Voorkomen is beter Center Pares Veroordeeld door geschillencommissie Recron HAAL UW RECHT UW BRIEVEN BEANTWOORD RADIO CONSUMENTENINFORMATIE Deze pagina van de HAAL UW RECHT-krant verschijnt in samenwerking met Stichting De Ombudsman onder redactie van Ed Peereboom. De uitgever van dit blad is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze pagina's. Jaargang 1 - nr. 5, nov.'87. Schoonhouden Smartegeld Niet verwijtbaar Weduwen-uitkering Ouderdomspensioen na echtscheiding NOS-OMBUDSMAN <->■• S/L.KWL/MU I U HUVkilllUUn I.IUI Ui 4 wwWw. HAAL.J RECHT 'Hebben wij recht op schadevergoeding? NIEBERT Emke Kuiper sloeg geen halfjaarlijks bezoek aan de tandarts over. Met als gevolg dat ze een heel behoorlijk gebit heeft. Tenminste... dat dacht ze altijd. Begin vorig jaar kwam het eerste teken dat het niet zo best was met haar gebit. Omdat ze midden in het weekeind enorm veel pijn kreeg ging ze naar de vervanger van haar tandarts. Die konstateerde een ontsteking en zei dat de slechte staat van haar tandvlees er de oorzaak van was. Deze ontsteking luidde het begin in van een lange tijd vol ellende, want het tandvlees van Emke bleek er slecht aan toe. Heeft de tandarts een fout gemaakt door niet eerder iets te doen? Emke en haar man Albert vinden van wel. Immers, de ziekte moet er al jaren zijn geweest. De tandarts vindt van niet. 'Ik heb geen verwijtbare fout gemaakt.' Is er nu een kans om ergens verhaal te halen? Dat vroeg het echtpaar aan Stichting De Ombudsman. Het antwoord daarop kan kort zijn: 'Nee, die kans is nihil, want de klager krijgt bijna altijd ongelijk. Daar is een reden voor. Want wil je schadevergoeding krijgen, dan moet een onafhankelijke tandarts verklaren dat het werk van zijn voorganger onzorgvuldig was'. 'Toen we na die eerste ontsteking bij onze tandarts kwamen gaf hij als enige advies: 'schoonhouden, alleen schoonmaken helpt'. Albert Kuiper is er nu zeker van dat dat advies onvoldoende was. 'Mijn vrouw poetste op het laatst wel tien keer per dag haar tanden. Alle soorten en merken tandensto kers, tandzijde en tandpaste haal den we in huis. Maar het hielp niets. Eerlijk, het is een rampjaar geweest', aldus de man van Emke. 'Kijk eens, we zijn gewend goed voor ons lichaam te zorgen. We poetsen onze tanden minstens drie keer per dag en we gaan trouw naar de tandarts. Die had nooit gezegd dat het tandvlees van mijn vrouw er zo slecht aan toe was.' Natuurlijk bezochten ze ook ande re tandartsen en spraken ze erover met vrienden. Omdat ze ook van anderen negatieve verhalen over hun tandarts hoorden besloten ze een brief te schrijven aan tandarts van Beek van het Groningse zie kenfonds, om hem een oordeel te vragen over de kwaliteit van het werk van de tandarts.Zieken fonds-tandarts Van Beek reageer de snel op de brief en onderzocht het gebit van Emke. Zijn oordeel was dat er onmiddellijk wat moest gebeuren. Albert: 'De ziekenfonds tandarts nam er uitvoerig de tijd voor. Volgens hem had er al veel en veel eerder wat aan het gebit van mijn vrouw moeten gebeuren. Hij noemde het 'onbegrijpelijk' dat onze tandarts er nooit werk van had gemaakt'. Van Beek beloofde met de tandarts van het gezin te praten en na enige tijd liet hij we ten dat mevrouw naar de afdeling tandheelkunde van de universiteit was verwezen voor verdere behan deling. Nu is mevrouw daar bijna een jaar in behandeling en laat weten dat alles voorspoedig gaat. Tientallen uren behandeling heeft ze nu achter de rug. Maar ze houdt het gevoel dat het allemaal niet nodig was geweest als haar tand arts eerder iets gedaan had. Van tandarts van Beek hoorde het echtpaar verder niets. Ze hadden bij hem geïnformeerd naar de mo gelijkheid om een klacht in te die nen. 