Een kerstgave .maar ook een boodschap 1495 398 Uit de bundel „De beste verhalen van Mien van 't Sant" 945 1075 Ml m 98 189 295 350 225 295 580 398 798 Expositie Expositie 'Wild in de Natuur' in Stadsschouwburg Middelburg SCHELDEBODE VAN WOENSDAG 21 DECEMBER 1988 Kees Parlevliet weet dat hij op deze speciale avond alleen zal zijn. Alleen uit eigen wil; niet uit noodzaak. Kerstavond! De overige gedetineerden zijn vermoedelijk allemaal naar de grote zaal ge trokken, in een behoefte iets mee te maken dat de dagelijkse sleur van werken, eten en slapen zal doorbreken. Ook met zijn gedachten is Kees Parlevliet alleen! Iets waaraan hij bij zijn besluit niet aan de kerst gebeurtenis deel te nemen, volledig voorbij is ge gaan. Denken! Hij kan het te genwoordig weer aar dig. Helemaal normaal? Dat zou wel nooit ge beuren. Maar nu de al cohol uit zijn leven ver dwenen is, gaat het wel iswaar moeizaamn, maar vooral als hij er niet bij gestoord wordt, langs een wat vastere lijn. Of hij er blij om is? Soms wel; vaak ook niet! Vanavond in ieder geval helemaal niet. Kerstfeest, Versfeest! do. t/m zat. 22 - 24 dec. Magere Runderlappen of magere Runder- Rollade oor per 500 gram Braadlappen Bieflappen Biefstuk Tartaar 5 halen en maar 4 betalen!! U kunt deze week reeds bestellen voor de Kerst. Een greep uit ons Feestassortiment: Verse Kalkoen Heel of in delen...o.a: bouten, drumsticks, dijen zonder vel en filet Verse Kip Heel, bouten, drumsticks filet, lever, T.V. sticks Vers Konijn Heel of in delen. Varkensrollade mals& mager! Gourmet - Fondueschalen Groot assortiment luxe vlees waren Specialiteiten Feestelijk voordeel... do. t/m zat. 22 - 24 dec. Verse Kipfilet per kilo nu! di. en wo. 27 en 28 dec. Magere Speklappen per 500 gram Blank Witlof Mooie Tomaten Verse Ananas Grote Zoete Navelina's Kilo Elstar Handappelen Mooie Andijvie 100 Feestelijk tafelen... T ulband Tulband Extra Kerstfeest, Versfeest! Mooie Sortering le Klas KERSTFRUITü appelen enz, enz, Rozijnen Brood voordeel... Diverse soorten Kersttaarten vanaf f 10,95 Wij hebben een groot assortiment Kerstbrood en Banket dagelijks vers!! Banketstol a 750 gram Amandelstol 312 haast als een ritus aan: elk plantje zijn gerechte levens kans geven. De diepe vreugde, als ze later uitbundig omhoogschoten. Het werk buiten schonk hem een kinderlijke voldoening. Zo'n voorjaarsachtige dag, als je de zon op je rug voelde branden. Als je met je tien vingers in de rulle aarde mocht wroeten en er de net knoppende planten als aan een veilige schoot mocht toevertrouwen. Op zulke ogenblikken had hij God heel dichtbij gevoeld. „Mijn eigen God", zei hij dan in kinderlijke eenvoud. „God, Had hij dan toch met de ande ren mee moeten gaan? Een min of meer afgedwongen vreugde tonen, omdat ze hem en zoveel andere delinquenten iets wilden geven? Was het geen huichelen, als je in,feite zelf niet wist hoe het er met je geloof precies voor stond? Hij zit op zijn brits, zijn hoofd tussen zijn smalle handen ge steund. Handen, dfie nu niet meer beven zoals toen hij Nee. Nu niet meer daaraan denken; althans op deze avond niet. Hij heeft het zonder dat al beroerd genoeg. Haast plichtmatig reikt zijn enige hand naar het bordje met zijn kersttraktatie. Een paar oliebollen; een snee kren tenbrood. Maar hij komt er niet aan toe. Hij houdt zijn arm uitgestrekt; spreidt zijn vingers. Even trekt er een warme vreugde door hem heen. Hij heeft zijn vingers volledig in bedwang. Hij zou weer kunnen houtsnijden. Hij voelt het scherpe mesje