'De mensenstroom golft over je heen'
R' '~SKE
Succes voor tennissers
Remato tennisopleiding
Voorsprong van Ko
Kasse minimaal
Jimmy Hendrix herleeft in De Piek
Blue Spirit blijft aan kop
Walcherse Nicole Brüggen maakte een reis door India
Bankjes vervangen kettingen
.SCHELDEBODE VAN WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1995
313
WINTERJACKS
(dames, heren, kinder)
AEROBICKLEDING
TRAININGSPAKKEN
BADKLEDING
Auto's
Riksja
Bussen
Treinen
the point of sport
Walstraat 50 - 4381 EG Vlissingen - Tel. 01184 - 16059
HOOGELANDE - Nicole Brüggen maakte onlangs
een reis naar India. Haar ervaringen zette zij op papier
en deze week publiceert De Scheldebode daar een ge
deelte uit. Toch zette Nicole het verhaal in de eerste
plaats voor zichzelf op papier. „Want het allereerste
waar ik behoefte aan had toen ik terugkwam na een
ruim 6 weken durende reis door Noord- en Oost-India
was een gewillig en oprecht belangstellend oor. Maar
al gauw blijkt het ondoenlijk de overdaad aan indruk
ken en ervaringen kwijt te kunnen, ondanks de beste
wil van de wereld. Alles opschrijven leek daarom voor
mij de enige oplossing."
„Terug in m'n eigen, goed (wel
licht over-!) georganiseerde
schone landje, in slaap sukke
lend in het geruisloze, keurige,
haast verlaten treinstel tussen
Amsterdam en Middelburg,
moet ik natuurlijk terugdenken
aan de vele verschillende ver
voermiddelen die ik heb meege
maakt in India. Mijn "benen
wagen" moest optimaal func
tioneren om alle obstakels te
overwinnen en me weer heel
huids op de plaats van bestem
ming te brengen. Iedere stoep of
loopstrook was opengebroken,
gapende diepe gaten in weg
dekken op de meest onverwach
te plaatsen; als een balletdanser
moest ik laveren tussen de mod
derpoelen van vuilstort, koei-
estront, watervallen van pies,
rondkruipende mismaakten
met hun opgeheven vragende
stompjes, laveren tussen de op
dringerige, om aandacht
schreeuwende kooplieden in
hun vaak piepkleine stalletjes
die je haast met hun klauwen
naar binnen wilden trekken.
Kopen, kopen, kopen! moest je!
Hier, hier, kopen, kopen!! En
dan de mensenstroom waar je
als in een gestaag stromende ri
vier, doorheen glijdt, al sneller
en sneller om maar weer weg te
zijn uit die aan alle kanten op
dringerige mensenmassa.
Het allereerste wat je opvalt
zodra je in India op straat komt
is de oer-Engels ogende Ambas-
sador-auto. (Royal of Regal).
Degelijke grote sjiek ogende
voertuigen van ver vóór de In
dependence!! Allemaal zwart
met geel dak, of crème-wit,
zacht grijs, gewoon sjiek! Tot
dat je er in zit, dan pas merk je
dat het ontzettend ouwe, ver
zakte, verwaarloosde, maar nog
steeds rijdende vehikels zijn en
stinkend! Verschrikkelijk stin
kende uitlaten, een verziekende
atmosfeer creërend in de grote
binnensteden. Pijn in je rug als
je er lang in moet zitten, (vaak
dus, in de „Traffic-jam!) met
naar beneden of haast eruit val
lende raampjes steeds naar bo
ven duwend, ontbrekende deur
hendels aan de buitenkant,
vaak zonder verlichting in de
donkere slecht verlichte straten
rijdend, een eeuwig lang toete
rend. Niet een echt genoegen,
maar wel veilig zo op het eerste
gezicht. Soms een noodzakelijk
kwaad, deze taxi's. De wat be
ter gesitueerde Indiërs lopen
niet zoals wij op straat te win
kelen, nee, ze piekeren er niet
over en nemen altijd een auto
met chauffeur, desnoods een
gedeelde taxi. Zij weten maar al
te goed hoe vervuild de straten
en wegen zijn en wensen niet
met al die anderen op straat ge
confronteerd te worden. Dan
nog liever helemaal niet de
straat op.
