Liefst hadden we natuurlijk
elk jaar een straatfestival
Amsterdams-
Amerikaanse humor
Popgroep Reality sluit
straatfestival af
Klaas Overdam:
Geluidhinder
Middeleeuws straattoneel
Slowaakse muziek en dans
Absurd avant-garde theater
Beukend ritmesensuele bas
Springenblazen en lachen
Uit liefde voor het spel
Dit derde Straatfestival Viissingen is heel anders van
opzet dan de twee voorgaande. Alles is in een veel kor
tere tijdsperiode samengeperst en de organisatie kan
over een veel groter budget beschikken, zodat in vier
dagen tijds een enorme hoeveelheid voorstellingen op
de bezoekers wordt losgelaten. Werden de eerste twee
straatfestivals nog getekend door een groot aantal vor
stellingen van amateuristische groepen, nu overheer
sen de profs, waaronder een groot aantal mete klin
kende namen. De organistie verwacht daarom een gro
te stroom bezoekers uit heel Zeeland en Brabant.
Wie de voorstellingen
van Pigeon Drop in Mid
delburg heeft gemist, kan
zich nu tijdens het straat
festival alsnog verrijken.
Pigeon Drop komt met
een nieuwe voorstelling,
getiteld Flotsam and other
creative Drivel LLL.
Reality, een swingende
vijfmansformatie uit Bir
mingham, zal het straat
festival besluiten. Een
echte festivalgroep die
met frisse, dansbare reg
gae elk publiek in bewe
ging weet te krijgen. Eer
der bewees Reality tijdens
een tournee door Neder
land, waarbij onder meer
de Piek in Viissingen
werd aangedaan, dat van
het bovenstaande geen
woord te veel is gezegd.
Sing Sing Movement,
een Vlissingse groep, wil
vooral beroemd en rijk
worden.
Vier enigszins vreemde
mannnen verschijnen los
van elkaar op verschillen
de plaatsen, terwijl ieder
nogal merkwaardige din
gen doet. Zo begint de
voorstelling van het Am
sterdamse ON K-theater.
321
De organisatie, dat wil
zeggen de Werkgroep
Straatfestival, is blij met de
100.000 gulden die provin
cie en gemeente hebben
willen uitgeven.
„Het liefst hadden we na
tuurlijk elk jaar een straat
festival en niet om het jaar.
Dan weten de mensen dat
er elke zomer in Viissingen
iets te doen is en dat is ook
goed voor de stad en leuk
voor de toeristen, meent
Klaas Overdam.
Als medewerker van de
Culturele Raad Viissingen is
hij de enige beroepskracht
in de werkgroep die verder
uit louter vrijwilligers be
staat. Samen met zijn broer
Geert Overdam werpt hij
enig licht op de problemen
die aan het organiseren van
zo'n festival kleven.
De eerste twee festivals
hadden bijvoorbeeld het
Bellamypark als basis.
Waarom nu niet in de bin
nenstad?
„Als het aan ons ligt, ge
beurt alles op de Oude
Markt en andere plaatsen in
de binnenstad. Maar er wa
ren klachten over geluidhin
der en daarom moesten wij
uitwijken naar het terrein
aan de Commandoweg".
Klaas Overdam zegt dat
hij 't ook niet snapt als te
berde wordt gebracht dat
het circus wel in de binnen
stad mag.
Bijkomend probleem is
volgens Klaas dat het ver
huizen naar de Commando-
weg extra geld kost. „Voor
het straatfestival is destijds
een aanvoerkabel voor
elektriciteit in het Bellamy
park gelegd. Die ligt er nu
voor niets en wij moeten
een nieuwe kabel laten aan
leggen, kosten vier-en-een-
half-duizend gulden".
Nu weer even opbou
wend, want er is nu toch
een aardig straatfestival in
een stad die op cultuurge
bied niet bepaald een goe
de naam had. Het straatfes
tival is ontstaan uit een ma
nifestatie van amateuristi
sche verenigingen. Looping
heette dat. Tot aan het eind
van de jaren zeventig lieten
drumkorpsen, fanfares, ma-
joretten, zangkoren en
mandolineverenigingen op
die dag hun kunnen zien.
De Culturele Raad, orga
nisator van de manifestatie,
had er wat onvrede mee en
wilde wat meer professione
le kunst erbij betrekken. Zo
ontstond het eerste straat
festival. De amateuristische
kunst overheerste nog,
maar het werktheater trad
op en het Witte circus uit
Amsterdam. Dat was in
1979.
