Het tegendeel is waar HOE TOLERANT IS ONZE MAATSCHAPPIJ? TREKSPELLETJE MET HOND? PRIMA, MITS U WINT! SEXEN VAN UW PAPEGAAI WAAROM BLADEREN WEL VALLEN EN NAALDEN NIET DIERENBESCHERMING 125 JAAR JONG! MARTIN'S HOEK OP SPREEKUUR NAGELS AMPUTEREN: schande of oplossing? NATUURPARK LELYSTAD OOK ONDER HUISDIEREN HEERST! GROTE a WONINGNOOD! SCHELDEBODE VAN WOENSDAG 12 OKTOBER 1988 328 leder najaar brengt voor de dierenasiels een grote toeloop van jongen honden met zich mee. Gevraagd naar de reden waarom in deze tijd van het jaar puppy's in het asiel worden gebracht, horen we vaak als argument dat men de hondjes niet kwijtraakt omdat wordt aangenomen dat deze najaarsjongen minder sterk en vaker onzindelijk zijn dan voorjaars jongen. ONZINDELIJK? PIE PENDELEN VOOR UITSTERVEN E RUST OVERAL 11989:125 IAAR DIERENBESCHERMING VRIJWILLIGERS ZIJN EEN ONMISBARE STEUN' Onze vereniging wordt in haar NU LID WORDEN IS UW BESTE IDEE SINDS IAREN! IEREN PÜRENd NAJAARSNESTEN ZWAKKER EN SNEL ONZINDELIJK? Een van de hebbelijkheden van katten is het veelvuldig scherpen van de nagels. Deze gewoonte dient echter niet alleen het kort houden van de nagels, maar dient tevens ter afbakening van het eigen territorium. En in dat laatste schuilt dan juist net probleem: het reukmerk dient iedere dag ververst te worden. En dat wordt dan ook met verve gedaan. Uw bankstel wordt geruïneerd, uw behang aan flarden getrokken of de deurpost beschadigd met diepe halen in het hout. Dit gedrag kan soms ziekelij ke vormen aannemen, waar bij het vernielen werkelijk niet meer te tolereren is. En soms wordt dan amputatie overwogen, een echte ope ratie waarbij de nagels uit de voorpoten verwijderd worden. Feit is echter dat de nagels wel degelijk horen tot de communicatiemiddelen van een kat. Zij kan ermee slaan, dreigen en, zoals al ge noemd, territorium mee af bakenen. Dat laatste kan overigens blijven bestaan. Ook zonder nagels blijft de kat haar nagels scherpen, zich niet bewust van het nutteloze van de handeling blijft ze zo toch haar geur- merk verversen. Wanneer alle andere op voedkundige maatregelen mislukt zijn (nagels knippen, meer bewegingsvrijheid, correcties door waterpisto len enzovoort) lijkt amputa tie soms de enige uitweg buiten euthanasie. Het laten inslapen van een verder al leraardigste kat lijkt immers ook niet de juiste oplossing. Sommige dierenartsen zijn tegen en zullen de operatie niet uitvoeren op basis van de aantasting van het „dier- eigene". Anderen voeren de operatie wel uit in geval van laatste redmiddel. En dat moet deze ingreep natuurlijk altijd blijven. Het mag nooit een gemakshalve oplossing worden, want het blijft een tegennatuurlijk gebeuren. Natuurlijk is stoeien met je hond een leuke afwisseling in de dagelijkse omgang. Uw hond vindt het vast heerlijk, dat trekken aan een lap of lekke voetbal. En dan maar kijken wie de sterkste is. Want dat is het in feite wel, al lijkt uw hond nog zo vrolijk kwispelend, soms speels grommend, met u aan het stoeien. Spelletjes zijn voor honden meteen altijd rangorde-spel letjes. Door onder andere de houding van staart en oren wordt aan elkaar duidelijk gemaakt wie de hoogste in rang is. En bij een duidelijk verschil in rang geeft dit geen problemen. Anders wordt het wanneer de rangen en standen niet duidelijk zijn. En dat zou kunnen gebeuren wanneer u uw hond steeds bij een spelletje laat winnen. Dus u heeft geen zin meer in het spelletje? De hond houdt de lap, bal of wat voor voorwerp dan ook. U speelt de zwakste, want bij ons mensen is altijd verliezen ook niet leuk. Uw hond leert daar maar één ding uit: hij is de sterkste, dus de hoogste in rang. En vanuit die situatie kunt u een hond krijgen die ook tegen u gaat grommen bij zijn voederbak, of u waarschuwend met opgetrokken lippen aankijkt wanneer u zelf een spelletje wilt beginnen. „Afblijven, die lap blijft van mij" wordt u dan duidelijk door uw ranghogere hond verteld. