Brieven uit Indië.
Voetbaldiagnose
Tjimalakka, 30-ii-'47.
Streekgenoten,
Weer zijn we verhuisd en wel naar
Tjimalakka, ongeveer 5 K.M. van Soe-
medang. Hier is het iets beter voor
ons, er is ten minste water en licht.
We liggen in een textielfabriek, die de
T.R.I. niet in zijn verschroeide aarde-
systeem heeft kunnen betrekken. Gaat
men van hieruit op patrouille de ber
gen in, langs smalle onmogelijke paad
jes en over Sawa-dijkjes, dan ziet men
een streek die zeer vruchtbaar is en
waar alle gewassen er goed voor staan.
De bevolking hier is over het alge
meen vrij schuw. Dit zal wel komen,
omdat het over het algemeen personen
zijn die een slecht geweten hebben, of
T.R.I.-personen incognito.
Toch kan men hier goed opmerken
dat alles weer in goede banen wordt
geleid en zowel op economisch, als
cultureel gebied alles weer in zijn oude
doen begint te geraken.-Het merendeel
der bevolking is blij van het extremis
tische juk te zijn bevrijd; ze hebben
genoeg ellende meegemaakt en dat
alles door hun eigen landgenoten, die
met communistische en fascistische ge
dachten bezield hen ten gronde rich
ten. Ze zij blij dat wé ingegrepen heb
ben en ook geloven ze nu niet meer
aan de praatjes van radio Djockja, die
hen tracht op te zwepen tegen de .Ne
derlanders. Wat wij, soldaten, niet kun
nen begrijpen is: Dat er in ons eigen
Vaderland personen zijn, die dit alles
tegenwerken. Met welke gedachten zijn
deze heren bezield? Zij zwepen de be
volking tegen ons op. Zij laten ons
afschilderen als barbaren, maar eens
zullen ze zien, dat al hun lage laster-
politiek geen nut heeft gehad.
Korp. H. W. Bondewel,
4-4-3 R.I.
Veldpost Bandoeng.
INGEZONDEN.
Builen verantwoordelij kheid der Redactie.
Mijnh. de Redacteur,
In het hoofdartikel van „De Schakel"
van 19 December klaagt de heer L.,
dat ambtenaren, geboortig uit Sasput,
Klakbaan, Marolleput enz. hoog Hol
lands willen spreken, waardoor men
dan iets krijgt als „geel hoed". Hij(
geeft deze mensen daarom de raad
gewoon Cadzancte te praten, waar het
natuurlijk iedereen mee eens is.
Maar wat te denken van de stukjes
van „Max," die de laatste weken we
melen van vreemde woorden, waar de
gemiddelde voetballer hopeloos naast-
trapt. Ik noem slechts „psychisch gela
den," élan, hyper-emotionaliteit, pseudo-
waarheid. Zulke woorden treft men
wel aan in Haagse kringen, maar zij
zijn toch geen partij voor een Bres-
kense voetballer.
Ik herinner mij een liedje, waar de
volgende regels in voorkomen:
Een Hollander gebruikt zo graag een vreemde
[taal
Wq vinden het gek, toch doen wé het alle-
[maal.
How do you do, zegt de boer zelfs onder
[het melken van de koe.
Veel verstandiger is de koe, die zegt niet:
[How do you do
Maar die zegt in zuiver Hollands: Boeh!
Moge Max dit ter harte nemen.
A. P. v. d. Broecke,,
Noodplan B 16, Breskens
Wandeling door Waterland.
Een Zondagmorgen-wandeling langs
de dromende vlieten van het West-
land? Een tocht langs de mur
melende beken van Limburg?
Neen! Een maandenlange martel
gang door de vochtig-groene ver
schrikking van de Sumatraanse
moerasgebieden.
Het iand, waar duizende jonge Ne
derlanders hun strijd voeren voor een
gefundeerd bestaan van twee volkeren,
dit land is schoon en verschrikkelijk
tegelijk.
De haastige bezoeker aan Batavia,
die bij heenreis reeds uitrekend wan.
neer het retourvliegtuig vertrekt, klaagt
over de hitte, de hotels en zijn ge
kreukte overhemd
De bewoner van de grote stad
klaagt over dure levensmiddelen, over
het samenwonen met twee gezinnen,
over de kwaliteit van de film, die hij
driemaal per week gaat zien.
Maar weten zij - en huns gelijken
in Nederland - wat zich afspeelt in de
gebieden rondom hun kleine leven?
Ach, zij weten het wel, maar staan
zij er ooit bij stil?
Denkt -Nederland wel eens dieper
na bij het gebeuren in Indonesië en
komt zij we eens verder dan een haas
tig medelijden bij het lezen van een
verlieslijst?
Ik schreef reedsIndië is schoon.
En dit is mijn overtuiging. Ik heb in
ademloze bewondering gestaan op de
helling van de klabat, waar de halve
wereld aan mijn voeten scheen te lig
gen en de eilanden in de verte dreven
in een horizon-loze zee.
Ik heb de betovering gekend van de
maan, hangende "boven c[e roerloze
sawahspiegels op de heuvelhellingen
van Bali.