'In het algemeen trekt de kla ger aan het kortste eind, omdat de tandarts altijd kan zeggen dat hij zijn best heeft gedaan. Aan de kla ger is het om het tegendeel te be wijzen.' Dat zegt de jurist Peter Ruijzendaal van de Stichting de Ombudsman, die overigens wel vindt dat mensen met klachten al tijd aan de bel moeten trekken. 'Onze ervaring is dat het heel moeilijk is om te bewijzen dat een tandarts zijn werk niet goed deed. In het geval van Emke en Albert leek de zaak anders te liggen. Im mers, de ziekenfondstandarts had ook aanmerkingen op de tandarts gehad. Daarom vroeg de Stichting aan tandarts Van Beek zijn bevin dingen op papier te zetten. Tandarts van Beek zou de sleutel figuur zijn bij het indienen van een klacht tegen de tandarts. Want om kans van klagen te hebben bij een klachtenprocedure is het wel nodig dat een deskundige het met de kla ger eens is. Een verklaring van tandarts Van Beek zou, als onaf hankelijk tandart? van het zieken fonds, gewicht in de schaal kunnen leggen. Maar tandarts van Beek liet het vervolgens afweten. Had den Emke en Albert bij hem in de spreekkamer toch duidelijk de in druk gekregen dat ook hij vond dat de tandarts zijn werk niet goed had gedaan, in een brief zegt hij heel wat anders: 'Daar ik de mening was toegedaan en nog steeds ben dat mevrouw Kuiper meer gehol pen is met het zoeken van een op lossing in een sfeer van overleg dan binnen het kader van berispen is gepoogd patiënte onder te brengen bij de universiteit'. Verderop in de brief schrijft hij: 'Hoewel meneer Kuiper wellicht een andere mening zal zijn toege daan wil ik concluderen dat van een verwijtbaar handelen (of ver wijtbaar nalaten) van de betreffen de tandarts niet kan worden ge sproken'. Albert en Emke konden hun ogen niet geloven toen ze dit lazen. Immers, in de spreekkamer had tandarts Van Beek in veel krachti ger termen gezegd dat de tandarts zijn werk niet goed had gedaan? Tandarts Van Beek vindt het niet op zijn weg liggen om de tandarts in kwestie af te vallen. Toen Emke en Albert bij hem kwamen had hij met het echtpaar te doen. De be handeling die Emke nodig zou hebben zou niet door het zieken fonds betaald worden, omdat pa- rodontologische behandeling van het gebit niet in het fondspakket zit. Daarom bemiddelde Van Beek zodat hij wist te bereiken dat de behandeling kosteloos door stu denten zou worden verricht. Te rugkijkend op de behandeling daar zijn Albert en Emke dolgelukkig dat het nu allemaal weer goed (foto: Wim Bos/ Utrecht) gaat. Hoewel ze nog enkele jaren behandeld zal moeten worden is de pijn nu vrijwel weg. In de ogen van Van Beek kon de tandarts niet verweten worden dat het gebit zo slecht was geworden. 'Zelfs al had de tandarts naar een specialist verwezen, dan zou de be handeling nooit door het zieken fonds betaald zijn.' Voor dit soort klachten moet je heel erg veel geld hebben, dus die is nog maar voor heel weinig mensen weggelegd. Waarmee de zaak wat Van Beek betreft af is. Hij adviseert Albert en Emke als ze smartegeld willen hebben een procedure bij de rech ter te beginnen. En die kan dan een deskundige aanstellen voor het vormen van een oordeel. Maar de kans dat ze de kosten van die procedure moeten betalen is heel wat groter dan dat bewezen wordt dat hun tandarts zijn werk slecht deed. Max Sipkes Center Pares (voorheen Sporthuis Centrum) heeft de mensen, die met hun caravan