Joe-de Musical verhulst naar Den Haag Greenspeed: ideaal voor schoonmaken Het mannetje Adriaan Vakantiereis boeken Leuk opstekertje Kapellenaar REGELMATIG SPEELT KOSTER DEUNTJES OP DE ACCORDEON IN HET VLISSINGSE CENTRUM Altijd welkom Nooit eenzaam Zo'n snotneus Stralen Leven Nimmer spijt Centjes verdienen HO'MND INTERNATIONAL Reisburo Alles op motorge bied bij Jasperse en van Zweeden kocht een bootje en onderweg meerde ik aan bij allerlei plaat sen in het land. Daar ging ik op mijn accordeon spelen. Ik wist dat dit mijn toekomst was. Mijn vrijheid." Theo heeft vaak nagedacht over de reden van zijn zwerversbe staan. „Mijn ouders kwamen uit Beverwijk en gingen in Zand- voort wonen. Maar steeds weer verhuisden ze. We bleven nooit op één plek. Mijn vader was vroeger militair, maar na zijn pensioen kocht hij bedrijven op. Maakte ze groot en deed ze weer van de hand." „Dus tijd om wortel te schieten was er niet. Mijn moeder werkte keihard mee. Daarom waren mijn zusters een moeder voor me. Als één van de meiden ging trouwen ging de volgende voor mij zorgen tot die ging trou wen. „Daarom heb ik nooit een echte binding met vrouwen gehad. Enige tijd geleden heb ik het weer geprobeerd. Trouwde met een schat van een vrouw. Helaas lukt het me gewoon niet. Sinds twee maanden sta ik met een ca ravan op een camping in Zee land. En nu wil ik alweer weg. Naar Engeland. Het avontuur lonkt." Toch zijn er twee mensen waar Theo Koster steeds weer naar terug keert. Niet op afgesproken tijdstippen, maar trouw is hij ze wel. „Dat zijn Jan en José in het Noord-Hollandse De Rijp. Jan is pastor. Ik ken ze al heel lang. Het zijn mijn enige echte vrien den." „Hen laat ik nooit in de steek. Daar ben ik ook altijd welkom. Deze mensen begrijpen mij. Ne men geen standpunt in. Mijn eerste vrouw wel. Die had com mentaar op alles wat ik deed. Ik ben een straatmuzikant in hart en nieren en daar houden de vrouwen niet van. „Natuurlijk heb ik wel eens stie kem de wens gehad om mezelf te binden. Maar ik ben nog steeds de vrouw niet tegengekomen die mij neemt zoals ik ben. Waarom zou ik er nog aan beginnen? De jaren maken je zoals je bent. Dat kun je niet meer veranderen. Als ik mij aan moet passen zou ik me doodongelukkig voelen." „Ze zeggen altijd: je bent altijd op de vlucht. Ach, dat zou best kunnen. Maar ik heb nu een maal die vrijheidsdrang. Ik heb wel eens een foto van mijn oma gezien. Ze schijnt een zigeunerin geweest te zijn. Dus van haar heb ik het wellicht. Mijn vader had dat trouwens ook", weet Theo. Inmiddels heeft Theo Koster vrijwel iedere plaats in ons land aangedaan. Maar hij zwierf ook door België, Duitsland en Frankrijk. „Toen ik jong was liftte ik altijd en ging dan in een korenveld slapen. Ook al was ik moederziel alleen, ik vermaakte mij best. Eigenlijk heb ik me nooit een zaam gevoeld. Ik ben graag op mezelf. Van dieren hou ik wel veel. Sinds veertien dagen heb ik een zwerfkat bij me. Slaapt aan mijn voeten. Maar als ik str aks naar Engeland ga, dan laat ik hem achter. Daar heb je het weer: ik kan mij aan niets en niemand binden. Dat benauwt me, daar word ik onrustig van." Onrust of niet. Theo blijft immer een levensgenieter. Muziek ma ken is zijn lust en leven. Een si gaartje en 'n borreltje maken het compleet. „Het spelen op straat is mij al tijd blijven trekken. Ik heb het nodig. De mensen, het bemoedi gende knikje. Vrijwel altijd krijg ik op straat positieve reac ties. Dat ik door moet gaan. Ik straal