De Zeeuwse Zangers
nergens het fraais of bezienswaardig:
wat men biedt, doch uitsluitend
sfeer die er 'geschapen wordt door de
hotels, restaurants en cafe's. Wanneer
de bezienswaardigheid overheersend
was, zou een zitje op de Boulevard
van Scheveningen of zelfs Vlissingen
verre te preferen zijn boven de Boule
vard des Italiens te Parijs en dit is
natuurlijk geenszins het geval. Alleen
in Parijs hangt een sfeer, neen de
sfeer van een Boulevard en alle overige
Boulevards ter wereld zijn namaak.
En zo ook had de kaai te Sluis haar
eigen sfeer, die elke bezoeker moest
bekoren en hem er terugriep. En die
sfeer werd niet opgewekt door de
grimassen van Jantje van Sluis, maar
zoals boven betoog, door de handigheid,
de vindingrijkheid en mensenkennis
van de meesters in het hotel- en
restaurantvak, zoals alleen Sluis die
bezat. En deze nuttige middenstand is
in Sluis nog aanwezig en zeker bereid,
om zijn vroegere vak weer met dezelf
de ijver en ambitie opnieuw te begin
nen, zodra hun daarvoor de gelegen
heid wordt gelaten. Ze zullen nieuwe
restaurants, bakkerswinkels en curio
sity-shops aan de kaai en omliggende
straten en pleinen bouwen en exploi
teren, wanneer hun door de Overheid
wat meer vrijheid wordt gelaten in de
wijze waarop zij hun bedrijven willen
opzetten en inrichten. Helaas schijnt
die Overheid voorshands niet bereid
om daaraan mede te werken.
Die overheid of althans een autori
teit die nog al veel in de melk te
brokken heeft op dat gebied, heeft in
zijn comfortabele woning in Middel
burg een paar jaar geleden eens ge
droomd dat hij een toverstaf bezat,
waarmee hij Sluis in een ommezien
van tijd zijn dertiende-eeuws aanzien
kon teruggeven. Deze man heeft het
helaas voor het zeggen en dus zal
Sluis worden, zoals hij alleen het wil.
Een begin is daarmee zelfs al gemaakt
Men is n.l. in Sluis al begonnen met
een klein aantal woningen aan een
ouderwets smal straatje op te bouwen
in stijl jaar 1300. Een deskundig!
schreef me daarover, ,,dat ze op hem
de indruk maakten of er wilde dieren
in moeten worden opgesloten, zulke
zware kozijnen en deurposten zitten er
in. Eh dat gaat natuurlijk ten koste
van het glasoppervlak, zodat deze wo
ningen wel weinig licht zullen krijgen.
jager terecht, die moederzalig alleen
op een steen was gezeten.
In de houding van iemand, die do
delijk vermoeid is, was hij bezig met
zijn sabelschede figuren in het zand
te tekenen. Zijn ganse persoon ver
ried de vermele soldaat, die al de
ruwheid en het gevaar van het krijgs
mansleven van nabij heeft leren kennen.
Is een knappe, mooie jongen. -
En van adel is hij ook, al is hij maar
soldaat," dacht zij.
't Was echter niet voor de eerste
keer, dat Cigarette in de gelederen van
Algerië's leger adellijk bloed aantrof.
Zonder complimenten wekte zij hem
uit zijn mijmering.
„Hazo, heerschap! Ben je daar? Tata
Lerroux zegt, dat je een Engelsman
bent. En ik geloof waarachtig, dat hij
gelijk heeft, anders zou je hier niet
als een uil in het zonlicht zitten kijken.
Kom, neem een teug bourgogne - hij
is zo helder als een robijn. Slechte
wijn verkoop ik nooit. Die lust ik
zelve niet".
De jager verschrok, stond op en
nam beleefd de politiemuts af. „Ha,
juffertje, ben jij daar? Dat is zeer
Het worden ramen met zeer kleine
ruiten verder krijgen die huizen een
boven- en een onderdeur, dus precies
als die verouderde arbeiderswoningen
die men hier en daar nog langs
eenzame weg aantreft."
Als ze er nu ook nog maar bed
steden in bouwen met een kribbe daar
in en een bedsteeplank, waarop de p...
pot kan staan, dan zijn ze volmaakt.
Waarom ook niet De stank van die
pot gaat toch omhoog, zodat je dat
nuttig instrument beter boven je hoofd
kunt hebben dan er onder. Als ze in
Sluis daar nu maar flink mee opschie
ten, dan kunnen ze binnenkort worden
beschouwd als een voorstad van S'lik-
kenburg, waar soortgelijke woningen
nog in haar oude glorie aanwezig zijn.
