f k
a
KASSAKORTING
OP ALLE SPORTSCHOENEN!
(a>nf€turtöfyr3 m rA:
d« Golfbaan
OD (LD ÏF ff D b 'k
32b^ A *6
'n Pittis feestie
bouw ie op i
180
GROENKALENDER
ELKE WEEK HUIS AAN HUI
1 S 0
P
H
E
R
E N
INI
LU
Tel. 418653
tTitspmak van <£e "week.-i
Kartonnen melkpakken
4
Wereld-Vredes-Vliegerdag
Voetsporen langs Oosterschelde
Banania-Mania in Fruitteeltmuseum
MEER DAN
WINKELS!
rs
SCHOENEN
KLEDING
SPORT
Kijk voor al onze adressen in de Gouden Gids.
Kale inktzwammen
r->
Een opfriscursus voor 50-
plussers. We hebben het
dan over veilig verkeer
Nederland die dit voor
automobilisten opzet.
Rolstoeltennis, wat is dat
en kan dat wel? Jazeker,
het is voor iedereen die
niet in staat is lopend te
tennissen.
Piet van der Lijke heeft al
heel wat mensen in het
racezadel geholpen. Hij
zit at twintig jaar in het
racefietsen-vak
DANSERES MARCIA SMEDING KOOS HAAR EIGEN WEG
Vakantie Goesenaar eindigt in cel Dominicaanse Republiek
Betrouwbaar
Snuffelen
O
vandalisme
Burg. v. Woelderenlaan 5 - Vlissingen
"Het 4-4-2 systeem zorgt voor meer zekerheid. Bepaalde ri
sico's worden uitgesloten. Onze ploeg pakt te weinig punten,
vandaar. Dordrecht gaat pressen, dan liggen er voor ons mo
gelijkheden in de uitbraak."
RBC-trainer Jan Poortvliet in Brabants Nieuwsblad aan de
vooravond van Dordrecht - RBC. (Uitslag 5-1)
VLISSINGEN - Natuurvoe-
ding Bellamy Vlissingen
(Bellamypark 42) verkoopt
melk in pakken. Maar dat
zijn niet zo maar pakken, ze
zijn gemaakt van onge
bleekt karton. Dat heeft veel
voordelen: lichter van ge
wicht, minder milieubelas
tend. In de winkel zijn de
pakken weer inleverbaar
zodat ze terug kunnen naar
de groothandel. Het karton
wordt namelijk opnieuw gebruikt, onder andere voor plaatma
teriaal voor meubelen
Onder het motto 'One Sky - One World' wordt zaterdag de vre-
desvliegerdag gehouden. Zeeland doet voor de twaalfde keer
mee aan deze Vredes-vliegerdag die op de 2e zondag van okto
ber niet alleen in de grote vliegerlanden als China, Japan, Aus
tralië en Amerika wordt gehouden, maar ook in Europa. De
deelnemers aan de wereld-vredes-vliegerdag willen er de na
druk op leggen dat er maar één wereld is, waar me met z'n allen
op leven. De wereldvrede en daarmee samenhangend een recht
vaardige verdeling van welvaart, welzijn, schone lucht, -grond
en -water vinden zij van wezenlijk belang.
De Zeeuwse vliegervrienden vliegeren vanaf ongeveer 11.00 uur
massaal op de Veerse Gatdam bij Vrouwenpolder en daar ma
ken ze gewoonlijk een kleurrijk schouwspel van.
GOES - Onder het motto 'Voetsporen langs de Oosterschelde'
worden landelijke wandeldagen gehouden op zaterdag 11 en
zondag 12 oktober. De start is bij het NS station in Goes, tussen
9.30 en een 11.30 uur. De route is 16 kilometer lang. De wande
ling begint in de historische kern van Goes met zijn fraaie ha
ven en dan trekt men langs het kanaal en door het polderland
naar de Oosterschelde. Het uitzicht over het water is magnifiek.
Info: 0113-213216.
