Het tegendeel is waar
HOE TOLERANT
IS ONZE
MAATSCHAPPIJ?
TREKSPELLETJE
MET HOND? PRIMA,
MITS U WINT!
SEXEN VAN UW PAPEGAAI
WAAROM BLADEREN
WEL VALLEN EN
NAALDEN NIET
DIERENBESCHERMING
125 JAAR JONG!
MARTIN'S HOEK
OP SPREEKUUR
NAGELS AMPUTEREN:
schande of oplossing?
NATUURPARK LELYSTAD
OOK ONDER HUISDIEREN HEERST!
GROTE a WONINGNOOD!
SCHELDEBODE VAN WOENSDAG 12 OKTOBER 1988
328
leder najaar brengt voor de dierenasiels een grote
toeloop van jongen honden met zich mee. Gevraagd
naar de reden waarom in deze tijd van het jaar
puppy's in het asiel worden gebracht, horen we vaak
als argument dat men de hondjes niet kwijtraakt
omdat wordt aangenomen dat deze najaarsjongen
minder sterk en vaker onzindelijk zijn dan voorjaars
jongen.
ONZINDELIJK?
PIE
PENDELEN
VOOR UITSTERVEN E
RUST OVERAL
11989:125 IAAR DIERENBESCHERMING
VRIJWILLIGERS ZIJN EEN ONMISBARE
STEUN' Onze vereniging wordt in haar
NU LID WORDEN IS UW BESTE
IDEE SINDS IAREN!
IEREN
PÜRENd
NAJAARSNESTEN ZWAKKER
EN SNEL ONZINDELIJK?
Een van de hebbelijkheden van katten is het veelvuldig
scherpen van de nagels. Deze gewoonte dient echter niet
alleen het kort houden van de nagels, maar dient tevens ter
afbakening van het eigen territorium. En in dat laatste
schuilt dan juist net probleem: het reukmerk dient iedere
dag ververst te worden. En dat wordt dan ook met verve
gedaan. Uw bankstel wordt geruïneerd, uw behang aan
flarden getrokken of de deurpost beschadigd met diepe
halen in het hout.
Dit gedrag kan soms ziekelij
ke vormen aannemen, waar
bij het vernielen werkelijk
niet meer te tolereren is. En
soms wordt dan amputatie
overwogen, een echte ope
ratie waarbij de nagels uit
de voorpoten verwijderd
worden.
Feit is echter dat de nagels
wel degelijk horen tot de
communicatiemiddelen van
een kat. Zij kan ermee slaan,
dreigen en, zoals al ge
noemd, territorium mee af
bakenen. Dat laatste kan
overigens blijven bestaan.
Ook zonder nagels blijft de
kat haar nagels scherpen,
zich niet bewust van het
nutteloze van de handeling
blijft ze zo toch haar geur-
merk verversen.
Wanneer alle andere op
voedkundige maatregelen
mislukt zijn (nagels knippen,
meer bewegingsvrijheid,
correcties door waterpisto
len enzovoort) lijkt amputa
tie soms de enige uitweg
buiten euthanasie. Het laten
inslapen van een verder al
leraardigste kat lijkt immers
ook niet de juiste oplossing.
Sommige dierenartsen zijn
tegen en zullen de operatie
niet uitvoeren op basis van
de aantasting van het „dier-
eigene". Anderen voeren de
operatie wel uit in geval van
laatste redmiddel. En dat
moet deze ingreep natuurlijk
altijd blijven. Het mag nooit
een gemakshalve oplossing
worden, want het blijft een
tegennatuurlijk gebeuren.
Natuurlijk is stoeien met je hond een leuke afwisseling in
de dagelijkse omgang. Uw hond vindt het vast heerlijk,
dat trekken aan een lap of lekke voetbal. En dan maar
kijken wie de sterkste is. Want dat is het in feite wel, al
lijkt uw hond nog zo vrolijk kwispelend, soms speels
grommend, met u aan het stoeien.