op de camping van de Kempervennen (gemeente Wester hoven) stonden onnodig schade en overlast bezorgd en moet ze daar om duizenden guldens betalen. Dat besloot de Geschillencommis sie Recron die een heleboel klach ten kreeg te beoordelen inzake de Kempervennen. Contract opgezegd De directie van Center Pares stuurde de houders van een staca ravan vorig jaar vlak voor het ein de van het seizoen op 5 september bericht, dat hun contract werd op gezegd per 1 oktober 1986. De camping moest leeg omdat Cen ter Pares daar bungalows wilde neerzetten. Weliswaar moest het bestemmingsplan eerst nog gewij zigd worden, maar toch zegde Cen ter Pares de caravanhouders al het contract op. Daardoor werden heel wat mensen gedupeerd: een be jaard echtpaar dat er al 12 jaar stond, een invalide man die nog in juni een geheel nieuwe tuin rond om zijn caravan had laten aanleg gen en iemand, die al 20 jaar op de camping stond en nog in april van standplaats was gewisseld met alle (aansluit)-kosten van dien. En het beroerde was: door die brief werd de ontruiming in gang gezet en dat proces was niet meer te stoppen. Iedereen ging weg. Het terrein raakte zonder toezicht. De verlichting verdween en de slagbomen eveneens. Alle toe gangswegen waren open. Schadevergoeding Het enige wat de gedupeerde cam pingbewoners nog konden doen was de schadevergoeding van Cen ter Pares eisen waar ze volgens de Recron voorwaarden recht op had den. En daarom regende het klach ten bij de Geschillencommissie Re cron. Die besloot de juist met het oog op een onverhoedse opzegging de Re- cron-voorwaarden een opzegter mijn van 3 maanden hadden en ingeval van herstructurering zelfs nog meer. De gedragslijn van Cen ter Pares was verwerpelijk te noe men. Schadevergoedingen werden toegekend van 2,5 tot 4 duizend gulden. Toch wel zonde als nu precies een jaar later alle caravans ver dwenen zijn en er op de camping nog niet 1 nieuwe bungalow staat. Mr. Ymetje Cluysenaer (foto: Wim Bos/ Utrecht) Wie plaats neemt in de tandartsstoel rekent erop dat de tandarts zijn werk goed doet. Dat mag u ook van hem ver wachten en als hij zijn werk niet goed doet kunt u hem aanspra kelijk stellen voor de gevolgen. Als u vindt dat uw tandarts zijn werk niet goede deed moet u met bewijzen op tafel komen. Bij twijfel doet u er altijd goed aan een andere tandarts te raad plegen. Wanneer u eenmaal in een klachtenprocedure terecht komt zal het heel wat moeilijker zijn een tandarts te vinden die ervoor voelt om 'zwart op wit' te zetten dat hun collega blunder de. Dat komt ook omdat de Maatschappij voor de Tandheel kunde, waar de meeste tandart sen bij zijn aangesloten, vindt dat kritiek op collega's niet be hoorlijk is. En zoals u uit het bijgaande verhaal kunt opma ken voelen ook niet alle zieken fonds-tandartsen ervoor om hun collega's af te vallen. Hoewel er ook ziekenfondsen zijn waar de adviserend tandarts het wel als zijn taak ziet als onafhankelijk deskundige op te treden. De beste manier om ervoor te zorgen dat uw tandarts zijn werk goed doet is te voorkomen dat het tot klagen komt. Een hulp hierbij kan het boekje 'mondig bij de tandarts' zijn dat is uitgegeven door de Consu mentenbond. Het is als het ware een spoedcursus tandheelkunde. U leest er heel uitvoerig in wat de tandarts voor behandelingen kan doen, wat de tarieven zijn en wat uw rechten en plichten zijn. Ook staat er een aantal voorbeeldbrieven in om zelf een klacht te deponeren. Het boekje kost 20 gulden voor niet-leden en 12,50 gulden voor leden en dat is altijd goedkoper dan de