«3 CO S
li!' J
Batig saldo van alle concerten gaat naar Unicef
'Roemenen hebben morele steun nodig'
raw
V A
Scheldebode
SNOWBOARD
<V. w s
r r- H
De lopende eter
Zomerliefde
Hoofdprijs naar Arnemuiden
E 1
L K
E W
E
E K
H U 1
IS AA
N H
U 1 S OP
Hulp aan Roemenië bezoekt regelmatig dorpjes op het platteland
c mi
LU
N
LU
WOENSDAC^nL)ECEMBER 1998 M/V
Vriendin
Htmfijk
SCHELDEBODE
GROENKALENDER
1
%C HERE
Bij de Jumbo Supermarkt
aan de Churchillaan staat
op het ogenblik een
wens-kerstboom.
Deze week aandacht
voor mode, wonen en
kerst op een speciale
pagina.
Woensdag 16 december
is er kerstsamenzang in
de kerkzaal van
wijkcentrum Open Hof.
KAMAHL ZINGT VANDAAG EN MORGEN IN VLISSINGSE ST. JACOBSKERK
Unicef
Kamahl
Paar keer
Afhankelijk
Dankbaar
i
lÉf '0.
%mam
'v rdl
Kleinschalig
Gewijzigde afsluittijden kerst-nieuwjaar
Wij wensen U prettige feestdagen
en een gelukkig nieuwjaar
O
Verkoop
Verhuu
Onder
Leuke
aanbied i
in
boards
♦t- jHiüieportret
ibyportret
F0708TU»10 TM.0 V*« Ht at«U4Ut*
rifte.-teffan 75 - W C. Dauwendade
Mtddelburt; 0118-640317
Smoking voor maar ƒ249"
voor maar
Gratis smokinghemcl zolang de voorraad strekt
BOS-MEN-SHOP
Goes, Lange Vorstsiraat 56,
Middelburg, Lange Delfl 1,
Middelburg Lange Del ft 37,
ARNEMUIDEN - Begin oktober stond in De Scheldebode een
fotopuzzel. Inmiddels zijn de prijswinnaars ervan bekend. De
hoofdprijs van 300 gulden gaat naar Adri Louwerse in Arne
muiden; de 150 gulden zijn voor Patrice van den Bos in Middel
burg; 100 gulden voor K. van de Ketterij in Arnemuiden en de
prijzen van 50 gulden voor: Joke Wielemaker Serooskerke; fa
milie Gunter Middelburg; D. van Dam Middelburg; familie
Clarijs Middelburg; V. Walkschaerts Middelburg; G. Muis Ar
nemuiden. De prijs van 25 gulden gaat naar: D. van Elten Mid
delburg; H. de Visser Middelburg; M. Kruis Middelburg; mevr.
Wayboer Middelburg; mevrouw Cevaal Serooskerke en Joke
Paczek Vlissingen.
De prijswinnaars krijgen schriftelijk bericht thuis.
Adri Louwerse uit Arnemuiden won de hoofdprijs van de fo
topuzzel. Hij kreeg van Mineke Crucq namens de Scheldebode
een cadeaubon van 300 gulden.
Vrijlandstraat 33d, (ingang links naast Kadaster) Middelburg.
Postbus 7011; 4330 GA Middelburg.
Telefoon 0118-652700 fax 652701.
STICHTING HET ZEEUWSE
LANDSCHAP
Eten doen wij op verschillende manieren. Het meest gebruike
lijke is thuis, zittend aan de tafel. En bij weinig tijd, ook wel
eens lopend, in de keuken, komt ook voor tijdens de lunchpau
ze. Dan wordt buiten een wandelingetje gemaakt, waarbij we
ons tegoed doen aan een meegenomen broodpakket of een zakje
friet. Al rennend eten lukt ons niet. De gele kwikstaart lukt dat
wel. Hardlopend door een weiland probeert hij alles wat vliegt
of wegrent te pakken. Daarbij hebben we het dan over insekten.