Ik ben er van overtuigd, dat er van
heinde en ver vreemdelingen zullen
komen om dit schoons te zien en de
grootste attractie zal dan ongetwijfeld
zijn, een blik te mogen werpen in een
volledig bezette bedstede, zoals die in
vroeger tijden werd benut. Als de ge
meenteraad nu ook nog verordonneert,
dat de bewoners van deze huizen de
daarbij passende klederdracht behoren
te volgen, dan is Sluis uit de brand
Sluis, Sluis, deze naam roept in mij
thans steeds een gedachten-associatie
op met Duitsland's grootste dichter,
met Schiller, die Das Lied von der
Glocke heeft samengesteld. Dat gedicht
aat over een toren, die daar stond,
vastgemetseld in de aarde". Zou deze
toren uit Das Lied von der Glocke
misschien ook de heer Klokke, de uit
vinder en beschermheer van de op-
bouwplannen van Sluis, met oud-stad
huis en toren, voor ogen hebben ge
zweefd of is hier slechts sprake van
een klanken-samenhang Glocke en
Klokke. Maar met dat al zitten ze in
Sluis toch met deze mijnheer Klokke,
dat is de man die ik hierboven be
doelde, als de autoriteit die Sluis zijn
antieke bebouwing wil en zal terug
geven. Het is alles antiek wat de klok
van Klokke slaat en nu kan hij mis
schien wel zeggen, dat ik de klokke
heb horen luiden doch niet weet waar
de klepel hangt, doch dan weet ik
toch zeker dat de klepel van de klokke,
die de jüiste tijd voor Sluis slaat, niet
in Middelburg hangt. Voor de burgerij
van Sluis luidt de noodklok, wanneer
haar belangen langer worden vastge
koppeld. aan een waan-idee van her-
VOORLOPIG BERICHT!
zingen en spelen in het Ledeltheater
op Vrijdag 13 Februari 1948
bouw van Sluis naar de oude trant en
(moge spoedig de doodsklok luiden
over dat waan-idee. Helpt de mensen
van Sluis, opdat zij zo spoedig moge
lijk hun huizen mogen optrekken vol
gens eigen en aan normale architecto
nische eisen voldoende normen. Wonin
gen en inrichtingen die, weliswaar nog
duur-zijnde; toch te betalen zijn. En
dan zal Sluis zijn oude glorie spoedig
herwinnen, dank zij de ondernemings
geest en -durf van zijn ingezetenen.
Zet in Sluis de klok vooruit en Klokke
er uitL.
Ik kom daarop binnenkort nog eens
terug.
Aanbieding gedenkraam.
De gemeente De Bilt (bij Utrecht)
heeft indertijd de gemeenten Aarden
burg en Schoondijke geadopteerd. Als
blijk van waardering besloot men aan
De Bilt een gebrandschilderd raam aan
te bieden, ontworpen door de Bilt-
hovense schilder Jan Boon.
Vrijdag j.l. nu was het zover, dat de
officiële overdracht kon plaats vinden.
Hiertoe bezochten burgemeester Sjef
van Dongen van Aardenburg en F. A.
van Rosevelt van Schoondijke met hun
wethouders en enkele dames, hun ambt
genoot H P. baron van der Borch,
burgemeester van De Bilt.
In de toespraken van beide burge
meesters kwam duidelijk tot uiting de
vaste overtuiging dat de moeilijkheden
zullen worden overwonnen en de
Zeeuwse wapenspreuk ook aan beide
getroffen gemeenten zal worden bewaar
heid. Het raam heefteen plaatsgevonden
in de trouwzaal van het Biltse raad
huis „Jagtlust".
Vismijn - Breskens
Week
10 Jan
beleefd van je".
Voordat hij de beker aannam, maakte
de spreker een bevallige buiging.
Driftig gaf Cigarette een slag op de
kraan van haar tonnetje. Aan die ma
nier van groeten was zij niet gewoon.
Te duivel! Je bent een veel te
mooie meneer voor ons, jongenlief,"
klonk het nors. „Waafc heb je, als ik
vragen mag, die manieren geleerd?"
„Waar anders dan, in Frankrijk zou
men hoffelijkheid moeten leren?" gaf
de jager ten antwoord.
,,'k Moet zeggen, dat je met je tong
heel aardig hebt leren pareren!" riep
Cigarette. Dat de jager haar niet meer
complimentjes maakte, ergerde haar.
Generaals en stafofficieren waren ge
woon haar te vleien en het hof te
maken.
Ze zeggen, dat je een Engelsman
bent, maar ik geloof dit nog niet.
Daarvoor is je stem te zacht. Je bent
een Spanjaard, niet?"
„Ben ik dan zo vroom?"
„Een Griek dan?"
„Nog veel minder. Heb je mij ooit
zien vals spelen?"
Cigarette stampvoette van ongeduld.
van 4 Jan.
exp. garnalen f 0,70.
Sardijn van f 0,37 - f 0,78.
Haring.
Bot.
Kabeljauw.
Schar.
tegen maximum prijzen.
„He, wat een eend. Zeg dan toch da
delijk wat je bent!"
„Wat ik ben? Een Frans soldaat.
Kan je nog meer verlangen?"
Cigarette's enige liefde was de drie
kleur. In haar ogen kwam een flik
kering.
„Dat is zo! Maar Frans soldaat was
je toch niet altoos. Twaalf jaar gele
den kwam je hier, zeggen ze. Wat
was je voor die tijd?"
De marketentster liet zich in 't zand
vallen en keek de jager met onge
veinsde nieuwsgierigheid aan.
„Voor die tijd? Toen was ik een
dwaas," klonk het langzaam.
„Waarom heb je hier dienst geno
men?" vervolgde Cigarette. „Je was
vroeger een adellijk heer. - Och, wat!
Knik nu niet neen. Een aristocraat her
ken ik bij de eerste oogopslag. - Die
mensen, die zich wel de moeite wilden
geven ter wereld te komen. - Vind je
de Figaro niet aardig? Verleden win
ter speelden onze jongens hem en ik
zelve was Figaro. Er komen heel wat
aristocraten hier, maar altijd om iets.
(Wordt vervolgd).
