VARIA
FOTO
Troubadour Joost Nuissl:
EEN HOSTESS WAAKT
DE HELE WEEK
OVER „HAAR" GASTEN
Ex-stewardess Annemarie Peperkamp:
ZO BLIJ
LEUK
DECENIUM
Confetti-grap
Talent
Riskant
v ■£..«**- -%r
STRANDFOTO'S: KWESTIE VAM STANDPUNT
NOS-voorzitter
Voetbalgeweld
VARA-herrie
Ervaring
Verslaving
Volle agenda
Dat je in twintig minuten veel
kunt zeggen liet Joost Nuissl ons
tijdens een interview horen.
Deze zanger verscheen voor veel
mensen een paar maanden gele
den volkomen onverwacht op de
hitlijsten samen met het Broek-
huizer dameskoor met het lied
waarin hij vertelt zo blij te zijn
dat hij me niet vergeten is. Met
wat telefonische aanwijzingen
lukt het ons zijn woonplaats
Broekhuizen-Vorst, een van de
Maasdorpen in Noord-Limburg
te vinden. Op het gemeentehuis
weten ze te vertellen dat Joost in
het plaatselijke café aan het oe
fenen is, of liever gezegd aan het
pauzeren is. Hij geelt ons een
ruim kwartier om er achter te
komen wie hij is en wat hij wil.
„Geen top tien artiest", zegt hij
zelf, „Die ambities heb ik niet".
„Ik laat me niet leiden door het
al dan niet verkoopbaar zijn van
een plaat. Het gaat er om dat ik
nu al tien jaar plezier heb in het
werk wat ik doe, en dat wil ik
over tien jaar nog steeds hebben.
De lange adem interesseert me
veel meer dan nu het succes met
deze single".
Toch vond hij het nodig om
weer eens wat van zich te laten
horen een paar maanden gele
den. Bij zijn zaaloptreden
merkte hij dat „ik ben zo blij"
het goed deed. Toen besloot hij
met Nard Reynders, de leider
van de kapel die zorgt voor de
begeleiding om samen met het
Broekhuizer dameskoor een
plaatje te maken van dat liedje.
Hij heeft niet het gevoel dat
met dit liedje concessies zijn ge
daan aan zijn principes over wat
liedjes moeten zijn. „Het moet
iets vertellen, dat is voor mij es
sentieel. en dat doet dit liedje
toch. Wat men er in hoort dat is
niet mijn zaak. Er zijn mensen
die bellen me op, dan hebben ze
een weddenschap gesloten op
tegen wie ik het in dit jied heb,
tegen God of tegen een vrouw.
Voor mij is dat duidelijk, maar
ik zeg het niet, want als ik het
zing dan is de tekst van de luis
teraar. Als het voor hem over
God gaat, dan is dat zo".
De rest van zijn repertoire
wijkt nogal af van Ik ben zo blij.
want bij omschrijft zijn songs
op de twee Lp's die hij gemaakt
heeft als poëtisch literair met
voor wie het horen wil een beetje
maatschappijkritiek. En dat is
toch, zelfs met een beetje fanta
sie niet te beluisteren in zijn
succesnummer. Dat lang niet ie
dereen die Ik ben zo blij.goed
vindt, ook aangetrokken zal zijn
tot zijn andere songs, ligt voor
de hand.
„Voor die mensen heb ik ge
woon een leuk plaatje gemaakt.
Maar ik heb nu natuurlijk de
aandacht getrokken van een
groot publiek. Je moet dat zo
zien, door zo'n single gaan er
tachtig deuren voor je open,
voor mij zijn er 75 daarvan niet
interessant. Kijk, ik kan morgen
de studio in om een nieuw
plaatje te maken, als dat je enige
ambitie is
„Als ik iets nieuws maak dan
moet het goed zijn, ik wil wach
ten tot het allemaal klopt. We
gaan zeker niet dit succes herha
len door weer een lied met koor
en kapel. Misschien gebruiken
we wel een aantal blazers. Weer
zo'n zelfde liedje zou een kort
stondig succes betekenen, en ik
ben nou eenmaal meer geïnte
resseerd in de lange termijn. In
de loop der jaren heb ik geleerd
dat als je iets echt wilt en je
werkt er hard voor dan komt de
opbrengst vanzelf". Die op
brengst, is voor mij het feit dat
de mensen mij nu na tien jaar
nog steeds vragen om op te tre
den, dat vind ik waardevol".