Want de gele kwikstaart eet allerlei kleine diertjes, bijvoorbeeld
spinnen, muggen en diverse soorten vliegjes. Maar naast deze
methode om voedsel te bemachtigen en op te eten maakt deze
slanke, aan de onderzijde geel gekleurde zangvogel, het nog
spectaculairder. Al vliegend, dalend en stijgend en zwevend
door de lucht is hij ook nog wel eens op voedseljacht.
Deze met gele onderzijde en olijfgroene bovenzijde gekleurde
zangvogel, zien we niet in de winter. Veertig tot zeventig dui
zend paartjes die van maart tot september in Nederland voor
komen, overwinteren in Afrika. Mannetjes keren het eerste te
rug. Als ook de vrouwtjes gearriveerd zijn, worden zij d.m.v.
sierlijke vlucht-dansen, opgeluisterd met een onopvallende
zang, met roepelementen tussendoor, verleid. Tussen mei en ju
li worden ongeveer vijf spilvormige eieren gelegd in een kuil in
de grond, onder dichte vegetatie. Tijdens het broeden blijft het
mannetje zingen en dansen in de lucht, maar dat doet hij om ri
valen uit zijn territorium te houden. Het woon- en broedgebied
van de gele kwikstaart is vooral in akkers en nog liever wei
landen, met voorkeur voor de wat vochtigere. Waarschijnlijk
omdat deze de laatste jaren veel verkaveld en droger gemaakt
zijn is het aantal gele kwikstaarten in Nederland gering afgeno
men. Gele kwikstaarten hebben veel soortgenoten. In Europa
komen er acht voor, in totaal zijn er zo'n veertig.
SCHELDEBODE
VLISSINGEN - Vandaag en
morgen (9 en 10 december) zingt
de Australische zanger Kamahl
samen met het Grootkoor Zee
land in de St. Jacobskerk. Het
concert staat in het teken van
kinderfonds Unicef.
De concerten beginnen om 20.00
uur. Kaarten zijn verkrijgbaar
bij de VW Vlissingen en Druk
kerij/Boekhandel Fanoy aan de
Markt in Middelburg.
Het Grootkoor Zeeland is een
projectkoor dat in 1997 is opge
zet door dirigent Nan van Groe
ningen. Het telt op het ogenblik
zo'n driehonderd enthousiaste
zangers en zangeressen. Elk jaar
worden koorprojecten opgezet.
Die van deze week staan na
tuurlijk in het teken van kerst.
Het toernee van Kamahl staat in
het teken van Unicef. Tijdens de
concerten staat in de concertza
len en kerken een stand waarin
vrijwilligers van Unicef infor
matie geven over het werk van
Kamahl, vandaag en morgen
in Vlissingen.
deze organisatie.
De opbrengst van de optredens
gaat naar een project in Sri
Lanka genaamd: 'ondervoeding
van kinderen'.
De helft van de kinderen in Sri
Lanka beneden de vijf jaar is
ondervoed. Unicef steunt een
nationaal plan om ondervoeding
van kinderen te voorkomen door
verbetering van de voedingsge
woonten.
Bovendien worden activiteiten
op touw gezet om de levensom
standigheden te verbeteren. Dat
kan distributie zijn van vitami
nen en mineralen. De aanleg van
moestuinen en veilige drinkwa
tervoorzieningen
De Australische zanger Kamahl
is zeker geen onbekende in ons
land. Hij heeft een carrière op
gebouwd die hem naar concert
zalen in heel de wereld bracht.
Hij heeft 80 gouden en platina
platen en stond vele malen num
mer één in de hitlijsten.
De grote doorbraak kwam in
1975 met The Elephant Song,
destijds speciaal gecomponeerd
voor het Wereld Natuurfonds.
Tot medio deze maand is de zan
ger in Nederland, hij treedt met
diverse angkoren in diverse
plaatsen op.
Het Grootkoor Zeeland.
mm
AAGTEKERKE - „Je voelt je weieens beschaamd als
je de situatie in Roemenië vergelijkt met wat wij hier
hebben", vertelt Nel Louwerse. Samen met haar man,
kinderen en andere comitéleden bezoekt ze zo'n vier
keer per jaar het voormalig communistische land.