In 1981 was er wat meer
professioneel werk te zien,
onder meer van de Interna
tionale Nieuwe Scène uit
Antwerpen en The Cure uit
Engeland. De budgetten
waren klein en het program
ma was uitgesmeerd over
drie weken. Klaas: „Dat
bleek een dure zaak, omdat
je over die drie weken ook
een tent moet huren. Daar
ging het grootste deel van
het geld in zitten".
Dat probleem is met het
vierdaagse festival opge
lost. Niettemin gaat er nog
40.000 gulden naar organi
satiekosten, of infrastruc
tuur, zoals de gebroeders
Overdam het noemen. De
aanleg van de kabel is al
genoemd. Daar komt onder
meer de huur van een grote
tent en het plaatsen en op
breken bij, want Viissingen
heeft nu eenmaal (nog)
geen zaal voor culturele
doeleinden.
Klaas weet: „Het zou ide
aal zijn als het Arsenaal in
gebruik was. Bij slecht weer
zouden we dan in het oude
Arsenaal terecht kunnen en
dat zou een boel geld sche
len. En het festival midden
in de stad".
Geert: „Ik ben bang dat
de bestuurders niet onder
kennen wat een uitstraling
zo'n festival kan hebben.
Ook commercieel: voor ho
telhouders, cafés en winke
liers. Her is niet alleen een
leuke activiteit, maar ook
leuk voor de stad. Maar zo
iets moet groeien".
Geert Overdam wijst op
popfestivals die in de loop
van de tijd naam kregen en
veel publiek trekken, zoals
Pinkpop in Limburg en het
popfestival in Torhout, Bel
gië.
Wie weet wat het wordt
met het Straatfestival Viis
singen.
Pigeon Drop, vrijdagavond kwart over tien op het festi
valterrein.
Toneelgroep Wortel is al
tien jaar bezig met het op
voeren van goed toneel.
Wortel wordt dan ook be
schouwd als een meer dan
semi-professioneel gezel
schap. De groep bestaat uit
tien leden waarvan er twee
of drie naar Viissingen zul
len komen voor het Straat
festival.
In het verleden speelde
Wortel onder meer: All my
son's van Aldy, De man van
Adel van Sommerset Maug
ham en The mousetrap van
Agatha Christie. Het stuk
dat op het Straatfestival zal
worden gespeeld heet De
moraal van de blinde en de
lamme, is een middeleeuws
straatstuk en duurt twintig
minuten. Waarschijnlijk zal
er iemand van de toneel
groep, voorafgaande aan
het toneelstuk, middel-
eeuwse muziek spelen.
Slowaakse muziek, zang
en dans. Daar zorgt de
Tsjechoslowaakse groep
Pol'ana voor.
Het 47 leden tellende en
semble maakt een tournee
door Nederland en doet ook
Viissingen aan.
Pol'ana staat borg voor
een wervelende show van
oorspronkelijke dansen en
liederen uit het westen van
hun land, Slowakije. De
naam is gekozen naar een
berg in de buurt van de stad
Zvolen. Pol'ana treedt twee
maal op.
Fratsen, bizarre sketches,
meezingers, gestuntel, slap
stick, mime, kortom onna
volgbaar muziektheater, dat
s ook weer het kenmerk
van deze voorstelling.
Pigeon Drop, bekend ge
worden door het Festival of
Fools, treedt tegenwoordig
op in binnen- en buitenland
en met veel succes. Naar
aanleiding van een optre
den in Salzburg schreef een
Oostenrijkse krant dat Pi
geon Drop een zeldzame
komische kracht vertoonde.
„Zes jonge mannen zin
gen, turnen, praten en mu
siceren op het toneel en
tussen het publiek, de toe
schouwers gaan er zo hon
gerig op in alsof nonsens
een basisvoedsel is".
De manier waarop het
sterrendom, de liefde, de
sport, enzovoorts op de
korrel worden genomen, is
volgens deze krant type
rend voor de culturele tradi
tie van Amsterdam als Euro
pees bruggehoofd van de
Amerikaanse cultuur.
Uit deze mengeling van
Amsterdamse en Ameri
kaanse cultuur kwam ook
de komiek Django Edwards
voort. Edwards is in Europa
een beroemdheid gewor
den, maar Pigeon Drops
hoeft er niet voor onder te
doen.