in zijn hand! Het mesje waarmee hij alle fi guurtjes voor Ka trientje had gesneden. Stuk voor stuk alle figuren uit haar stal van Bethlehem, waarin de won derlijke kerstgebeurtenis cen traal had gestaan. Zijn hand valt terug op zijn knie, maar zijn hersens werken ongewoon helder. Ka trientje, hun doch ter, die zo helemaal uit hun le ven was verdwenen. Door zijn schuld? Of toch ook door die van Corrie, zijn vrouw? De jaren vallen terug; zo maar! Het komt hem vreemd voor, dat hij op dit wonder lijke uur niet ver van dat af is waar hij altijd moeite heeft gehad: denken zoals normale mensen dat doen. Of het gor dijn, dat meestal over zijn denken hangt, zo maar wegge schoven is! Corrie! Ze is nog altijd zijn vrouw, al had ze hem tijdens zijn gevangenschap slechts eenmaal bezocht. Een struise vrouw, toen hij haar, bijna twintig jaar geleden, trouwde. Beter gezegd: trouwen moest, omdat ze een kind van hem verwachtte. Van hem, Corne lls Parlevliet; van „dooie Kees", zoals ze hem nariepen. Gek! Diep in zijn hart voelde hij zich een beetje gerehabili teerd, dat hij het was, die de knappe dochter van zulke ge lovige ouders had getrouwd! Hun enige kind? Straks onge huwde moeder? Van twee kwaden hadden ze het minst nare gekozen. Ze hadden hem geaccepteerd. Nog voor Katrien geboren was, waren beide ouders bij een brand in hun huis omge komen. Katrien! Een vorste lijke naam voor hun gezonde dochter! Kees had er niet de minste behoefte aan gehad hun kind naar een of ander fa milielid te vernoemen, die hen zo links liet liggen. Ze hadden het arm; ze zaten ternauwernood in hun spul letjes. Maar er was ook nog een Corrie geweest. Wat ze nog van de deels verbrande inboedel uit het ouderlijk huis had kunnen redden, had ze op gelapt. Van haar bijna zeven honderd gulden, die ze opge spaard had, kocht ze het nood zakelijkste voor de baby. De diaconie was bijgesprongen. Ze had tot zes weken voor de bevalling gesloofd; ze had haar werkhuizen aangehou den. Kortom: ze kwamen rond. Hijzelf trok elke ochtend al vroeg naar zijn baan bij de plantsoenendienst. Werk dat hij aankon; meer nog: dat hem lief was. Echt leren? Hij kon schrijven, lezen en ook wat re kenen. Maar daarmee was dan ook alles gezegd. Maar tussen zijn bomen, meer nog: zijn plantjes, voelde hij zich geluk kig. Wat zijn kameraden vaak verafschuwden - het schier eindeloos verspenen van het tere spul - deed voor hem Zijzelf, maar meer nog Kees hadden de straf maar te dra gen: te werken tot ze erbij neer zouden vallen. Eerst dan zou God hen volledig verge ven. Toen de spanningen nog gro ter werden, waren de ruzies begonnen. Van Corries kant altijd maar weer het gedram over zijn trage levenstempo, waardoor hij zich elke kans op promotie liet ontgaan. Toen hij 's avonds thuis niet meer bezig was, had ze opnieuw werk voor hem gezocht Een goed beklante bar, waar ze wel een hulp konden gebrui ken. Zij verdiende toch ook nog bij met babysitten. Algauw leefden ze geheel naast elkaar. Of ze elkaar niet meer goed verdroegen! Op nieuw was er iemand van de diaconie komen opdagen. Een heer. Hij had een boord om zijn nek; hij droeg een bol hoed. Kort daarop mocht Kees van zijn vrouw vernemen dat ze voor Katrien binnenkort een plaats als hulp in een te huis voor mensen met chroni- Mien van 't Sant die alles nieuw maakt. Die de kale bomen elk voorjaar op nieuw hun bladerdak schenkt. Die de vogels blij maakt en ze ertoe brengt op hun eigen wijze Hem hun loflied op te dragen." Tegen Corrie zweeg hij over al die