ft. fff.
MIRO-BEZOEKERS
proeft u maar!
r$<sc
i
Als iemand 100 jaar wordt komt de burgemeester op bezoek met een bos bloemen, een taart en in zijn
kielzog een journalist van het plaatselijke dagblad die vraagt of de taart lekker is en hoe het is om 100 jaar te
worden.
U kent die vertederende toneeltjes wel, alleen heeft de honderdjarige over het algemeen weinig andere tekst dan
dat de taart lekker is en dat ie honderd jaar is geworden omdat hij iedere dag een borreltje drinkt en een sigaartje
rookt of omdat ie dat nu juist niet deed.
Wie winkelt in het Miro-Center, Wie daar ook nog eens tankt:nog meer guldens. Dat kunt u zelf bij uw eerstvolgende bezoek ontdekken.
kan vele guldens besparen.
Want de Esso-prijzen staan op scherp. Hoe scherp?
Vervolg van pag. 1
kan echter nog op een aantal andere
pluspunten bogen. Zoals het gemak
waarmee de oven zich laat bedienen.
Elke magnetron is voorzien van een
tijdklok en een knop voor het instellen
van het vermogen. Bij het bereiden van
een gerecht, ongeacht of het nu om ont
dooien, koken of opwarmen gaat hoeft
men dus niet voortdurend in de keuken
te staan. De oven doet zijn werk en
geeft wanneer hij hiermee klaar is een
geluidssignaal. Eenvoudiger kan het
dus niet. Ook niet gezonder. De magne
tron zorgt er met zijn microgolven voor
dat de gerechten pijlsnel worden ver
warmd waardoor er aanzienlijk minder
vitaminen en mineralen verloren gaan.
Bovendien blijven zij veel beter op
smaak. Door deze gezonde eigenschap
pen is de magnetron-oven in de keuken
van praktisch elk ziekenhuis te vinden.
Uitkomst
Door zijn veelzijdigheid is de magne
tron-oven in feite een uitkomst voor
ieder huishouden. Voor de tweeverdie
ners die na het werk moe thuiskomen.
Voor de grote gezinnen, waarvan de
kinderen op zeer uiteenlopende tijden
thuiskomen. Voor de zakenman die op
onverwachte tijden thuiskomt en dan
ook nog enige relaties heeft meegeno
men. Zij hoeven niet langer genoegen te
nemen met een opgewarmde prak, maar
krijgen een maaltijd voorgeschoteld die
even lekker en warm is als toen deze
werd bereid. Het geduld van onver
wachte bezoekers wordt niet langdurig
op de proef gesteld voordat zij op een
smakelijke maaltijd of een warme snack
worden getracteerd.
De magnetron misstaat ook niet in de
keuken van een alleenstaande. Alleen
staanden koken vaak in één keer meer
porties tegelijk die zij vervolgens in
vriezen. Met de magnetron is het ont
dooien en opwarmen van deze porties
kinderspel. Zij kunnen dus zonder
rompslomp snel en gezond eten, zonder
veel afwas na afloop. De magnetron
wordt nauwelijks vuil cn is heel gemak
kelijk te reinigen. De schotel of schaal
waarin het gerecht wordt bereid, koekt
bovendien niet aan. Omdat de schotel
of schaal niet warm is, kan hierin met
een worden opgediend.
Bent u geïnteresseerd in aanschaf van
een magnetron-oven? AarzeJ dan niet
bij Giraffe binnen te stappen. Daar
heeft men een fantastische aanbieding:
De Moulinex 405 met een adviesprijs
van f799,- is deze week verkrijgbaar
voor slechts f 566,-. Bovendien bent u
hier verzekerd van een deskundige ad
visering over de magnetron, waarvan de
voordelen kort samengevat zijn:
snelheid van opwarmen, koken en
ontdooien;
bedieningsgemak;
smakelijk en gezond eten;
goedkoop in gebruik;
minder afwas.
Verkade, een springlevende
honderdjarige
Hoe anders zal het gaan als Verkade op
2 mei jarig is. De burgemeester zal er
zijn, zonder taart, met speech en leg
penning. De honderdjarige heeft alleen
veel meer tekst, een heel gedenkboek
vol zelfs. Een boek over het verleden,
het heden en de toekomst. En omdat
Verkade zoveel verleden heeft en zoveel
toekomst is het aardig om hier, vooruit
lopend op de verschijning van het ge
denkboek en speciaal voor de lezers van
de Miro Center Krant, iets over vooral
dat verleden te vertellen.