De riksja veroorzaakte tegen
strijdige gevoelens. Ze zien er,
samen met de gewone fietsen,
uit als degelijke Engelse model
len, met grote glimmende wie
len, handremmen, grote zadels
en glimmende luide bellen,
soms wel 4 naast elkaar op het
stuur. Ze waren er, overal, in de
steden, op het platteland, in de
bergen, overal. De riksja-rijder
had geduld. Desnoods de halve
dag wachten voor je hotelletje
of winkel of tot de volgende
dag? Hij wachtte. Beter iets dan
niets! Je voelde je altijd te
zwaar voor die taaie, magere,
zwoegende mannen, vooral met
z'n tweëen, ieder ongemakke
lijk met één gedeelte bil boven
op de rugleuningrand, niet we
tend hoe je vast te houden en
toch er niet uitvallen, heuvel op
de neiging voelend er uit te
springen om mee te duwen, (en
wat zeer gewaardeerd werd van
die gekke toeristen - de Indiërs
piekeren er niet over!), bang
van het rakelings langs sche-
*Nicole Brüggen in India
rende snelle verkeer, de uitlaat
gassen op z'n ergst, de rupee-
strijd bij het afrekenen en tóch,
het was een heerlijke manier
om stilletjes vervoerd te worden
en eventuele schuldgevoelens
ebben snel weg als je hele Indi-
aase families bepakt en bezakt
zag zitten, met expressieloze
gezichten. Voor hen was dit de
gewoonste en goedkoopste ma
nier van vervoer en ook door
hén werd er driftig afgedongen!
De lokale bussen zijn een ver
haal apart. Boven op een oud,
roestig, lawaaierig chassis moet
je je een houten kooi voorstellen
die afgewerkt is met dun ijzer
plaat. Met een grote schaar lij
ken er een paar te kleine raam
pjes in geknipt, met tralies er
voor, en een paar grote deurga
ten, als gapende wonden, je
plakt een laddertje tegen de
achterkant en bindt waar nodig
een deur met ijzerdraad vast, je
lelt met de moker flink op het
geheel om het zoveel mogelijk
te butsen, en je hebt een Indiaa-
se bus! En dan ontbreekt het
belangrijkste nog, namelijk de
claxon, en de passagiers-lok-
kende, bestuurder dirigerende
schreeuwlelijk die in de in-
gangs-open deur hangt, soms
met fluitje (dan word je hele
maal dol!!) maar in ieder geval
met één hand die op de bus
buik timmert ten teken van
doorrijden, stoppen, hier zijn
we, kom op, instappen, uitstap
pen, enzovoort. Mocht je de eu
vele moed hebben om je in zo'n
bakbeest te laten vervoeren
over de smalle, overvolle hob
bel-bobbel wegen, dan weet je
dat je volledig gemangeld, li
chamelijk én geestelijk, er weer
uit komt, en dan tóch tevreden,
want je hebt het overleefd!On
danks de "ladies-bankjes" heb
je zwetend samengeperst geze
ten, angstig dicht tegen een met
ijzerdraad vastgehouden deur;
je sluit je ogen voor de verkeer
schaos waar de bus als een toe
terende bulldozer in veel te ho
ge versnelling doorheen den
dert, steeds nét niet een andere
ADVERTENTIE
wegpiraat vermorzelend, (af en
toe zag ik een bus met de kop in
de greppel, en een paar verplet
terde auto-restanten ernaast).
Zodra de te volle bus vaart min
derde sprongen mannen als
aapjes op de achter-ladder, hin
gen daar dan enige kilometers
stof- en gashappend, tot ze een
kans zagen, aan tralieraampjes
grijpend, zodra passagiers uit
stapten snel naar binnen te
klimmen. Om dit tegen te gaan,
stopte de bus haast nooit echt,
bleef gewoon vaart houden om
de overvloed van meerijders te
beperken. Ik zie me nog op de
achterste bank in het hoekje ge
perst zitten koukleumen bij het
open raampje, hossend en bon
kend, en zie een desperate hand
het raampje vast klauwen, ho
pend om vanuit de ladder-
hang-positie, de nog net open
hangende deur te bereiken en
naar binnen te klimmen, en
Rienus, die zag dat ik het zo
koud had, schuift geïrriteerd
het raampje dicht. Weg hand. Ik
durf niet om te kijken. Overal
waren wij de enige westerlin
gen in de bus, en altijd werden
we aan alle kanten geholpen om
op de gewenste locatie uit te
stappen. En behalve spannend,
kan je je geen goedkoper ver
voermiddel wensen!
De gewone stoptreinen met z'n
open tralie-raampjes, z'n harde
banken, zijn best te doen op
kortere trajecten - ondanks al
het stoppen onderweg, alle naar
jou starende oogjes, alle zich
aan vooral jou als toerist op
dringerige verkopertjes en be
delaars. Maar voor langere rit
ten zijn de 2ac treinen fantas
tisch. Niet te duur zoals de le
klas, leukere mensen om je
heen, altijd gereserveerde
plaatsen, dus ook niet voller
dan nodig, altijd een sleeper
voor 's nachts, of om je lekker
lui op terug te trekken met een
boek, als je al het "gedoe" even
wilt ontlopen. Bij iedere sta
tions-stop deed ik mijn ogen
dicht en luisterde naar het los
barsten van een kakafonie van
menselijke geluiden. Prachtig!