geen agressiviteit uit. De mensen vinden mij daarom leuk en ik verwacht niets van ze. Ik speel omdat ik het leuk vind. Dat de mensen mij er iets voor geven is mooi meegenomen. Soms ga ik op een bankje zitten om lekker te spelen. Dan kan de hele wereld opvliegen. Weg is alle stress, dan word ik lekker mezelf. Dat mogen ze nooit van mij afnemen", zegt Theo opeens krachtig. En dan komt het gesprek weder om op het mislukken van zijn twee huwelijken. „Ik wil heus wel een partner. Dat mis ik wel eens. Maar die partner zou het zelfde moeten zijn als ik. Het is toch heerlijk als je met iemand kan praten en plannetjes kan maken?", mijmert hij half in zichzelf, om even later zich zelf af te vragen: waar vind je zo'n iemand? Of de straatmuzikant ooit de ware vindt blijft de vraag. Dat hij blijft spelen staat vast. „Die muziek, dat is echt alles voor mij. Daar is geen discussie over mo gelijk. Ik speel zoals ik wil. Niet zoals een ander dat wenst. Ik weet wel dat er altijd mensen zijn die kritiek hebben. Een tijd geleden speelde ik op de markt van Hulst. Komt er zo'n snot neus langs die roept: je kan hele maal niet spelen! Ik zei: moet dat dan?" „Natuurlijk speel ik een leuk deuntje, maar niemand ver wacht muzikale hoogstandjes van mij. Dan zou ik misschien niet op straat zitten, maar met mijn kop op de televisie. Ik speel VLISSINGEN - Niet iedereen kan de straatmuzikant waarderen. Sommigen halen hun neus op. Denken aan een vieze man, die zwervend een centje probeert te ver dienen. Ze vergeten dat er achter deze in hun ogen zon derling figuur vaak een mens schuilt met een bijzonder levensverhaal. Dat verhaal vertelt Theo Koster. Hij heeft lang geleden voor dit leven gekozen en zou niet anders meer willen. door Marcel van der Voort Regelmatig speelt Theo Koster (65) zijn deuntjes op de accor deon in het centrum van Vlissin- gen. Een markant figuur. Daar is iedereen het wel over eens. Van zijn gezicht valt een bewo gen leven af te lezen en altijd draagt hij zijn visserspet. Dat hoort bij hem. Net zoals zijn klompen. Leuk voor de toerist, maar wat een ander daar van vindt interesseert deze man ei genlijk niet. Mensen van zijn leeftijd genieten van een pen sioen. Voor Thëó is die rust niet weggelegd. Hij zoekt een dorp of stad in ons land, of elders in Eu ropa dat hem aanspreekt en be leeft iedere keer weer zijn eigen avontuur. Zo ook in Vlissingen. Terwijl va ders en moeders met hun kroost gehaast door de winkelstraten Ligt het aan de kou waarin deze man zijn werk doet? Ligt het aan de tijd van het jaar dat we op eens aardig tegen onze mede mensen gaan doen? Of zijn het de stralende ogen van deze straatmuzikant die er voor zor gen dat er steeds weer kleingeld rinkelend in een kleine klomp aan zijn accordeon terecht komt? De voorbijganger weet het zelf misschien niet, maar Theo kent alle antwoorden. Als hij gevraagd wordt om in eetcafé De Dwaes in de Schelde- stad op temperatuur te komen, vertelt Theo zijn verhaal. „Mijn vader speelde harmonica. Mis schien heb ik het muzikale van hem. Mijn moeder had dat na melijk niet in haar. Ik was een jaar of zeven toen er een piano in huis kwam en met één vinger speelde ik de vlooienmars. Nooit heb ik les gehad. Mijn zusje wel. Daar pikte ik het van op. Veer tien jaar was ik toen mijn vader len leerde ik mezelf. Daar had ik geen leraar voor nodig. Vanaf dat moment speel ik iedere dag. Nog steeds. Ik heb altijd muziek in mijn hoofd. Als ik opsta begin ik al met