Ik ken de rustige kracht die uitgaat
van Java'? majestueuze vulkanen en
ik heb gezworven door de bomen-
woestijnen en veenvlakten van Zuid-
Borneo, waar eeuwige, ondergrondse
branden hun dunne rookkolommen
opzenden naar een mistbezwangerende
hemel.
Maar in sommige omstandigheden
kan dit land ook verschrikkelijk zijn.
Waar blijft de schoonheid van een
groen glanzende waterloop tussen de
enorme varenplanten in het donkere
moerasbos, wanneer er een troep moede
mannen door waden - hun schoenen
vastzuigend in weke bodem - het wa
ter soms stijgend tot aan het middel?
Waar blijft de veel bezongen tropen
zon, wanneer zij de mensen teistert,"
wier huid na een eindeloze tocht in
meedogenloze brand de kleren niet
meer verdraagt?
Waar blijft de schoonheid van Indië
voor die mannen, die nu reeds maan
denlang in een eenzame kampong in
een woning gebouwd op palen zitten
en dag in dag uit voorploeteren door
slijmerige modder en gevaarlijke stro
men. Voor lien, die op patrouille gaan
in razende -regen, slapen in het open
veld - in razende regen - en terug
keren in hun bivak, dat in dezelfde
omstandigheden verkeert
Voor hen, die haast zonder lectuur,
zonder radio's, zonder enig comfort hun
dagen zien verslijten in monotone gang?
En altijd is rond hen de dreiging
van het gevaar, nimmer aflatend -
maar slechts wachtend op het ogen
blik, waarop de aandacht der uitere-
puttenen verslapt. -
txt j, i r. huiska-
Wordt dit beseft in warme
mers, waar de courant het sc erm
vormt, waarachter- men zich voor de
wereld verbergt?
Wordt dit beseft aan de borreltafels,
waar sterke verhalen geboren worden
en begrijpt men dit aan de conferentie-
taféls?
Zo ja, dan zullen de wandelaars uit
het Waterland en de klimmers uit de
berggebieden doorzetten tot het uiter
ste, volbrengen wat van hen gevraagd
wordt en zal het eens vergund zijn de
vruchten te plukken van hun zware
arbeid in een mooi, maar moeilijk
land.
Sportiviteit.
Zomin wij de Engelse techniek en
taktiek in Nederland kunnen invoeren,
zomin zullen wij hun „fair play" (spor
tiviteit) in zo'n grote getale kunnen
begrijpen en toepassen in de voetbal
sport.
In Nederland is het ontegenzegge
lijk zo, dat in moeilijke kwesties, waar
die zich ook voordoen, met sportiviteit
wordt „geschermd" als andere wegen
tot rechtvaardiging ontbreken. Dan
wordt het gebruikt als laatste troef,
het begrip wordt gelaten waar het is.
Aangezien ons hedendaags maat
schappelijk leven ons een minimum
biedt aan stabiliteit (millioenen-nota's,
omverlopen der lagere bevolkingsgroe
pen, de meer dan in één opzicht
„zwakke plekken" in de categorie leer
krachten, waar karaktervorming toch
reeds een bescheiden belangstelling
genoot), hoeft het zeker geen betoog,
dat sportiviteit voor onafzienbare tijd
vreemd zal blijven in onze voetbal
sport.
Arrogantie is een veel bespeeld in
strument in de Nederlandse levens-
symphonie. Oprechtheid is nu zwak
heid. Eerlijkheid wordt slecht beloond.
Wie moedig is en durft zal spoedig
tot de ontdekking komen, dat hij fac
toren over het hoofd ziet. Wie uit
bundig lacht, kan niet laten even in de
rondte te zien naar de vele hem be
nijdende gezichten.
Zolang eenvoud, offervaardigheid,
plichtsbesef, trouw, oprechtheid, eerlijk
heid enz. ons min of meer als iets
vreemds in de oren klinken, zal sporti
viteit nergens te vinden zijn, ook niet
op een voetbalveld. Max.
Plaatselijk Nieuws.
Breskens.
Het bedrag der gehouden collecte
ten bate van de nabestaanden van de
bij de ramp van de Br. 27 omgeko
men vissers is thans gestegen tot
f 9298,51.
- Bij <|e Ned. Herv. Gemeente is
tot ouderling .herkozen de heer P. C.
Roest en in de vacature A. A. Haart-
sen, de heer J. Boidin.
Tot diakenen zijn gekozen ,de heren
A. Buijs en J Verpoorte.
De heer A. P. de Bree is tot Kerk
voogd benoemd,
Aardenburg.
Daar men in deze gemeente wil
overgaan tot de aanleg van een sport
park, is Zondag ter versterking van de
financiën voor dit doel, door de heer
I. v. d. Linde in de Sociëteit een
filmvoorstelling gegeven. In de pauze
werden ook nog enige, door de heer
v. d. Linde beschikbaar gestelde taar
ten verloot.
Tijdens de Zondag alhier ge
speelde voetbalwedstrijd tegen Axel,
had de Axelse linkshalf bij het weg-
koppen van een bal, die wat al te
hard aankwam, het ongeluk, een
hersenschudding op te lopen.
