Groene Kruis - Breskens
Oproep voor de Sport.
hun roeping en daarmede wezen zij
onze roeping aan, n.l. de zorg voor
ons Vaderland. Zij allen die vielen,
stierven in het vaste vertrouwen dat
zou terugkeeren een vrij en onafhanke
lijk Nederland. Het „Nederland zal
herrijzen" heeft geleefd in de harten
van hen die rechtop stonden voor de
loopen van de geweren van het vuur-
peleton. En Nederland is herrezen en
daarmede is op onze schouders geko
men de plicht om samen te werken
aan de instandhouding van ons vrije
Vaderland. We waren één in dagen
van nood en droegen gezamenlijk onze
lasten. In de oorlogsdagen, toen ge
vaar dreigde, is menig hekje van de
buren, dat nooit voor ons geopend was
geweest, voor het eerst open gegaan.
In die dagen is onder allen die elkaar
eerlijk in de oogen konden zien, een
diepere eendracht geboren. We kon
den toen zijn goed Katholiek of zeer
Vrijzinnig dan wel streng Calvinist, dat
alles kwam er niet op aan, omdat wij
door dit alles heen toch wisten dat we
goede Nederlanders waren. We zijn
samen gewandeld door een donkeren
tunnel, vol gevaren, vijf lange en bange
jaren, maar we hadden den moed vol
te houden; we bleven bijeen en droe
gen elkanders lasten op dien langen en
moeilijken tocht naar de dageraad der
bevrijding, die aan het einde van dien
donkeren tunnel begon te gloren. Die
dageraad groeide aan tot het volle
gouden licht eener krachtig stralende
zon, waarin we ons konden koesteren
en het leek een Eldorado, waarin onze
volksgemeenschap voortaan eendrach
tig zou mogen leven. Helaas kwamen
na vrij korten tijd van verschillende
kanten wolken aandrijven, die dat gulle
zonlicht weldra in kracht deden 'afne
men. De partijgeest dien we in oor
logstijd hadden afgezworen, nam we
derom bezit van velen onder ons, met
het noodlottig gevolg dat onze saam-
hoorigheid voor een groot deel ver
loren dreigt te gaan. Mocht dit pro
ces nog verder doorwoekeren, dan
worden we binnenkort een ziek volk,
dat uiteindelijk aan innerlijke verdeeld
heid ten onder zal gaan. Met smart
vragen wij ons af of dit nu werkelijk
onontkoombaar is. Naar onze meening
niet, doch dan moeten we ieder voor
zich, als we morgenavond onze geval
lenen herdenken, het vaste voornemen
koesteren - en ook uitvoeren - om
oogenblik te sterk werd.
Bij het regiment hadden korporaal
Warne en hij vijandschap tegen elkan
der opgevat. Terwijl Rake dat gevoel
zoo goed mogelijk moest trachten
meester te blijven, was de korporaal
hiertoe niet edel genoeg. Schoon Rake
bij den troep werd beschouwd als een
hond, die, als hij de kans schoon ziet,
op jacht er-van-door gaat, was hij bij
zijn- drukken, zwaren dienst te velde
echter instinctmatig een te goed sol
daat om zich niet te beheerschen en
binnen de perken te blijven; maar toen
het regiment naar Brighton terugkeerde
en daar in een kazerne kwam te lig
gen, begon de booze geest van het
verzet onder de proeven van verdedig
bare kwelzucht bij den korporaal in
hem te woelen De meerdere tergde en
sarde zijn ondergeschikte door een ijs
koude, onverbiddelijk strenge, strikt
gewettigde manier van optreden, die
iemand als Rake tot toorn moest prik
kelen.
„Dat een officier mij afjakkert en
beroerd behandelt, kan mij niet sche
len. Een officier is een heer," zeide
Rake wel eens in een oogenblik van
terug te keeren naar onzen gemeen
schapszin, die in de bange oorlogsdagen
over ons was gekomen. Daarmede
zullen we handelen geheel in den zin
van allen, die voor ons Vaderland,
voor ons dus, het leven hebben ge
offerd. Want alleen door een volledige
samenwerking in alle lagen van onze
bevolking, in een volkomen harmonie
tusschen hoog en laag, tusschen werk
gever en werknemer, kunnen we ons
land brengen op het hooge peil, waar
op het voor den oorlog in de oogen
van andere volken stond.
Wanneer we dan morgen aanwezig
zijn bij een van bovenbedoelde herden
kingsplechtigheden, zullen we in ge
dachten ook aanwezig zijn bij hen,
wier stoffelijk overschot niet in ons
dierbaar Vaderland kon worden be
graven. Wij denken hierbij aan hen,
die vermist zijn, die bij een luchtge
vecht zijn omgekomen en verbrand en
vooral ook aan de duizenden onzer
jongens en mannen, die voor ons op
zee het leven hebben verloren en om
al deze redenen niet aan den schoot
der aarde konden worden toevertrouwd.
