Nieuws- en Advertentieblad voor West Z.-Vlaanderen
No. 16 Vrijdag 27 April 1945 le Jaargang
IN DE NOOD.
Het water stroomt over de landen; de
huizen worden verlaten - kostbaar en
dierbaar bezit wordt vernietigd - honger
en gevaar - velen die ons lief zijn
worden in leven en have bedreigd - ons
volk lijdt, hevig en bitter.
En gelukkig! daar is bewogenheid bij
ons allen; wij gaan helpen: geld, voed
sel wordt samengebracht en vele vrouwen
en meisjes en mannen staan klaar om
hulp te brengen in gezinnen en samen
leving. Zuid gaat Noord (we zouden nu
beter kunnen zeggen: West!) helpen.
Dit voelen wij als een menschen- en
Christenplicht.
De geloovigen zijn Zondag in alle
kerken samengeweest en hebben ge
zamenlijk gebeden voor de vrede en
de bevrijding van het Westen van ons
land. Het was een dringende en be
wogen bede. „Mijn schild ende betrou
wen, zijt Gij, o God mijn Heer"! Heb
erbarmen met Uw geslagen volk en
red het uit gevaren.
Het heeft ons zeer getroffen dat onze
Radio „Herrijzend Nederland" mede
deelde dat alle kerken bidstonden
zouden houden, dat sportwedstrijden
voor dien dag werden afgelast, dat de
HORECAF zijne leden verzocht dien
dag geen bals te organiseeren. Wij
hoorden uit deze maatregelen een goed
begrip van stijl, dat menigeen in ons
volk blijkt niet voldoende te bezitten.
Dit begrijp van stijl zullen wij weer
moeten leeren.
Nu zullen wij over een en ander niet
gelijk oordeelen; dans en jazzband zijn
bij de een geliefd en worden door hem
aanvaard als iets goeds; de ander zal
het niet alleen leelijk, maar ook afkeu
renswaardig vinden. Daarover gaan we
nu niet spreken. Maar nu vinden wij
dit b.v. een gebrek aan stijl: ergens
wordt een bal georganiseerd omdat
men graag dansen wil. Best, als je
daar vóór bent en als je meent daardoor
zelf rein te blijven en ook anderen daar
in te helpen. Maar ga dan niet óók
nog een collecte houden voor onze arme
landgenooten elders; die twee dingen
hebben die avond niets met elkaar te
maken. Tweede voorbeeld: als Zuid
helpt Noord een gezellige avond
organiseert om geld bijeen te brengen,
dan kan dat een uitstekend middel zijn.
Iedereen zal dit niet met elkaar kunnen
combineeren, omdat „gezellig," naar zijn
meening, niet bij de groote nood hoort.
Deze late dan deze avond aan anderen
over. Maar dan vinden wij het weer
stijlloos, als aan het slot, vlak na de
slotmarsch van het ensemble, opeens
het Wilhelmus wordt gezongen, waar
voor de stemming ontbreekt. Dit past
niet na elkaar.
Wij gingen eens met een groep jeugd
naar een Christ, landdag; na afloop
zakten enkele jongeren naar een kennis
af. Dat pastte niet bij elkaar. En de
jeugd toen heeft dit moeten leeren.
En zoo lette ieder er op, dat wij de
goede stijl hervinden en op ingetogen
wijze ons arme land te hulp komen.
O.
Van de plaatselijke Werkgroep Groede
ontvingen wij onderstaand schrijven,
hetgeen ook aldaar als circulaire ver
spreid is en waar wij ons gaarne bij
aansluiten:
In ons dorp zijn vele Engelschen.
We houden van hen. Natuurlijk, want
ze zijn bondgenooten en vrienden. Ze
zijn onze bevrijders. Ze hebben onze
dankbaarheid verdiend en ze zijn onze
vriendschap waard. Hoe bewijzen we
hun die het best? Zeker ook door hun
gezelligheid en ontspanning te geven.
Maar daarom is nog niet iedere vorm
van ontspanning en gezelligheid een
uiting van ware vriendschap. Ware
vriendschap eerbiedigt bestaande be
trekkingen. De Engelschen hebben hun
gezinnen en verloofden ginds in Enge
land. Dat zijn betrekkingen, die hun
vrienden in Holland in eere moeten
houden. Zij moeten zorgen, dat ze door
al hun gezelligheid en ontspanning geen
wig drijven tusschen de Engelschen en
hun gezinnen en verloofden. De kans,
dat ze dit wel doen, bestaat zeer zeker.
Praat en leef daar niet over heen. Dat
is onvergeeflijk oppervlakkig. Dat is
ontrouw aan de bondgenooten in Enge
land, de vrouwen en meisjes ginds,
't Kan bovendien ook zijn een spelen
met eigen eerbaarheid. In ieder geval:
hier liggen ernstige gevaren voor het
leven van Engelschen en Nederlanders.
Er is aan deze zaak nog een andere
kant. Engeland heeft zijn ruïnen, dooden,
gewonden en verminkten. Nederland
heeft ze ook en heeft bovendien nog
zijn onbevrijd gebied, waar lichamelijk
en geestelijk door honger en tyrannie
dieper geleden wordt, dan in onbe
zette gebieden. Moet dit alles niet een
rem zijn op onze ontspanning en ver
makelijkheden? We leven immers wer
kelijk mee met het leed van bondge
nooten en landgenooten? Kunnen we
dan toch maar ons overgeven aan ver
makelijkheden? Terwijl in 't Noorden
Nederlanders den hongerdood en mar
teldood sterven - in 't Zuiden Nederlan
ders zich moe vermaken? Dat klopt toch
niet! Of moeten de Nederlanders in het
Noorden maar genoeg hebben aan het
geld, dat bij die vermakelijkheden wordt
saamgebracht? Is dat de afkoopsom,
waarmee de Nederlanders in Zuid de
plicht van het waarachtig, zuiver mee
leven met Noord afkoopen? Dat kan
toch niet! Geld, dat stom is, maakt niet
recht, wat krom is. En 't is krom, als
Zuid-Nederland zich moe-fuift, terwijl
Noord-Nederland gemarteld en uitge
mergeld wordt.
Onze uitingen van vriendschap jegens
de Engelschen en onze uitingen van
blijdschap over de wordende bevrijding
kunnen en moeten zoo zijn, dat er
diep, zuiver meeleven met borid- en
landgenooten uitspreekt. En als dat er
ooit aan mankeert, is het mis. Dan is
het geen uiting van vriendschap, maar
van oppervlakkigheid, zelfzucht en wel
lustigheid.
Aan, de £e$,eió!
Van bevoegde distributiezijde
werd ons het volgende medege
deeld:
Het publiceeren van de bonnen-
lijst vóór s Maandags is niet toe
gestaan.
Als gevolg hiervan zal „DE
SCHAKEL" ten gerieve van onze
abonné's voortaan tijdelijk des
MAANDAGS verschijnen.
De Uitgever.
Drukker-Uitgever: Tjg Kg® yjrfÊf' |ra Ij Prijs per kwartaal f 1,25
Fa. Smoor de Hulster jLja^ J*[. sJLslL Jf ,JM Franco per post f 1,40
Boulevard 120 - Breskens **TT1 tlr n tti i Advertenties 7 ct. p. m.m.
Weekblad onder Redactie v. d. Werkgroep Wederopbouw West Z.-VI., Hoofd-Redacteur de heer A. Hoolhorst, Oude Haven 8, Oostburg
West Nederland in nood -
Zuid helpt Noord - Dansen -
Gevoel voor stijl.
Aan de ingezetenen van Groede.
