Joe-de Musical verhulst naar Den Haag
Greenspeed: ideaal
voor schoonmaken
Het mannetje Adriaan
Vakantiereis boeken
Leuk opstekertje Kapellenaar
REGELMATIG SPEELT KOSTER DEUNTJES OP DE ACCORDEON IN HET VLISSINGSE CENTRUM
Altijd welkom
Nooit eenzaam
Zo'n snotneus
Stralen
Leven
Nimmer spijt
Centjes verdienen
HO'MND INTERNATIONAL Reisburo
Alles op motorge
bied bij Jasperse
en van Zweeden
kocht een bootje en onderweg
meerde ik aan bij allerlei plaat
sen in het land. Daar ging ik op
mijn accordeon spelen. Ik wist
dat dit mijn toekomst was. Mijn
vrijheid."
Theo heeft vaak nagedacht over
de reden van zijn zwerversbe
staan. „Mijn ouders kwamen uit
Beverwijk en gingen in Zand-
voort wonen. Maar steeds weer
verhuisden ze. We bleven nooit
op één plek. Mijn vader was
vroeger militair, maar na zijn
pensioen kocht hij bedrijven op.
Maakte ze groot en deed ze weer
van de hand."
„Dus tijd om wortel te schieten
was er niet. Mijn moeder werkte
keihard mee. Daarom waren
mijn zusters een moeder voor
me. Als één van de meiden ging
trouwen ging de volgende voor
mij zorgen tot die ging trou
wen.
„Daarom heb ik nooit een echte
binding met vrouwen gehad.
Enige tijd geleden heb ik het
weer geprobeerd. Trouwde met
een schat van een vrouw. Helaas
lukt het me gewoon niet. Sinds
twee maanden sta ik met een ca
ravan op een camping in Zee
land. En nu wil ik alweer weg.
Naar Engeland. Het avontuur
lonkt."
Toch zijn er twee mensen waar
Theo Koster steeds weer naar
terug keert. Niet op afgesproken
tijdstippen, maar trouw is hij ze
wel. „Dat zijn Jan en José in het
Noord-Hollandse De Rijp. Jan is
pastor. Ik ken ze al heel lang.
Het zijn mijn enige echte vrien
den."
„Hen laat ik nooit in de steek.
Daar ben ik ook altijd welkom.
Deze mensen begrijpen mij. Ne
men geen standpunt in. Mijn
eerste vrouw wel. Die had com
mentaar op alles wat ik deed. Ik
ben een straatmuzikant in hart
en nieren en daar houden de
vrouwen niet van.
„Natuurlijk heb ik wel eens stie
kem de wens gehad om mezelf te
binden. Maar ik ben nog steeds
de vrouw niet tegengekomen die
mij neemt zoals ik ben. Waarom
zou ik er nog aan beginnen? De
jaren maken je zoals je bent. Dat
kun je niet meer veranderen. Als
ik mij aan moet passen zou ik
me doodongelukkig voelen."
„Ze zeggen altijd: je bent altijd
op de vlucht. Ach, dat zou best
kunnen. Maar ik heb nu een
maal die vrijheidsdrang. Ik heb
wel eens een foto van mijn oma
gezien. Ze schijnt een zigeunerin
geweest te zijn. Dus van haar
heb ik het wellicht. Mijn vader
had dat trouwens ook", weet
Theo.
Inmiddels heeft Theo Koster
vrijwel iedere plaats in ons land
aangedaan. Maar hij zwierf ook
door België, Duitsland en
Frankrijk.
„Toen ik jong was liftte ik altijd
en ging dan in een korenveld
slapen. Ook al was ik moederziel
alleen, ik vermaakte mij best.
Eigenlijk heb ik me nooit een
zaam gevoeld. Ik ben graag op
mezelf. Van dieren hou ik wel
veel. Sinds veertien dagen heb
ik een zwerfkat bij me. Slaapt
aan mijn voeten. Maar als ik str
aks naar Engeland ga, dan laat
ik hem achter. Daar heb je het
weer: ik kan mij aan niets en
niemand binden. Dat benauwt
me, daar word ik onrustig van."
Onrust of niet. Theo blijft immer
een levensgenieter. Muziek ma
ken is zijn lust en leven. Een si
gaartje en 'n borreltje maken het
compleet.
