DE SCHAKEL
Nieuws- en Advertentieblad voor West Z.-Vlaanderen
No. 35
De wereldoorlog voorbij!
Jubileum.
Nog steeds Coloradokevers!
Maandag 10 September 1945
le Jaargang.
Drukker-Uitgever.
Fa. Smoor de Hulster
Boulevard 120 - Breskens
Prijs per kwartaal f 1,25
Franco per post f 1,40
Advertenties 7 ct. p. m.m.
Weekblad onder Redactie v d. Werkgroep Wederopbouw West Z.-Vl., Hoofd-Redacteur de heer A. Hoolhorst, Oude Haven 8, Oostburg
Zondag 2 September half vier in de
morgen werden aan boord van het
Amerikaansche oorlogsschip Missouri
een klein aantal handteekeningen onder
een paar kleine stukjes papier gezet
en daarmee was een einde gekomen
aan de tweede wereldoorlog.
Na Italië en Duitschland moest ook
de derde roofstaat zich onvoorwaarde
lijk overgeven. Nu is een einde gekomen
aan een tijdperk van zinnelooze ver
nietiging van levens en materiaal, thans
kan het menschelijk vernuft zich weer
gaan toeleggen op de dingen des vredes,
op de herbouw van het verlorene en
op de ontwikkeling van een betere
maatschappij. Rooskleurig zijn de voor
uitzichten voor een betere maatschappij
nog nietwantrouwen, verdachtmaking,
haat en tweedracht vieren nog hoogtij
en,het is te begrijpen, dat er welden
kende -menschen zijn, die twijfelen, of
hun idealen van samenwerkingen sociale
rechtvaardigheid wel ooit verwerkelijkt
kunnen worden. Laten we de hoofden
koel houden, elke oorlog bracht nog
een tijd van chaos met zich mee, een
tijd, waarin de ongure elementen hun
kans kregen. Maar na elke oorlog is
ook aan die chaos een einde gekomen
en ook nu kunnen we zeker zijn, dat
een tijd van orde en welvaart zal komen.
En die tijd zal te eerder aanbreken,
naarmate de goedwillenden zich krach
tiger doen gelden, naarmate zij, die
een nieuwe geest van groote eendracht
tusschen alle richtingen willen, elkaar
meer opzoeken. De oude grenzen van
godsdienstige en politieke richtingen
zullen vervagen, een nieuwe grens zal
als een helle streep zich afteekenen
tusschen de beide groepen van burgers,
de grens tusschen de eerlijke, goed
willende, sociaal voelende menschen
en de ik-zuchtigen, die hun particuliere
belangen stellen boven die der gemeen
schap.
Er is nog zoo veel te doen, in ons
eigen land en Indië, dat machtige ge
bied aan de evenaar, waar onze land-
genooten thans ook vrij zijn van het
ondragelijke juk der Jappen. Velen zul
len ginds noodig zijn om de openge=
vallen plaatsen in te nemen daardoor
zullen hier plaatsen open komen.
Maar het werk moet gedaan worden
en dat kan alleen, als ieder op zijn
plaats werkt met al zijn energie.
Wij leven in een tijd van harde ar
beid, tegen matig loon, maar wij doen
dit om voor hen, die na ons komen
een gelukkiger ti;d te scheppen
En daaromgoedwillenden, houdt
stand H.
Op 7 September was het vijf en twintig
jaar geleden, dat de Rijkshoogere burgerschool
te Oostburg geopend werd. In het begin wer
den de lessen gegeven in een lokaal van de
Ambachtsschool en een barak. In 1923 kwam
het prachtige gebouw klaar. Vele jonge Cad-
zan tenaars hebben hun opleiding aan de H.B.S.
genoten moest men vroeger voor middelbaar
onderwijs naar de overkant, sedert 1920 was
er in 't eigen landje een gelegenheid voor dit
i onderwijs zoodat ook minder gegoeden na
de lagere school een mogelijkheid voor ver-
dere studie hadden.
I In de afgeloopen jaren is de Oostburgsche
i H.B.S. uitgegroeid tot de grootste school van
die soort in de provincie en vermoedelijk de
i grootste plattelandsch H.B.S. uit Nederland,
j Nu is deze mooie school een ruïnealle
leermiddelen en moeizaam bijeen gebrachte
verzamelingen zijn verloren gegaan, zoodat
weer van voren af aan begonnen moet wor-
j den.
I Maar, hoe ernstig de school getroffen is,
j er wordt met energie aangepakt om weer
spoedig op peil te komen. Het zal nog wel
jaren duren eer er weer zulk een mooi ge
bouw staat, maar de hoo.'dzaak is, dat het
onderwijs tot zijn recht zal komen en dat kan,
met wat meer inspanning, ook in een opgelapt
gebouw en een paar barakken. In de afgeloopen
vijf en twintig jaren heeft de school een flink
aantal krachten aan de maatschappij gegeven
moge dit aantal in de komende kwart eeuw
nog verre overtroffen worden.