zingen. Zo ben ik altijd geweest: een optimistisch mens." Muziek is Theo's leven. Hij wil en kan niet meer anders. „Spe len maakt mij rustig. Als ik pro blemen heb en wil nadenken, dan pak ik mijn accordeon en begin te spelen en te denken. Het lijkt wel of mijn problemen dan vanzelf oplossen. Dat begon toen ik achttien jaar oud was. Die eerste keer staat mij nog helder voor ogen. Dat was in Bennebroek. Daarna volgden Wilnis en Mijdrecht. Ik kreeg er direct een kick van. Ik beleefde lol en merkte dat het een stuk entertainment was dat ik ande ren wilde laten horen", vertelt Theo Koster terwijl hij even een pauze inlast om van zijn borrel tje te genieten. De levensgenieter heeft vroeger een grafische opleiding gevolgd en tot zijn tweeëndertigste in een drukkerij gewerkt. „Maar ik voelde me opgesloten. Toch trouwde ik met een wedu we die een zoontje had. Daar door ging ik mij verantwoorde lijk voelen. Lange tijd speelde ik niet. Ik ging naar de avond-LTS, Theo in gesprek met Marcel van der Voort. lopen om de kerstinkopen te doen, pleziert Theo de voorbij gangers met kerstliedjes. Zijn ogen stralen. De mensen vinden zijn aanwezigheid plezierig. met een accordeon thuis kwam. Die had hij voor mij gekocht op de markt in Amsterdam. Ik weet het nog goed." „Het was net na de oorlog. Spe- daarna volgde de MTS en toen ik de HTS volgde werd ik het zat. In één keer was het allemaal over. Er kwam een scheiding en ik ging zwerven. De hort op. Ik Theo Koster met zijn accordeon in het centrum van Vlissingen FOTCTS: Piet Davidse ook wel eens op feestjes. Alleen als ik die personen aardig vind. Dan mats ik ze. Laatst speelde ik nog op de verjaardag van een mensje dat tachtig werd. Ze ge noot er enorm van en dan ben ik ook blij." Sommigen zweren bij gezame- lijk muziek maken. Theo Koster heeft daar ervaring mee. Een succes werd het echter niet. „Vroeger heb ik geprobeerd om met anderen samen te spelen. In een band bijvoorbeeld. Dat luk te evenmin. Je kan de lijn bij mij steeds doortrekken. Het valt al tijd bij de binding met anderen. Dat kan ik gewoon niet." Het lijkt gemakkelijk om Theo met zijn zwervende bestaan het etiket 'twaalf ambachten en dertien ongelukken' op te plak ken. Zelf ziet hij het anders en heeft nimmer spijt van zijn beslissingen gehad. „Voor mij is er geen weg meer terug. Als ik het allemaal over moest doen, zou het niet anders zijn. Ieder mens komt eens op een kruising te staan om te kie zen. Als je kiest is dat het juiste. Wat je ook doet. Dan moet je niet zeuren. Geen gezeur dus, maar doorgaan. Nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ik kan heel goed weer opnieuw begin nen. Ik voel mij daar zelfs happy bij", legt hij uit. „Het leukste van mijn leven en met name het op straat spelen vind ik dat de mensen aandacht voor mij hebben. Je krijgt hier door trouwens veel mensenken nis. Ik denk dat de waardering van de mensen, mijn plezier en het geld dat ik voor het spelen krijg bij elkaar horen. Ik geniet ervan als er van die opgeschoten twaalfjarige meisjes staan te kijken. Dan pakken ze hun por- temoneetje en peuteren daar een stuiver voor mij uit. Ze hebben eigenlijk helemaal geen geld, maar willen mij toch iets geven. Dat is toch heerlijk!", roept Theo vol vuur. Maar het leven van de straatmu zikant is niet altijd romantisch. „Ook in de winter speel ik. Zo was ik in Terneuzen terwijl het vroor dat het kraakte. Ik moest wel voor het geld. In die tijd woonde ik een maand in een au