voordeligste klachtenprocedure. Verkrijgbaar door te bellen met de Consumentenbond: tel. 070- 847847. De Stichting De Ombudsman in Hilversum helpt iedereen met dit soort problemen. Vraag: HUWELIJK NA 65-STE VERJAARDAG Mevrouw de Vries uit Enschede belde de Stichting de Ombudsman met de klacht dat haar een AWW- uitkering werd geweigerd. Zij kon zich niet voorstellen dat die weige ring terecht was. Zowel zij als haar overleden echtgenoot hadden im mers vele jaren lang premies AWW betaald. En nu zij eindelijk een beroep deed op de AWW zou zij geweigerd kunnen worden? Antwoord: Lang niet iedere vrouw die wedu we wordt krijgt automatisch tot haar 65-ste een weduwenuitkering op grond van de Algemene Wedu we- en Wezenwet (AWW). Dit geldt alleen voor weduwen die kin deren hebben of die ouder dan 40 jaar zijn. Andere weduwen krijgen een tijdelijke uitkering van mini maal 6 maanden. De AWW-uitke- ring stopt altijd als de weduwe hertrouwt. Zij krijgt dan van de Raad van Arbeid wel een zoge naamde bruidschat mee: een be drag ter hoogte van een jaar AWW- uitkering. De AWW kent nog een aantal bij zondere uitsluitingsgronden, waar men meestal pas bij stilstaat als er zich zo'n bijzonder geval voordoet. Wat was het geval. Mevrouw de Vries had haar hele leven lang hard gewerkt. Op haar 50-ste werd ze arbeidsongeschikt en kwam in de WAO terecht. Een paar jaar later ontmoette ze de ware, een man van 65 jaar. Na een gelukkig huwelijk van slechts 41/2 jaar overleed haar man. Volgens de regels meldde me vrouw de Vries het overlijden van haar man bij de Raad van Arbeid in Enschede, zodat zijn AOW-uit- kering kon worden stopgezet. Te gelijkertijd diende zij een aan vraag om een AWW-weduwenpen- sioen in. Tot haar stomme verbazing kreeg zij echter te horen dat zij voor een dergelijke uitkering niet in aan merking kwam. Mevrouw belde verontwaardigd de Stichting de Ombudsman op met de vraag of de afwijzing terecht was. Ook de Stichting de Ombudsman moest haar teleurstellen, de beslis sing van de Raad van Arbeid was juist. De AWW kent namelijk een bepaling dat geen recht op een we duwen-uitkering bestaat als de overleden echtgenoot op de huwe lijksdatum ouder dan 65 jaar was. Tenzij het huwelijk tenminste 5 jaar heeft geduurd. En aan dit laatste vereiste voldeed mevrouw net niet. Deze bepaling is overigens in de AWW opgenomen met een bedoe ling. Het zou voor slimme dames lucratief kunnen zijn om met op sterven liggende bejaarden te trou wen. Een week huwelijk zou hen een aantal jaren lang een weduwe nuitkering kunnen opleveren. Van het uitsluiten door de wetgever van dergelijke kwalijke bedoelingen is mevrouw de Vries helaas de dupe geworden. PLANNEN REGERING Mevrouw de Vries krijgt dus geen AWW-uitkering, wel zal zij tot haar 65-ste haar WAO-uitkering krijgen doorbetaald. En dat zal, als het aan de regering ligt, over een paar jaar de situatie zijn waarin iedere weduwe terecht komt. En iedere weduwnaar. De regering wil namelijk in de AWW naast een we- duwenpensioen ook een weduw naarspensioen vastleggen. Boven dien wil men gehuwden en samen wonenden gelijk gaan behandelen en ook samenwoners recht geven op een weduwe- of weduwnaar spensioen. Dit kost natuurlijk geld, dus heeft Staatssecretaris de Graaf bedacht om de AWW ingrijpend te gaan veranderen. De AWW zou in zijn visie een soort bijstandsregeling moeten worden. Mannen of vrou wen die hun partner verliezen maar een eigen inkomen hebben, krijgen maximaal een half jaar recht op een AWW-uitkering. Een langdurig weduwen- of weduw naarspensioen