Verkade is één van de meest bekende
bedrijven in ons land. Niet alleen om
dat we allemaal bij het horen van de
naam San Francisco aan Amerika én
aan koekjes denken, omdat we allemaal
sinds mensenheugenis Maria biscuitjes
in de thee 'soppen', allemaal weten hoe
de beroemde beschuitbussen met
Oostindische kers eruit zagen en omdat
generaties moeders om vier uur 's mid
dags achter een theelichtje van Verkade
hun kinderen zaten op te wachten. Ver
kade is vooral bekend en geliefd
geworden dank zij de Verkade-albums.
U moet het zich even voorstellen: tus
sen 1906 cn 1940 verschenen 27 albums
met een totaaloplagc van meer dan 2
miljoen exemplaren. In ieder album
zaten zo'n 144 plaatjes en al die plaatjes
werden ingeplakt, al die albums werden
gespeld. Apen en Hoefdieren werd ge
lezen voordat je naar Artis ging, Zui
derzee ging mee op zeiltochten en
Friesland als je ging kamperen. Er zijn
veel goede boeken geschreven over de
natuur, er zijn bekende radio-program
ma's over de natuur en ook televisiepro
gramma's, maar geen van alle hebben
ze zoveel belangstelling opgewekt als de
Verkade albums.
De eer daarvoor gaat niet alleen naar
Verkade, maar ook naar de auteurs (Jac.
P. Thijsse schreef de meeste) en de il
lustratoren Er is echter nog een reden
waarom de boeken zoveel effect had
den. Je was er zo intensief mee bezig,
iedere keer als zo'n verpakking van
Verkade openging zat er een plaatje in
(later een bonnetje voor een plaatje) en
dan was iemand van het gezin aan de
beurt om het in te plakken.
Een aantal albums is opnieuw versche
nen. Het is bepaald de moeite waard om
er eens een uit de bibliotheek te lenen.
Ze boeien nog steeds!
De oprichting
De geschiedenis van Verkade omvat
wel meer dan alleen bekende koekjes,
theelichtjes en de albums. De oprich
ting is een verhaal op zich. Zo'n gang
van zaken zou tegenwoordig volstrekt
onmogelijk zijn.
De oprichter heette Ericus Verkade. In
1886 was hij al fabrikant van lampolie
geweest en handelaar in oliehoudende
zaden. Hij was gelukkig getrouwd en
was de trotse vader van vijf zonen (de
beroemde toneelspeler Eduard Verkadc
was ook een zoon van hem). De handel
in zaden beviel hem niet, hij was meer
fabrikant dan handelaar en bovendien
wilde hij een bedrijf oprichten waar zijn
zoons later ook een broodwinning in
zouden kunnen vinden. Ja, en wat doe
je dan, je moet toch op z'n minst weten
wat je wilt gaan produceren. Hij kocht
zich dus een boek over de Nederlandse
Vennootschappen en las dat. Onder de
S vond hij de Stoombrood-fabriek en
dat leek hem wel wat. Zijn uitgangs
punt was dat iedereen iedere dag brood
eet, dat je in een fabriek veel en goed
koop brood kunt produceren en dat
zo'n fabriek een winstgevende zaak zou
kunnen zijn. Hij bezocht dus samen
met zijn oudste zoon een aantal brood
fabrieken, vroeg aan zoonlief of die wel
roeping gevoelde tot het vak en toen die
'ja' zei bouwde hij een stoombroodfa-
briek. Bakken kon hij zelf niet, dus hij
huurde een aantal vakbekwame bakkers
in en stuurde zijn zoon naar Engeland
om daar het vak te leren. Zo eenvoudig
ging dat in die jaren.
De verkoop van het brood en van de be
schuit (de ovenwarmte werd meteen be
nut voor het bakken van beschuit, dat
gebeurde wel meer in die tijd) was ech
ter niet zo eenvoudig. De bakkers lieten
het er niet bij zitten, zakten in prijs. De
huisvrouwen kenden die bakkers na
tuurlijk ook al jaren en dan laat je zo'n
man niet zomaar in de kou staan. Goede
raad was duur en Tom Poes Ericus jr.
verzon een list. Op het terrein van de
fabriek was inmiddels een slecht
lopend winkeltje ingericht en Ericus
jr. kwam op het idee om daar niet ge
heel gelukte beschuit onder de naam
Lombokbeschuit voor de helft van de
prijs te verkopen. En dat werkte! Niet
alleen werd er veel beschuit verkocht,
maar ook de verkoop van brood nam
enorm toe. Iets later deden ze hetzelfde
met Groninger koek tegen slijtersprijs.