to. Toen heb ik echt kou geleden, 's Nachts trok ik een deken over mij heen. ,,'s Morgens startte ik de auto om het een beetje warmer te krijgen. En dan ging ik de stad weer in om centjes te verdienen. Het was rond de kerst en het was echt ijzig koud. Maar daar na had ik genoeg verdiend om een oude caravan te kopen en zo kreeg ik het weer warm. Ik wist dus waarvoor ik het deed." Wie deze keerzijde van Theo's bestaan hoort kan zich afvragen of deze man echt plezier in zijn leven heeft. „Of ik gelukkig ben? Op dit mo ment wel. Ik ben weer die vrije man die ik altijd wilde zijn. Ik kan doen wat ik wil", zo besluit hij zijn opvallende levensver haal. ZOUTELANDE - Greenspeed: schoonmaken zonder reini gingsmiddelen. Het kan. Green speed is zo op het oog niet meer dan een poetsdoek. Het doekje bestaat uit een kunststof vezel, gesplitst in ul tra-micro vezels die honderd keer kleiner zijn dan een men senhaar. Dat levert heel bijzondere ei genschappen op, waaraan het de reinigende werking ontleent. In droge staat worden stof en lichte vervuiling aangetrokken en vastgehouden door de van nature aanwezige positieve sta tische lading. Greenspeed is bij uitstek ge schikt voor het reinigen van alle soorten materialen: tafels, stoe len, deuren, kasten, wanden, spiegels, email en roestvrij staal. Het verwijdert vingervlekken en lippenstift, vetvlekken en mug gen van de autolak. Het doekje kan in de wasmachi ne gewassen worden of tussen tijds met water uitspoelen. Ech ter nooit wasverzachter of bleekmiddelen gebruiken. Er zijn verschillende prijsklas sen voor diverse maten doekje. Ze variëren van f 9,70 tot f 24,90. Inlichtingen en verkoop zowel voor bedrijven als particulieren via telefoon 561849 in Zoutelan- de. MIDDELBURG - Dinsdag 30 december 'balansverkoop' bij Jasperse Speed Fashion Nieuwe Vlissingseweg 366 en daar is ook Van Zweeden Motoren (Nieuwe Vlissingseweg 184) aanwezig. Er is Glühwein, warme choco mel en er zijn oliebollen. Maar dat is natuurlijk niet het be langrijkste. De verkoop, met aanzienlijke kortingen, is volle dig gericht op motoren en bijbe horende artikelen. De korting kan zelfs oplopen tot 75%. Er is een speciale actie die van 11.00 tot 20.00 uur duurt In het bos, niet ver hier vandaan, woont het mannetje Adriaan. Daar kunnen geen grote mensen komen, zijn huisje is tussen de wortels van de bomen. Op een dag de zon die scheen, ging ik er op mijn tenen heen Maar hoe ik ook keek, na de zon kwam de maan, nog geen puntje van het neusje van Adriaan. Maar eens op een middag, ik lag wat te dromen, zag ik ineens iets naar boven komen. Een muts mooi rood, jasje geel, een groen broek je achteraan en zie wie daar nu voor me stond, het Mannetje Adriaan. Ik hield me heel stil, net of ik sliep, en zag toen dat hij een vogeltje riep. Hij stapte er op, en het is niet gelogen, toen is hij tot boven de bomen gevlogen. Ik heb weer zitten wachten, daar was weer de maan, maar wie ik niet zag, was Adriaan. Van vermoedigheid begon ik heel erg te gapen, en ben toen weer rustig gaan slapen. Links Rudi van de Waard, Paul teur Gerard Hendriks) MIDDELBURG Met recht een leuk opstekertje voor de Kapellenaar Paul Martens. Een pontificale pijp ter waar de van bijna vierhonderd gul den, enkele kloeke blikken pijptabak, een oorkonde en ook nog eens een heuse 'on derscheiding' in de orde van Sherlock Holmes. En dat alles omdat de ferven te pijproker uiteraard een toe gewijd lid van het Walcherse Pijproockgilde er