„Het spelen op straat is mij al
tijd blijven trekken. Ik heb het
nodig. De mensen, het bemoedi
gende knikje. Vrijwel altijd
krijg ik op straat positieve reac
ties. Dat ik door moet gaan. Ik
straal geen agressiviteit uit. De
mensen vinden mij daarom leuk
en ik verwacht niets van ze. Ik
speel omdat ik het leuk vind.
Dat de mensen mij er iets voor
geven is mooi meegenomen.
Soms ga ik op een bankje zitten
om lekker te spelen. Dan kan de
hele wereld opvliegen. Weg is
alle stress, dan word ik lekker
mezelf. Dat mogen ze nooit van
mij afnemen", zegt Theo opeens
krachtig.
En dan komt het gesprek weder
om op het mislukken van zijn
twee huwelijken. „Ik wil heus
wel een partner. Dat mis ik wel
eens. Maar die partner zou het
zelfde moeten zijn als ik. Het is
toch heerlijk als je met iemand
kan praten en plannetjes kan
maken?", mijmert hij half in
zichzelf, om even later zich zelf
af te vragen: waar vind je zo'n
iemand?
Of de straatmuzikant ooit de
ware vindt blijft de vraag. Dat
hij blijft spelen staat vast. „Die
muziek, dat is echt alles voor
mij.
Daar is geen discussie over mo
gelijk. Ik speel zoals ik wil. Niet
zoals een ander dat wenst. Ik
weet wel dat er altijd mensen
zijn die kritiek hebben. Een tijd
geleden speelde ik op de markt
van Hulst. Komt er zo'n snot
neus langs die roept: je kan hele
maal niet spelen! Ik zei: moet
dat dan?"
„Natuurlijk speel ik een leuk
deuntje, maar niemand ver
wacht muzikale hoogstandjes
van mij. Dan zou ik misschien
niet op straat zitten, maar met
mijn kop op de televisie. Ik speel
VLISSINGEN - Niet iedereen kan de straatmuzikant
waarderen. Sommigen halen hun neus op. Denken aan
een vieze man, die zwervend een centje probeert te ver
dienen. Ze vergeten dat er achter deze in hun ogen zon
derling figuur vaak een mens schuilt met een bijzonder
levensverhaal. Dat verhaal vertelt Theo Koster. Hij
heeft lang geleden voor dit leven gekozen en zou niet
anders meer willen.
door Marcel van der Voort
Regelmatig speelt Theo Koster
(65) zijn deuntjes op de accor
deon in het centrum van Vlissin-
gen. Een markant figuur. Daar
is iedereen het wel over eens.
Van zijn gezicht valt een bewo
gen leven af te lezen en altijd
draagt hij zijn visserspet.
Dat hoort bij hem. Net zoals zijn
klompen. Leuk voor de toerist,
maar wat een ander daar van
vindt interesseert deze man ei
genlijk niet. Mensen van zijn
leeftijd genieten van een pen
sioen.
Voor Thëó is die rust niet
weggelegd. Hij zoekt een dorp of
stad in ons land, of elders in Eu
ropa dat hem aanspreekt en be
leeft iedere keer weer zijn eigen
avontuur.
Zo ook in Vlissingen. Terwijl va
ders en moeders met hun kroost
gehaast door de winkelstraten
Ligt het aan de kou waarin deze
man zijn werk doet? Ligt het aan
de tijd van het jaar dat we op
eens aardig tegen onze mede
mensen gaan doen? Of zijn het
de stralende ogen van deze
straatmuzikant die er voor zor
gen dat er steeds weer kleingeld
rinkelend in een kleine klomp
aan zijn accordeon terecht
komt?
De voorbijganger weet het zelf
misschien niet, maar Theo kent
alle antwoorden.
Als hij gevraagd wordt om in
eetcafé De Dwaes in de Schelde-
stad op temperatuur te komen,
vertelt Theo zijn verhaal. „Mijn
vader speelde harmonica. Mis
schien heb ik het muzikale van
hem. Mijn moeder had dat na
melijk niet in haar. Ik was een
jaar of zeven toen er een piano
in huis kwam en met één vinger
speelde ik de vlooienmars. Nooit
heb ik les gehad. Mijn zusje wel.
Daar pikte ik het van op. Veer
tien jaar was ik toen mijn vader
len leerde ik mezelf. Daar had ik
geen leraar voor nodig. Vanaf
dat moment speel ik iedere dag.
