Ontoelaatbaar verkeer in li TWEE SOUVEREINEN GEDIEND De Zeeuwse Vlag De schakel ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAAN DEREN 4e jaargang Nummer 188 VRIJDAG 20 AUG, 1948 Drukkers-Uitgevers,: Firma SMOOR DE HULSTER - Boulevard 120 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 N Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,— per kwartaalfranco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 7 cent per m.m. bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", lOcent extra Wanneer ik niet verzekerd was van een vaste plaats in „De Schakel" zou ik deze week de welwillende medewer king van de uitgevers hebben verzocht voor de opname van een ingezonden stuk, waarin in mijn gal zou hebben „uitgespuugd" over de verkeerstoestan- den in het land van Cadzand. Dat de inwoners van Westelijk Zeeuwsch- Vlaanderen dit nog niet voor mij heb ben gedaan is uitsluitend te danken aan hun goedheid en bescheidenheid, doch ook daaraan zijn grenzen en naar ik er van overtuigd ben hun ideeën ten deze te vertolken, zal ik op deze plaats de directie van de tramwegmaatschappij Breskens-Maïdeghem een veeg uit de pan moeten geven. Het is niet bepaald mijn genoegen afbrekende critiek te moeten uitoefenen, doch het belang van Zeeuwsch-Vlaanderen eist, dat hier op een wonde plek de vinger wordt gelegd. Die wonde plek is te vinden in het ontoelaatbare verkeer dat wordt geleid over de weg tussen de Oude Tol (in de weg SluisZuidzande) en de kom van de gemeente Retranche- ment. Daar vindt met een openbaar middel van vervoer, de autobussen van de S.B.M., het vervoer van betalende passagiers plaats over een weg, die met de meeste welwillendheid geen weg meer is te noemenover een weg die totaai weg is en waarvan de oppervlakte herinneringen oproept aan een dagenlang onder trommelvuur ge legen hebbend slagveld. De ene gra naattrechter naast de andere, zodat mis-'rijden uitgesloten is. De autobus, met de uiterste voorzichtigheid door de bekwame chauffeurs bestuurd, valt van het ene gat in het andere en ons moderne snelle middel van vervoer kruipt noodgedwongen als een slak op een tobogan. De inzittenden dienen zich krampachtig aan hun zittingen vast te klemmen en worden desondanks toch als in een cake-walk door elkaar geschud, op en neer gegooid, van links naar rechts gesmeten, kortom geringeloord en geradbraakt. Als een doofstomme moet je die martelgang maar gelaten afleggen, want wanneer je het zoudt wagen je mond open te doen om te spreken, loop je alle kans je tong af te bijten of je vals gebit te verliezen. Voor een vrouw die in blijde verwachting verkeert, is dit traject in een autobus bepaald moorddadig. Ik kan niet aannemen dat de directeur van de S.B.M. deze route voor auto bussen heeft uitgezocht met het doel een eventuele overbevolking van het FEUILLETON 102) door OUIDA Een menigte krijgers doemde plot seling op uit de duisternis van de nacht. De vleugels van de linie der Bedouïnen schenen zich aan beide zijden eindeloos ver uit te strekken. De slaglinie der Fransen was niet half zo lang. De jagers wisten alleen, dat de vijand hen op 't lijf zat en zorgden alleen, dat de rechterhand de sabel stevig hield omklemd. Met al het on stuimige vuur van de Franse ruiter stormden zij vooruit om de schok der woestijnpaarden te breken. Terwijl hun berijders dood uit het zadel stortten, troffen de steigerende strijdhengsten elkander met de hoeven op de borst en rukten en scheurden elkander bij de manen heen en weer. Toen de chargerende escadrons op el kander stieten, werden Fransen en Arabieren tot één enkele massa ineen gesmolten. De overstelpende massa ruiters van het centrum had het esca- Land van Cadzand te voorkomen. Dit is geen weg die bereden mag worden met een openbaar midde! van vervoer; hoogstens is daarop nog verkeer mogelijk met zware oorlogstanks op rupsbanden. Voor ieder ander vervoermiddel is deze weg totaal ongeschikt; ik zou durven zeg gen zelfs voor een voetganger. Alleen Fanny Blankers-Koen, die bewezen heeft hindernissen te kunnen nemen, zou op deze route vermoedelijk nog vooruit kunnen komen, maar dat is dan ook een bijzondere vrouw. Tussen deze vrouw en een autobus van de S.B.M. bestaat overigens nog al ver schil en men kan moeilijk verwachten, dat een autobus kan worden omgeto verd tpt hordenrenner. Het is in één woord een schandaal, dat de betalende passagiers en de chauffeurs van de S.B.M. aan derge lijke dodenritten worden blootgesteld. Er is toch ook nog zo iets als een Rijkswegeninspectie of een inspectie op het verkeer met openbare vervoer middelen en dan vraag ik mij af, of zij niet op de hoogte^ zijn van de boven gesignaleerde