Evenmin mag vergeten worden dat
ook in Indië geleden en gestreden is
door honderdduizenden mannen en
vrouwen. Ook daar zijn graven en
massa-graven van tienduizenden Neder
landers, die in den strijd tegen den
Jap zijn gevallen, die door deze on-
menschelijke Aziaten zijn uitgehongerd
en die van uitputting stierven of wer
den doodgemarteld. Zij allen stierven,
ver verwijderd van hun-gezin en ver
van hun geboorteland. De meeste van
onze lieve dooden liggen ergens in In
dië, in Birma, Siam of Japan in een
onbekend massagraf. De meesten onder
ons, overlevenden, weten niet hoe en
waar zij zijn gestorven, waar zij zijn
begraven; wel weten we dat we nim
mer hun graf zullen kunnen vinden,
laat staan, die heilige plaats bezoeken.
Op hun graf komen nimmer bloemen!
Als we daarop de aandacht vestigen
dan is dat alleen om bij allen wien
zulks aangaat - en dat is het geheele
Nederlandsche volk - het besef bij te
brengen dat wij een eereschuld hebben
ook tegenover hen, die daar zijn ge
vallen in de uitoefening van hun plicht
voor het Vaderland, ons Nederland.
Immers ook zij dienden de Nederland
sche zaak, hetzelfde verheven doel
waarvoor de militairen en illegalen
vertrouwelijkheid. - De ondervinding
in de Argentynsche Republiek opge
daan, had hem sterk uitgedrukte, aristo
cratische vooroordeelen doen krijgen.
- „Maar als ik door zulk een ploert
van een vent slecht wordt bejegend,
door een ploert, die geen haar beter
is dan ik, die geen zier meer weet
dan ik, die te paard zit als een kikker
op een kluitje en zich bijna door een
kind uit den zadel laat smijten, dan
ga ik even brutaal tegen hem in. Dit
zal ik niet ontkennen. Ik zie niet in,
dat hij door zijn strepen het recht
heeft mij zoo te koejonneeren".
Op zekeren dag, terwijl de troep
nog te Brighton een lui leventje leidde,
brak de bom los. Rake had een schot-
schen hond, een dier, waaraan hij zoo
sterk was gehecht, dat hij zijn trakte
ment meermalen verbruikte aan ver
snaperingen voor zijn lieveling. Die
hond was een der middelen, waardoor
korporaal Warne hem kwellen en sar
ren kon. Het beest deed volstrekt geen
kwaad, want het was uitmuntend ge
dresseerd en had goede manieren;
maar de korporaal behaagde het toch
van een andere opinie te zijn, enkel
hier te lande den dood ingingen.
Moge bij ons allen morgen de ge
dachte ingang vinden dat wij, ieder
van ons, alles zullen in het werk stellen
om onze zware eereschuld aan de geval
lenen als fiere en trouwe Nederlanders
in te lossen. L.
In ieder huis
Een lid van 't Groene Kruis.
Zooals men per advertentie in dit
blad van 18 April j.l. heeft kunnen
lezen, gaat de turn- en athletiekver-
eeniging te Breskens, na een lange
gedwongen periode van rust weer actief
deze sporten beoefenen, dit gaat
natuurlijk niet met een paar leden,
daarom roept het bestuur, alle per
sonen jong en oud, welke zich voor
deze mooie sport interesseren op, lid
te worden der vereeniging, zoodat we
in de toekomst weer een bloeiende en
sterke vereeniging krijgen, zooals deze
was in het verleden. Ouders die be
lang stellen in de lichamelijke ontwik
keling van uw kind, spoort hen aan
om lid te worden der vereeniging. Gij
wilt immers toch, dat uw kinderen
opgroeien tot gezonde, lichamelijk
en geestelijk ontwikkelde menschen.
U vraagt zich wellicht af, is sport wel
noodig voor m'n kind?
Ja sport is zeker noodig! Vooral
in deze jachtende zenuwsloopende tijd,
nu het lijkt of wel allen ver van elkaar
verwijderd staan, moeten wij door de
sport weer dichter bij elkaar komen
te staan, immers onomstootelijk staat
vast dat sport verbroederd. Door het
beoefenen der sport worden vriend
schapsbanden aangeknoopt, welke niet
licht worden verbroken.
Niet alleen geeft de sport ons een ge
zond en sterk lichaam maar ook een
ijzersterke wil, welke ons in staat stelt,
om alle donkere schaduwen en tegen
spoed, waarvoor we in het leven staan,
te overwinnen. Meno Sana in corpore
Sano.
Een gezonde" geest in een gezond
lichaam. R.
en alleen omdat het dier aan Rake
toebehoorde en omdat deze door zijn
goed humeur en zijn vroolijkheid, door
de massa verhalen van 't geen hij in
Amerika ondervonden had en van zijn
liefdesavonturen bij zijn kameraden
van 't regiment niet weinig in de
gunst stond. De jaloersche afkeer, die
zijn vlugheid en bekwaamheid als re
monte-rijder en zijn overgroote kennis
van paarden reeds van den beginne
af bij den korporaal hadden doen ont
staan, was door de poulariteit niet
weinig toegenomen.
Op zekeren dag kwam de hond, die
Rake hoorde naderen, eensklaps in
volle vaart uit een box in den stal
voor den dag schieten en wierp daar
bij een emmer warme „slobbering"
om. De korporaal, die in de stal dienst
had, gewapend was en in de nabijheid
stond, gaf het dier met een zware
zweep, die hij in de hand had, een ge-
duchten slag over den kop. Woedend
van pijn vloog de hond op hem aan,
zette de tanden in zijn overjas en
scheurde die met een nijdigen ruk
aan flarden.
(Wordt vervolgd.)