Spelletjes zijn voor honden meteen altijd rangorde-spel
letjes. Door onder andere de houding van staart en oren
wordt aan elkaar duidelijk gemaakt wie de hoogste in
rang is. En bij een duidelijk verschil in rang geeft dit geen
problemen.
Anders wordt het wanneer de rangen en standen niet duidelijk
zijn. En dat zou kunnen gebeuren wanneer u uw hond steeds bij
een spelletje laat winnen. Dus u heeft geen zin meer in het
spelletje? De hond houdt de lap, bal of wat voor voorwerp dan
ook. U speelt de zwakste, want bij ons mensen is altijd verliezen
ook niet leuk. Uw hond leert daar maar één ding uit: hij is de
sterkste, dus de hoogste in rang. En vanuit die situatie kunt u een
hond krijgen die ook tegen u gaat grommen bij zijn voederbak, of
u waarschuwend met opgetrokken lippen aankijkt wanneer u zelf
een spelletje wilt beginnen. „Afblijven, die lap blijft van mij"
wordt u dan duidelijk door uw ranghogere hond verteld.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dus onthoudt heel goed: u
mag heus de hond wel eens laten winnen tijdens het spelletje,
maar uiteindelijk bent u degeen die ermee ophoudt en het
speeltje in beheer houdt. Om vooral maar de baas te blijven. In
uw belang en in zijn belang.
Er bestaat echter geen enke
le reden om deze „volkswijs
heid" voor waar aan te he
men. Minder sterk, waarom?
De moederhond verkeert in
dezelfde conditie als in het
voorjaar. En wanneer je het
zou bekijken vanuit haar sta-
zou bekijken vanuit haar
stamouders, de wolven,
dan is zij zelfs in een betere
conditie. Wolven zijn in het
voorjaar loops en werpen
hun jongen begin mei. Vaak
hebben ze dan een schaar
se winter achter de rug en
verkeren dus in een minder
goede conditie dan aan het
eind van de zomer. Dan im-
De volkswijsheid dat pups uit
najaarsnesten zwakker en snel
onzindelijk zijn, is een fabeltje.
mers hebben zij zich volop
gevoed om de lange winter
heelhuids door te komen.
En onzindelijk Ook dit is
een fabeltje. De enige reden
waarom najaarsjongen min
der zindelijk zouden kunnen
zijn, is omdat de eigenaar
het niet zo plezierig vindt in
weer en wind ieder uur zijn
pup uit te laten. Dat veroor
zaakt ongelukjes in huis,
waardoor de pup minder
snel de bedoeling van zijn
wandelingetjes buiten in de
gaten heeft.
Dus u kunt met een gerust
hart nog voor de lange win
ter begint gezellig een pup
py of een kitten uit een na
jaarsnest in huis halen.
Veel vogels hebben een specifiek mannelijk of vrouwelijk
uiterlijk. Meestal is de meest kleurrijke het mannetje. De
vrouwtjes zijn over het algemeen wat minder uitbundig
gekleurd. Maar bij papegaaien ligt dat heel ingewikkeld. De
verschillende sexen lijken sprekend op elkaar. Vaak weet de
eigenaar absoluut niet of de gevederde huisgenoot manne
lijk of vrouwelijk is.
Uiteraard bestaan er wel metho
des om achter het geslacht van
een papegaai te komen. Maar
deze zijn doorgaans nogal lastig
en kostbaar.
X.'II.UfXI
De meest voorkomende en ze
kere manier om de „kunne" van
een papegaai vast te stellen,
heet „endoscopie". Dit onder
zoek wordt altijd door de
dierenarts gedaan, meestal door
een gespecialiseerde dierenarts.
Deze brengt de vogel onder nar
cose, waarna de arts door een
kleine snede onder de linker
vleugel een endoscoop in de
buikholte kan schuiven. Aan het
eind van de buis zit een lampje,
waarmee de dierenarts heel
precies de eierstokken of de tes
tikels kan onderscheiden.
Dit onderzoek is toch wel zwaar.