wantoestanden, dan wel óf zij die dodenritten ooglui kend toelaten. Zal men van die zijde eerst maatregelen treffen, de put dem pen wanneer het kalf verdronken zal zijn? Beschouwt men deze zaak alleen uit de gezichtshoek van de onder nemer, dan zou men aan het gezond verstand van de leider dier onder neming gaan twijfelen, die al zijn ma terieel op dit traject aan diggelen doet rijden en op die wijze aan zijn maat schappij een enorm kapitaals- en exploitatieverlies berokkent. Immers tegen het rijden op dit tra ject is geen enkel vervoermiddel en zeker geen enkele autobus bestand. De enigszins oudere bussen zullen het binnen een paar weken allemaal moe ten afleggen en het gevaar is geens zins denkbeeldig, dat in de nieuwere bussen - voorlopig nog - onzichtbare gebreken zullen optreden, die op een ander traject de een of andere dag aan de dag treden met de noodlottige gevolgen daarvan voor personeel en passagiers. Het breken van een as of van een stuurkoppeling, voor welke breuk de grond is gelegd op het traject Oude TolRetranchement, zal bij een snelheid van 6o tot 8o kilo meter op een ander traject of op een gezellige tocht naar Utrecht of Limburg niet deze zelfde bussen ver schrikkelijke gevolgen hebben en be woners van het Land van Cadzand zouden daarvan het slachtoffer kunnen zijn. Het is om die reden dat ik de aandacht van de betrokken autoriteiten langs deze weg op de geschetste wan- dron geheel ingesloten en de flanken schenen de zouaven en tirailleurs te overdekken, zoals een zware mistbui enkele malen een kudde, die zich onder haar beweegt, geheel aan 't oog onttrekt. Een slag was 't niet, wel een ont zettende maalstroom van mensen en paarden, 't Was een worsteling van man tegen man, van borst tegen borst, van leven om leven, een dier gevech ten met lans en zwaard, zoals Homerus die beschrijft - zelfs al dreunden een paar salvo's van de infanterie, die de aanval verbeidde, over de vlakte. Ditmaal nam de woestijn wraak over de onuitputtelijke massa verse troepen die het Keizerrijk zo lang in staat had den gesteld haar onder de loodzware druk van 't verschil in getalsterkte te verpletteren. Toen het licht van de morgenstond grijs en zilverachtig aan de verre gezichtseinder begon te glo ren, bestraalde het een nieuwe dag van Mazagran. Wit, gloeiend en ver blindend verhief een kolom rook en zand en stof zich boven de strijdende partijen. Slechts nu en dan kwam het toestand vestig. Persoonlijk heb ik deze dodenrit een paar maal geriskeerd deze week en daarbij ook nog verno men, dat de leiders van de S.B.M. niet wensen in te grijpen. Of de in het land van Axel woonachtige direc teur van de S.B.M. dit onberijdbare traject kent weet ik niet; wel vernam ik dat hij voor naar voren gebrachte klachten van het personeel niet toe gankelijk is, zelfs veelal niet bereikbaar is en voorts, dat de technisch leider te Draaibrug niet bereid is om de ge rechtvaardigde grieven van het perso neel door te geven of daaraan tege moet te komen. Zo is bijvoorbeeld door de chauffeurs voorgesteld, om van Sluis naar Retranchement en om gekeerd een omweg te maken van pl.m. 2 kilometer, over een goed berijdbare grintweg en een kilometer van de pas voltooide weg Potjes naar Sluis, doch op dat voorstel is niet ingegaan. Het is dus niet aan de chauffeurs te wjjjj^n, wanneer hier vandaag of morgen 'èen ongeluk gebeurt, doch uitsluitend aan de onwelwillende, koppige kortzichtig heid van de leiding der S.B.M. Over de noodzaak om Retranchement in het verkeer te houden behoeven we niet te redetwistenhet zij deze gemeente van harte gegund dat zij eindelijk weer in het verkeer is opgenomen, doch nood zakelijk blijft toch dat Retranchement dan over een berijdbare weg bereik baar blijft. In afwachting dus van een spoedig herstel van de weg Oude Tol- Retranchement ware het verkeer tijdelijk om te leggen over een afstand van 2 kilometer, zoals door de buschauffeurs is voorgesteld. Overigens komt mij onbegrijpelijk voor, dat voor het busverkeer van Breskens naar Sluis v.v. geen gebruik wordt gemaakt van de nieuwe weg PotjesSluis. Die weg is toch niet aangelegd om alleen des Zondags ge bruikt te worden, zoals je doet met een nieuw pak. Die weg is toch zeker aangelegd omdat er behoefte aan be stond; behoefte aan een directe ver binding BreskensSluis, niet alleen voor het doorgaand verkeer België Vlissingen, maar toch ook voor locaal- verkeer. We leven nu eenmaal in de tijd van snelverkeer en daarom vraag ik me af, waarom men op een rit naar Sluis helemaal rondgeslingerd wordt over CadzandHaven, enz. over feite lijk veel te smalle grindwegen voor bus- verkeer, met ongemak van overstappen bij Potjes, waar elk