Nog steeds. Ik heb altijd muziek
in mijn hoofd. Als ik opsta begin
ik al met zingen. Zo ben ik altijd
geweest: een optimistisch
mens."
Muziek is Theo's leven. Hij wil
en kan niet meer anders. „Spe
len maakt mij rustig. Als ik pro
blemen heb en wil nadenken,
dan pak ik mijn accordeon en
begin te spelen en te denken.
Het lijkt wel of mijn problemen
dan vanzelf oplossen. Dat begon
toen ik achttien jaar oud was.
Die eerste keer staat mij nog
helder voor ogen. Dat was in
Bennebroek. Daarna volgden
Wilnis en Mijdrecht. Ik kreeg er
direct een kick van. Ik beleefde
lol en merkte dat het een stuk
entertainment was dat ik ande
ren wilde laten horen", vertelt
Theo Koster terwijl hij even een
pauze inlast om van zijn borrel
tje te genieten.
De levensgenieter heeft vroeger
een grafische opleiding gevolgd
en tot zijn tweeëndertigste in
een drukkerij gewerkt.
„Maar ik voelde me opgesloten.
Toch trouwde ik met een wedu
we die een zoontje had. Daar
door ging ik mij verantwoorde
lijk voelen. Lange tijd speelde ik
niet. Ik ging naar de avond-LTS,
Theo in gesprek met Marcel van der Voort.
lopen om de kerstinkopen te
doen, pleziert Theo de voorbij
gangers met kerstliedjes. Zijn
ogen stralen. De mensen vinden
zijn aanwezigheid plezierig.
met een accordeon thuis kwam.
Die had hij voor mij gekocht op
de markt in Amsterdam. Ik weet
het nog goed."
„Het was net na de oorlog. Spe-
daarna volgde de MTS en toen
ik de HTS volgde werd ik het
zat. In één keer was het allemaal
over. Er kwam een scheiding en
ik ging zwerven. De hort op. Ik
Theo Koster met zijn accordeon in het centrum van Vlissingen
FOTCTS: Piet Davidse
ook wel eens op feestjes. Alleen
als ik die personen aardig vind.
Dan mats ik ze. Laatst speelde
ik nog op de verjaardag van een
mensje dat tachtig werd. Ze ge
noot er enorm van en dan ben ik
ook blij."
Sommigen zweren bij gezame-
lijk muziek maken. Theo Koster
heeft daar ervaring mee. Een
succes werd het echter niet.
„Vroeger heb ik geprobeerd om
met anderen samen te spelen. In
een band bijvoorbeeld. Dat luk
te evenmin. Je kan de lijn bij mij
steeds doortrekken. Het valt al
tijd bij de binding met anderen.
Dat kan ik gewoon niet."
Het lijkt gemakkelijk om Theo
met zijn zwervende bestaan het
etiket 'twaalf ambachten en
dertien ongelukken' op te plak
ken. Zelf ziet hij het anders en
heeft nimmer spijt van zijn
beslissingen gehad.
„Voor mij is er geen weg meer
terug. Als ik het allemaal over
moest doen, zou het niet anders
zijn. Ieder mens komt eens op
een kruising te staan om te kie
zen. Als je kiest is dat het juiste.
Wat je ook doet. Dan moet je
niet zeuren. Geen gezeur dus,
maar doorgaan. Nooit bij de
pakken neer gaan zitten. Ik kan
heel goed weer opnieuw begin
nen. Ik voel mij daar zelfs happy
bij", legt hij uit.
„Het leukste van mijn leven en
met name het op straat spelen
vind ik dat de mensen aandacht
voor mij hebben. Je krijgt hier
door trouwens veel mensenken
nis. Ik denk dat de waardering
van de mensen, mijn plezier en
het geld dat ik voor het spelen
krijg bij elkaar horen. Ik geniet
ervan als er van die opgeschoten
twaalfjarige meisjes staan te
kijken. Dan pakken ze hun por-
temoneetje en peuteren daar een
stuiver voor mij uit. Ze hebben
eigenlijk helemaal geen geld,
maar willen mij toch iets geven.
Dat is toch heerlijk!", roept
Theo vol vuur.
Maar het leven van de straatmu
zikant is niet altijd romantisch.