In feite is het alleen maar bij
eventuele fok-aspiraties interes
sant om te weten welk vlees je
in de kuip hebt.
Een goedkope methode om de
sexe vast te stellen is het zoge
heten „pendelen". Hierbij wordt
met een papegaaiering aan een
touwtje vanaf de snavelpunt tot
het middel van de schedel ge
gaan, waarna de ring een centi
meter boven de schedel gaat
bewegen. Heen en weer bete
kent een mannetje; een lichte
cirkelbeweging betekent een
vrouwtje. Uiteraard is dit een
leuk spelletje, maar het heeft
verder geen enkele waarde.
Anders dan bij veel andere vo
gelsoorten is het bij papegaaien
lastig om de „kunne" vast te
stellen.
Al weer weken gaat het voort,
de onderhuids begonnen,
maar tegenwoordig zeer open
uitgesproken afkeer van de
Pitbull. Eerst kwamen de stuk
jes in de krant over bijtende
Pitbulls. Vervolgens over de
niet meer loslatende Pitbulls.
En een bijzonder illustratief
filmpje uit Amerika bij TROS-
Aktua gooide zeer veel olie
op de toch al woeste golven.
De Pitbull werd niet alleen de
altijd bijtende hond, maar nu
ook de gebeten hond. Bijzon
der geliefd om zijn zeer fit
ness uitstralende spiermassa,
zijn ingefokte vasthoudend
heid bij een confrontatie met
een soortgenoot, en zijn vaak
zeer aanhankelijke karakter
werd de Pitbull de nieuwe
mode-hond. Zijn (soms) over-
fokte agressie wordt ten on
rechte versleten voor een
overdosis moed, wat vooral
de he-mannen van onze sa
menleving inspireert deze
hond aan te schaffen. Een
stukje extra waarde aan zijn
persoonlijkheid, een afschrik-
ker voor de boze wereld en
misschien zelfs een stukje libi-
do-verlenger voor de echte
macho's. In een verloederd
milieu verloedert ook de
hond.
Maar ook veel nette huisva
ders en keurige gezinnen zijn
in de ban van dit stukje edele
gespierdheid. Juist de weten
schap dat deze hond heel veel
kracht in zich bergt, maar
vaak een bijzonder gul hart
heeft en zeer aanhankelijk is,
maakt zijn gezelschap zo ge
waardeerd.
Echter, het imago van de Pit
bull is verworden tot een alles
aanvallende, onberekenbare
waanzinnige. Dit gaat zelfs
zover dat een rondschrijven
aan alle asielbeheerders het
advies is gegeven de aange
boden Pitbulls zonder aarv
ziens des persoons af te ma
ken. Dus geen karakter-beoor
deling kan de hond redden.
Ook de vriendelijke Pitbull, die
alleen maar door geïntimeer
de eigenaars wordt wegge
daan omdat ze niet geasso
cieerd willen worden met het
„tuig van de richel", dat vol
gens berichtgeving zo onver
brekelijk verbonden is met
een agressieve Pitbull.
Hoe kan deze hetze nu ont
staan? Misschien voert het te
ver, maar het zou heel goed
mogelijk zijn dat onze zeer
tolerante maatschappij eigen
lijk niet zo tolerant is. En al de
niet getoonde, zorgvuldig ver
borgen frustraties en agressie
zich richt op de nieuwe zonde
bok. Deze keer mag men on
bekommerd en vrijuit al zijn
bedenkingen en beschuldi-
gomgen uitleven.
Agressie-verschuiving heet
dat. Laten we ons nog eens
even bezinnen. De verziekte
exemplaren zijn de creatie,
dus ook het slachtoffer van
een verziekte maatschappij.
Een sociaal probleem dus.
Geeft ons dat het recht een
heel ras met alleraardigste
vertegenwoordigers ervan uit
te moorden? Of hebben we
als wezen mens echt zo veel
behoefte aan bliksemafleiders,
zondebokken? Dan is er dus
nog steeds niets veranderd.
Het lijkt de hoogste tijd voor
een blik naar binnen.