KAPELLE - Deze week is de wisseltentoonstelling 'Banania-
Mania' geopend in het Fruitteeltmuseum aan de Biezelingseweg
10 te Kapelle. Deze tentoonstelling is afkomstig van de Hortus
Botanicus te Leiden en is te zien geweest in binnen- en buiten
land. Tot 28 maart 1998 staat de Banania-Mania in het Fruit
teeltmuseum. De openingstijden zijn van woensdag tot en met
vrijdag van 13.00 tot 17.00 uur en op zaterdag van 10.00 tot
17.00 uur.
ADVERTENTIE
O
O
KWALITEIT GULDENS VOORDEEL
STICHTING HET Z EEUWSELANDSCHAP
In onze contreien zijn inkt
zwammen de meest talrijk
voorkomende paddestoelen. De
geschubde inktzwam staat in
grazige bermen, op bemoste ga
zons en in het weiland. De kale
inktzwam stelt nog minder ei
sen; die kan zelfs in de moes
tuin of in een bloemperkjevan
de ene op de andere dag ver
schijnen. Vaak is er sprake van
ondergronds hout; dat kan een stukje plank of een afgestorven
boomwortel of een ondergeschoffelde afgevallen tak zijn. De ka
le inktzwam werd vroeger gebruikt voor het maken van inkt,
maar ook voor de consumptie werd en wordt de paddestoel wel
verzameld. De kale inktzwam is daarvoor ook talrijk genoeg,
maar er schuilt wel een addertje onder het gras. Want de pad
destoel is weliswaar goed eetbaar, maar in combinatie met alco
holische dranken veroorzaakt de paddestoelvergiftigings
verschijnselen, variërend van braken en diarree, tot leverbe
schadiging en bewustzijnsverliesGeen soort om mee te experi
menteren dus. En dat geldt voor de meeste paddestoelen. Er ko
men maar al te vaak zogenaamde 'tweelingsoorten' voor; soor
ten die -voor de niet gespecialiseerde kenner- als twee druppels
water op elkaar lijken, waarbij dan de ene soort dodelijk giftig
is terwijl de andere als een delicatesse geldt. Van de inktzwam-
menfamilie komen in Zeeland nogal wat soorten algemeen voor.
Het zwerminktzwammetje of grijs streepklokje groeit in massa
aan de voet van kwijnende of dode bomen; de witte inktzwam
groeit op paardevijgen, de halminktzwam op rottend stro. De
grote viltinktzwam en de glimmerinktzwam (tweelingsoorten!)
groeien allebei op dood hout. Zo heeft iedere paddestoel zijn ei
gen specialisatie en daarmee zijn eigen functie in de
levensgemeenschap.
SCHELDEBODE
11
Ballet niet alleen voor 'huppeltrutjes'
VLISSINGEN - Met haar achttien lentes heeft Marcia Smeding een
behoorlijke staat van dienst als danseres opgebouwd. Een paar keer
kreeg de spontane Vlissingse de kans zich zo te verbeteren dat een pro
fessionele carrière in het verschiet zou liggen.Ze ging echter haar eigen
weg en koos voor een studie aan de vermaarde Erasmus Universiteit in
Rotterdam. Nu geeft ze uitsluitend danslessen voor haar plezier.
door Marcel van der Voort
Wie enkele minuten met Marcia
praat weet het direct. Ze is een
jonge vrouw met een eigen wil.
Die weet waarover ze praat.
Daarom is het niet vreemd dat
ze onlangs op haar nog jeugdige
leeftijd begon met het geven van
het vrolijke en bewegelijke
funkdance bij DIOS, aan de van
Ginkelstraat in Oost-Souburg.
Marcia: „In het verleden leerde
ik jonge meiden jazzdance. Toen
ik ging studeren nam ik mezelf
direct voor ander soort dansles
sen te gaan geven. Iets wat ik
echt graag wilde. Dat werd dus
funkdance. Vooral de laatste
tijd spreekt dat de jongeren
aan." „Veel van de muziek
waarop gedanst wordt staat ge
noteerd in de top 40. Funkdance
is meer van deze tijd. Vooral
toen de aerobic vanuit Amerika
kan overwaaien. Daarom ben ik
een beetje gaan rondkijken en
kwam tot de conclusie dat de
combinatie jazz en funk een
goede zou zijn. Onlangs begon ik
met het geven van een proefles
en dat sloeg aan." Ze koos voor
iets nieuws, maar wilde zich
vooral prettig voelen bij het les
geven. „Ik vind dat je het warm
moet krijgen tijdens het dansen.