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dus onthoudt heel goed: u mag heus de hond wel eens laten winnen tijdens het spelletje, maar uiteindelijk bent u degeen die ermee ophoudt en het speeltje in beheer houdt. Om vooral maar de baas te blijven. In uw belang en in zijn belang. Er bestaat echter geen enke le reden om deze „volkswijs heid" voor waar aan te he men. Minder sterk, waarom? De moederhond verkeert in dezelfde conditie als in het voorjaar. En wanneer je het zou bekijken vanuit haar sta- zou bekijken vanuit haar stamouders, de wolven, dan is zij zelfs in een betere conditie. Wolven zijn in het voorjaar loops en werpen hun jongen begin mei. Vaak hebben ze dan een schaar se winter achter de rug en verkeren dus in een minder goede conditie dan aan het eind van de zomer. Dan im- De volkswijsheid dat pups uit najaarsnesten zwakker en snel onzindelijk zijn, is een fabeltje. mers hebben zij zich volop gevoed om de lange winter heelhuids door te komen. En onzindelijk Ook dit is een fabeltje. De enige reden waarom najaarsjongen min der zindelijk zouden kunnen zijn, is omdat de eigenaar het niet zo plezierig vindt in weer en wind ieder uur zijn pup uit te laten. Dat veroor zaakt ongelukjes in huis, waardoor de pup minder snel de bedoeling van zijn wandelingetjes buiten in de gaten heeft. Dus u kunt met een gerust hart nog voor de lange win ter begint gezellig een pup py of een kitten uit een na jaarsnest in huis halen. Veel vogels hebben een specifiek mannelijk of vrouwelijk uiterlijk. Meestal is de meest kleurrijke het mannetje. De vrouwtjes zijn over het algemeen wat minder uitbundig gekleurd. Maar bij papegaaien ligt dat heel ingewikkeld. De verschillende sexen lijken sprekend op elkaar. Vaak weet de eigenaar absoluut niet of de gevederde huisgenoot manne lijk of vrouwelijk is. Uiteraard bestaan er wel metho des om achter het geslacht van een papegaai te komen. Maar deze zijn doorgaans nogal lastig en kostbaar. X.'II.UfXI De meest voorkomende en ze kere manier om de „kunne" van een papegaai vast te stellen, heet „endoscopie". Dit onder zoek wordt altijd door de dierenarts gedaan, meestal door een gespecialiseerde dierenarts. Deze brengt de vogel onder nar cose, waarna de arts door een kleine snede onder de linker vleugel een endoscoop in de buikholte kan schuiven. Aan het eind van de buis zit een lampje, waarmee de dierenarts heel precies de eierstokken of de tes tikels kan onderscheiden. Dit onderzoek is toch wel zwaar. In feite is het alleen maar bij eventuele fok-aspiraties interes sant om te weten welk vlees je in de kuip hebt. Een goedkope methode om de sexe vast te stellen is het zoge heten „pendelen". Hierbij wordt met een papegaaiering aan een touwtje vanaf de snavelpunt tot het middel van de schedel ge gaan, waarna de ring een centi meter boven de schedel gaat bewegen. Heen en weer bete kent een mannetje; een lichte cirkelbeweging betekent een vrouwtje. Uiteraard is dit een leuk spelletje, maar het heeft verder geen enkele waarde. Anders dan bij veel andere vo gelsoorten is het bij papegaaien lastig om de „kunne" vast te stellen. Al weer weken gaat het voort, de onderhuids begonnen, maar tegenwoordig zeer open uitgesproken afkeer van de Pitbull. Eerst kwamen de stuk jes in de krant over bijtende Pitbulls. Vervolgens over de niet meer loslatende Pitbulls. En een bijzonder illustratief filmpje uit Amerika bij TROS- Aktua gooide zeer veel olie op de toch al woeste golven. De Pitbull werd niet alleen de altijd bijtende hond, maar nu ook de gebeten hond. Bijzon der geliefd om zijn zeer fit ness uitstralende spiermassa, zijn ingefokte vasthoudend heid bij een confrontatie met een soortgenoot, en zijn vaak zeer aanhankelijke karakter werd de Pitbull de nieuwe mode-hond. Zijn (soms) over- fokte agressie wordt ten on rechte versleten voor een overdosis moed, wat vooral de he-mannen van onze sa menleving inspireert deze hond aan te schaffen. Een stukje extra waarde aan zijn persoonlijkheid, een afschrik- ker voor de boze wereld en misschien zelfs een stukje libi- do-verlenger voor de echte macho's. In een verloederd milieu verloedert ook de hond. Maar ook veel nette huisva ders en keurige gezinnen zijn in de ban van dit stukje edele gespierdheid. Juist de weten schap dat deze hond heel