„Ook in de winter speel ik. Zo
was ik in Terneuzen terwijl het
vroor dat het kraakte. Ik moest
wel voor het geld. In die tijd
woonde ik een maand in een au
to. Toen heb ik echt kou geleden,
's Nachts trok ik een deken over
mij heen.
,,'s Morgens startte ik de auto
om het een beetje warmer te
krijgen. En dan ging ik de stad
weer in om centjes te verdienen.
Het was rond de kerst en het
was echt ijzig koud. Maar daar
na had ik genoeg verdiend om
een oude caravan te kopen en zo
kreeg ik het weer warm. Ik wist
dus waarvoor ik het deed."
Wie deze keerzijde van Theo's
bestaan hoort kan zich afvragen
of deze man echt plezier in zijn
leven heeft.
„Of ik gelukkig ben? Op dit mo
ment wel. Ik ben weer die vrije
man die ik altijd wilde zijn. Ik
kan doen wat ik wil", zo besluit
hij zijn opvallende levensver
haal.
ZOUTELANDE - Greenspeed:
schoonmaken zonder reini
gingsmiddelen. Het kan. Green
speed is zo op het oog niet meer
dan een poetsdoek.
Het doekje bestaat uit een
kunststof vezel, gesplitst in ul
tra-micro vezels die honderd
keer kleiner zijn dan een men
senhaar.
Dat levert heel bijzondere ei
genschappen op, waaraan het de
reinigende werking ontleent.
In droge staat worden stof en
lichte vervuiling aangetrokken
en vastgehouden door de van
nature aanwezige positieve sta
tische lading.
Greenspeed is bij uitstek ge
schikt voor het reinigen van alle
soorten materialen: tafels, stoe
len, deuren, kasten, wanden,
spiegels, email en roestvrij staal.
Het verwijdert vingervlekken en
lippenstift, vetvlekken en mug
gen van de autolak.
Het doekje kan in de wasmachi
ne gewassen worden of tussen
tijds met water uitspoelen. Ech
ter nooit wasverzachter of
bleekmiddelen gebruiken.
Er zijn verschillende prijsklas
sen voor diverse maten doekje.
Ze variëren van f 9,70 tot f
24,90.
Inlichtingen en verkoop zowel
voor bedrijven als particulieren
via telefoon 561849 in Zoutelan-
de.
MIDDELBURG - Dinsdag 30
december 'balansverkoop' bij
Jasperse Speed Fashion Nieuwe
Vlissingseweg 366 en daar is
ook Van Zweeden Motoren
(Nieuwe Vlissingseweg 184)
aanwezig.
Er is Glühwein, warme choco
mel en er zijn oliebollen. Maar
dat is natuurlijk niet het be
langrijkste. De verkoop, met
aanzienlijke kortingen, is volle
dig gericht op motoren en bijbe
horende artikelen. De korting
kan zelfs oplopen tot 75%. Er is
een speciale actie die van 11.00
tot 20.00 uur duurt
In het bos, niet ver hier vandaan,
woont het mannetje Adriaan.
Daar kunnen geen grote mensen komen,
zijn huisje is tussen de wortels van de bomen.
Op een dag de zon die scheen,
ging ik er op mijn tenen heen
Maar hoe ik ook keek, na de zon kwam de maan,
nog geen puntje van het neusje van Adriaan.
Maar eens op een middag, ik lag wat te dromen,
zag ik ineens iets naar boven komen.
Een muts mooi rood, jasje geel, een groen broek
je achteraan
en zie wie daar nu voor me stond, het Mannetje
Adriaan.
Ik hield me heel stil, net of ik sliep,
en zag toen dat hij een vogeltje riep.
Hij stapte er op, en het is niet gelogen,
toen is hij tot boven de bomen gevlogen.
Ik heb weer zitten wachten, daar was weer de
maan,
maar wie ik niet zag, was Adriaan.
Van vermoedigheid begon ik heel erg te gapen,
en ben toen weer rustig gaan slapen.
Links Rudi van de Waard, Paul
teur Gerard Hendriks)
MIDDELBURG Met recht
een leuk opstekertje voor de
Kapellenaar Paul Martens.
Een pontificale pijp ter waar
de van bijna vierhonderd gul
den, enkele kloeke blikken
pijptabak, een oorkonde en
ook nog eens een heuse 'on
derscheiding' in de orde van
Sherlock Holmes.