Een stroom venters, bedelaars
en invaliden passeerde de coupé
via het smalle gangpad, de
meest fantastische klanken
voortbrengend. Chai, chai,
fruit, pinda's, kokosnoot, kran
ten, chips, hardgekookte eieren,
omelet, bananen, schoenpoet
sertjes, zingende blinden, met
harde plaatjes als castagnetten
klepperende invaliden, zingen
de hoertjes, een met een hand-
takkenbos-stoffertje gewapend
vloervegend straatschoffie, een
donor zoekende Rode Kruis
man, nou noem maar op. En
zodra de trein zich moeizaam
zachtjes weer in beweging zet
te, vlogen de venters nog net op
tijd, met gevaar van gebroken
ledematen de trein uit, tussen
de rails en wachten daar dan
weer gelaten op de volgende
trein, (over een uur of pas mor
gen?). En de trein zet zijn reis
gestaag in vlot tempo voort, een
spoor van poep, pies, plastic en
etensresten achterlatend voor
al die mensjes die desperaat
tussen de rails naar van alles
zoeken. De een zoekt plastic, de
ander papier, de volgende ijzer
draad, of lege flessen, of koei-
enpoep, noem maar op. Vooral
kinderen zijn driftig bezig en
met veel plezier, véél leuker dan
verplicht naar school gaan, zo
met z'n allen struinen!
Een hypnotiserende ervaring is
het om in Delhi, waar iedere
dag miljoenen mensen per trein
de stad in en uit stromen, op het
platform te staan, liefst met de
rug tegen een grote ijzeren pi
laar, met je gezicht gericht op
de stroom die zich net uit de
treinen losmaakt. Je voelt je
duizelig worden en focust op
één vast punt om niet ten onder
te gaan, en de mensenstroom
golft met een overdonderend
geweld langs je heen en dan is
het plotseling stil, maar niet
voor lang, want de volgende
volgepropte rups knarst het
station binnen, en de volgende
golf raast je voorbij. Ben je dro
merig of moe of enigszins la
biel? Verstop je snel, anders
verzuip je!!"
Te zijner tijd publiceren we nog
een en ander uit het reisverhaal
van Nicole Brüggen.
MIDDELBURG Blue Spirit Drum Bugle Corps heeft in
het Noordhollandse Krommenie de voorlaatste voorronde van
de nationale drum Bugel kampioenschapen op haar naam
weten te schrijven. Met een score van 52 punten bleef het corps
de concurrentie in de A-Class met bijna vier punten voor. Blue
Spirit is hiermee nog ongeslagen in de landelijke competitie
van dit jaar.
Hoewel de muzikanten zelf
niet helemaal tevreden waren
over hun optreden werd de
uitvoering door de jury hoog
gewaardeerd. Naast de eerste
plaats sleepte Blue Spirit ook
de meeste punten binnen voor
vier van de vijf jury-onderde
len (blaasgroep, slagwerk,
showdansgroep en totale in
druk).
Zaterdag 16 september neemt
het korps deel aan een groot
muziekfestival in Almere
waar het de vorig jaar vero
verde wisselbeker verdedigt.
Het festival is de laatste
krachtmeting tussen de korp
sen alvorens op zaterdag 30
september tijdens de nationa
le kampioenschappen in
Utrecht wordt uitgemaakt
wie zich Nederlands kam
pioen in de A-Class mag noe
men.
MIDDELBURG Zestien bankjes moeten er voor zorgen dat er
niet meer illegaal geparkeerd wordt op de Markt.
Eerder besloot het college van
B&W tot het afsluiten van de
Markt door het plaatsen van
paaltjes en kettingen.
Een fraai gezicht is dat niet en
na overleg met de Horeca Acti
viteiten Middelburg (HAM)
heeft het college besloten tot
een alternatief plan met zitele-
menten. Het plaatsen van zit-
elementen geeft tevens vorm
aan het karakter van de Markt
als een ontmoetingsplaats.
Tijdens de weekmarkt zullen de
zitelementen worden verwij
derd.
MIDDELBURG Een selectie B-spelers van het Remato tennis-
team heeft een aardig succes geboekt tijdens een toernooi voor
jeugdteams in Düsseldorf. De Middelburgers wonnen het toernooi
en mochten de wisselbeker in ontvangst nemen.
De afvaardiging van Remato bestond uit Marije Heeringa, Marije
Delfsma, Eva Labrujère, Marjet Groenleer, Serge Eude, Jacco Fili-
us, Rogier van Housselt en Armando Probert. In de twee poule
wedstrijden werd met grote cijfers (10-1 en 11-0) gewonnen van
TV Nord en TV Kali.
