„Ik wil mensen helpen
en zelf proberen een
goed mens te zijn"
l
n
FONDKAMPIOEN JO WENTZLER
„Veel duiven meegeven
kost veel geld"
IN GESPREK MET.
Zuster Helenie
ALQUIN
Tweede popconcert
Maldegem
1
Sk JËFb
Voorzitter Lauwereys van tennisvereniging Hulst:
Zeeuwsch -
Vlaamse
Top Vier
Bloei
Uitbreiding
GROEDE - Als je haar ziet
omspringen met kinderen, haar
leuke, moderne bloemetjesjurk
ziet, haar goed in model geknipt
korte haar, haar aantrekkelijk
gezicht en de zelfverzekerde ge
baren, waarmee ze b.v. een siga
ret opsteekt, is het moeilijk je
voor te stellen, dat Willemien
van Moorsel, een jonge vrouw
van 32 jaar, al ruim 12V2 jaar als
Zuster Helenie door hei leven
gaat. Wat betekent, dat ze de ge
loften van gehoor/aamheid,
trouw en maagdelijkheid heeft
afgelegd en zich één van de Zus
ters van Liefde mag noemen.
„Er waren destijds ook genoeg
mensen, die zeiden; je bent niet
goed, dat je je zo laat opsluiten.
Geen eigen kinderen, geen man,
geen eigen huis. Die snapten het
gewoon niet. Het is evenwel niet
zo maar een beslissing ineens
geweest, maar het gevolg van
een proces van jaren", probeert
zuster Helenie uit te leggen, „na
tuurlijk heb ik vroeger ook wel
vriendjes gehad, maar ik voelde
dat er nog iets anders moest zijn.
Ik wilde iets heel moois van m'n
leven maken, iets van mezelf ge
ven. Dat geeft je een enorm rijk
gevoel. Maar denk nou niet, dat
ik constant gelukzalig loop te
ten gekozen en sta daar dan ook
helemaal achter".
Toen zuster Helenie nog Wil
lemien heette werkte ze in de
ziekenverzorging. Ze komt uit
een groot gezin in Budel, heeft
juichen of zo, want net als men
sen in een huwelijk, hebben wij
ook onze goede en onze slechte
dagen. Ik heb m'n keuze bepaald
en doe dat eigenlijk iedere dag
opnieuw. Dat maakt, dat je wel
bewuster gaat leven. Tot nu toe
heb ik nog steeds voor m'n gelof-
nog 6 broers en zustfers, die ge
trouwd zijn, terwijl een andere
broer en zus eveneens voor het
kloosterleven hebben gekozen.
„Als ouder heb je het offer ook
maar te brengen, dat je je kind
moet afstaan", zegt zuster Hele
nie „in het begin zagen ze het
met mij niet zo zitten, want ze
zeiden: ik denk dat jij eerder
weer terug in huis bent, dan wij
terug zijn van jou naar het
klooster brengen. Nu ze zien, dat
ik echt gelukkig ben en dat het
goed gaat, hebben ze er ook
vrede mee. Er zijn altijd nog 6
broers en zusters over, die voor
de kleinkinderen kunnen zor
gen", lacht ze. In haar voorbe
reidingstijd voor de Eeuwige
Gelofte kreeg zuster Helenie
naast haar religieuze opleiding
ook al onderricht in de gezins
verzorging. Toen ze klaar was,
werd ze o.a. uitgezonden naar
Amsterdam, waar ze in een be
jaardentehuis met zo'n 500 men
sen werkte. Ongeveer 7 jaar ge
leden kwam ze naar Zeeland
(waar ze zich nèt zo thuis voelt
als in Brabant) en ging met en
kele andere zusters samen wo
nen in de Schuttershof in Sluis.
Ze springt in in gezinnen waar
de moeder voor kortere of lan
gere tijd vervangen moet wor
den. Nu helpt ze bij de familie
-I*)
van Eyck in Groede. Een jaar ge
leden is daar de moeder overle
den en bleven de 3 kinderen van
5, 4 en 2 jaar alleen met hun va
der achter. „Dit is de 2e keer, dat
ik hier ben", vertelt ze terwijl ze
het kleine manneke, dat een be
etje verkouden op de bank ligt te
slapen, voorzichtig over z'n bol
letje aait. „Vorig jaar was ik hier
ook al van april tot september en
nu ben ik er al weer een maand
of twee. Het is echl niet alleen
een kwestie van huishoudelijk
werk doen en poetsen, maar je
moet zoveel mogelijk proberen
de moeder te vervangen. Ver
trouwen geven en krijgen. Je
gaat op den duur van zulke kin
deren houden, dat is logisch.