Want Joost Nuissl verdient nu
al een decennium zijn geld met
muziek. Eerst in het westen
waar hij twee seizoenen in Len-
naert Nijghs Oez te beluisteren
was en in de Haarlemse Waag
als huiszanger. Dan vestigt hij
zich in het Maasdorp
Broekhuizen-Vorst en verzorgt
een jaar lang de programma's
van het kleintheater -Micro-
Skoop. In 1970 formeert hij zijn
Kamerpopensemble dat het drie
jaar uithoudt. De twee daarop
volgende seizoenen houdt hij
zich vooral met radio bezig. Hij
levert bijdragen aan KRO-
programma's als Maandstand
en Omgang en aan VARA's Over
de Einder en Tante Thea en de
tijd. Nu heeft hij een solopro
gramma met liedjes en teksten
die hij in zalen in heel Neder
land brengt. Volgend jaar wil hij
met drie man het land in, onder
andere met Nard Reynders van
de Vorster Kapel.
Voor het Nederlandse luister-
lied, of hoe je het dan wilt noe
men („het zijn allemaal rotter-
men bestaat meer animo. De
verklaring daarvoor zoekt hij in
een popvermoeidheid.. „De
popmuziek vernieuwt zich niet
meer. vandaar dat er nu hier
voor meer interesse is".
Waar moet je eigenlijk naar
luisteren als hij optreedt?
„Met mijn poëtisch protest
constateer ik zaken die ik fout
vind. Wat tussen de regels zit, is
erg belangrijk". Toch gelooft hij
niet door zijn songs veranderin
gen teweeg te brengen. „Je be
reikt alleen die mensen die het
met je eens zijn, die zagen al dat
het mis is".
„Ik zing over wat me bezig
houdt, wat ik waarachtig vind.
Vandaar dat ik mijn teksten zelf
schrijf".
Vrij abrupt maakt hij een eind
aan ons gesprek. De twintig mi
nuten zijn om, hij heeft nog een
halve minuut voor een foto, on
geduldig wacht hij tot ook dat
voor elkaar is en dan gaat hij
snel weer oefenen, ons enigszins
verbluft achterlatend.
F'
LYDIA JANSSEN
Onlangs ontmoette ik op een
gean imeerde persborrel die door
de platenfirma Bovema georga
niseerd werd ter gelegenheid
van het uitbrengen van een elpee
met de hoogtepunten uit het
succesvolle toneelstuk Cyrano
de Bergarac de Tros regisseur
Hank Onrust (Kunstprogram
ma). Hij was in een jolige bui en
vertelde me een aantal grappen
die tyij in zijn Avro-tijd met een
aantal collega's heeft uitge
haald.
Hank: „Op een dag hadden
Theo Ordeman Fred Oster en ik
een melige bui. We hadden op
namen met Cees de Lange die
weer eens achter elkaar zijn
moppenrepertoire afdraaide.
Wij zagen meestal de lol van de
dijenkletsers niet in en maakten
lullige opmerkingen. Cees werd
boos omdat hij niet serieus werd
genomen en begon te bakkele
ien. Wij er tegen in. Op het laatst
ging het nogal heftig toe. Cees
•stapte tot slot woedend in zijn
auto en reed naar huis. Wij ble
ven narrig achter, boos omdat
Cees zo gauw op zijn tenen was
getrapt. We verzonnen een list
om Cees duidelijk te maken dat
hij tegen ons nooit meer zo
mocht reageren. We bestelden
een vrachtwagen tot de rand toe
gevidd met confetti. Deze lieten
ive leegkiepen in de tuin van
Cees de Lange. Het regende die
avond een beetje waardoor alles
ook nog eens lekker aan elkaar
plakte. Je begrijpt Cees was
woedend. Maanden heeft het
geduurd voordat hij de bende uit
zijn tuin had. Jaren later vond
hij nog confetti in zijn kleren.
v.''' ÜÖÜ1PMP
I kmi lm m r
WK*ai
- - A
..if-ÜS-S-vB-:,!'"'