in slaagde om met een nationale wed strijd "zelf pijptabak samen stellen" er in slaagde om een tweede plaats te pakken. En dat uit een krappe tweehon derd inzenders van ongetwij feld goede melanges. De wed strijd was georganiseerd door onder meer Peterson, een zeer bekende Deense pijpen en ta bakfabrikant. De prijs wer den afgelopen vrijdag onder het toeziend oog van Zeelands eerste en enige "Confrère des MaCEtres Pipiers" Rudi van de Waart uitgereikt door pijpen- importeur Gerard Hendriks. Plaats van handeling: de Compaenen speciaalzaak aan de Segeersstraat, voor vele pijprokers het Mekka op dat gebied. Waarom gaat iemand Martens en rechts pijpenimpor- FOTO: Harry de Lange die kan kiezen uit zeker hon derd verschillende soorten pijptabak toch zelf een 'eigen melange' samenstellen? „Het hoort een beetje bij het prak- tizerend pijproken", legt Mar tens uit. „Je bent lid van een Pijproockgilde, je hoort over tabakssoorten en je hebt zelf wat voorkeuren en je hebt wat restjes tabak. Je probeert eens wat en ja, alles bij elkaar zoek je toch naar dat ene mengsel wat een ander nu net weer niet heeft. Gewoon iets van en voor jezelf". Echt geheimzinnig over zijn (bijna) winnende recept doet- ie niet. Iedereen mag het we ten: 100 gram Kentucky Bird, 50 gram Compaenen Light Sweet en 50 gram Danske Light. Goed mengen, de pijp zorgvuldig stoppen en genie ten maar. „De tabakssoorten zijn gewoon in de Compae- nenzaak te koop". En waar lette de deskundige jury op? „Op kwaliteit, de samenstel ling, de combinatie van de ta bakken en uiteraard op het ef fect voor de omgeving", ver duidelijkt Van de Waard. „Het moet per slot van reke ning ook voor de omgeving een aangename geur zijn". DEN HAAG - Na een succesvol le serie in Koninklijk Theater Carré, verhuist Joe The Musical naar het Prins Willem Alexan der Theater van het Nederlands Congrescentrum in Den Haag. Vanaf 23 december is Joe daar te zien. Eind augustus ging deze Neder landse produktie in première, de pers reageerde npositief: 'we reldklasse, internationaal, adembenemend en technische stunts'. De Telegraaf sprak zelfs van een 'ware hoogvlieger'. Joop van den Ende noemde Joe een 'technisch hoogstandje met een romantisch hart'. Een grote spectaculaire musical met veel indrukwekkende effecten. Voor mij als producent is het belang rijk om geloofwaardig met de techniek om te gaan.' Op het toneel vinden namelijk luchtgevechten plaats en vlieg tuigen zijn er overal te zien. Volgens decorontwerper Paul Gallis is Joe-The Musical zowel de droom als de nachtmerrie van een decorontwerper.gsbanen, verkeerstoren, vliegende en lan dende vliegtuigen, de mess, een trainingskamp en wolken, het is allemaal te zien. Een hele klus om het allemaal voor elkaar te krijgen, en dit met een productiebudget van meer dan tien miljoen. Realiteit en illusie gaan dankzij allerlei technieken, veel vanuit het buitenland, onzichtbaar in elkaar over. MIDDELBURG - Bij Holland International Reisburo in de Lan- geviele is het mogelijk om tot 19.00 uur een vakantiereis te boe ken. Van maandag tot en met vrijdag van 09.00 tot 19.00 uur is het kantoor namelijk open. Op donderdagavond zelfs tot 21.00 uur en zaterdag van 10.00 tot 16.00 uur. Hiermee wordt vakan tiegangers meer service geboden. Aan deze nieuwe openingstij den is tevens een actie verbonden met leuke prijzen. Overigens zijn de nieuwe zomerbrochures binnen.

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1997 | | pagina 9