'De mensenstroom golft over je heen' R' '~SKE Succes voor tennissers Remato tennisopleiding Voorsprong van Ko Kasse minimaal Jimmy Hendrix herleeft in De Piek Blue Spirit blijft aan kop Walcherse Nicole Brüggen maakte een reis door India Bankjes vervangen kettingen .SCHELDEBODE VAN WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1995 313 WINTERJACKS (dames, heren, kinder) AEROBICKLEDING TRAININGSPAKKEN BADKLEDING Auto's Riksja Bussen Treinen the point of sport Walstraat 50 - 4381 EG Vlissingen - Tel. 01184 - 16059 HOOGELANDE - Nicole Brüggen maakte onlangs een reis naar India. Haar ervaringen zette zij op papier en deze week publiceert De Scheldebode daar een ge deelte uit. Toch zette Nicole het verhaal in de eerste plaats voor zichzelf op papier. „Want het allereerste waar ik behoefte aan had toen ik terugkwam na een ruim 6 weken durende reis door Noord- en Oost-India was een gewillig en oprecht belangstellend oor. Maar al gauw blijkt het ondoenlijk de overdaad aan indruk ken en ervaringen kwijt te kunnen, ondanks de beste wil van de wereld. Alles opschrijven leek daarom voor mij de enige oplossing." „Terug in m'n eigen, goed (wel licht over-!) georganiseerde schone landje, in slaap sukke lend in het geruisloze, keurige, haast verlaten treinstel tussen Amsterdam en Middelburg, moet ik natuurlijk terugdenken aan de vele verschillende ver voermiddelen die ik heb meege maakt in India. Mijn "benen wagen" moest optimaal func tioneren om alle obstakels te overwinnen en me weer heel huids op de plaats van bestem ming te brengen. Iedere stoep of loopstrook was opengebroken, gapende diepe gaten in weg dekken op de meest onverwach te plaatsen; als een balletdanser moest ik laveren tussen de mod derpoelen van vuilstort, koei- estront, watervallen van pies, rondkruipende mismaakten met hun opgeheven vragende stompjes, laveren tussen de op dringerige, om aandacht schreeuwende kooplieden in hun vaak piepkleine stalletjes die je haast met hun klauwen naar binnen wilden trekken. Kopen, kopen, kopen! moest je! Hier, hier, kopen, kopen!! En dan de mensenstroom waar je als in een gestaag stromende ri vier, doorheen glijdt, al sneller en sneller om maar weer weg te zijn uit die aan alle kanten op dringerige mensenmassa. Het allereerste wat je opvalt zodra je in India op straat komt is de oer-Engels ogende Ambas- sador-auto. (Royal of Regal). Degelijke grote sjiek ogende voertuigen van ver vóór de In dependence!! Allemaal zwart met geel dak, of crème-wit, zacht grijs, gewoon sjiek! Tot dat je er in zit, dan pas merk je dat het ontzettend ouwe, ver zakte, verwaarloosde, maar nog steeds rijdende vehikels zijn en stinkend! Verschrikkelijk stin kende uitlaten, een verziekende atmosfeer creërend in de grote binnensteden. Pijn in je rug als je er lang in moet zitten, (vaak dus, in de „Traffic-jam!) met naar beneden of haast eruit val lende raampjes steeds naar bo ven duwend, ontbrekende deur hendels aan de buitenkant, vaak zonder verlichting in de donkere slecht verlichte straten rijdend, een eeuwig lang toete rend. Niet een echt genoegen, maar wel veilig zo op het eerste gezicht. Soms een noodzakelijk kwaad, deze taxi's. De wat be ter gesitueerde Indiërs lopen niet zoals wij op straat te win kelen, nee, ze piekeren er niet over en nemen altijd een auto met chauffeur, desnoods een gedeelde taxi. Zij weten maar al te goed hoe vervuild de straten en wegen zijn en wensen niet met al die anderen op straat ge confronteerd te worden. Dan nog liever helemaal niet de straat op. De riksja veroorzaakte tegen strijdige gevoelens. Ze zien er, samen met de gewone fietsen, uit als degelijke Engelse model len, met grote glimmende wie len, handremmen, grote zadels en glimmende luide bellen, soms wel 4 naast elkaar op het stuur. Ze waren er, overal, in de steden, op het platteland, in de bergen, overal. De riksja-rijder had geduld. Desnoods de halve dag wachten voor je hotelletje of winkel of tot de volgende dag? Hij wachtte. Beter iets dan niets! Je voelde