Een beetje zweten mag best. Bo
vendien heb ik deze vorm van
dansen in de omgeving nog niet
gezien." Marcia benadrukt dat
het geenzins haar bedoeling is
om een showballet op poten te
zetten. „Het mag nooit gaan lij
ken op de balletgroepjes die je
op de televisie bij die showpro
gramma's ziet. Best leuk hoor,
maar zeker niet mijn stijl. Daar
staan die meisjes met een tand
pasta glimlach. Daar ben ik
geen type voor." Zelfbewust als
ze is stippelde Marcia de afgelo
pen zomer haar lijn uit. „Het
moet een combinatie zijn van
iets leren en plezier maken. Dat
schept af en toe verwarring. Als
ze mij zien wordt er soms ge
dacht: wat een lief klein meisje.
Toch is het de bedoeling dat de
meisjes die met mij dansen er
iets van opsteken. Ik wil dat
funkdance in Zeeland meer be
tekenis krijgt." Vijf jaar jong
was Marcia toen ze haar eerste
stapjes op de dansvloer zette.
„Ik begon eigenlijk met kleuter-
gym bij juffrouw Ina, omdat ik
te jong was voor jazzballet. Toen
ik oud genoeg was greep ik mijn
kans en op mijn twaalfde mocht
ik bij de Stichting Dans Goes op
auditie." „Ik werd aangenomen
en leerde daar wat dansen in
houdt. Helaas wordt dat meestal
onderschat. Veel mensen denken
dat danseressen 'huppeltrutjes'
zijn. Dat beeld klopt echt niet.
„Twee jaar geleden stopte ik op
eens, heb nog even iets in Mid
delburg gedaan en vervolgens
een jaar helemaal niets. Wellicht
waren er mogelijkheden om pro
fessioneel te worden. Ik heb
daar uiteindelijk niet voor geko
zen. Dan moet je naar de dans-
academie en wordt het dansen
een vak inplaats van hobby."
„Je staat er mee op en gaat er
mee naar bed. Dat is niet hele
maal mijn wereld. Ik heb veel te
veel andere dingen die ik ook
leuk en belangrijk vind. Zoals
mijn studie bestuurskunde aan
de Erasmus Universiteit, mijn
werk in het weekend en mijn
vriend Erik. Dat wil echter niet
zeggen dat ik het dansen laat
vallen." „Daarvoor is het te
A
I
Dansen is vooral plezier, dat vinden deze meiden in elk geval ook.
leuk. Ik streef er nu naar om
weer op mijn oude niveau terug
te komen. Het lesgeven vind ik
leuk. Dat gaat mij goed af. Het
kost mij geen moeite iets bij an
deren duidelijk over te bren
gen." Want hoewel de Vlissingse
niet voor een toekomst koos als
professioneel danseres zit het
zeker in haar bloed. Lachend:
„Dat klopt. Als ik goede muziek
op de radio hoor kan ik amper
stil blijven zitten. Dan moet ik
bewegen. In mijn kamer sta ik
regelmatig te hupsen en te sprin
gen." „Ik denk dat dit er nooit
FOTO: PIET DAVIDSE
meer uit gaat. Als mij dan iets
leuks te binnen schiet onthoud ik
dat en gebruik het later voor de
les", aldus Marcia Smeding. Wie
een proefles wil bijwonen kan
zich aanmelden via telefoonnum
mer: 010 - 2150744 en in het
weekend: 0118 - 466865.
"Mijn verhaal is een waarschuwing"
GOES - "Op zondagavond zat ik nog even in een bar cafe in Sosua
een biertje te drinken. Er was ook een Dominicaanse jongen, met
wie ik wat had zitten praten. Een maat van hem kwam af en toe bij
ons staan. Ze hadden al een paar keer om een sigaret gevraagd."