KÉÉËË I
I si
1 m -
KLEINE FOTOTtP IN WOORD EN BEELD
Het strand is een plaats, die voor fotografen iets
uitdagends heeft. Het altijd boeiende samenspel
van water, zonlicht en zand zorgt voor fraaie mo
tieven. Zoals ook deze plaat duidelijk maakt: de golven van een binnenzee, de zon, die daarin
twinkelt, twee donkere mensenfiguren, die een rustplaats vormen wie zoiets ontdekt moet
er wel een foto van maken. Toch zou dezelfde foto, genomen vanaf de zandbank links bovenaan
de foto. waarschijnlijk een weinig opvallend resultaat hebben opgeleverd. Met twee grijze mensen
tegen een grauwe water- en zandachtergrond. Konklusie: strandfoto's zijn pas echt geslaagd als
u zoekt naar het juiste standpunt. Waar dat precies ligt. is niet te zeggen, want het verschilt vaak
per uur met de wisseling van licht- en waterpartijen. Maar 't is wel - voor wie met de kamera het
strand optrekt - een uitdaging èn een kans om met iets moois thuis te komen.
We hebben een aantal heren
van de omroep nog een keer vre
selijk tuc gehad, gaat Hank ver
der. We hebben uitnodigingen
op papier van de Holland Ame
rika laten drukken met de me
dedeling dat een aantal om
roepmedewerkers mee mochten
op een gratis cruise naar de Bc-
hama's en weer terug. Je mocht
je vrouw meebrengen, de reis
zou twee weken duren. Dat
kwam hard aan. Een niet gering
aantal omroepmedewerkers van
naam stond op de afgesproken
datum gepakt en gezakt op de
kade in Amsterdam. Deze grap
heeft ons wel bijna ons ontslag
gekost.
NOS-voorzitter Emile Schüt-
tenhelm is dan toch eindelijk
opgestapt. Na een ambtsperiode
van bijna 16 jaar kreeg hij eervol
ontslag. Hij blijft nog wel als
adviseur in dienst van de NOS.
Op de laatste bestuursvergade
ring die onder zijn leiding werd
gehouden kon hij het. de pad
vinder vol grappen zoals hij ook
wel wordt genoemd, niet nala
ten zijn naaste medewerker,
vice-voorzitter en omroepcom-
missaris radio Willy Wagenaar
op zijn nummer te zetten. Hij
noemde bij wijze van kwinkslag
Willy Wagenaar „Ons kleine
dictatortje". De heer Wagenaar
staat om zijn ijzeren wil (dwars
door alles heen) bekend. Willy
Wagenaar antwoordde adrem
dat hij liever hel giasstrijkertje
werd genoemd. Peter van Bue-
ren gaf hem in de Volkskrant
deze naam. Ik geef de voorkeur
aan zijn bijnaam in het Gooi die
luidt Speedy Gonsales.
Het omroeptoemooi (waar al
leen heren aan deelnemen) le
verde onlangs een niet gering
aantal gewonden op. Om er
meer twee te noemen. Henk Jen-
ner (cameraman van de KRO)
trapten ze een paar gekneusde
ribben en Hein van Nieveld (om
roeper) van de TROS sloegen ze
een blauw oog waardoor hij een
week niet op de buis kon ver
schijnen.
Zo af en toe komt een groot
Nederlands talent aan de opper
vlakte. Vorig jaar kwamen er
maar liefst twee jonge talenten
naar voren; twee, al zeg ik het
zelf. alleraardigste hoogst be
schaafde jonge heren, die toen al
in het theater-programma van
Albert Mol een belangrijke rol
speelden. Roland is te vinden in
de Fruus Weisz film Angela. In
toneelkringen is zijn 'naam al
lang niet meer onbekend. Frans
deed in allerlei koortjes de no
dige toneel- en zangervaring op.