je altijd te zwaar voor die taaie, magere, zwoegende mannen, vooral met z'n tweëen, ieder ongemakke lijk met één gedeelte bil boven op de rugleuningrand, niet we tend hoe je vast te houden en toch er niet uitvallen, heuvel op de neiging voelend er uit te springen om mee te duwen, (en wat zeer gewaardeerd werd van die gekke toeristen - de Indiërs piekeren er niet over!), bang van het rakelings langs sche- *Nicole Brüggen in India rende snelle verkeer, de uitlaat gassen op z'n ergst, de rupee- strijd bij het afrekenen en tóch, het was een heerlijke manier om stilletjes vervoerd te worden en eventuele schuldgevoelens ebben snel weg als je hele Indi- aase families bepakt en bezakt zag zitten, met expressieloze gezichten. Voor hen was dit de gewoonste en goedkoopste ma nier van vervoer en ook door hén werd er driftig afgedongen! De lokale bussen zijn een ver haal apart. Boven op een oud, roestig, lawaaierig chassis moet je je een houten kooi voorstellen die afgewerkt is met dun ijzer plaat. Met een grote schaar lij ken er een paar te kleine raam pjes in geknipt, met tralies er voor, en een paar grote deurga ten, als gapende wonden, je plakt een laddertje tegen de achterkant en bindt waar nodig een deur met ijzerdraad vast, je lelt met de moker flink op het geheel om het zoveel mogelijk te butsen, en je hebt een Indiaa- se bus! En dan ontbreekt het belangrijkste nog, namelijk de claxon, en de passagiers-lok- kende, bestuurder dirigerende schreeuwlelijk die in de in- gangs-open deur hangt, soms met fluitje (dan word je hele maal dol!!) maar in ieder geval met één hand die op de bus buik timmert ten teken van doorrijden, stoppen, hier zijn we, kom op, instappen, uitstap pen, enzovoort. Mocht je de eu vele moed hebben om je in zo'n bakbeest te laten vervoeren over de smalle, overvolle hob bel-bobbel wegen, dan weet je dat je volledig gemangeld, li chamelijk én geestelijk, er weer uit komt, en dan tóch tevreden, want je hebt het overleefd!On danks de "ladies-bankjes" heb je zwetend samengeperst geze ten, angstig dicht tegen een met ijzerdraad vastgehouden deur; je sluit je ogen voor de verkeer schaos waar de bus als een toe terende bulldozer in veel te ho ge versnelling doorheen den dert, steeds nét niet een andere ADVERTENTIE wegpiraat vermorzelend, (af en toe zag ik een bus met de kop in de greppel, en een paar verplet terde auto-restanten ernaast). Zodra de te volle bus vaart min derde sprongen mannen als aapjes op de achter-ladder, hin gen daar dan enige kilometers stof- en gashappend, tot ze een kans zagen, aan tralieraampjes grijpend, zodra passagiers uit stapten snel naar binnen te klimmen. Om dit tegen te gaan, stopte de bus haast nooit echt, bleef gewoon vaart houden om de overvloed van meerijders te beperken. Ik zie me nog op de achterste bank in het hoekje ge perst zitten koukleumen bij het open raampje, hossend en bon kend, en zie een desperate hand het raampje vast klauwen, ho pend om vanuit de ladder- hang-positie, de nog net open hangende deur te bereiken en naar binnen te klimmen, en Rienus, die zag dat ik het zo koud had, schuift geïrriteerd het raampje dicht. Weg hand. Ik durf niet om te kijken. Overal waren wij de enige westerlin gen in de bus, en altijd werden we aan alle kanten geholpen om op de gewenste locatie uit te stappen. En behalve spannend, kan je je geen goedkoper ver voermiddel wensen! De gewone stoptreinen met z'n open tralie-raampjes, z'n harde banken, zijn best te doen op kortere trajecten - ondanks al het stoppen onderweg, alle naar jou starende oogjes, alle zich aan vooral jou als toerist op dringerige verkopertjes en be delaars. Maar voor langere rit ten zijn de 2ac treinen fantas tisch. Niet te duur zoals de le klas, leukere mensen om je heen, altijd gereserveerde plaatsen, dus ook niet voller dan nodig, altijd een sleeper voor 's nachts, of om je lekker lui op terug te trekken met een boek, als je al het "gedoe" even wilt ontlopen. Bij iedere sta tions-stop deed ik mijn ogen dicht en