Verhuizen: een vak apart ■ERKENDE VERHUIZERS Verhuisbedrijven steeds meer in trek Erkenningsregtemen t Verhuizen, daar draait de doorsnee doe-het-zelver zijn hand niet voor om. Vooral niet als het om een eenvoudige kamerverhuizing gaat. In een klein busje of een 'Eend met open dak' worden bureau, stereotoren en bed in één ochtend overgebracht. Moeilijker is het als de inboedel van een compleet gezin over de weg moet. Dan is zelf verhuizen geen kinderspel meer en lijkt het raadzaam om een verhuisbedrijf in te schakelen. Risico s Opleiding Psycholoog Erkenning Wat er allemaal komt kijken bij een complete verhuizing, de voorbereiding, de kosten, risico's, voor- en nadelen van zelf verhuizen of het laten doen, daaraan zullen we in dit artikel uitgebreid aandacht besteden. Volgens de statistieken blijkt een Nederlander nogal eens te verkassen. Gedurende heel zijn leven gemiddeld zes a zeven keer. Tot ongeveer zijn dertigste levensjaar klaart hij het verhuiskarwei meestal zelf. Het huisraad waarover hij dan beschikt is nog niet zo omvangrijk - de eigendommen van een of twee personen - en het leef- en woonmilieu moet zijn definitieve vormen nog aannemen. Boven de dertig echter, blijkt dat de inboedel fors groeit en ook steeds meer in waarde toeneemt. De dertigers en ouderen verzamelen steeds meer kostbaarheden en dierbaarheden om zich heen, die je bij een verhuizing niet eventjes onder je arm mee naar buiten neemt. Als je dan gaat verhuizen, overweeg je al gauw om een verhuisbedrijf in te schakelen. In principe zijn er vier mogelijkheden om te verhuizen: 1. alles zelf inpakken en verhuizen met een geleende of gehuurde auto 2. bij een verhuisbedrijf een ver huiscontainer bestellen, zelf laden en inpakken, maar door het bedrijf laten vervoeren 3. alles laten doen door een 'snel en goedkoop-verhuizer' uit de krant. 4. alles laten doen door een zogenoemde 'erkende verhuizer'. Van al deze mogelijkheden is de laatste de meest dure, maar tegelijkertijd ook de meest veilige. Want wie zijn spulletjes toevertrouwd aan de erkende verhuizer, die is verzekerd tegen allerlei vervelende schade en bespaart zich bij de voorbereiding al een hoop kopzorgen. Een erkende verhuizer heeft meer mogelijkheden en vakkennis in huis dan je op het eerste gezicht zou denken. Dick Oord (39), woordvoerder van de erkende verhuizers weet daar alles over te vertellen. „Iedereen die een beetje handig is, denkt al gauw dat hij zonder brokken een inboedeltje kan verhuizen. Op zich kan ik dat wel begrijpen, want om een stoel in een vrachtwagen te tillen, daar heb je geen wiskunde voor nodig. Toch zie ik al bij de manier van optillen of er een kans is dat er iets fout gaat. Een verhuizer die zijn vak verstaat, pakt de zaken - ook letterlijk - meestal heel anders aan. Als je een dag met zo'n man meeloopt, dan zie je meteen het verschil. Bijvoorbeeld: een erkende verhuizer zal - om beschadigingen te voorkomen - de verhuisobjecten altijd met zijn rug afschermen. Vooral bij muren en deurposten. Bij een stoel lijkt dat overdreven, maar als dat eenmaal een gewoonte is geworden, kan er ook niets mis gaan met de Friese staartklok of het fraaie Japans-gelakte meubeltje. Een ander voorbeeld is het inpakken van serviesgoed. Maar weinig mensen weten dat borden pas echt heel blijven, als je ze goed ingepakt en réchtop in de doos zet. De zorg voor de spullen tijdens een verhuizing is natuurlijk enorm belangrijk, maar we mogen onze eigen gezondheid daarbij niet uit het oog verliezen. Het gebeurt maar al te vaak dat zelfverhuizers een wasmachine of een kach£l onbeschadigd op drie-hoog- achter weten te krijgen, maar daarna wel plat op bed moeten omdat ze door hun rug zijn gegaan. Een erkende verhuizer heeft die problemen veel minder omdat hij precies weet hoe het beste te tillen en welk gewicht nog verantwoord is. Bovendien heeft hij speciale hulpmiddelen vodr het echte zware werk. En mocht er toch nog iets mis gaan; er raakt iets zoek, er gaat iets stuk of iemand moet naar het ziekenhuis, dan ben je bij de erkende verhuizer standaard verzekerd tot een bedrag van vijftigduizend gulden". De erkende verhuizers werken al ruim dertien jaar samen in de SA VAM (Samenwerkende Vakafdelingen Meubeltransport) en bestaan uit de volgende organisaties: de Nationale Organisatie Beroepsgoederenvervoer, de Protestants Christelijke Bond Wegvervoer, de Koninklijke Nederlandse Vereniging van Transportondernemingen en de Katholieke Vervoerdersorganisatie. Deze kleurrijke samenstelling geeft al aan dat het erkend verhuizen zich niet alleen in de huiskamers afspeelt. Veel bedrijven zijn ook inzetbaar bij het verhuizen van kantoren, scholen, fabrieken en musea. Op dit moment zijn er zo'n vierhonderd erkende verhuisbedrijven en verdienen ongeveer tweeduizend mensen een boterham in deze bedrijfstak. Volgens woordvoerder Oord is het verhuis vak er de laatste jaren niet eenvoudiger op geworden, ondanks nieuwe technische hulpmiddelen als bijvoorbeeld de traplift. „Als je ziet hoeveel kwetsbare elektronika er tegenwoordig in de kantoren staat; die spullen stapel je niet zomaar op elkaar en je moet al gauw een luchtgeveerde