Han Nieuwenhuize gaf het pakje door zonder erbij na te denken.
Toen vrijwel direct daarop het licht in de bar uitging, kon hij niet
vermoeden dat dit onvermoede en zeer onaangename gevolgen zou
hebben. "Ik dacht dat het gewoon een van de vele stroomstoringen
was. Toen het licht weer aanging, meende ik te zien dat hij iets te
rug in het pakje duwde. Ik keek er nog naar, maar zag alleen een si
garet scheef zitten. De Dominicaanse jongens rookten hun sigaret
op en verdwenen."
door Peter Urbanus
Nauwelijks twee minuten later
werd hij op de schouder getikt
en iemand duwde hem een pasje
met 'DNCD' erop onder de neus.
In zeer gebrekkig Engels maakte
de man hem duidelijk dat hij
mee moest naar de wc. "Ik had
niets te verbergen, dus ik zei dat
hij het maar aan de bar moest
afhandelen. Maar de barman
kwam erbij staan en zei dat ik
het beste mee kon gaan. Op het
moment dat ze me gingen fouil
leren, schoot het door mijn
hoofd: shit, ze hebben iets in
mijn pakje sigaretten gestopt.
En ja hoor, hij viste direct dat
pakje sigaretten uit mijn kleren.
Hij haalde er iets uit, maar wil
de me aanvankelijk niet laten
zien wat het was. Uiteindelijk
liet hij me twee hele kleine brui
ne kruimeltjes zien." Han werd
mee naar het politiebureau ge
voerd, moest zijn rijbewijs afge
ven en de veters uit zijn schoe
nen doen.
De poltiecel waarin hij werd op
gesloten, was niet meer dan een
betonnen hok van drieëneenhal
ve meter in het vierkant. In de
hoek was een verhoging met een
gat erin, die de wc en de douche
voorstelde. Het benodigde water
zat in de plastic fles die ernaast
stond. Bedden of dekens waren
er niet. In de ruim vier dagen die
Han er door zou brengen, zaten
er zo'n vijfentwintig mensen in
de politiecel opgesloten. "Hoe
lang moet ik hier nog zitten?",
vroeg hij zich af. Maandagoch
tend werd hij uit de cel gehaald
en naar een zekere Spencer ge
bracht, die zich als zijn advo
caat presenteerde. Deze man
sprak wel Engels, in tegenstel
ling tot de politiemannen. "Het
ging van 'amigo dit' en 'amigo
dat' en grote schouderkloppen
met die politiemannen, het wa
ren dikke vrienden. Hij vertelde
me direct dat het me een hoop
geld ging kosten. Ik kon kiezen
volgens hem. Of geen advocaat
en drie maanden voorarrest en
dan een rechtzaak, gevolgd door
een tot anderhalf jaar gevange
nisstraf. Hij zou me vrij kunnen
krijgen, maar dat zou me
twaalfduizend dollar kosten. Ik
schrok-me rot, ik had dat geld
niet en mijn ouders ook niet, en
dat zei ik hem ook. Oké, zei hij,
tienduizend dan." Han zei dat
hij dat ook niet had en kon terug
naar de politiecel.
's Middags werd hij door de po
litie meegenomen naar de Domi
nicaanse hoofdstad Santa Do
mingo, aan de andere kant van
het eiland. Daar werd hij naar
het hoofdkantoor van justitie
gebracht, maar daar liet men
hem alleen een uur lang met
handboeien om op een stoel zit
ten. Vervolgens ging het hele ge
zelschap weer, onverrichterzake
naar het scheen, terug naar So
sua. Onderweg werd er nog ge
stopt om te eten bij kennissen
van de politiemannen. "Ze we
zen naar me en zeiden 'Ollanda,
droga!' of zoiets. Later stopten
we bij een dorpje, waar een van
de politieagenten een vriendin
netje had. Die verdween daar
mee in een achterafstraatje, ter
wijl wij konden wachten."
Later begreep Nieuwenhuize uit
gesprekken met celgenoten, dat
de hele trip naar de Domini
caanse hoofdstad slechts be
doeld was om de indruk te wek
ken dat er aan de zaak gewerkt
werd.