luisterde naar het los barsten van een kakafonie van menselijke geluiden. Prachtig! Een stroom venters, bedelaars en invaliden passeerde de coupé via het smalle gangpad, de meest fantastische klanken voortbrengend. Chai, chai, fruit, pinda's, kokosnoot, kran ten, chips, hardgekookte eieren, omelet, bananen, schoenpoet sertjes, zingende blinden, met harde plaatjes als castagnetten klepperende invaliden, zingen de hoertjes, een met een hand- takkenbos-stoffertje gewapend vloervegend straatschoffie, een donor zoekende Rode Kruis man, nou noem maar op. En zodra de trein zich moeizaam zachtjes weer in beweging zet te, vlogen de venters nog net op tijd, met gevaar van gebroken ledematen de trein uit, tussen de rails en wachten daar dan weer gelaten op de volgende trein, (over een uur of pas mor gen?). En de trein zet zijn reis gestaag in vlot tempo voort, een spoor van poep, pies, plastic en etensresten achterlatend voor al die mensjes die desperaat tussen de rails naar van alles zoeken. De een zoekt plastic, de ander papier, de volgende ijzer draad, of lege flessen, of koei- enpoep, noem maar op. Vooral kinderen zijn driftig bezig en met veel plezier, véél leuker dan verplicht naar school gaan, zo met z'n allen struinen! Een hypnotiserende ervaring is het om in Delhi, waar iedere dag miljoenen mensen per trein de stad in en uit stromen, op het platform te staan, liefst met de rug tegen een grote ijzeren pi laar, met je gezicht gericht op de stroom die zich net uit de treinen losmaakt. Je voelt je duizelig worden en focust op één vast punt om niet ten onder te gaan, en de mensenstroom golft met een overdonderend geweld langs je heen en dan is het plotseling stil, maar niet voor lang, want de volgende volgepropte rups knarst het station binnen, en de volgende golf raast je voorbij. Ben je dro merig of moe of enigszins la biel? Verstop je snel, anders verzuip je!!" Te zijner tijd publiceren we nog een en ander uit het reisverhaal van Nicole Brüggen. MIDDELBURG Blue Spirit Drum Bugle Corps heeft in het Noordhollandse Krommenie de voorlaatste voorronde van de nationale drum Bugel kampioenschapen op haar naam weten te schrijven. Met een score van 52 punten bleef het corps de concurrentie in de A-Class met bijna vier punten voor. Blue Spirit is hiermee nog ongeslagen in de landelijke competitie van dit jaar. Hoewel de muzikanten zelf niet helemaal tevreden waren over hun optreden werd de uitvoering door de jury hoog gewaardeerd. Naast de eerste plaats sleepte Blue Spirit ook de meeste punten binnen voor vier van de vijf jury-onderde len (blaasgroep, slagwerk, showdansgroep en totale in druk). Zaterdag 16 september neemt het korps deel aan een groot muziekfestival in Almere waar het de vorig jaar vero verde wisselbeker verdedigt. Het festival is de laatste krachtmeting tussen de korp sen alvorens op zaterdag 30 september tijdens de nationa le kampioenschappen in Utrecht wordt uitgemaakt wie zich Nederlands kam pioen in de A-Class mag noe men. MIDDELBURG Zestien bankjes moeten er voor zorgen dat er niet meer illegaal geparkeerd wordt op de Markt. Eerder besloot het college van B&W tot het afsluiten van de Markt door het plaatsen van paaltjes en kettingen. Een fraai gezicht is dat niet en na overleg met de Horeca Acti viteiten Middelburg (HAM) heeft het college besloten tot een alternatief plan met zitele- menten. Het plaatsen van zit- elementen geeft tevens vorm aan het karakter van de Markt als een ontmoetingsplaats. Tijdens de weekmarkt zullen de zitelementen worden verwij derd. MIDDELBURG Een selectie B-spelers van het Remato tennis- team heeft een aardig succes geboekt tijdens een toernooi voor jeugdteams in Düsseldorf. De Middelburgers wonnen het toernooi en mochten de wisselbeker in ontvangst nemen. De afvaardiging van Remato bestond uit Marije Heeringa, Marije Delfsma, Eva Labrujère, Marjet Groenleer, Serge Eude, Jacco Fili- us, Rogier van Housselt en Armando Probert. In de twee poule wedstrijden werd met grote cijfers (10-1 en 