En dat alles omdat de ferven
te pijproker uiteraard een toe
gewijd lid van het Walcherse
Pijproockgilde er in slaagde
om met een nationale wed
strijd "zelf pijptabak samen
stellen" er in slaagde om een
tweede plaats te pakken. En
dat uit een krappe tweehon
derd inzenders van ongetwij
feld goede melanges. De wed
strijd was georganiseerd door
onder meer Peterson, een zeer
bekende Deense pijpen en ta
bakfabrikant. De prijs wer
den afgelopen vrijdag onder
het toeziend oog van Zeelands
eerste en enige "Confrère des
MaCEtres Pipiers" Rudi van de
Waart uitgereikt door pijpen-
importeur Gerard Hendriks.
Plaats van handeling: de
Compaenen speciaalzaak aan
de Segeersstraat, voor vele
pijprokers het Mekka op dat
gebied. Waarom gaat iemand
Martens en rechts pijpenimpor-
FOTO: Harry de Lange
die kan kiezen uit zeker hon
derd verschillende soorten
pijptabak toch zelf een 'eigen
melange' samenstellen? „Het
hoort een beetje bij het prak-
tizerend pijproken", legt Mar
tens uit. „Je bent lid van een
Pijproockgilde, je hoort over
tabakssoorten en je hebt zelf
wat voorkeuren en je hebt wat
restjes tabak. Je probeert eens
wat en ja, alles bij elkaar zoek
je toch naar dat ene mengsel
wat een ander nu net weer
niet heeft. Gewoon iets van en
voor jezelf".
Echt geheimzinnig over zijn
(bijna) winnende recept doet-
ie niet. Iedereen mag het we
ten: 100 gram Kentucky Bird,
50 gram Compaenen Light
Sweet en 50 gram Danske
Light. Goed mengen, de pijp
zorgvuldig stoppen en genie
ten maar. „De tabakssoorten
zijn gewoon in de Compae-
nenzaak te koop". En waar
lette de deskundige jury op?
„Op kwaliteit, de samenstel
ling, de combinatie van de ta
bakken en uiteraard op het ef
fect voor de omgeving", ver
duidelijkt Van de Waard.
„Het moet per slot van reke
ning ook voor de omgeving
een aangename geur zijn".
DEN HAAG - Na een succesvol
le serie in Koninklijk Theater
Carré, verhuist Joe The Musical
naar het Prins Willem Alexan
der Theater van het Nederlands
Congrescentrum in Den Haag.
Vanaf 23 december is Joe daar te
zien.
Eind augustus ging deze Neder
landse produktie in première, de
pers reageerde npositief: 'we
reldklasse, internationaal,
adembenemend en technische
stunts'. De Telegraaf sprak zelfs
van een 'ware hoogvlieger'.
Joop van den Ende noemde Joe
een 'technisch hoogstandje met
een romantisch hart'. Een grote
spectaculaire musical met veel
indrukwekkende effecten. Voor
mij als producent is het belang
rijk om geloofwaardig met de
techniek om te gaan.'
Op het toneel vinden namelijk
luchtgevechten plaats en vlieg
tuigen zijn er overal te zien.
Volgens decorontwerper Paul
Gallis is Joe-The Musical zowel
de droom als de nachtmerrie van
een decorontwerper.gsbanen,
verkeerstoren, vliegende en lan
dende vliegtuigen, de mess, een
trainingskamp en wolken, het is
allemaal te zien.
Een hele klus om het allemaal
voor elkaar te krijgen, en dit met
een productiebudget van meer
dan tien miljoen.
Realiteit en illusie gaan dankzij
allerlei technieken, veel vanuit
het buitenland, onzichtbaar in
elkaar over.
MIDDELBURG - Bij Holland International Reisburo in de Lan-
geviele is het mogelijk om tot 19.00 uur een vakantiereis te boe
ken. Van maandag tot en met vrijdag van 09.00 tot 19.00 uur is
het kantoor namelijk open. Op donderdagavond zelfs tot 21.00
uur en zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur. Hiermee wordt vakan
tiegangers meer service geboden. Aan deze nieuwe openingstij
den is tevens een actie verbonden met leuke prijzen. Overigens
zijn de nieuwe zomerbrochures binnen.