De volgende dag was de advo
caat er weer, in het gezelschap
van zijn zus, die eveneens advo
caat was. Zij sprak ook weer
uitsluitend Spaans. Uit de ver
taling die haar broer hiervan
gaf, maakte Han op dat het toch
'close to ten thousand dollar'
ging kosten.
Die dag mocht hij in een bel-
kantoor in Sosua eindelijk zijn
vader bellen, in een poging geld
te regelen. De advocaat zei na
drukkelijk: geen consul erbij,
anders wordt het een rechtzaak
met voorarrest met alle gevolgen
vandien. Zijn vader schrok zich
natuurlijk rot; zijn zoon in de cel
in de Dominicaanse Republiek.
"Het ging tienduizend dollar
kosten, zei ik. Ik mocht maar
twee minuten bellen, maar ik
gaf het nummer van de advocaat
door, zodat mijn vader die kon
bellen. Die politieagent stond de
hele tijd maar 'opschieten, op
schieten!' te gebaren." Overi
gens mocht hij nu wel met de
consul bellen, maar dat ging
weer niet door omdat het tele
foonnummer daarvan nog op het
politiebureau lag en daarvan
daan kon niet naar het buiten
land worden gebeld.
Vader Nieuwenhuize belde naar
de advocaat, die gelijk begon
over tienduizend dollar. "Ik
werd eerst ontiegelijk kwaad",
vertelt hij, "maar toen hij bin
nen korte tijd zakte naar vijf
duizend vertrouwde ik het hele
maal niet meer." Na dit tele
foongesprek probeerde hij via-
via na te gaan of de
advocaat betrouwbaar
was, maar tot resulta
ten kwam hij niet. Wel
schakelde hij de Ne
derlandse vice-consul
Van der Gaag in. Die
toonde zich onaange
naam getroffen, want
als er een Nederlander
opgepakt wordt in So
sua, moet hij daarvan
binnen vierentwintig
uur op de hoogte ge
steld worden. Hij stel
de zich in verbinding
met het hoofdkantoor
van de Dominicaanse
justitie, waar men
niets van Han's arres
tatie af bleek te we
ten.
Woensdag kon er ech
ter geen enkele actie
worden ondernomen.
Het was een nationale
feestdag in de Domini
caanse Republiek en
niemand was bereik
baar. De hele woens
dag bracht Han in de
cel door. Vader Nieu
wenhuize deed intus
sen verwoede pogin
gen om via Amnesty
International, de reis
organisatie Holland
International, de ma
rechaussee en andere
organisaties meer te
weten te komen over
de exacte verblijfplaats van zijn
zoon. Iedereen toonde zich zeer
betrokken, maar verwees uitein
delijk naar het ministerie van
Buitenlandse zaken, dat over dit
soort zaken gaat.
Met het aanbreken van de don
derdag voelde vader Nieuwen
huize zich in staat om dan maar
te betalen. Iedereen zegt: 'Niet
betalen want het is een bodem
loze put'. Maar hij moest daar
weg, koste wat kost." Vader
Nieuwenhuize had wel gemerkt
dat de advocaat telefonische af
spraken niet zwart-op-wit, dat
wil zeggen per fax, wilde beves
tigen. Via een collega had de fa
milie Nieuwenhuize intussen
een Dominicaanse vrouw in
Kortgene gevonden. Zij had wel
vrienden in haar geboorteland
die konden proberen meer te
weten te komen over de advo
caat. Toch was de komst van de
Dominicaanse vrouw een hele
steun voor de familie, omdat zij
een eerste houvast bood in een
land waarvan ze de taal niet
spraken. Dankzij de vice-consul
had vader Nieuwenhuize nu ook
eindelijk het telefoonnummer
van het politiebureau, maar een
poging om zijn zoon weer te
spreken te krijgen mislukte.
Aan het einde van de donder
dagmiddag kreeg Han te horen
dat hij misschien vrijdag of an
ders maandag vrij zou komen.
"Maar", zo werd hem ook te ver
staan gegeven: je vader heeft
nog steeds niet betaald", en hij
kon weer terug naar zijn cel.