11-0) gewonnen van TV Nord en TV Kali. In de finale moesten de spelers het opnemen tegen TV Oberkassei dat ook eenvoudig de poule gewonnen had. Na acht enkelspelen stond het 6-2 voor Remato. In de dubbels werd de einduitslag be paald op 9-3. HAMEENLINNA Ko Kasse uit Nieuwdorp heeft na de race in Finland zijn voorsprong in het Europeees Kampioenschap rally cross in de 1400 cc klasse kunnen behouden. Kasse had het echter op het circuit van Hameenlinna zwaar te verduren. In de eerste van de drie te rijden manches ging het al mis voor de Zeeuw. De Fin Lethonen reed vol gas achterop de AX van Kasse. Kasse, die juist op dat moment de chicane instuurde, kon zijn wagen niet op de baan houden en knalde vol op de vangrail. Met een zwaar be schadigde voorzijde wist hij toch de finish te halen en een magere tiende tijd neer te zet ten. In de tweede manche nam hij 1 Ko Kasse. sportief wraak door de snelste tijd van de dag neer te zetten in zijn klasse. Dat bracht hem weer volop in de race. De derde manche gooide weer roet in het eten. Kasse startte achteraan en kwam achter de Brit Simon Bailes te hangen. „Ik kon Bailes op geen enkele manier voorbij. Er kwamen steeds meer putten in het circuit en Bailes slinger de van links naar rechts." In de beslissende A-finale start te Kasse vanaf de derde en laat ste startrij en reed al vrij snel naar de vierde plaats. Tijdens het overschakelen, op een van de jumps van het circuit, wei gerde de versnellingsbak even dienst. De Zweedse Sussan Bergvall stak hem voorbij en Kasse kon haar in de resterende ronden niet meer passeren. Hij eindigde als vijfde. De winst ging naar de grootste concur rent van Kasse, de Oostenrijker Beck die zijn achterstand op Kasse van zes punten wist terug te brengen naar één punt. Met nog twee races voor de boeg is er nu een spannende strijd ontstaan tussen Kasse en Beek. De eerstvolgende race is op 24 september in het Tsjechi sche Sosnova. VLISSINGEN Zaterdag 16 september is er in De Piek aan de Hellebardierstraat een eer betoon aan Jimi Hendrix. Er wordt opgetreden door Curtis Knight Half Past Midnight. De aanvang is 22.00 uur en de entree 12.50. Vrijdag 15 sep tember is er vanaf 21.00 uur het Piekcafé. In dit nieuwe seizoen is het de bedoeling dat De Piek behalve de zaterdag ook weer elke vrijdag open is. aan te verdienen. In de loop der jaren heeft Curtis Knight diverse LP's gemaakt, was manager van bands en schrijver van een boek over Ji mi Hendrix. Hij woonde afwis selend in de VS en Europa. Toen gitarist Rob Orlemans van de band Half Past Midnight er achter kwam dat Curtis Knight tegenwoordig in Amsterdam woonde, nodigde hij hem een keer uit om met zijn band mee te doen tijdens een optreden. Dit klikte zo goed dat werd be sloten tot samenwerking. Zo staken ze een show in elkaar met Hendrix, Knight en H.P.M. nummers. Hiermee oogstten ze al veel succes bij diverse optre dens. Het is de bedoeling dat er in september/oktober ook een cd uit gaat komen. Ze zullen er in De Piek ook zeker een aantal nummers van spelen. Driemaal is scheepsrecht. Dat geldt zeker voor de Jimi Hend rix herdenkingsavonden in De Piek. Twee jaar geleden begon nen met een Hendrix sessie, vo rig jaar traden The Hamsters op en dit jaar is Curtis Knight Half Past Midnight gecontrac teerd. Curtis Knight is een mu zikant waarbij Jimi Hendrix in zijn begeleidingsband The Squires heeft gezeten. Een mooie afsluiter dus voor de Jimi Hendrix tributes. Curtis Knight was in de jaren zestig een zanger die zich voor al met R&B bezighield. Zo speelde hij veel top-40-covers afgewisseld met eigen num mers. Op een aantal LP's van hem is ook Jimi Hendrix te ho ren. Volgens Kees van der He ijden van De Piek zijn er na de dood van Hendrix diverse pla tenmaatschappijen geweest die schaamteloos LP's hebben uit gebracht, onder de naam van Jimi Hendrix in plaats van Cur tis Knight, om hier grof geld Curtis Knight Half Past Midnight. F0T0:A SIEGER 1

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1995 | | pagina 13