M- m
0 Er worden inzamelingsacties gehouden voor de mee te nemen
voedselpakketten. Per keer gaan er ongeveer honderd mee.
door Hanneke Bulten
Niet met als hoofddoel vakan-
tievieren, maar om de bevolking
in de kleine dorpjes te voorzien
van de eerste levensbehoeften
en de broodnodige morele steun.
In '89 is de familie Louwerse
voor het eerst naar Roemenië
geweest en drie jaar daarna
hebben ze de Stichting Hulp aan
Roemenië (SHR) opgericht.
Sindsdien gaan ze er een paar
keer per jaar naar toe.
„Het land werkt verslavend. Als
je er eenmaal bent geweest, wil
je steeds weer terug," bekent
Kees Rottier, die ook actief is
voor de stichting en regelmatig
meegaat.
In oktober zijn ze voor het laatst
geweest met als bestemming Po-
clusa, een klein dorpje. In een
transportbus met aanhangwa
gen, allebei vol met voedselpak
ketten, tweedehands kleding,
lectuur en andere nuttige en
praktische spullen, ging de reis
naar het land waar de wederop
bouw na de val van het commu
nisme moeilijk op gang komt.
De stichting verzamelt kleding,
collecteert en houdt acties voor
de mee te nemen voedselpakket
ten en is dus geheel afhankelijk
van de vrijgevigheid van andere
mensen.
Over gebrek daaraan hoeven ze
niet te klagen, met de inzame
lingen en acties wordt altijd en
thousiast meegedaan. Per trip
gaan er ongeveer honderd voed
selpakketten mee die de helft
van de ruimte vullen die be
schikbaar is in de bus met aan
hangwagen. De andere helft
wordt gevuld met andere spul
len, onder meer kleding.
De SHR heeft intensief contact
met verschillende dominees in
het Hongaarse deel van Roe
menië. Via hen worden de aan
gekomen spullen verkocht on
der de bevolking tegen een rede
lijke prijs.
De Roemenië-gangers kiezen
bewust voor het laten verkopen
van de goederen in plaats van
het gratis uitdelen ervan.
„Zo krijgt het gekochte een be
paalde meerwaarde. Als je het
zomaar krijgt, wordt het heel
snel gewoon," legt Nel uit. De
opbrengst van de spullen wordt
door de plaatselijke dominees
besteed aan bijvoorbeeld het
opknappen van de kerk.
De plaatselijke bevolking leeft
van de opbrengsten uit de land
bouw, die niet echt geweldig
zijn.
„De mensen in Poclusa en ook in
andere dorpjes vinden het heel
moeilijk om zelf iets op poten te
zetten, bijvoorbeeld een bedrijf
je. Ze tonen weinig initiatief.
Sinds de revolutie in '90 zijn ze
vrij om te doen wat ze willen,
maar daar kunnen ze niet goed
mee omgaan."
„Ze doen wat ze moeten doen,
maar hebben verder geen stimu
lans."
„Roemenië is een prachtig
land", vertelt Joost Louwerse
enthousiast.
„Je moet er alleen 's winters niet
naar toe gaan, de wegen zijn erg
slecht. Er is nauwelijks verlich
ting en al het verkeer gaat over
dezelfde weg".
Meestal zijn ze zo'n tien dagen
onderweg. Alles moet van te vo
ren goed geregeld worden om
dat er aan de grens Roemenië-
Hongarije een strenge controle
is.
„We hebben al een keer tien uur
moeten wachten voordat we
door konden rijden."
De reis duurt ongeveer twee da
gen en de rest van de tijd wordt
doorgebracht met het verster
ken van oude contacten en het
maken van nieuwe. De bevol
king is hun erg dankbaar en
kijkt tegen hen op.
„Als we ergens gaan eten, vra
gen we ons soms af hoe ze aan
bijvoorbeeld een goed stuk
vlees komen. Het blijkt dan dat
ze zoiets maar eenmaal per twee
maanden te pakken kunnen
krijgen."