In de finale moesten de spelers het opnemen tegen TV Oberkassei
dat ook eenvoudig de poule gewonnen had. Na acht enkelspelen
stond het 6-2 voor Remato. In de dubbels werd de einduitslag be
paald op 9-3.
HAMEENLINNA Ko Kasse uit Nieuwdorp heeft na de race in
Finland zijn voorsprong in het Europeees Kampioenschap rally
cross in de 1400 cc klasse kunnen behouden. Kasse had het echter
op het circuit van Hameenlinna zwaar te verduren.
In de eerste van de drie te rijden
manches ging het al mis voor de
Zeeuw. De Fin Lethonen reed
vol gas achterop de AX van
Kasse. Kasse, die juist op dat
moment de chicane instuurde,
kon zijn wagen niet op de baan
houden en knalde vol op de
vangrail. Met een zwaar be
schadigde voorzijde wist hij
toch de finish te halen en een
magere tiende tijd neer te zet
ten.
In de tweede manche nam hij
1 Ko Kasse.
sportief wraak door de snelste
tijd van de dag neer te zetten in
zijn klasse. Dat bracht hem
weer volop in de race. De derde
manche gooide weer roet in het
eten. Kasse startte achteraan en
kwam achter de Brit Simon
Bailes te hangen. „Ik kon Bailes
op geen enkele manier voorbij.
Er kwamen steeds meer putten
in het circuit en Bailes slinger
de van links naar rechts."
In de beslissende A-finale start
te Kasse vanaf de derde en laat
ste startrij en reed al vrij snel
naar de vierde plaats. Tijdens
het overschakelen, op een van
de jumps van het circuit, wei
gerde de versnellingsbak even
dienst. De Zweedse Sussan
Bergvall stak hem voorbij en
Kasse kon haar in de resterende
ronden niet meer passeren. Hij
eindigde als vijfde. De winst
ging naar de grootste concur
rent van Kasse, de Oostenrijker
Beck die zijn achterstand op
Kasse van zes punten wist terug
te brengen naar één punt.
Met nog twee races voor de
boeg is er nu een spannende
strijd ontstaan tussen Kasse en
Beek. De eerstvolgende race is
op 24 september in het Tsjechi
sche Sosnova.
VLISSINGEN Zaterdag 16
september is er in De Piek aan
de Hellebardierstraat een eer
betoon aan Jimi Hendrix. Er
wordt opgetreden door Curtis
Knight Half Past Midnight.
De aanvang is 22.00 uur en de
entree 12.50. Vrijdag 15 sep
tember is er vanaf 21.00 uur het
Piekcafé. In dit nieuwe seizoen
is het de bedoeling dat De Piek
behalve de zaterdag ook weer
elke vrijdag open is.
aan te verdienen.
In de loop der jaren heeft Curtis
Knight diverse LP's gemaakt,
was manager van bands en
schrijver van een boek over Ji
mi Hendrix. Hij woonde afwis
selend in de VS en Europa.
Toen gitarist Rob Orlemans van
de band Half Past Midnight er
achter kwam dat Curtis Knight
tegenwoordig in Amsterdam
woonde, nodigde hij hem een
keer uit om met zijn band mee
te doen tijdens een optreden.
Dit klikte zo goed dat werd be
sloten tot samenwerking. Zo
staken ze een show in elkaar
met Hendrix, Knight en H.P.M.
nummers. Hiermee oogstten ze
al veel succes bij diverse optre
dens.
Het is de bedoeling dat er in
september/oktober ook een cd
uit gaat komen. Ze zullen er in
De Piek ook zeker een aantal
nummers van spelen.
Driemaal is scheepsrecht. Dat
geldt zeker voor de Jimi Hend
rix herdenkingsavonden in De
Piek. Twee jaar geleden begon
nen met een Hendrix sessie, vo
rig jaar traden The Hamsters op
en dit jaar is Curtis Knight
Half Past Midnight gecontrac
teerd. Curtis Knight is een mu
zikant waarbij Jimi Hendrix in
zijn begeleidingsband The
Squires heeft gezeten. Een
mooie afsluiter dus voor de Jimi
Hendrix tributes.
Curtis Knight was in de jaren
zestig een zanger die zich voor
al met R&B bezighield. Zo
speelde hij veel top-40-covers
afgewisseld met eigen num
mers. Op een aantal LP's van
hem is ook Jimi Hendrix te ho
ren. Volgens Kees van der He
ijden van De Piek zijn er na de
dood van Hendrix diverse pla
tenmaatschappijen geweest die
schaamteloos LP's hebben uit
gebracht, onder de naam van
Jimi Hendrix in plaats van Cur
tis Knight, om hier grof geld
Curtis Knight Half Past
Midnight.
F0T0:A SIEGER
1