Deze twee Amsterdamse jon
gens nu hebben onlangs een te
gekke (om het oer-Hilversumse
modewoord maar eens te ge
bruiken) elpee gemaakt. Hij heet
„Aan de hand". De jongens
schreven zelf alle teksten en de
muziek. Frans zingt op de plaat
bijgestaan door Roland op de
piano. Producer van „Aan de
hand" was Tim Griek ook al
geen onbekende in de muzie
kwereld. Zonder te overdrijven
en rekening houdend met het
feit dat smaken verschillen wil
ik toch deze elpee een verras
send debuut van twee getalen
teerde heren noemen.
Op z'ri zachtst gezegd, het
rommelt bij de VARA. Ik geloof
niet dat het nodig is alle proble
men die zich de laatste maanden
bij de socialistische omroep
hebben voorgedaan nog eens te
noemen. De kranten hebben er
vol van gestaan. Waar men het
meest over struikelde althans in
de dagbladen was dat VARA-
voorzitter Kloos afgaf op zoge
naamde linkse journalisten die
probeerden de VARA in de
grond te schrijven. Er is echter
ook nog wat anders dat ik even
wilde melden. Hoewel de plan
nen bijna rond waren heeft men
er van afgezien van het succes
volle radio-programma De rode
haan een tv-programma te ma
ken. Het geld dat Jan Nagel voor
zijn idee kreeg heeft hij over
igens mogen houden. Het schijnt
dat Achter het Nieuws-
hoofdredacteur Hans Jacobs, bij
de beslissing een belangrijke rol
heeft gespeeld. In negatieve zin
dan. Èn dap te bedenken dat hij
het al zo moeilijk heeft. Zijn
Achter het Nieuwsploeg bestaat
eigenlijk alleen nog uit hemzelf.
Pierre Tania stapte begin dit
jaar op. Philippe Frederiks
keerde terug naar de Franse
hoofdstad en nu gaat het gerucht
ook nog dat de Jacobs vriend bij
uitstek Ben Eikerbout plannen
heeft om op te stappen. Het valt
niet mee zo'n verantwoordelijke
baan bij de omroep. Dat blijkt
toch maar weer.
NORA STEINFEL
Geïnteresseerd in de lange termijn
Ook al ligt u lekker aan het strand, het is voor velen toch een veilig gevoel dat er altijd nog een
hostess is om eventuele problemen op te lossen.
In de zomermaanden
komen vele tienduizenden
Nederlanders tijdens hun
vakantie in het buitenland
in contact met de verte
genwoordiger/ster van de
touroperator uit wiens pro
gramma ze de „reis van hun
dromen" hebben gekozen.
Deze jongens en meisjes -
de hosts en hostessen - zijn
vaak een steunpilaar voor
de vakantiegangers. Zo
wordt het immers ook in de
reisgidsen omschreven:.
bij hen kunt u terecht met
uw problemen, maar ook
voor een gezellig babbeltje.
Ze informeren u over de
streek, geven adviezen over
excursies, autohuur, eet
huisjes. en ga zo maar
door. Tenslotte zorgen zij er
ook nog voor dat u van het
vliegveld bij uw hotel of
appartement komt en er na
twee of drie weken weer
wordt opgehaald voor de
thuisreis.
De hostess of host leert u
in de meeste gevallen voor
het eerst kennen in de bus
die voor het vervoer vanaf
de airport zorgt. In een tra
ditioneel babbeltje wordt u
dan al vast wat weg wijs
gemaakt. Terwijl het gezel
schap reikhalzend uitziet
naar hun vakantiedomici
lie. worden er in die bus ook
wel opmerkingen gemaakt,
in de geest van, „dat meisje
heeft een bruin leventje.