X*. -
A
Vs
1-v V
<TOKaaaai ïm
F*, trJ."A
i-'4w tf
vr~ --g
0 Nel en Joost Louwerse en Kees Rottier, alledrie actief voor de Stichting Hulp aan Roemenië.
nisme opgroeit, is misschien pas
in staat om echt iets op te bou
wen. Er zijn nu al wel wat klein
schalige bedrijfjes, maar dat
stelt niet veel voor."
De SHR heeft behalve in het
Hongaarse gedeelte van Roe
menië ook nog een project lopen
in het vroegere Moldavië. Er is
daar een jeugdgevangenis en zij
steunen de jongeren in de vorm
van een opleiding, zodat ze als
ze vrijkomen normaal in de
maatschappij kunnen functio
neren.
Ook adopteren ze gezinnen in
die streek. Vooral de morele
steun heeft de bevolking van
Roemenië hard nodig.
Joost Louwerse: „Ze moeten
eerst de wil hebben om nieuwe
dingen op te bouwen anders
hebben de middelen die wij bie
den weinig nut. De volgende ge
neratie, die niet met het commu-
Uitgave dinsdag 22 december:
Advertenties dienen uiterlijk maandag 21 dec. om 9.30 uur in ons
bezit te zijn; redeactiekopij uiterlijk om 11.00 uur
Uitgave dindag 29 december:
Advertenties dienen uiterlijk maandag 28 dec. om 9.30 uur in ons
bezit te zijn; redactiekopij uiterlijk om 9.00 uur
Ons inleveradres is: Boekhandel Van de Hoeven, Spuistraat 94.
Vlissingen en Bruna Loek, Lange Delft 39, Middelburg
Ons kantoor is gevestigd: Vrijlandstraat 33d te Middelburg.
Ons postbusnummer: 7011, 4330 GA Middelburg
Het was de laatste dagen knap koud en
mijn vaste route door de stad bracht
mij in m'n cafeetje, even om de koffie.
Aan het tafeltje in de hoek bij het raam
zat hij, de klasgenoot van toen, die er
altijd met de mooie meiden van door
ging. Met een baard van drie, vier da
gen op z'n verlopen gezicht, 'n sigaret
in het gat van een afgebrokkelde snij
tand, leek hij niet meer op de versier
der van weleer.
We raakten aan de praat over de goeie
ouwe tijd, over de verkeringen, hij
vooral. "Mia, wat was ze zacht en lief.
Nachtenlang praatten we over de zin
van het leven. Ik schreef gedichten
voor haar en stuurde die op naar Cand
lelight, het favoriete radio-programma
voor jonggeliefden. Ze leerde je de
songs van Leonard Cohen te waarde
ren. Ik weet nog haar verdriet toen we
samen onze laatste sigaret rookten.
Het laatste glas dronken. Omdat ik zo
nodig vond dat er een eind aan moest
komen, de zomer was immers al voor
bij. Elsje kwam. Ze had rood haar en
sproeten, guitig, een echte spring-in-'t-
veld. Ze moest me altijd bemoederen,
ik denk dat ze nu minstens vijf kinde
ren heeft. Dan was er nog Mientje, een
brutaaltje, sluik haar en al vroeg een
sexy meid. Bij de eerste keer zoenen
ontdekte ik dat ze al een kunstgebit
had, want ze zoende me zonder tanden.
Ik voelde me nog te jong voor een ge-
bitloze partner. Daarna Ine, Hetty,
Thea, Bianca, allemaal kortstondige
zomerliefdes, oppervlakkige contacten
die op het eind mij geen pijn deden.
Toch vergeet ik ze nooit meer en als ik
over mijn leven nadenk vraag ik me
wel eens af of ik de juiste beslissing
heb genomen. En tijdens die over
peinzingen doemt stee
vast de vraag op:
zullen mijn zomer
liefdes, ook nog wel
eens aan mij den-
ken?"
„Het is heel mooi als je ziet dat
er toch iets tot stand komt.
Daarom is het ook leuk om elke
keer weer terug te komen, je ziet
wat er gebeurd met de steun."
Segeerstraat 66
Middelburg 0118-625440
i
