wijn pak huis HENKES TOMOS A3 Filius viola van emmenes: „als omroepster ben je op bezoek bij half nederland BASH5.95 I.59 1 I.98 eieren 1.69 1.98 1 1 98 .39 1 pot BECEL mzzmW B0TERHflMW0RST 1-zi FLCS BECEt OLIE iar OeCEL BAK- EN 2.19 1.29 69 59 1.49 3.69 95 LES SIROOP HERCULES SE6HERSLAAN VLISSINGEN JONGE JENEVER WITTE REUS WAST EEN 5 G 1 kg ZEEUWSE 1 IINTJES of BLAUWE I 1 kilo T0MATE^ VLEESKIPPEN B0ERENHAM C0BURGERHAM 150 gram SNIJW0RST ROSBIEF FLES BECa koffiemelk u»- SINAS DRINK OF COLA - 1 Baal Croky j CHIPS ;u*r VOLLE QQ MELK Mir 09 D.E. KOFFIE GALA KOFFIE 1 potje KNAKWORST Hogeweg 112 Vlissingen 200 Stam vers gesneden HEIHEKENS jftso10.98 Gastvrouw Roddelpers I BLANCdeBLANC ROSE de PROVENCE BORDEAUX rouge CÖTESduRHONE REL AIS du PATRON De bromfiets voor jong en oud voor iedereen. #F 1 groot pak 1 koffer berg kost eer beetje 1 koffer 3.98 s"isZZ DE GROENTEMAN 100 gram echte Zeeuwse 100 gram rauwe 3 voor 100 gram 1 fles 1 liter 250 gram, roodmerk 1 Pak 250 gram SCHELDEBODE VAN WOENSDAG 30 MEI 1979. 223 dus nu ieder een flesje wijn naar eigen smaak Zo&t "MM>vu//-. SLUIS, Nieuwstraat 14, OOSTBURG, Schoolstraat 4. SAS VAN GENT, Canadalaan 4. TERNEUZEN, Schuttershofweg 11-12. VLISSINGEN, Hermesweg 25. GOES, Wijngaardstraat 62. NIEUWERKERK, Deltastraat 16. HOOGERHEIDE. Doelstraat 3. BREDA, Ginnekenweg 44 46. TILBURG, Pieter Vreedeplein. SCHIJNDEL, Hoofdstraat 52. KAATSHEUVEL, Hoofdstraat 149-151. EINDHOVEN, Woenselsemarkt 51. EINDHOVEN, Bonifatiuslaan 31. NUENEN, Boordseweg 2. VENLO, noord Buitensingel 911. ROERMOND, Wilhelminaplein 10. SITTARD, Leyenbroekerweg 1 HEER-MAASTRICHT, Burg Cortenstraat 8. KERKRADE, Hoofdstraat 91 Een formidabele bromfiets: voor zowel oude als jonge men sen. Deze bromfiets heeft alles wat een bromfiets in déze tijd zo aantrekkelijk maakt: twee auto matisch werkende versnellingen, één ketting, dus minder slijtage, een voor iedereen geschikt start- Trekkracht en acceleratie zijn uit- systeem; even de pedaal naar stekend. Trillingvrije voor- en achteren trappen en de motor achtervering. Bij alle weersom-' loopt geruisloos. standigheden vlot en veilig wer kend remsysteem en dat alles dan ook nog voor een concurrerende prijs. Verkrijgbaar in de kleuren: zwart, geel, metallic-groen, metallic bruin en mof a-groen. „Ik heb altijd als uitgangspunt aangehouden, dat ik thuis ben, wanneer de kinderen uit school komen. Dus om vier uur, dan zit ik achter de theepot. Dat kan ook makkelijk in mijn werk, want dat speelt zich voornamelijk 's avonds af. Dan moet ik om vijf uur weg en mijn man die ook een 'tamelijk vrij beroep heeft - vangt de kinderen op. Voor de schooltelevisie heb je natuurlijk nogal eens uitzendingen overdag, maar dan houd ik er gewoon rekening mee dat ik dat op woensdag en donderdag, wanneer de kinderen thuis zijn, niet kan doen. Eigenlijk is het een ideaal beroep voor vrouwen met kinderen". Het beroep is dat van omroepster, de vrouw voor wie het ideaal is Viola van Emmenes. Ze is 29 en moeder van Martijn (7) en Kirsten (5). Terwijl ze als ontbijt een kop koffie en een sigaret gebruikt, deelt ze mee dat ze ook toen de kinderen kleiner waren haar werk vrijwel ongehinderd heeft kunnen doen. Viola: „Ik werkte tot vrij kort voor de bevalling en dat kan natuurlijk makkelijk want veel meer dan je hoofd komt niet in beeld. En elf dagen na debevalling deed ik weer een programma. Ik zat toen in de presentatie van „Dokter ja, dokter nee" en de baby lag in een hoek van de studio in een reiswieg te slapen. Dat ging prima. Ik had het ook nooit op een andere manier willen doen. Ik bedoel: iedere dag naar een creche, dat wou ik niet en ik heb ze ook maar zelden naar een creche gebracht". Ze zit nu elf jaar bij de tele visie en behoort met Dore Smit (IKON) en Elles Berger (VA RA) tot de oudere, wat betreft het aantal dienstjaren. Ze kent het vak tot in de finesses en verklaart dat de essentie er van ligt in het vermogen om „jezelf te blijven". Viola: „Laat ik eerst benadrukken dat het in derdaad een vak is. Er wordt vaak gedacht dat het gaat om een paar regeltjes voorlezen en de mensen hebben dan gauw het idee: dat kan iedereen wel. Dat is onjuist. Het feit dat er, toen ik er bij kwam, 3000 meisjes een screentest moesten SBEFT4.75 IJli'IS- ma-- ,s»2fr it;n Tom m m J-39" afleggen om twee geschikte te vinden - de andere was Alice Oppenheim bewijst toch wel dat niet zomaar iedereen het kan. De voornaamste eisen zijn, dat je in een paar minuten een duidelijk verhaal kunt vertel len. Eventueel met een grapje tussendoor, maar daarbij moet je niet vergeten dat het vooral gaat om het geven van duide lijke informatie. Ik zeg altijd: je zit er voor de mensen die hun radiogids achter de televisie hebben laten vallen of die er een kop koffie over hebben ge gooid. Verdere eisen die aan je ge steld worden, zijn onder meer dat je duidelijk spreekt en geen accent hebt. En ook dat je in alle situaties snel kunt reage ren. Je mag geen black-outs hebben. En om het goed te doen komt het er dus eigenlijk op neer dat je een beetje bru taal moet zijn". „Waar je vreselijk voor op moet passen, zeker ook als je het al langere tijd doet, is dat je niet in cliché's gaat vervallen. Zo'n man als Fred Oster begint zijn kwis iedere keer weer met: „Dames en heren thuis en da mes en heren in de studio". Dat vind ik een verschrikking. Ik probeer het in mijn aankondi gingen altijd te vermijden. Daarom moet je goed op blij ven letten op wat je zegt. Ook -om te voorkomen dat je de kij- - kers om kwart voor twaalf 's avonds nog een prettige voort zetting van de avond wenst, zoals een collega onlangs deed. Dat doe je dus niet; om die tijd wens je de mensen welterus ten". „Met je stem en je mimiek kun je natuurlijk ook erg veel doen. Vroeger kondigden wij de uitzendingen van de poli tieke partijen in beeld aan. Dat ';eeft Ria Dalmeier verpest. Die kondigde sommige partij en, waar ze een hekel aan had, met zo'n afkeurend gezicht aan, dat we sedert die tijd bij die uitzending maar buiten beeld blijven. Wat je overigens •niet verhindert om met de in tonatie van je stem een hele boel duidelijk te maken". Op de vraag of de omroepers en omroepsters nu eigenlijk wel of niet een functie hebben, antwoordt Viola van Emme nes, dat iedereen dat verschil lend zal beoordelen. „Maar", zegt ze, „het blijkt toch ook niet zo'n succes te zijn, als we helemaal buiten beeld blijven. Hoewel de dagen van tante Hannie nu wel achter ons lig gen, is het toch nog zo, dat je als omroepster op bezoek bent bij half Nederland. En dat een hoop mensen het gezicht wil- len zien, dat bij een stem hoort. Er zijn zoveel eenzame men sen, dié echt op een fatsoenlij ke manier welterusten gezegd willen worden. Ja echt, dat merken we uit brieven. Je ziet het ook bij de VARA. Het helemaal buiten beeld la ten van de omroepers en om roepsters is daar tot nog toe ook niet zo'n succes gebleken. Die haan doet het niet. De boze haan, noemen mijn kinderen hem. Je moet dus wel een bij zonder goed alternatief heb ben, wanneer je ons buiten beeld gaat laten. De VPRO doet dat overigens erg goed". Een niet onaanzienlijk deel van het omroepend personeel komt na verloop van tijd op andere plaatsen bij de televisie terecht. Vaak gaan ze een eigen programma presenteren, van welke aard dan ook. Viola van Emmenes: „En nu wil jij na tuurlijk weten, waarom ik nog geen eigen programma heb? Dat wordt me dus altijd ge vraagd. Ten eerste heb ik in het verleden al een paar program ma's gepresenteerd, zoals twee jaar Cinevisie en één keer de nationale finale