Als ze ons straks kwijt is
ligt ze lekker aan het
strand'
-O, ju. Natuurlijk zijn er nog
hele volksstammen die zo re
deneren. ,Als hem tijdens de
vakantie dan ook maar niets
overkomt en ze weten de dage
lijkse gang naar het strand te
maken, dan is in hun ogen een
hostess overbodig en kan ze
maar beter op het warme
strand gaan liggen. Vergeet
het maar", zegt Annemarie
Peperkamp, voor dit seizoen
hostess op het idyllische
zonne-eiland Ibiza voor
NRV/Holiday. Zij draagt de
verantwoordelijkheid voor
enkele honderden gasten die
de maatschappij er wekelijks
heen brengt. „Daar ben je de
hele week mee bezig. Dat is
echt niet alleen bij de N.R.V.,
maar mijn collega's van de an
dere touroperators werken in
de regel net zo. De vakantie
bestemming doet er in dit ge
val niets toe. Een touroperator
Annemarie Peperkamp
die zich zelf respecteert en de
markt niet wil verspelen, zorgt
voor deskundige begeleiding
ter plaatse. Natuurlijk niet ie
overdreven want dat wordt
vaak niet op prijs gesteld. Wij
geven de reizigers in de bus een
informatiemap en daarin vindt
men ondermeer de „spreeku
ren" van de hostess, als regel
driemaal per week. Wie wil is
dan van harte welkom. Wie
geen behoefte ami nadere in
formatie heeft zien we wel
weer op de dag dat de vakantie
ten einde is".
Annemarie Peperkamp
draait nu al zo'n goeie twaalf
jaar mee in het reisivereldje.
Na haar middelbare schoolop
leiding trok ze naar Italië (het
land dat ze van haar vakanties
kendeom er drie jaar als re
ceptioniste in een Nederlands
hotel te werker.. Dat was in de
jaren dat het massa-toerisme
op gang kwam en onze landge
noten in het buitenlandbest
wat hulp konden gebruiken.
Met haar Itaiië-erraring 'op
zak meldde Annemarie zich bij
de KLM. Bijna zes jaar werkte
ze bij onze nationale lucht
vaartmaatschappij als ste
wardess op de Zuid Amerika
lijnen en later nog op Afrika, in
welke landen ze ook regelma
tig voor langere periode gesta
tioneerd was. „Het was een za
lige tijd. Ik heb heel wat van de
wereld gezien. Als ik maar
even vrij was, vloog ik naar
landen waar ik nog nooit was
geweest. Maar ja, als het con
tract voor bij is, ga je er uit.
Dat weet je als je bij de KLM
tekent".
„Toen ik het blauwe uni
formpje voor goed in de kast
had opgeborgen, daeht ik, er
gens wel goed. Je kunt niet
blijven reizen. Ik werd secreta
resse van de hoofddirecteur
van de Nederlandse Reisver-
eniging. Geweldig interes
sante job. Maar i/c hield het
niet uit. Het is als een versla
ving, als je een vrij leven bui
ten. de deur gewend bent. Ik
heb er dan ook .weer aan toe
gegeven. Ben er blij mee, om
nu als hostess te kunnen wer
ken".
Maar dit seizoen heeje An
nemarie Peperkamp wel erva
ren dat er een groot verschil is
tussen het werk van een ste
wardess op de intercontimen-
tale lijnen en dat van een hos
tess in een Zuideuropees zon
neland. „Als stewardess ben je
klaar als je van boord gaat, als
hostess sta je de hele week pa
raat voor de gasten. Je verant
woordelijkheid is ook groter.
Je bent in feite de captain van
de vakantiebestemming waar
je geplaatst bent".
De dietario (agenda) van
Annemarie heeft maar weinig
lege bladzijden. „Eén dag in de
week is al gevuld met de trans
fers, het halen en brengen van
de reizigers. Dan ben je drie
keer in de week een groot ge
deelte van de dag kwijt aan de
spreekurenVerder contro
leer ik regelmatig de hotels en
appartementen. organiseer
invitatie-cocktails, adviseer
over excursies die ik vaak ook
nog begeleid. Dan heb je de
administratie, die de hostessen
als regel voeren op het kantoor
van de agent, waarmee de reis
bureaus ter plaatse werken. De
maatschappij in Nederland
wil ieder week een rapport en
financieel overzicht, dan zijn
er de vluchtlijsten die om
nauwkeurige controle vragen.
Als daar fouten meegemaakt
worden en er moeten reizigers
een andere bestemming, dan is
dat verschrikkelijk naar. Je
kunt zo iets voorkomen door
de hele week goed contact te
houden met de managers van
de hotels en appartementen.
Maar dat gaat niet als je op je
rug aan het strand ligt.
zegt Annemarie Peperkamp.
Het is maar dat u het weet,
voor het geval „uw" hostess
nog eens over de tong gaat.