De kwaliteit van het produkt droeg na
tuurlijk ook bij aan dit succes. Al in de
beginjaren stond de naam Verkade
garant voor kwaliteit en versheid.
Meer dan brood alleen
Het bleef niet bij brood en beschuit, er
kwamen meer fabrieken. Voor het op
richten van elk van die fabrieken was
een speciale reden. De waxinefabriek
kwam er omdat een derde zoon in het
bedrijf wilde en vader Ericus vanwege
zijn verleden als fabrikant van lampolie
een band had met verlichtingsartikelen
de eerste waxinelichten werden op de
markt gebracht als nachtlichten. De
biscuitfabriek kon opgericht worden
omdat in de Eerste Wereldoorlog de
import van biscuits uit Engeland op
hield. De suikerwaren kwamen er om
dat er in diezelfde oorlog een tekort was
aan veel grondstoffen, maar niet aan
suiker. Van suikerwerk kwamen de
bonbons, met de hand gemaakt van
chocolade die van een fabrikant in
Westzaan werd gekocht. Voor de Ver
kades was daarna het oprichten van een
eigen chocoladefabriek een logische
stap.
De meisjes van Verkade en het an
dere personeel
De meisjes van Verkade waren vooral
zo bekend omdat ze met zoveel waren
en zich nogal uitbundig gedroegen in de
trein van Amsterdam naar Zaandam en
terug. Het waren trouwens niet alleen
de honderden inpaksters van Verkade,
maar er waren er ook heel wat die bij
Hille en Alben Heijn werkten. Ze wa
ren uitbundig en niet op hun mondje
gevallen. Logisch, ze waren met veel en
ze waren allemaal zo tussen de 13 en 16
jaar oud èn ze kwamen uit Amsterdam.
Lieverdjes waren het niet, maar het wa
ren dan ook pubers. Verkade hield daar
rekening mee en ook met de jonge jon
gens die in de fabriek werkten. Er was
een voetbalveld voor de jongens en een
speelveld voor de meisjes met een
zweefmolen, banken en schommels.
Ook was er een bedrijfsschool waar de
lessen echt niet beperkt bleven tot het
werk.
Produkten van vroeger en nu
We hadden het al even over de verschil
lende produkten van Verkade. Een aan
tal produkten van vroeger bestaat nog
steeds, andere zijn in de loop der jaren
verdwenen. De produktie ervan werd te
duur of de mensen hadden er geen be
langstelling meer voor. Zo verdwenen
bijvoorbeeld de bonbons, de suikerwer
ken en de korstjes. Maar er kwamen
ook nieuwe bij als bijvoorbeeld de Vol
koren San Francisco en het Wasa kna-
ckebröd. Weer andere produkten zijn er
al heel lang, de chocolade repen, de
Langetjes, Maria biscuits, waxine
lichten, enzovoort. Ze krijgen wel
steeds een nieuw jasje, aangepast aan de
tijd.
Oude en nieuwe verpakkingen
Veel mensen hebben nog herinneringen
aan de oude verpakkingen, voor die
mensen zijn ze een stukje jeugdsenti
ment. Gelukkig zijn vele bewaard ge
bleven. Verkade heeft namelijk, dat
weet op personeelsleden en een aantal
Zaankanters na eigenlijk niemand, een
eigen museum. In dat museum staat het
propvol met oude verpakkingen, ge
reedschappen, oude affiches, bedrijfs
kleding, speculaasplanken, de bureau
stoel van de oprichter enzovoort enzo
voort.
Dat museum, althans een gedeelte van
de collectie, wordt voor het eerst aan
het publiek getoond op de Huishoud
beurs '86 in de RAI (3-13 april).
In deze week, op DONDERDAG,
VRIJDAG en ZATERDAG kunt
u een aantal van de verrukkelijke
Verkade biscuits GRATIS
PROEVEN. Dan is het koekhap-
pen geblazen in de Miro. Tevens is
er een VOORDELIGE AANBIE
DING van: KNAPPERTJES,
CAFE NOIR, SAN FRANCIS
CO, NIZZA, VOLKOREN SAN
FRANCISCO, TARVITA en
SULTANA. Allemaal voor f 1,89.
De overbekende FROU FROU
vanille wafeltjes kosten dan f 1,25.
IN DE WEEK VAN 14 APRIL
kunt u, ook weer tegen het week
end, de verrukkelijke Verkade
CHOCOLADE PROEVEN. Ook
dan is er een AANTREKKELIJ
KE AANBIEDING.
"»8P
't IsEssodie 't doet. |£SS0]
i
