TWEE SOUVEREINEN GEDIEND
No. 165
Vrijdag 12 Maart 1948
4e Jaargang
DE SCHAKEL
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Verschijnt iedere Vrijdag in alle plaatsen van West Zeeuwsch-Vlaanderen
Prijs per kwartaal f i,Franco p.p. f 1,15 Adv. 7 cent p. m.m. Drukker-Uitg. Fa. Smoor de Hulster, Boulevard 120, Breskens, tel. 27
Eind Februari werd door de Eerste
Kamer behandeld het onderdeel Bui
tenlandse Zaken van de Landsbegro-
ting voor het jaar 1948. Naar aanlei
ding van door verschillende leden der
Kamer ondernomen aanvallen op het
hedendaagse communisme antwoordde
de Minister van Buitenlandse Zaken,
dat de communistische ideologie in
strijd is met onze beste Nederlandse
tradities en met het Christendom. Zijne
Excellentie gaf aan de Kamer de ver
zekering dat zodra de Regering meent,
dat van goede betrekkingen met com
munistische landen geen heil te ver
wachten is, zij niet zal nalaten uit de
bevindingen, samen met andere landen,
te overwegen of men zich niet van die
communistische landen zal moeten ver
wijderen. Ook onze Minister-President
gaf onlangs te kennen, dat „wie het
Christendom lief heeft, moet de strijd
aanbinden tegen het 'communisme".
Alvorens hier verder op in te gaan
meen ik te moeten opmerken, dat het
communisme in zijn zuiveren vorm
een wereldbeschouwing is waarvoor
zeer veel te zeggen is. Wie het ware
communisme in zijn eigenlijke vorm in
toepassing heeft gezien, zoals dat voor
de Japanse inval in Indië in de bin
nenlanden van Borneo, Celebes enz.
door de dessa-gemeenschap in praktijk
werd gebracht, werd in verrukking ge
bracht door de zegenrijke gevolgen,
welke deze, ik zou haar levensbeschou
wing willen noemen, voor de bevolking
van genoemde gebieden had. Daar was
werkelijk sprake van een gemeenschap
die eikaars lasten droeg en eikaars
lusten genoot. Daar gold werkelijk het
alles en allen voor elkaar, het allen
voor één en één voor allen. Doch met
dit ideaal komt het communisme, zo-
FEUILLËTON
79) door OUIDA,
Cigarette bewijst een weldaad.
Claude de Chanrellon lag voor een
koffiehuis op drie stoelen. De veel
kleurige, schilderachtige bevolking van
de stad was met zonsondergang als
een zwerm vlinders uit haar woningen
gevlogen.
„Och lieve deugd! Wij hebben hier
zulk een zonderling zoodje mensen bij
elkander! Het uitvaagsel van Europa,"
zeide de Chanrellon.
„Jawel, maar diamanten vindt men
zelfs in de mand van een voddenraper,"
bromde een divisie-generaal.
„Uw vergelijking is poëtisch doch
niettemin waar. Wij zijn de smeltkroes,
waarin schurkachtigheid en grenzeloze
vermetelheid omgezet en tot helden
moed verwerkt worden, 't Is een prach
tige fabriek en Frankrijk is in zijn fa
brikaat nog niet geëvenaard".
„Daar staat le beau caporal ook te
luisteren. Laat ons nu jouw geschiede-
als wij dat in Europa kennen net zo
veel overeen als ,een slavenstaat met
een socialistisch Utopia. Wat wij in
Europa onder het mom van commu
nisme om ons heen zien, is in werke
lijkheid een vorm van het Hitlerisme
of fascisme.
Zoals gezegd, tegen het ware com
munisme zou men zeker in ons land
de strijd niet mogen aanbinden. In ons
land, is iedere politichè ideologie vrij,
Althans zo lang de volgelingen er van
geen gevaar opleveren voor het voort
bestaan van de Staat. De leer van de
N.S.B. kon voor 1940 door een ieder
worden aangehangen zolang zij werke
lijk Nederlands nationaal bleef, doch
zij werd uiteraard verboden toen deze
beweging zich geheel op het Duitsland
van Hitier ging instellen en door haar
leiders hand- en spandiensten aan de
Duitsers werden verricht of in uitzicht
gesteld. En zodra nu het gevaar, dat
de Nederlandse communistische bewe
ging uitsluitend en daadwerkelijk een
filiaal zou worden van het Rusland van
Stalin, werkelijkheid zal zijn geworden,
kan naar mijn mening tegenover die
beweging alleen maar hetzelfde stand
punt worden ingenomen als destijds
tegenover de N.S.B. Om nu te voor
komen dat we ons in slaap zouden la
ten sussen door voorstellingen omtrent
het ideale communisme, zoals ik hier
boven terloops aanroerde, is het wel
nuttig om in Nederland voortaan niet
meer te letten op de naam „commu
nisme" doch daaraan de betekenis te
geven zoals zo treffend is gedaan door
de bekende radio-spreker Pater de
Greeve in zijn wekelijkse Lichtbaken-
causeriën. Pater de Greeve heeft daar
voor de naam Stalinisme gevonden en
een betere uitdrukking ware nauwelijks
denkbaar.