gerief van een wachthuisje en dergelijke ontbreekt. Mij dunkt dat als hoofdlijnen zijn aan te merken BreskensAardenburg en Bres kensSluis, over de Rijks- en Provin ciale wegen, waarop de andere ver bindingen OostburgZuidzandeCad- hoekige, donkere wezen van een Be douin daaruit te voorschijn. Tegelijk werd men de bruine hals van een zouaaf, het flikkeren ener bajonet, de golvende manen en de gloeiende neus gaten van een der paarden van 'tesca- dron gewaar benevens de verscheurde, met bloed bevlekte, zijden banier van Frankrijk, die hoog in de lucht wap perde, door een hagelbui van kogels werd doorboord, maar nooit neder- zonk, al werd de vuist, die haar droeg telkens afgehouwen, al tuimelde de man die haar gevoerd had, telkens dood neder. Nog voordat de standaard voor 't oog des vijands een seconde had kunnen wankelen, was hij reeds weder door een andere vuist gegrepen. Het morgenrood ging over in een gouden gloed en het daglicht bestraalde de wereld met heerlijke glans. Maar de vrede en de schoonheid van dat toneel hrachten in het gevecht geen pauze. Uren achtereen duurde de slach ting voort. Een gruwelijke worsteling was 't. Reeds bij de eerste charge, die de jagers op de ruiters der woestijn hadden gedaan, was de ritmeester, zand en Retranchement als voedings- lijnen, als nevenverbindingen waren aan te sluiten. We hebben- nu alleen maar overstap-trajecten met een dienstrege ling, waarin in de praktijk onmogelijk de hand kan worden gehouden. De rij tijden zijn veel te kort en- het gevolg is, dat op de meeste trajecten veel te hard moet worden gereden. Snelheden van 75 kilometer per uur heb ik deze week meermalen meegemaakt en op al onze te smalle wegen in het Land van Cadzand zijn deze snelheden levens gevaarlijk, zowel voor de buspassagiers als voor het overige verkeer op die wegen. Moet er ook hier weer eerst een ongeluk plaats hebben, aleer daarin wijziging wordt aangebracht? Een paar jaar geleden moest ik de aandacht vestigen op het in vergelijking met de rest van Nederland hier in Zeeuwsch-Vlaanderen rondlopende slechte bussen-materieel, doch daarin is een gunstige verandering gekomen. De nieuwe bussen van de S.B.M. mogen er zijnzij kunnen een vergelijking met die in andere delen van Nederland glansrijk doorstaan. We kunnen de letters S.B.M. dan ook vervangen door de woorden „Steeds Beter Materieel. De dagen van de rijdende doodkisten zijn gelukkig voorbij en laten we de hoop uitspreken, dat het maken van dodenritten met het mooie bussen- materieel ook binnen de kortst moge lijke tijd tot het verleden zal behoren. Dit is het belang zowel van de betrok ken maatschappij als van de inwoners van Westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen en om dat belang te dienen is dit artikel uit de pen gevloeid. L. Drie rode banen leeuwentand ontworsteld aan de wit-blauwe baren door A. Stolk. Nadat Drenthe, Zuid-Holland en Overijsel kortgeleden hun provinciale vlaggen vaststelden, mede met het oog op het gouden regeringsjubileum van Koningin .Wilhelmina en de Kronings feesten van Prinses-Regentes Juliana, was op 3 Augustus j.l. de beurt aan de provincie Zeeland dit te doen. Mr Dr A. J. J. N. Mes deelde, na mens Gedeputeerde Staten mede, dat de vijf kleuren in de vlag weinig be vrediging schenken. Ook in andere pro vincies wil men vijf kleuren, maar in de vlag van Limburg b.v. zijn 104 kleurencombinaties mogelijk. Overigens zijn allerlei suggesties over deze zaak Gedeputeerde Staten zeer welkom. Terecht keren Gedeputeerde Staten zich van de vijf kleurenvlag af. Een dergelijk product zou inderdaad zeer door een kogel getroffen, dood van zijn paard gestort. Door de blik hun ner vijanden uitgekipt, bezield met de, zelfopoffering, aan het wapen der ca valerie eigen, hadden de verdere offi cieren zich terstond in 't dichtst van 't handgemeen gestort en waren een voor een uit het zadel gehouwen. Van het schone escadron, dat de wervel wind van arabische woede die dag bij het eerste morgengrauwen was tege moet gegaloppeerd, was eindelijk nog slechts een handvol mannen over. Aan hun hoofd zat Cecil. Twee paarden waren onder hem gedood. Tot tweemaal toe had hij zich op de rug geslingerd van een niet ge wonde ros, welks berijder was geval len en welks teugels hij greep, terwijl hij zich van de stijgbeugels van het andere dier bevrijdde. Hij was bloots hoofds. De in allerijl aangeschoten uniform was open gerukt en liet de borst bloot tot aan de sjerp. Wel droop hij van 't bloed, dat in 't gevecht op hem was gespat, doch gewond was hij nog niet; zwart van rook en kruit damp was zijn gelaat en handen.

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1948 | | pagina 1