zal in de toekomst alleen worden toegekend aan huis mannen en huisvrouwen wier part ners kostwinner was. Het is de vraag of, en zo ja wan neer, deze wijzigingen van kracht kunnen worden. Er zijn van diver se kanten al protesten gerezen te gen de voornemens van de regering en het valt dan ook niet te ver wachten dat de aangekondigde maatregelen voor 1990 kracht van wet zullen hebben. Mr. Karei de Greef Vraag: Ik ben gescheiden in 1984 na een huwelijk van 26 jaar. De boedel scheiding is geregeld in een echt scheidingsconvenant (overeen komst). De advocaten hebben het ouderdomspensioen van mij niet aan de orde gesteld. Ik ben een vrouw van 51 jaar. Nu hoorde ik via de radio, dat het pensioen ook bij de boedelscheiding geregeld had moeten worden. Kan het pen sioen nu nog verrekend worden tussen mij en mijn ex-man. Antwoord: Bij boedelscheidingen, die na 27 november 1981 geregeld moeten worden, moet bekeken worden of de pensioenrechten, opgebouwd tot de datum van de echtscheiding, tussen beide ex-echtgenoten verre kend (verdeeld) moeten worden. Als er geen echtscheidingsconve nant (afspraak op papier, door bei de partijen getekend) is, kan de vrouw zich tot een advocaat wen den om het pensioen alsnog ge deeld te krijgen. Is er wel een echt scheidingsconvenant, dan is er in de laatste regel van die overeen komst meestal opgenomen dat par tijen elkaar over en weer finale kwijting verlenen en dus, na on dertekening van de echtschei dingsovereenkomst niets meer van elkaar te vorderen zullen hebben. Staat een dergelijke regel in het convenant, dan kan de vrouw ach teraf niets meer beginnen. Staat dat er niet, dan kan zij laten uit zoeken of verrekening van het pen sioen voor haar gunstiger kan uit pakken. Verrekening heeft geen zin bij kortdurende huwelijken (afhanke lijk van de hoogte van het inkomen van de ex-echtgenoot ongeveer 10 jaar); bij lage inkomens, waarbij nauwelijks pensioen is opge bouwd; en bij hoge alimentatieont vangsten. Dus houdt er rekening mee, dat u voor u een procedure begint, om tot verrekening van pensioenen kunt komen, u moet (laten) bekijken of u er in de prak tijk ook beter van zult worden. Mr. Edith van Dieren Het grootste consumentenpro gramma van de vijf landelijke zen ders is NOS-OMBUDSMAN. Dat wordt elke dinsdag uitgezonden van half vijf tot vijf over half zes op RADIO 5. (1008 Khz/298 me ter). NOS-OMBUDSMAN stelt ook uw zaak aan de kaak. Als het gaat om zaken waaraan een overeenkomst ten grondslag ligt, zoals bijvoor beeld een erfenis, uw telefoon klachten, de verzekering, een scheiding, koopovereenkomst, me dische kwesties, de sociale verze kering, de gasprijs, of de pensioen voorzieningen, dan worden ze in NOS-OMBUDSMAN behandeld. Uw plaats wordt ingenomen door een deskundige, de tegenpartij zal zich moeten verantwoorden. Daar waar in algemene zin de regels éénzijdig en consumentonvriende- lijk zijn opgesteld of worden uitge voerd tracht NOS-OMBUDSMAN die te veranderen. En vaak met succes! NOS-OMBUDSMAN is er ook voor u als u de weg niet weet in het uitdijend oerwoud van regels. Vanaf 17.00 uur kunt u meepraten in de uitzending. bij STICHTING DE OMBUDSMAN Deze pagina komt tot stand met bijdragen van Stichting De Om budsman, de landelijke onafhan- kelij ke hulpverlen ingsorganisatie, die samenwerkt met de media. Komt u er zelf niet uit, ondanks de informatie op deze pagina, schrijf dan met vermelding van deze krant, naar: Stichting De Ombudsman Postbus 1700 1200 BS HILVERSUM

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1987 | | pagina 17