Nu eerst iets over de heilstaat Rus
land, niet zoals zich de domme volge-
nis ook eens horen, kameraad".
„Mijn geschiedenis? Die vindt u in
het stamboek van 't regiment zo dui
delijk, als ik ze met de sabel heb kun
nen schrijven".
„Bravo! Bravo!" mompelde de gene
raal. Vol belangstelling sloeg hij op de
spreker een blik.
In' Chanrello's oog kwam een flik
kering. „En je sabel schrijft als het
staal van een dapper man, een taal,
die Frankrijk met graagte leest. Maar
vertel nu eens iets van je vroeger le
ven. Dat leven was een roman, niet?"
„Mogelijk, maar dan heb ik die blad
zijde omgeslagen, kolonel".
„Sla ze dan nog eens open! Kom
aan Wat heelt je hierheen gevoerd?
Op de proppen met je verhaal! Voor
uit!"
„Gehoorzaamheid is de plicht van
de soldaat, maar dat een officier het
recht heeft een mindere lastig te vallen
met nieuwsgierige vragen, was mij nog
niet bekend".
Kalm werd dit antwoord gegeven.
Een gloeiend rood overtoog Chan-
rellon's gelaat en een seconde gloeide
het vuur van de toorn in zijn oog.
lingen van de Communistische Partij
Nederland die heilstaat voor ogen to
veren, doch zoals die in werkelijkheid
is. Wie daarvan meer wil weten, kan
ik een lezing van het pas verschenen
boek „Ik ging door Rusland" van John
Fischer ten zeerste aanbevelen. Hier is
een Rusland-kenner aan het woord die
in een objectief en goed gedocumen
teerd werk een helder licht verspreidt
over het grote mysterie Rusland, zo
als dat achter het IJzeren Gordijn leeft
en streeft. De Unie van Russische Re
publieken, aldus Fischer, wordt gere
geerd door veertien kopstukken, waar
van Stalin de voornaamste is. Deze
veertien mensen hebben alle touwtjes
in handen en met hulp van de Binnen
landse Veiligheids Troepen dwingen zij
een onvoorwaardelijk, onmiddellijk en
stipt opvolgen van alle regeringsmaat
regelen door ieder ingezetene van Rus
land af, al dan niet met 'geweld. Daar
naast is er dan nog de Communistische
Partij - andere partijen mogen in Rus
land niet bestaan - met haar ongeveer
twaalfhonderd afgevaardigden, die vol
gens de Sovjet Grondwet het Wet
gevend Lichaam vormen van de Ver
enigde Russische Republiek. Nu moet
men zich die afgevaardigden niet den
ken als bijvoorbeeld de leden van onze
Tweede Kamer, die onbeperkt recht
van spreken hebben. Neen, deze afge
vaardigden spreken niet; ze luisteren
slechts naar hetgeen één van de veer
tien groten hun te vertellen hebbenen
ze stemmen steeds en alleen „voor".
Geen debat, geen tegenstemmen! En
die Partij waarover ik het had, de
Communistische Partij, daarvan kan
maar niet iedere Rus lid zijn. Neen
dat lidmaatschap beperkt zich tot
twee a drie procent van de Sovjetbe
volking, dus pl.m. 4 millioen van de
180 millioen inwoners. Het lidmaat
schap van de Partij geeft wat voor-
Toen smeet hij de drie stoelen, waar
op hij lag op zijde, schudde zijn reus
achtige leden als een berghond heen
en weer en maakte met de bevallig
heid van de Fransman en de oprecht
heid van de ware held een diepe bui
ging. „Een gegrond verwijt! Ridderlijk
uitgesproken en wel verdiend. Ik dank
je voor die les".
Verrast keek de jager op. - Feitelijk
was hij inniger aangedaan dan hij wilde
doen blijken. Onder de bevelen van
Chateauroy kwam het zo zelden voor,
dat hij beleefd of hoffelijk werd be
handeld. Onwillekeurig vergat hij zijn
rang en strekte, door het gevoel dat
krijgslieden en mannen van opvoeding
tot elkander brengt, de hand uit.
Opeens echter schoot de bittere ge
dachte aan het verschil in rang en po
sitie tussen hen beiden hem door het
brein en trots doch eerbiedig rees de
hand reeds naar de klep van de po-
litiepiuts om het militaire saluut te
brengen, toen Chanrellon die hand vast
in de zijne sloot.
Bij de gedachte, dat hij zijn positie
uit het oog had verloren, kleurde een
blos Cecil's gelaat.