dingen die zijn simpel hart beroerden. Ze zou hem stellig uitlachen. Corrie, die wel met haar twee benen in het nuch tere leven stond. Die naarmate het wat dromerige, in zichzelf gekeerde Katrientj e groeide, al weer druk met haar werk huizen was. Een nog jonge vrouw die in hetzelfde trap penhuis woonde, hield wel een oogje in het zeil wat het wei nig eisende kind betrof. Ka- trientje toonde een opmerke lijke liefde voor al wat beest was. Corrie gedoogde geen dier op het piepkleine boven- huisje. Maar voor Katrientj e begonnen ze desondanks ge stalte te krijgen, toen haar va der ze uit een simpel stuk hout leven in wist te blazen. Een kat, een hond, een jonge Bam- bie! Nog later alle figuren die in haar kinderbijbel voorkwa men. Bijna een jaar lang had hij avond aan avond gewerkt aan datgene wat het verhaal van de geboorte van de kleine Je zus begeleid had. Die kerst avond, waarop hij de doos be hoedzaam in haar jonge han den had gelegd! De gelukkig ste van zijn leven! Zijn gezicht krijgt opnieuw een verstarde uitdrukking. Na die tijd was het bergafwaarts met hem ge gaan. Met hem, maar ook met hun huwelijk. Toen Katrientj e ouder werd en meer geld ging kosten, had Corrie hem buiten zijn mede weten om een baantje in een meubelfabriek opgedrongen. Een volwaardige werkkring en meer verdienste! Daarbij een dak boven zijn hoofd. Voor haar was daarmee de kous af. Hemzelf lag het werken daar allerminste. Denderende ma chines en daar bovenuit de nooit aflatende radio. Mannen, die elkaar toeschreeuwden. Maar erger nog: een afster vingsproces van elke vorm van initiatief, van eigen crea tiviteit! Hij had zich geschikt; het meest ter wille van hun kind. Katrientj e moest haar kans krijgen. Volgens Corrie had ze er recht op ten minste de mate van welstand te be reiken, waarin zijzelf voor haar huwelijk had verkeerd! sche ziekten hadden. Ze wilde later immers verpleegster worden? Ze was echter nog te jong om op dat moment reeds geplaatst te worden. Voor het eerst had hij zich verzet. Moest dan alles door zijn vrouw bedisseld worden? Was het geld nog steeds be langrijker dan zijn stukje ge luk? Het uurtje op de zondag avond thuis, als Corrie de kof fie klaar had en ze met hun drieën bij elkaar zaten? Na Katriens vertrek was het hele maal misgegaan. Hij bleef langer dan nodig was in de bar hangen en werd van volijve rige hulp ook stamgast. Corrie lag meestal al in bed, als hij thuiskwam. „Van jou hoef ik geen kind meer", had ze eens gezegd. „Van Katrien heb,je ook te veel een papkind ge maakt. Maar goed, dat ze hier weg is". In de bar werd hij een goed jaar na Katriens vertrek met datgene geconfronteerd, wat niet voor zijn oren bestemd was geweest. Maar de woor den spraken zo'n duidelijke taal, dat zelfs hij de betekenis ervan niet misverstond. Cor rie, zijn eigen vrouw, had een verhouding met meneer van Dassen. De man van de bol hoed, die namens de diaconie was gekomen. Hij was we duwnaar: de struise Corrie had hem wakker geschud. Zij was immers geen vrouw voor die slome duikelaar van een Kees. Van Dassen liet haar niet koud. Als hij maar vast een overstapje naar zijn heel wat mooiere huis kon bewerk stelligen! In Kees' primitieve, nu ook nog vaak benevelde geest had hij alles op zijn ma nier verwerkt. Alleen: het be stond toch niet, dat ze hem al leen zou willen laten? Ze had den het financieel niet slecht meer. Ze kon niet genoeg haar gal uitspuwen over hen die er maar op los leefden. Of het huwelijk geen heilige instel ling was! Het kwam