vorst kan betekenen. Koningin .Wilhelmina heeft op Neder land een stempel gedrukt van Haar persoonlijkheid en de gevolgen daar van zijn van onschatbare waarde voor het aanzien van Nederland in den vreemde. Zij gaf in de tijdvakken, die het gevaarlijkst waren voor ons open bare leven, voor het leven van het ge zin in Nederland, voor de opvattingen in het algemeen, een voorbeeld van een hoge moraal. In menig land is de troon komen te vallen vanwege de lichtzinnige opvattingen, die er heersten, vanwege de openlijke gedragingen van de Vorsten, die, ondanks de noden van hun volk, naar buiten niet de sober heid en de ingetogenheid vertoonden, die passend waren geweest bij de in nerlijke toestand van het land en van het volk. De vorst is de hoedér van de Grondwet en hij mag zich nimmer door persoonlijke overwegingen laten leiden. Zij die dit beginsel hebben ver red, mejuffrouw. Uit naam van Frank rijk zeg ik u dank". De tranen rolden Cigarette langs de wangen. - 't Waren tranen van vreug de van trots. „Stil, majoor! Ik zelve heb daaraan part noch deel. Ik heb alleen een beetje hard gereden". „De Keizer zal er wel anders over denken. Als alle soldaten op u gele ken, zou het commanderen van een bataljon een hemels genot zijn, juffertje". „Wat ik deed zou ieder soldaat heb ben gedaan," hernam Cigarette. Een compliment ten koste van haar „kinde ren" zou zij nooit aannemen. - „Maar ze nemen hun kans niet altijd waar. Als ge eens een goed soldaat nodig hebt, neem dan die aristocraat van de Chassa-Marais die beau Victor. Zijn officieren waren allen gevallen en wat voerde hij het escadron prachtig aan! Hij was op 't punt met zijn mannen te sterven, omdat hij niet verkoos zich over te geven. Napoleon zou hem reeds lang een brigade hebben gegeven. U had eens moeten zien hoe hij die sheik neerhieuw!" „Wees niet bezorgd 1 Hem zal ge laten, moesten hun troon opgeven en Europa heeft daarvan vele pijnlijke voorbeelden gezien. Een halve eeuw lang handhaafde onze Koningin Wil helmina de Grondwet der Nederlanden; een halve eeuw lang was Zij het per soonlijk voorbeeld van hetgeen een mens behoort te zijn, onverschillig welke post hij bekleedt en wat zijn taak is. Ook in dat opzicht was Zij de voorste van allen. Zeer groot is het oÉer dat Zij gebracht heeft aan levens vreugde en hoewel Zij nimmer daar naar heeft gestreefd, geniet Zij thans toch een populariteit, zoals slechts zelden bij een Vorst het geval is ge weest. In tijden waarin Koningsschap pen werden verworpen en waarin Koningskronen vielen, heeft Koningin Wilhelmina aan het Koningsschap der Nederlanden nieuwe glans gegeven en is Zij geworden de „Moeder des Vader lands," zoals eenmaal de eerste re gerende Oranje de „Vader des Vader lands" was. En nu zal deze „Moeder des Vader lands" de zware lasten die op het Koningsschap rusten, neerleggen, om die over te dragen op Haar Koninklijke Dochter, onze Juliana. „Onze" Juliana, reeds sedert Hare geboorte is Zij van ons en aan niemand anders had het Nederlandse volk de Kroon liever zien overgedragen. Juliana leeft in onze harten, zoals Wilhelmina dat steeds heeft gedaan en gelukkig nog doen zal zolang Zij nog in leven moge blijven. Wij allen zijn er van overtuigd, dat Juliana een waardig opvolgster zal zijn van Haar grote Moeder en wij allen achten het onze hoogste plicht ons te scharen om de troon, die Juliana straks zal beklim men en Haar de steun te verlenen, die Zij bij het bestuur van ons land van node heeft. Eendrachtig zullen wij samenwerken om Haar het regeren een genoegen te doen zijn, tot heil van ons Vaderland, in Europa zowel als in de Oost en in de West. Leve het Koningschap van de Oran je's, leve Koningin Wilhelmina en leve Koningin Juliana, tot in lengte van dagen in een bloeiend, welvarend en eendrachtig Nederland. L. In' dit nummer beëindigen wij het verhaal van Bobby's Apen streken en zullen in het volgend nummer beginnen met „Jim, de zoon van Bobby". x_ rechtigheid geschieden en als ik maar in leven blijf, tot ik mijn rapport heb geschreven, zal het kruis prijken op uw boezem, Cigarette". Cigarette's ogen flikkerden, haar wang werd vuurrood. Van haar prille jeugd was het haar illusie geweest het kruis te krijgen, het grote kruis om op haar klein leeuwenhart te l.eggen. En ziet! Nu zou die droom verwezenlijkt worden! De wilde, dolzinnige hoera's van haar soldaten, die over haar zegepraal bleven juichen, riepen haar tot de wer kelijkheid terug. Zij sprong van haar voetstuk en wendde zich naar hen om. „Zo, 't is wat moois! Sta jelui dus met mij gekheid te verkopen, terwijl honderden soldaten, die beter zijn dan ik, ginds op de vlakte liggen. Eerst naar die toe, dan kunnen we later nog dwaasheden genoeg doen". In de gloed der ondergaande zon was de vlakte bedekt met lijken, met zieltogende paarden en mannen, die onder de folterende pijn hunner won den lagen te krimpen. Reeds menig maal had zij een slagveld gezien, maar

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1948 | | pagina 1