veel kracht in zich bergt, maar vaak een bijzonder gul hart heeft en zeer aanhankelijk is, maakt zijn gezelschap zo ge waardeerd. Echter, het imago van de Pit bull is verworden tot een alles aanvallende, onberekenbare waanzinnige. Dit gaat zelfs zover dat een rondschrijven aan alle asielbeheerders het advies is gegeven de aange boden Pitbulls zonder aarv ziens des persoons af te ma ken. Dus geen karakter-beoor deling kan de hond redden. Ook de vriendelijke Pitbull, die alleen maar door geïntimeer de eigenaars wordt wegge daan omdat ze niet geasso cieerd willen worden met het „tuig van de richel", dat vol gens berichtgeving zo onver brekelijk verbonden is met een agressieve Pitbull. Hoe kan deze hetze nu ont staan? Misschien voert het te ver, maar het zou heel goed mogelijk zijn dat onze zeer tolerante maatschappij eigen lijk niet zo tolerant is. En al de niet getoonde, zorgvuldig ver borgen frustraties en agressie zich richt op de nieuwe zonde bok. Deze keer mag men on bekommerd en vrijuit al zijn bedenkingen en beschuldi- gomgen uitleven. Agressie-verschuiving heet dat. Laten we ons nog eens even bezinnen. De verziekte exemplaren zijn de creatie, dus ook het slachtoffer van een verziekte maatschappij. Een sociaal probleem dus. Geeft ons dat het recht een heel ras met alleraardigste vertegenwoordigers ervan uit te moorden? Of hebben we als wezen mens echt zo veel behoefte aan bliksemafleiders, zondebokken? Dan is er dus nog steeds niets veranderd. Het lijkt de hoogste tijd voor een blik naar binnen. MARTIN GAUS Moeder eland met één van de tweeling Artis en Magistra. Heel regelmatig ben ik te vinden in de unieke omgeving van het natuurpark Lelystad: een weids aangelegd natuur gebied met ruime waterpartijen, heuvels vol groene strui ken en bomen en vrijwel onzichtbare erfafscheidingen. Je waant je hier echt ver weg van alle besognes. Slechts het heel zachte geronk van verre motoren doet je af en toe beseffen, dat je maar even ontvluchten kan. Want al lijkt de betonnen beschaving hier gewoon niet te bestaan, ze is toch vlak om de hoek. Men is er echter uitstekend in geslaagd de illusie te scheppen alleen te zijn met deze rust, het ruisen van bomen en de schaduw van haast uitsterven de dieren. Maar natuurpark Lelystad is niet zomaar een park, gevuld met veel natuurschoon, rust en ruimte; het is tevens een soort dierenpark waar de beesten &n- gestoord kunnen rondlopen in de vrije natuur. (X II XI In dit park lopen, ieder op eigen terrein, maar dan wel over on metelijke afstanden, de Wisent, - dit is de Europese Bison, even imponerend als de Bisons uit mijn vroegere Arendsoog-boe ken - enPrzewalskypaarden, die hier zijn uitgezet omdat dit zeer oorspronkelijke oerpaard met uitsterven wordt bedreigd. Ook heel mooi is de kudde Pater-Da- vidherten in hun moerasgebie den. Met hun platte, brede hoe ven zakken ze niet weg in de weke grond, waarbij het ook nog kan gebeuren dat je ze een waterpartij ziet overzwemmen. Pas is er zelfs een elandtweeling geboren. Een unieke gebeurte nis. Er liepen slechts twee vrouwtjes en één mannetje rond in het natuurpark. De elandpopulatie is dus ineens een stuk gegroeid. Ter ere van het 150-jarig bestaan van Artis kregen de jongen bijzondere na men: Artis en Magistra. Het enige dat je hier nog vrijwel niet tegenkomt, zijn mensen. Waarschijnlijk vormen de lange loopafstanden voor velen toch een belemmering. Want een rondje natuurpark duurt al gauw zo'n drie uur. Ik kan niet zeggen dat ik daar rouwig om ben. Vooral nu de herfst weer in aantocht is, voel je je daar echt één met de natuur. Lekker in je eentje uitwaaien. Van mij mag het „terra incognita" (onbekend gebied) blijven. MG In de herfst is het zalig wandelen door de bossen of heide. De groene bladeren ontvangen hun groene kleur van het chlorofyl, de bladgroenkorrel, die echter in deze tijd van het jaar afgebroken wordt. Nu worden andere korrels in het blad actief, namelijk de enorme hoeveelheden geelachtig rode en bruine kleurstof korrels. Zo ontstaan die prachtige herfstkleuren. Deze kleuren worden nog extra geaccentueerd onder invloed van de