niet in hem op zijn vrouw ter verantwoording te roepen. In feite was hun hu welijk meer tot een moeder- zoon verhouding uitgegroeid dan tot een verhouding tussen man en vrouw. Maar de geruchten, hielden aan; hardnekkig! In hemzelf groeide ook iets met dezelfde hardnekkigheid. Op een avond bedronk hij zich behoorlijk en ging vroeger dan gewoonlijk r 500 gram voor per 500 gram OC<N ■3 Kalfsvlees Oesters, schnitzels, frikando, gehakt... mals en weinig cal. Runderrollade, extra kwaliteit, mooi en mager of doorregen, Ossehaas, Varkenshaas Uit binnen en buitenland oSH Parade Super nx méér Kerst van. donderdag per 500 gram vrijdag en zaterdag 500 gram voor per stuk 10 stuks voor Klasse 1 dinsdag en woensdag per Idlo ïyö i 500 gram a 900 gram Primeurs en exclusieve A.G.F. produkten: in onze groente-, en fruitafdeling: Avocado's Ijsbergsla Aubergines Kastanjes Bleekselderij Kiwi Fruits Broccoli Knoflook Courgettes Maïs Cranberries Litchee's Dadels Mango's Haricots vert Rode Sla Etc... Etc... Dagelijks vers... a 800 gram a 900 gram parade super WINKELCENTRUM DAUWENDAELE M MIDDELBURG. Illlllll lllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllll Er is voldoende GRATIS Parkeerruimte!! op huis aan. O wee, als hij de bolhoed in zijn eigen gedoe zou aantreffen! Hij had hem er aangetroffen met Corrie in zijn armen. Daarna was alles zo vlug in zijn werk gegaan, dat hij hét zich amper kon herinneren. De greep naar de man die hem nu ook nog zijn vrouw wilde afnemen; de korte schermutseling; de smak, toen de ander achter over de trap afdook. Zijn straftijd zat er nu zo goed als op. Half januari zou hij vrij man zijn. Maar wat zou zijn toekomst zijn? In zijn eentje aan het baantje beginnen, dat hem vanmiddag was voorge steld dat de hemel op aarde voor hem betekende, als Cor rie nog bereid was het leven met hem te delen? Een vreemd stille vrouw, die totaal dicht geklapt-lëek, die in feite ook het hoofd in de schoot had ge legd en uit wie alle energie weggeëbt scheen. Enfijn, hij had tenminste geweten dat hij die bolhoed niet voor zijn le ven ongelukkig had gemaakt. Ergens was hij er blij om. Hij was tenminste geen moorde naar. Wel een ellendige slap peling, die, toen hij zich een keer waar wilde maken, zich aan een dosis alcohol had op getrokken. Dat baantje! Het lokte! Ze zochten een echtpaar dat op het grote terrein voor natuur onderzoek hand- en spandien sten kon verrichten. De vrouw koffie en thee zetten en gan gen en trappen schoonhouden; de man de niewe, vaak na uren van ingespannen studie verkregen zaailingen, verzor gen. Er waren ook dieren: een kleine kudde schapen, enkele geiten en een hond! En er was een ouderwetse tuinmanswo ning; er lag een flinke lap 'grond bij. Straks een moestuin en wat vrolijke bloemen! Och wat! Het kon immers niet? Corrie zou nooit toestem men. Ze kon de grote stad niet missen. Ze had haar werkhui zen en daarnaast het voor hem onverklaarbare vertier van die ene middag per. week, waarop ze langs de etalages schoof om zich aan al het uit gestalde te bezatten. Dingen waarvoor ze haar adem in hield, maar die ze nooit kocht. Het spaarbankboekje van Ka trien, dat nog groeide, stond er als een muur tussenin. On wrikbaar! Hij moest het maar zo gauw mogelijk vergeten. Hij zou, mits ze hem daar hebben wil den, wel weer naar de fabriek trekken. Eén ding stond echter voor hem vast: in die bar zette hij geen voet meer. Een korte klop op de deur: een sleutel die knarsend de com municatie met de buitenwe reld bewerkstelligt! De