MARTIN GAUS
Moeder eland met één van de tweeling Artis en Magistra.
Heel regelmatig ben ik te vinden in de unieke omgeving
van het natuurpark Lelystad: een weids aangelegd natuur
gebied met ruime waterpartijen, heuvels vol groene strui
ken en bomen en vrijwel onzichtbare erfafscheidingen.
Je waant je hier echt ver weg van alle besognes. Slechts
het heel zachte geronk van verre motoren doet je af en toe
beseffen, dat je maar even ontvluchten kan. Want al lijkt de
betonnen beschaving hier gewoon niet te bestaan, ze is
toch vlak om de hoek. Men is er echter uitstekend in
geslaagd de illusie te scheppen alleen te zijn met deze rust,
het ruisen van bomen en de schaduw van haast uitsterven
de dieren.
Maar natuurpark Lelystad is niet
zomaar een park, gevuld met
veel natuurschoon, rust en
ruimte; het is tevens een soort
dierenpark waar de beesten &n-
gestoord kunnen rondlopen in
de vrije natuur.
(X II XI
In dit park lopen, ieder op eigen
terrein, maar dan wel over on
metelijke afstanden, de Wisent,
- dit is de Europese Bison, even
imponerend als de Bisons uit
mijn vroegere Arendsoog-boe
ken - enPrzewalskypaarden, die
hier zijn uitgezet omdat dit zeer
oorspronkelijke oerpaard met
uitsterven wordt bedreigd. Ook
heel mooi is de kudde Pater-Da-
vidherten in hun moerasgebie
den. Met hun platte, brede hoe
ven zakken ze niet weg in de
weke grond, waarbij het ook
nog kan gebeuren dat je ze een
waterpartij ziet overzwemmen.
Pas is er zelfs een elandtweeling
geboren. Een unieke gebeurte
nis. Er liepen slechts twee
vrouwtjes en één mannetje
rond in het natuurpark. De
elandpopulatie is dus ineens
een stuk gegroeid. Ter ere van
het 150-jarig bestaan van Artis
kregen de jongen bijzondere na
men: Artis en Magistra.
Het enige dat je hier nog vrijwel
niet tegenkomt, zijn mensen.
Waarschijnlijk vormen de lange
loopafstanden voor velen toch
een belemmering. Want een
rondje natuurpark duurt al
gauw zo'n drie uur. Ik kan niet
zeggen dat ik daar rouwig om
ben. Vooral nu de herfst weer in
aantocht is, voel je je daar echt
één met de natuur. Lekker in je
eentje uitwaaien. Van mij mag
het „terra incognita" (onbekend
gebied) blijven.
MG
In de herfst is het zalig wandelen door de bossen of heide.
De groene bladeren ontvangen hun groene kleur van het
chlorofyl, de bladgroenkorrel, die echter in deze tijd van het
jaar afgebroken wordt. Nu worden andere korrels in het
blad actief, namelijk de enorme hoeveelheden geelachtig
rode en bruine kleurstof korrels. Zo ontstaan die prachtige
herfstkleuren.
Deze kleuren worden nog extra
geaccentueerd onder invloed
van de roodpaarse anthocya-
nen. Deze dienen de plant of
boom te beschermen tegen
overmatige warmte of koude.
Je ziet soms planten waarvan je
met recht kunt zeggen: blauw
van de kou. Dat is dan te dan
ken aan de anthocyanen die uit
het plantelijf zijn opgerukt in
een laatste poging de bladeren
te behoeden voor bevriezing.
De bladeren worden geheimzin
nig omweven met prachtige
rood, paars en purperen tinten.
Dan volgt de aftakeling, het val
len der bladeren. Daarentegen
blijven de meeste naaldbomen
de hele winter groen. Dat komt
doordat loofbomen enorm veel
heel dungelijnde ademhalings-
openingen in hun blad hebben,
de zogenaamde huidmondjes.