roodpaarse anthocya- nen. Deze dienen de plant of boom te beschermen tegen overmatige warmte of koude. Je ziet soms planten waarvan je met recht kunt zeggen: blauw van de kou. Dat is dan te dan ken aan de anthocyanen die uit het plantelijf zijn opgerukt in een laatste poging de bladeren te behoeden voor bevriezing. De bladeren worden geheimzin nig omweven met prachtige rood, paars en purperen tinten. Dan volgt de aftakeling, het val len der bladeren. Daarentegen blijven de meeste naaldbomen de hele winter groen. Dat komt doordat loofbomen enorm veel heel dungelijnde ademhalings- openingen in hun blad hebben, de zogenaamde huidmondjes. Hierdoor wordt koolzuurgas uit de lucht gezogen, terwijl er te gelijkertijd heel wat water uit het blad verdampt. Wanneer het steenkoud is en de grond bevroren, is de boom niet meer in staat genoeg water uit de grond op te zuigen om de bladeren van vervangend vocht te voorzien. Om uitdro ging van de boom zelf te voor komen, laat de boom dan noodgedwongen de bladeren vallen. Een prima systeem dus. Naaldbomen hebben slechts weinig huidmondjes in hun leerachtige bladeren, de naal den. Daarom overleven zij de winter met hun naalden aan de takken. In augustus 1989 verjaart de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren, in de volksmond de „Dierenbe scherming" genoemd. Dan herdenkt deze vereniging het feit dat zij zich al 125 jaar inzet voor de welzijnsverbeterin- gen van alle dieren. De periode van 4 oktober 1988 tot en met 4 oktober 1989 heeft de vereniging uitgeroepen tot „Het Jaar van het Dier" In dat jaar gebeurt er veel. Wij zullen u daarvan op de hoogte houden. Het Jaar wordt op 4 oktober geopend met een speciaal pro gramma van de NCRV-televisie waarin vooral het asielwerk, een belangrijk onderdeel van de Vereniging, wordt belicht. Ook in het programma Dieren manieren wordt er extra aan dacht aan besteed. In oktober wordt ook het jubileumboek uitgegeven, met bijdragen van bekende Nederlanders. Om veel voor dieren te kunnen doen, moet de Dierenbescher ming een grote en krachtige vereniging blijven. In het jubi leumjaar is de ledenwerving daarom een van de centrale punten. Meer leden betekent niet alleen meer geld om meer voor de dieren te kunnen doen, maar ook meer invloed. Wij ver wijzen u naar de advertentie in dit blad. Maak van het jubileumjaar voor de Dierenbescherming een ge lukkig jaar en meldt u aan als lid. Want u wilt de dieren toch niet in de kou laten staan? Ingezonden mededeling I43iaar na de bevrijding zijn er nog steeds te weinig woningen Een probleem dat devotie aan dacht verdient. Maar niet alleen l onder mensen heerst woning nood. In de dierenasiels van I Nederland verblijven per jaar I maar helst 100.000 huisdieren! i Volgend jaar strijdt de Dierenbescher ming op de kop af 125 jaar voor de rech ten van het dier Onze vereniging vecht niet alleen voor de belangen van huis dieren als honden en katten. Want ook wil de Dierenbescherming een einde maken aan wrede medische experimen ten met dieren. En aan de uitwassen in de intensieve veehouderij, waar dieren als beesten opeengepakt zitten. 1 werk gesteund door een groot aantpl vrijwilligers, verdeeld over niet I s minder II dan 135 gj afdelingen in H het land. De bij- - s drage van die vrij- I2SJAAR ct willigers is onontbeer lijk Net zo onontbeerlijk als uw steun aan ons broodnodige werk! Als u ook vindt dat elk dier recht heeft op een plaatsje onder de zon, kies er dan nu voor om voor f 28,- per jaar (nog geen 8 cent per dag!) lid te worden van de Dierenbescherming. Als u meer kunt missen (f 50,- of meer), dan kunt u dat op de onderstaande antwoordcoupon aangeven. HIERLANGS AFKNIPPEN Ja, ik gun elk dier een plaatsje onder de zon. Ik geel mij op als lid van de Dierenbescherming. Ik wacht op een acceptgirokaart. Ik gireer dan t 28.- of meer. Naam Adres Postcode Plaats Vul de bon in, slop hem in een envelop en stuur hem naar Nederlanose Vereniging tot Bescherming van Dieren. Antwoordnummer 2105. 2500 XK s-Gravenhage. postzegel plakken met nodig.

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1988 | | pagina 20