stem van de bewaker: „Ik geef u een uur! Kerstavond; dan moet je wel wat voor een ander over hebben". Een andere stem; die van een jonge vrouw. Voor Kees een onbekende. Als hij zich weer schuw buiten de lichtcirkel in zichzelf wil opsluiten, zegt ze: „Ik kom 14 wat brengen. Nee! Ik ben echt niet van de reclassering. „Wat dan wel?" stottert hij. Ze waagt de sprong. „Alleen maar een heel goede vriendin van Katrien. Ze gaf me dit mee. Ze vroeg of u het onder uw hoede wilde nemen. Ze kan zelf niet komen." Alle kleur trekt uit zijn toch al vaal gezicht weg. De doos, waarin zoveel jaren geleden de kerstfiguurtjes opgeborgen waren. Ze heeft die trouw be waard. Voor zijn doen kan hij opeens helder denken. „Waarom komt ze zelf niet? Wil ze niets meer van me we ten?" „Ze ligt in het ziekenhuis. Elk ogenblik kan ze moeder wor den. Ze is al twee dagen be zig". „Is ze dan getrouwd? We hoor den al zo'n tijd niets van haar". „Ze zal niet trouwen. Hij heeft haar laten zitten. Na de ge boorte van haar kind krijgt ze nog een week om te beslissen, of ze het zelf wil houden of Ze werkt op het atelier waar ik ook ben. Een prima kracht. Alleen: het werk qist haar he lemaal op. Kees luistert al niet meer. Haast buiten zijn wil om heeft hij de doos opengemaakt en zet de met zorg gesneden fi guurtjes net zo neer als vroe ger. In zijn gedachten zit Ka trien naast hem; in h§ar ogen een stil geluk om deze won dere kerstgebeurtenis. Zijn Katrientj e, die in nood verkeert; die misschien straks moet opvallen! Hij weet het nu zeker. Ka- trientje heeft hem de doos la ten brengen omdat ze hoopt dat haar vader zich over haar kind zal ontfermen en het een onderdak zal bieden. Straks misschien een kleinkind, dat er zijn thuis zal vinden. Zo maar rollen Kees de tranen over de wangen. Katriens kindje is zijn kerstgeschenk! Dan in een onbewust gebaar zijn handen beschermend bo ven de uitgestalde spulletjes spreidend zegt hij: „God, ik dank u. Nu weet ik dat U mij toen al opdracht had gegeven dit alles te maken. Voor onze eigen dochtger; straks voor haar kind! Een kerstgave, maar ook een boodschap voor Corrie en mij. De mooiste die U ons beiden in de schoot kon werpen. Wij zullen ons best doen". Dit verhaal komt uit de on langs verschenen bundel DE BESTE VERHALEN VAN MIEN VAN 'T SANT. Deze fraai ver zorgde uitgave is voor 24.90 in elke boekhandel verkrijg baar. MIDDELBURG - In de Zeeuwse Centrale Discotheek vindt een expositie plaats van onder andere aquarellen, olie verfschilderijen en tekenin gen. De expositie duurt tot 31 januari. De beeldende kunste naars zijn Henry Anton Klab- bers en Thorrjild Leonard Wegener. Klabbers is na zijn middelbare schoolopleiding werkzaam als etaleur bij ver schillende bedrijven. Wegener maakt aquarellen en olie- fverfschilderijen. MIDDELBURG - In samenwerking met Kunsthuis van 't Oosten uit Enschede houdt Kunsthandel de Horn uit Vlissingen momenteel een internationale schilderijententoonstelling in de Stadsschouwburg in Middelburg. Tot en met 25 december en van 3 januari tot en met 14 januari toont de Walcherse kunsthandel werken van twintig vooraanstaande kunstenaars. Centraal thema is het wild in de natuur. De expositie is dagelijks te be zichtigen van tien uur 's morgens tot tien uur 's avonds. Op zon dag is de expositieruimte gesloten voor het publiek. Een van de geëxposeerde werken, een olieverfschilderij van de Nederlandse kunstenaar Ton Nederhoff.

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1988 | | pagina 12