,,Z.-V!aamsche ploeg geef nu je krachten,
Help met de daad het leed te verzachten".
Zoo klonk ons lied toen de Colonne Gezins
zorg „West Zeeuwsch-Vlaanderen" op 16 Juni
uit Oostburg vertrok om hulp te gaan brengen
In Amsterdam, waar de hongersnood en de
ontbering van de laatste jaren hun sporen
zoo zichtbaar hebben achtergelaten. Het is
niet gebleven bij het zingen van een simpel
lied, we hebben onze krachten gegeven en we
hebben geholpen waar we konden. Nu, na 9
weken van hard werken zijn alle meisjes be
houden weergekeerd. We hebben geen spijt
van onze onderneming, integendeel, we zijn
terug gekomen met een rijke ervaring en
met een gevoel van dankbaarheid dat we dit
werk hebben mogen doen dat we op nuttige
wijze mochten meewerken aan de opbouw van
ons vaderland. Niet zoo maar met een beetje
pret maken in de groote stad, in een aardig
wit uniform, maar met hard werken, zoodat
we 's avonds vaak te moe waren om te kun
nen genieten van de ontspanning die ons ge
boden werd. Voor de pret zijn we zeker niet
gegaan, dat zoudt U zelf direct begrepen heb
ben wanneer U eens even een bezoek had
kunnen brengen aan de verschillende gezin
nen waarin de meisjes geholpen hebben en
wanneer U dan geluisterd had naar wat de
huismoeders over het werk te vertellen hadden.
Ik moet U eerlijk bekennen dat ik in de
eerste dagen tijdens mijn huisbezoeken vaak
tegen mezelf gezegd heb „hoe komen we bier
ooit doorheen". Maar al gauw bleek dat we
er wel doorheen zouden komende meisjes
hebben gewerkt wat ze konden, geen werk
was hun te zwaar, geen moeite te veel.
De stemming in de Colonne was voortreffe
lijk en het werk werd met plezier gedaan.
Wat gaf het niet een voldoening om te
zien hoe dankbaar de menschen waren voor
de hulp die ze kregen en ook voor het voed
sel dat we meebrachten. Twee maanden tijds
zijn niet genoeg om afdoende en blijvende
hulp te brengen, maar het is wel lang genoeg
om de menschen door de ergste misère heen
te helpen en hun te doen beseffen dat er in
deze wereld nog naastenliefde bestaatdat
men zelf zwaar getroffen kan zijn en toch
nog bereid om een ander te gaan helpen die
op een bepaald oogenblik bepaalde hulp
noodig heeft. In Zeeuwsch-Vlaanderen is de
nood groot, ook in Holland was de nood groot,
maar anders dan bij ons. In Holland was hulp
noodig op korten termijn, hulp van gezonde
en krachtige menschen. Het was onze plicht
daaraan mee te werden. De afgeloopen weken
in Amsterdam doorgebracht waren voor beide
partijen belangrijk. Voor de Amsterdamsche
huisvrouwen was het een openbaring om te
ervaren dat er tegenwoordig nog meisjes zijn
die werken willen, belangeloos, eerlijk en zon
der bijbedoeling.
Moge ons voorbeeld de A'damsche meisjes
weer energie geven om zelf aan het werk te
gaan. Voor ons was de werktijd in A'dam
belangrijk omdat we er veel leerden omdat
we konden toonen wat Zeeuwsch-Vlaanderen
i waard is omdat we mee hielpen de band
i tusschen Zeeuwsch-Vlaanderen en Holland te
j verstevigen.
Zeeuwsch-Vlamingen, weest met mij trotsch
I op de meisjes die gingen werken in A'dam,
i weest trotsch op de hulp die uit Uw landje
kwam Amsterdam was dankbaar omdat het
j geholpen werd, wij zijn dankbaar dat we in
staat waren de gevraagde hulp te gaan bren
gen-
Evenals op vele andere plaatsen in ons
land zal ook in Zeeuwsch-Vlaanderen het
sociale werk der Gezinszorg worden opgericht.
Zeeuwsch-Vlaamsche meis es toon nu dat
je ook in je eigei) landje helpen wilt, ook hier
zien vele oorlogsslachtoffers reikhalzend uit
naar je hulp.
Stel hen niet teleur, ga ook hier voorop.
H.B.
Nog altijd worden op verschillende perceelen,
waarvan het aardappelgêwas nog groen staat,