vrachtwagen gebruiken. Bij de gewone huishoudens hetzelfde verhaal. Denk eens aan de wasmachine, de koelkast, gasfornuis, geluidsapparatuur, televisie, video en sinds kort de home-computer. Allemaal objecten die kostbaar zijn, kwetsbaar en vaak ook nog behoorlijk zwaar. Gelukkig heeft een erkende verhuizer voor elk probleem de juiste oplossing en kan hij met de verschillende materialen omgaan. Dat heeft hij immers tijdens zijn opleiding geleerd". Die opleiding begint met een jaar praktijkervaring bij een erkend verhuisbedrijf. Daarna volgt een cursusweek, waarin de SAVAM- docenten de leerlingen de laatste kneepjes van het vak bijbrengen en door middel van een examen bekijken of de nieuwe verhuizers voldoen aan de gestelde eisen. Die eisen zijn onder andere: snel en vakkundig monteren en demonteren van meubels en het herstellen van meubelschade - iedere verhuizer weet hoe hij een buts in een eiken tafel weer onzichtbaar kan maken. Verder moeten zij als ware verpakkingskunstenaars de mogelijkheden kennen van foam, bandstaai, krimp- noppen- en luchtkussenfolie, sluitringen, warteldraad, oliepapier en vochtwerende verpakkingen. Daarnaast wordt er ook nog aandacht besteed aan gedrag en representativiteit tegenover de klanten. De heer Oord meent dat goede omgangsvormen een van de belangrijke aspecten is, waardoor de sfeer en het slagen van de verhuizing worden bepaald. „De verhuizer dient zich gereserveerd op te stellen. Hij mengt zich als vreemde in de priyésfeer van de bewoners en dat blijft voor velen een gevoelige zaak. Op het moment van verhuizing is hij de vertrouwensman aan wie de klant zijn eigendommen, zeg maar: een stuk van zijn leven, toevertrouwt. Die klant zal dat vertrouwen eerder geven aan een goed gekleed persoon, dan aan een wild uitziend figuur met grote tatoeages op zijn armen. Zelfs voeten vegen is belangrijk. Vooral als je in het nieuwe huis over de pasgelegde vloerbedekking heen moet. Ik weet van een paar verhuisopleidingen in Amerika, dat ze deurmatjes gebruiken die „voeten vegen" roepen als de leerling zonder z'n voeten te vegen het huis binnenloopt. Aan de andere kant moet een verhuizer ook paniekbestendig zijn en ontpopt hij zich soms - vaak noodgedwongen - tot een psycholoog. Wat denkt u van een ruzieënd echtpaar dat tot echtscheiding heeft besloten en op de dag van verhuizing nog voortkibbelt over de verdeling van de inboedel? Dat kan drama's met zich meebrengen waar je als verhuizer middenin komt te staan. Je krijgt dan allerlei vervelende verhalen te horen, die je liever niet hoort, of je mening wordt gevraagd terwijl je liever je mond houdt en je werk wilt doen". De naam van de erkende verhuizer begint de laatste jaren steeds bekender te worden. Dit komt onder meer doordat de SA VAM regelmatig adverteert in de verschillende woonbladen en tegenwoordig ook op de radio is te horen met een reclamespotje. Ook vanuit het verhuisvak zelf is er een groeiende belangstelling waar te nemen. Steeds meer verhuisbedrijven dienen een aanvraag in voor erkenning. Verhuizers die immers niet erkend zijn, worden door de klanten al gauw als verdacht beschouwd en dat gaat de niet-erkende bedrijven steeds meer geld kosten. Voordat echter een erkenning wordt verleend, houdt de ballotagecommissie (commissie die beslist over toelating van nieuwe leden) een onderzoek. Hierbij wordt gekeken of het betreffende verhuisbedrijf voldoet aan de eisen van het erkenningsreglement. Heeft een bedrijf de erkenning eenmaal in zijn bezit, dan wordt regelmatig gecontroleerd of het zich aan de eisen houdt. Als een nieuwe eigenaar de zaak overneemt is de erkenning niet automatisch overdraagbaar. Samen met de controles moet deze regel ervoor zorgen, dat de goede naam van de erkende verhuizers smetteloos blijft. Mocht er om een of andere reden toch iets mis gaan bij het bedrijf - een faillissement, of dat de verhuizers de inboedel ontvreemden - dan is er een speciaal garantiefonds van waaruit de gedupeerden in ieder geval financieel schadeloos kunnen worden gesteld. üiiiiiiiiiimiimiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiii^ In het erkenningsreglement van de erkende verhuizers is onder meer vastgelegd, dat: - de verhuisondememing te goeder naam en faam bekend moet staan - de aansprakelijkheid van de verhuizer voor de door hem veroorzaakte schade bij verhuizingen, gedekt moet zijn door een verzekering (met een wettelijk eigen risico voor de klant van 50,- per verhuizing) - het verhuisbedrijf over goed materiaal dient te beschikken, waaronder een speciaal ingerichte verhuiswagen van minstens 25 mJ - de verhuisonderneming over voldoende schone pakdekens, kisten of dozen dient te beschikken evenals over een garderobekast en in staat moet zijn takelwerk te verrichten - het verhuisbedrijf minstens vijftig verhuizingen per jaar dient uit te voeren - de onderneming de Algemene Voorwaarden voor Verhuizingen moet hanteren - het bedrijf zich in voorkomende gevallen dient te houden aan uitspraken van een geschillencommissie die uitspraak doet bij klachten van consumenten.

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1985 | | pagina 23