Nieuws- en Advertentieblad voor West Z.-Vlaanderen
9-eucMe tefyeAó!
ONZE ONTEVREDENHEID.
WEET U NOG
No. 11 Vrijdag 23 Maart 1945 le Jaargang
Drukker-Uitgever: ja SL«m IMHI 4Ö» frÉT 1 Per kwartaal L25
Fa. Smoor de Hulster nfiiËW^ ^xrf^ «a» -JL jfailL JlaïÉa JP-iiil JkJ Franco per post f 1,40
Boulevard 120 - Breskens u. x n i i i tit a n tti i Advertenties 7 ct. p. m.m.
Weekblad onder Redactie v. d. Werkgroep Wederopbouw West Z.-VI., Hoofd-Redacteur de heer A. Hoolhorst, Oude Haven 8, Oostburg
Door technische verbeteringen in ons
bedrijf zijn we thans in staat nieuwe
abonné's op het blad „De Schakel"
aan te nemen. U kunt zich opgeven bij
de bezorger in Uw gemeente of aan
ons adres.
Ook postabonné's worden thans
aangenomen.
De Uitgever:
Fa. SMOOR DE HULSTER.
II
Een punt dat de voortdurende aan
dacht van de „Werkgroep" heeft is de
stemming van de bevolking. Wij kun
nen het er over eens zijn dat er veel
ontevredenheid is geweest in Vlaander-
land. Deze was alleszins verklaarbaar:
Wij hebben het hier vergeleken met
andere bezette gebieden gedurende de
oorlog niet slecht gehad. Voor ons was
de toestand nog altijd dragelijk, en het
merkwaardige gebeurde dat die geheel
onverwacht ondragelijk werd ten ge
volge van de hevige gevechten die voor
onze bevrijding noodig bleken. Een ge
voel van teleurstelling was het gevolg
en we sloegen aan het klagen en
mopperen.
Gedurende de bezettingsjaren hadden
wij onze bezwaren tegen de gang van
zaken met kunnen uiten. Na de bevrij
ding kon dat weer en kregen wij de
gelegenheid de spanning die er in ons
was te ontladen. Hiervoor kunnen we
slechts dankbaar zijn.
Wij kunnen dus alvast tevreden zijn
over het feit dat we weer ontevreden
mogen zijn!
Toen deze veiligheidsklep open werd
gezet, ontsnapte er een stroom van ge
klaag, gemopper en gecritiseer, maar
we kunnen nu al duidelijk vaststellen
dat er veel meer wordt gewerkt dan
pas na de bevrijding, en al veel min
der gemopperd.
Toch zijn er nog steeds velen die
meenen dat er nog altijd reden is tot
ontevredenheid over tal van zaken. De
„Werkgroep" beluistert al deze stem
men met aandacht en onderzoekt alle
punten waarover geklaagd wordt. En
hoewel nu en dan blijkt dat de moppe
raars niet heelemaal ongelijk hebben,
meenen wij dat er geen betere manier
is om de ontevredenheid te doen ver
dwijnen dan door den mopperaars een
inzicht te geven in de groote en tal
rijke moeilijkheden waaronder gewerkt
moet worden: Vrijwel alles moest van
meet af aan weer worden georgani
seerd. Het nieuwe bestuur had tijd
noodig om zich in te werken in de
heerschende verwarde toestanden. Tal
van nieuwe functionarissen moesten
worden gezocht Dit zuiveringsproces is
pas nu zoo goed als afgesloten. Er wa
ren en er zijn groote transportmoeilijk
heden, vooral omdat de oorlogvoering
bij alles de voorrang blijft houden tot
aan het einde der krijgsverrichtingen.
Er waren geen pakhuizen en geen voor
raden meer. Misschien was wel de groot
ste moeilijkheid dat ieder het liefst voor
zichzelf werkte en desondanks de moed
had te klagen omdat anderen hen niet
hielpen.
Maar ondanks dit alles is er veel
werk verzet en kunnen wij trotsch zijn
als we hooren dat West Z.-Vlaanderen
weer op velerlei gebied vooraan gaat.
In de W. G. is vrijwel alles waar
over geklaagd werd onderzocht en met
het M.G. besproken. Vaak bleek dat
de zaak al bekeken was en een op
lossing al gevonden. Vrijwel steeds
bleek dat het M.G. op de hoogte was
van de misstand en even vlijtig als wij
zelf naar een oplossing zocht. Techni
sche moeilijkheden bleken vaak een be
zwaar voor snellere verbeteringen. Wij
willen natuurlijk niet beweren dat er
geen fouten gemaakt zijn, maar hoe
kon het anders in een verwarring zoo
als die hier bestond. Bij dit werk van
onderzoeken van andermans handelin
gen hebben wij voorzichtig leeren oor-
deelen! Hoe weinig weten we gewoonlijk
af van alle overwegingen die vooraf
gingen aan die handeling van onze
naaste, die in onze oogen fout is.
Meestal zien we zoo'n fout heel anders,
indien we ons eerst hebben ingeleefd
in de gedachten die hen tot zijn „fout"
leidden. Vaak blijkt dat van zijn stand
punt gezien deze handeling heel logisch
en juist is. Bovendien bestaat bij de
meesten van ons de neiging tegenover
onze eigen fouten vergevensgezinder te
staan dan tegenover die van anderen.
Dat is onrechtvaardig. Hoe onrecht
vaardig en veeleischend wij zijn mag
blijken uit het volgend voorbeeld:
Terwijl men in het eene dorp zich
uitslooft (lijsten laat circuleeren, etc.)
om Jan, die wel is waar N.S.B.'er maar
toch eigenlijk een brave man is, uit het
kamp vrij te krijgen, moppert een an
der dorp steen en been omdat Piet
(die geen N.S.B.'er was) niet in dat
zelfde kamp zit. Het is wel erg moei
lijk om het iedereen naar de zin te
maken. Laten wij dus dankbaar, maar
erg spaarzaam gebruik maken van het
herkregen recht om ontevreden te mo
gen zijn.
Laten wij ontevreden zijn, maar slechts
dan wanneer wij zelf de middelen kun
nen aanwijzen om de wantoestand, die
ons niet bevalt, te verbeteren. En dit
wil zoo ongeveer zeggen: Laten w ij
ons slechts ergeren aan
onze eigen fouten. B.
Weet U nog, dat er een tijd geweest
is, waarin we onze mond moesten hou
den voor verscheidene menschen uit
de omgeving?
Weet U nog, dat zij ons dingen zei
den, waarop wij niets konden terug
zeggen zonder gevaar te loopen, door
hun toedoen in Vught of Amersfoort
terecht te komen? We kookten toen
van woede!
En nu nu we niet meer bang
behoeven te zijn voor hen? Nu ze zelf
sidderend rondloopen, uit angst dat de
politie de een of andere dag met een«
arrestatie-bevel aan de deur zal komen?
Nu zijn de meesten van ons opeens
alles vergeten. Nu willen we onze na
men liever niet in de processen-verbaal
vermeld zien. Zelfs degenen, die toen
gedacht of gezegd hebben: „Dien vent
zal ik niet vergeten, die krijgt zijn beurt
nog wel," zelfs die zwaar beleedigde
menschen zijn nu plotseling zachtzinnig
geworden en zijn bang, dien veraf
schuwden moffenknecht pijn te doen.
Ze kunnen niets bewijzen, ze hebben
het ook maar hooren zeggen
Neen! streekgenooten, laten we zoo
niet beginnen. Laat ons de rotte plek