Hierdoor wordt koolzuurgas uit
de lucht gezogen, terwijl er te
gelijkertijd heel wat water uit
het blad verdampt. Wanneer
het steenkoud is en de grond
bevroren, is de boom niet
meer in staat genoeg water uit
de grond op te zuigen om de
bladeren van vervangend
vocht te voorzien. Om uitdro
ging van de boom zelf te voor
komen, laat de boom dan
noodgedwongen de bladeren
vallen. Een prima systeem dus.
Naaldbomen hebben slechts
weinig huidmondjes in hun
leerachtige bladeren, de naal
den. Daarom overleven zij de
winter met hun naalden aan de
takken.
In augustus 1989 verjaart de Nederlandse Vereniging tot
Bescherming van Dieren, in de volksmond de „Dierenbe
scherming" genoemd. Dan herdenkt deze vereniging het
feit dat zij zich al 125 jaar inzet voor de welzijnsverbeterin-
gen van alle dieren.
De periode van 4 oktober 1988 tot en met 4 oktober 1989
heeft de vereniging uitgeroepen tot „Het Jaar van het Dier"
In dat jaar gebeurt er veel. Wij zullen u daarvan op de
hoogte houden.
Het Jaar wordt op 4 oktober
geopend met een speciaal pro
gramma van de NCRV-televisie
waarin vooral het asielwerk,
een belangrijk onderdeel van
de Vereniging, wordt belicht.
Ook in het programma Dieren
manieren wordt er extra aan
dacht aan besteed. In oktober
wordt ook het jubileumboek
uitgegeven, met bijdragen van
bekende Nederlanders.
Om veel voor dieren te kunnen
doen, moet de Dierenbescher
ming een grote en krachtige
vereniging blijven. In het jubi
leumjaar is de ledenwerving
daarom een van de centrale
punten. Meer leden betekent
niet alleen meer geld om meer
voor de dieren te kunnen doen,
maar ook meer invloed. Wij ver
wijzen u naar de advertentie in
dit blad.
Maak van het jubileumjaar voor
de Dierenbescherming een ge
lukkig jaar en meldt u aan als
lid. Want u wilt de dieren toch
niet in de kou laten staan?
Ingezonden mededeling
I43iaar
na de bevrijding
zijn er nog steeds
te weinig woningen
Een probleem dat devotie aan
dacht verdient. Maar niet alleen
l onder mensen heerst woning
nood. In de dierenasiels van
I Nederland verblijven per jaar
I maar helst 100.000 huisdieren!
i Volgend jaar strijdt de Dierenbescher
ming op de kop af 125 jaar voor de rech
ten van het dier Onze vereniging vecht
niet alleen voor de belangen van huis
dieren als honden en katten. Want ook
wil de Dierenbescherming een einde
maken aan wrede medische experimen
ten met dieren. En aan de uitwassen in
de intensieve veehouderij, waar dieren
als beesten opeengepakt zitten.
1 werk gesteund door een groot
aantpl vrijwilligers, verdeeld over niet
I s minder
II dan 135
gj afdelingen in
H het land. De bij-
- s drage van die vrij-
I2SJAAR ct willigers is onontbeer
lijk Net zo onontbeerlijk als
uw steun aan ons broodnodige
werk!
Als u ook vindt dat elk dier recht heeft
op een plaatsje onder de zon, kies er
dan nu voor om voor f 28,- per jaar
(nog geen 8 cent per dag!) lid te
worden van de Dierenbescherming.
Als u meer kunt missen (f 50,- of meer),
dan kunt u dat op de onderstaande
antwoordcoupon aangeven.
HIERLANGS AFKNIPPEN
Ja, ik gun elk dier een plaatsje onder de zon. Ik geel mij op als lid van de
Dierenbescherming. Ik wacht op een acceptgirokaart. Ik gireer dan
t 28.- of meer.
Naam
Adres
Postcode
Plaats
Vul de bon in, slop hem in een envelop en stuur hem naar Nederlanose Vereniging
tot Bescherming van Dieren. Antwoordnummer 2105. 2500 XK s-Gravenhage. postzegel plakken met nodig.