van het song festival. Maar ten tweede mis ik ook de drang om zoiets te gaan doen. Kijk, als ik een praatshow zou doen, dan bete kent dat zoveel werk, dat is zo'n intensieve bezigheid, dat gaat niet samen met het heb ben van kinderen. En je moet er ook erg sterk voor in je schoenen staan. Het is niet zuinig wat er aan kritiek over je heen gestort wordt, wanneer je een programma doet. Mis schien ben ik er ook te kritisch voor geworden. In zo'n pro gramma kun je misschien je idealen helemaal niet meer kwijt..." „Dat kun je als omroepster wel?" Viola: „Jazeker. Je bepaald je eigen stijl, je kiest je eigen kleren. Daar kun je nog heel wat in kwijt. De achtergrond ook. Ik ga niet meer naast grote bloemstukken zitten. Dat is meer EO of NCRV. Dat vind ik uit de tijd". Gezin en werk laten Viola van Emmenes nog voldoende ruimte voor het plegen van een aantal andere activiteiten. Af en toe presenteert ze een mode show, maar daar vind ze niet zoveel aan. Wel leuk zijn per soneels avonden, want dat wordt altijd een succes". En als een baantje als gastvrouw op een of andere beurs Viola in tien dagen een automobiel -zij het een tweedehands - ople vert, dan is zij ook daar wel toe bereid. Maar meer serieus is haar belangstelling voor schrijven. Viola: „Het mooiste zou ik zo'n televisie-rubriek vinden als Nico Scheepmaker in een aantal regionale kranten heeft. Twee tv's op elkaar en maar kijken. Voorlopig ben ik voorzichti- gaan begonnen met eens een keer een kolommetje in de AVRO-bode, VARA-gids en de VIVA. En ik ben als vaste dewerkster verbonden aan „De Moestuin", een blad over tuin- en reformvoeding en der gelijke. Dat vind ik erg leuk. Wat ze afsloeg was een aan bod om een wekelijkse kolom in Privé te schrijven. Viola: „Ik kon er een gigantisch bedrag voor krijgen, maar ik heb het geweigerd. Nu wordt die ru briek gedaan door Adèle Bloemendaal- Ik had dan over mensen en gebeurtenissen in en om de studios moeten schrijven. Maar geen mens vertrouwt je meer, je zou hele maal geïdentificeerd worden met het blad waar je voor werkt. Overigens heb ik niks tegen die bladen. Als mensen dat willen lezen, dan moeten ze dat doen. Ik koop ze zelf ook alle maal als ik een lange treinreis moet maken. Dan ben ik er wel in een half uur doorheen. En ik heb ze hier ook allemaal wel een keer op bezoek gehad. Ze mogen hier thuis komen, ik vertel ze alles duidelijk en eer lijk. Dat lijkt me een betere methode dan je medewerking aan die bladen te weigeren, want dan pakken ze wel op een andere manier. Nu heb ik ie dereen hier een keer gehad en ben ik er voorlopig vanaf. En ik heb ook helemaal geen slechte ervaringen met die mensen". Buiten de vermelde inter views vroeg de pulpjournalis- tiek nog tweemaal om de me dewerkingvan Viola. Éénmaal moest ze - in gezelschap van een serie andere bekende men sen - haar mening geven over prinses Beatrix. En een tijdje geleden belde iemand met de belangwekkende vraag wie er in televisieland allemaal een kunstgebit draagt. Viola: „Ik heb geantwoord dat ik dat echt niet wist en er verder maar hard om gelachen. Ja, hoe ver zinnen ze het". Wil je het nog lang blijven doen, het omroepen? Viola: „Ik geloof zeker dat je het ook als je wat ouder bent nog kunt blijven doen. Dore Smit is een voorbeeld van een wat oudere vrouw, die het op voortreffelijke wijze doet. Maar voor mij geldt meer, of ik er nog plezier in blijf beleven. Nu vind ik het allemaal nog erg leuk, maar ik denk dat de lol er over een paar jaar wel een beetje af gaat. Dus tegen die tijd wil ik weer eens wat an ders hebben. Misschien zo rond mijn vijfendertigste. Maar in ieder geval blijf ik werken. Dat heb ik altijd ge daan en ik zal het blijven doen".

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1979 | | pagina 25