1Han Nieuwenhuize is blij zo snel weer de Zeeuwse vlag terug te zien.
Hoe het daarna precies is ge
gaan kan Han niet zeggen, maar
de inmenging van vice-consul
heeft waarschijnlijk de doorslag
gegeven. Vrijdagmiddag werd
hij uit zijn cel gehaald en naar
zijn vakantie-appartement ge
bracht. Terwijl Han zijn tas in
pakte, snuffelden de begeleiden
de politiemensen in het apparte
ment rond. Wat er stond te ge
beuren, werd hem niet verteld.
Wel moest hij driehonderd dol
lar betalen: tweehonderdveertig
voor de wijziging van zijn ticket
en zestig voor de gemaakte on
kosten, waaronder zijn eten en
de benzine voor het tripje naar
Santa Domingo...
Eenmaal terug op het politiebu
reau lieten ze hem weer een hele
tijd wachten. Daarna werd hij
linea recta naar het vliegveld
van Sosua gereden, waar hij di
rect langs de incheck-balies
naar achter werd geloodst. Zijn
tas en zijn paspoort moest hij af
geven. Het cabinepersoneel
kreeg de instructie, hem er on
der geen voorwaarde uit te laten
tijdens de tussenstop op het
vliegveld van Santa Domingo.
Han begreep dat hij het land uit
werd gezet, maar kon daarvan
later geen bewijzen in zijn pasr-
poort terugvinden. Het was dui
delijk dat men in Sosua liever
van hem af was.
Op Schiphol stonden zijn ou
ders, die op de hoogte waren ge
bracht van zijn terugkomst, blij
en opgelucht te wachten. Vol
gens de vice-consul heeft Han
nog verschrikelijk veel geluk ge
had. Wat Han heeft meegemaakt
is geen unicum in de Domini
caanse Republiek en het kost al
gauw tussen de acht- en de vijf
tienduizend dollar om iemand
weer op vrije voeten te krijgen.
Han wil in elk geval iedereen
bedanken, die zich om het wel
Foto: Tannie de Jonge
en wee van zijn familie tijdens
de moeilijke dagen die ze heb
ben doorgemaakt hebben be
kommerd. "En", zegt hij, "ik wil
dat mijn verhaal een waarschu
wing is voor iedereen die alleen
op vakantie gaat naar een land
als de Dominicaanse Repu
bliek."
Het moet al lang geleden voor de eerste keer gebeurd
zijn. Een mens, de Homo Sapiens, vernielde met zijn
knots of met blote handen in een niet te onderdrukken
opwelling een weerloos schepsel of dood voorwerp.
Zomaar. Volgens gediplomeerde psychologen moet dit
een oerdrift zijn die wij tot op de dag van vandaag niet
kunnen onderdrukken. Als je zelf niets voorstelt, dan
kun je je toch nog wat voelen door het lurp of tot pulp
slaan van iets wat niets terug kan doen. Er is zelfs ee
woord voor dat verschijnsel, vandalisme, afgeleid r
het volk der Vandalen, dat in het jaar 455 de stad P
innam en grondig vernielde. Vandalisme, we w
dagelijks mee geconfronteerd. Op het Abë
Middelburg moest er pas een lindenboom a)
in Zierikzee werden een tiental bomen gem
stadskantoor in Goes stonden bloembak'
lange pluimen die op een zondagochtend
waren. De vandalen waren gepasseerd.
stond er een bordje bij met de tekst "het
jesvolk is hier langs geweest". Zelfs dai
vernield. Vandalisme is ook het onnodig
verf, graffiti. En dan het liefst op plaat.'
moeilijk af te krijgen is. Het bekrassen uan|
gels en ruitenwissers afbreken, allemaal
"Kiek noe toch 's an, "jammerde moe Kee ml
d'r stem, "al m'n mooie spullen glad verir^Bj
Vroeger, in haar tijd waren, Sn de fatsoensn
sociale controle beduidend hoger. De schadeT" C
dalisme loopt jaarlijks in de miljoenen. Als
kunnen we er allemaal wat aan doen. Als we e
Cameleon. "10317
V