Reality uit Birmingham, zaterdagavond om halfelf op het
festivalterrein.
Tijdens het concert in de
Piek steeg de temperatuur
in de zaal tot tropische
waarden, het publiek stond
op z'n kop door de aanste
kelijke muziek van Reality.
Reality speelt geen pure
reggae, meer een mix-reg-
gae, muziek, waarin de har
de basis van reggae ver
mengd is met pop-, soul-,
ska-, en rock elementen.
Vooral geïnspireerd door
de vrolijke en ritmische Bob
Marley reggae weet Reality
het publiek te inspireren tot
dansen en meezingen. De
groepsleden zelf staan ook
van het begin tot het eind
van het concert te swingen
en te hossen en hebben
duidelijk plezier in het ma
ken van hun muziek.
Voeg daarbij het stevige
en tegelijk knappe slagwerk
van drummer Clifton Morris,
het onnavolgbare baswerk
van bassist Austin Locke,
het reggae-orgeltje van
Sammy Morgan, het uit het
hart gespeelde saxgeluid
van Keith evans (de enige
blanke in de band) en de
strakke slaggitaar van Ro
bert Green, die samen met
drummer Clifton Morris ook
alle zang voor zijn rekening
neemt en het succes van
y is verklaard.
De Vlissingse groep Sing Sing Movement, zaterdagmorgen halfelf op het festivalterrein.
De drie heren van Sing
Sing Movement hebben in
verschillende groepen veel
ervaring opgedaan die nu
tot een nieuw geluid is ge-
mengd. In de woorden van
Jaap van Boven, Peter Snij-
kers en Martin Veen gaat
het om: „Muziek van een
persoonlijk en origineel ka
rakter; beukende ritmes,
sensuele basgeluiden, emo
tioneel gitaarwerk, gecom
pleteerd met hartstochte
lijke zang".
Een verre gast op het
straatfestival. Afkomstig uit
Quebec in Canada doet La
Fanfafonie op haar tournee
door Europa een éénmalig
optreden in Nederland.
La Fanfafonie bestaat uit
acht muzikanten die lopen,
springen, blazen en lachen,
die wandelen met hun
blaasinstrumenten en hun
trommels, voortdurend van
gedaante verwisselend, van
big band naar roek-band,
van funk-groep naar jazz
band, zich verplaatsend van
het podium naar het trottoir.
Een van hen verschijnt in
iets dat het midden houdt
tussen een babytuigje en
een reddingsgordel, lopend
tussen het aanwezige pu
bliek probeert hij een tekst
over water te slijten aan het
publiek. Op een andere
plaats is de tweede heer be
zig een voordracht te hou
den over Bach, die tijdens
een bergwandeling een mu
zieknoot zou zijn kwijtge
raakt.
De derde heer onder
breekt hem, gekleed in een
safaripak en op jacht naar
groot wild, bij voortduring.
De vierde heer beweegt
zich in buikligging en op
wieltjes in een duikerspak
over de grond. Hij zwemt
als het ware tussen het pu
bliek.
In het begin is het publiek
verrast, probeert het ver
haal te volgen, tot dat het
duidelijk wordt, dat er min
stens drie verhalen door el
kaar heen lopen, die geen
andere bedoeling hebben
dan komische situaties te
scheppen. Het publiek
wordt steeds meer betrok
ken bij de dolle situaties die
het ONK (overal) Theater
schept.
ONK maakt met spel,
zang en dans een theater
voorstelling vol absurde ge-
dachtensprongen, een
mengeling van straattheater
en avant-gardetheater. Vier
mannen, die samen met het
publiek de voorstelling Drie
Heren maken.
Het ONK Theater, zaterdagmiddg vijf uur op het festival
terrein.
V
La Fanfafonie uit Canada, zaterdagavond zeven uur op
het festivalterrein.
Het sinds 1 januari 1981
bestaande Mac's Theatre
brengt in Viissingen het stuk
Con amore per favore. Het
is een stuk uit comedia del-
Tarte dat vertaald werd met
Uit liefde voor het spel.
Er wordt een serie voor
vallen ten tonele gevoerd,
waarin de liefde in verschil
lende vormen een belangrij
ke rol speelt.
Mac's Theatre telt drie le
den en enkele muzikanten.
Afhankelijk van de rolbezet
ting wordt de groep aange
vuld met gastspelers.
Mac's theatre, zaterdagmiddag twaalf uur Zeilmarkt,
kwart over drie Kleine Markt.