Dan valt het ook niet altijd mee,
om afstand te doen. Daarom is
de normale periode van hulp in
een gezin ook gesteld op 3
maanden.
Natuurlijk kan het in een
moederloos gezin ook wel eens
gebeuren, dat je je tot de man
aangetrokken voelt. Dat is heel
normaal", zegt zuster Helenie
eerlijk, „maar iedere dag op
nieuw vraag ik mezelf, wat ik
wil en wat ik moet doen en nog
steeds houd ik het bij het leven,
dat ik heb gekozen. Ik geloof n.l.,
dat ik zo meer voor mensen kan
doen. dan wanneer ik getrouwd
zou zijn. Ik wil mensen helpen,
mensen dienen en zelf proheren
een goed mens te zijn, gericht op
het Evangelie. Het is een fijn ge
voel je bemind te weten door
God en de mensen en zoveel har
telijkheid te ondervinden. Ik zie
ook veel mensen, die als mensen
zonder geloof geweldig goed
functioneren, maar ik zou niet
zonder geloof kunnen. Leven is
voor mij geloven en geloven is
voor mij leven. Ik zou het niet
graag loskoppelen. Het „nu" is
voor mij erg belangrijk".
Hoe de toekomst zal zijn weet
ik niet. Wat ik van uittreding
vind?" Zuster Helenie denkt
even na. Ze neemt een slokje van
haar glaasje fris en steekt nog
eens een sigaret op. „Ik zie het
als een vorm van echtscheiding.
Als het echt niet meer gaat, moet
je het doen. Maar ik zou het toch
ook wel een in de steek laten van
de groep vinden. Het leven van
een religieuze is tegenwoordig
zoveel gemakkelijker geworden.
Vroeger was alles bepaald en
mocht je alleen datgene doen,
wat je voorgeschreven werd. Nu
ben je helemaal vrij in je keuze
van bidden of van boeken lezen.
Je draagt een stukje eigen ver
antwoordelijkheid op alle ge
bied. Dat heeft voor mij grote
waarde. Je gevoelens worden
ook helemaal geaccepteerd. Wat
dat betreft gunnen ze je alle mo
gelijkheden om uit te groeien tot
een volwassen vrouw.
Je kunt je vrije tijd indelen,
zoals je zelf wilt.
Dat heb ik gewoon nodig om
door te kunnen gaan. Ach", zegt
zuster Helenie met een glimlach,
„je probeert het als mens toch
allemaal zo goed mogelijk te
doen. - of je nu leek bent of een
religieuze"
STOPPELDIJK - Ik had onze
lezers vanaf deze plaats eens
willen verhalen over de gedra
gingen van een duivenhouder
wiens duiven moesten thuisko
men van een belangrijke provin
ciale wedvlucht.
Afgaande op de weersver
wachtingen van het KNMI in De
Bilt - maar wat zaten ze er weer
lelijk naast, overigens deze zo
mer niet voor de eerste keer -
had ik het tijdstip zo gekozen,
dat op die zaterdag, 28 juni, de
duiven zouden gaan „vallen" en
wetende dat de heer J. VVentzler
uit Stoppeldijk zou deelnemen
aan de op die dag te houden pro
vinciale wedvlucht vanuit Cha-
teauroux, was ik om elf uur
's morgens ter plaatse.
Veel te vroeg echter om de
duiven te zien vallen, want ik
hoorde dat ze pas om halfzeven
die morgen waren gelost, welis
waar met mooi weer, maar met
de noordoostelijke wind en mo
gelijk verderop langs de vlucht-
lijn een zware bewolking zoals
hier het geval was, zou het toch
wel enkele uren later worden.
Geen zenuwachtig gedoe dus (of
hij het anders overigens wel is
weet ik trouwens ook niet), geen
getuur in het luchtruim of er al
duiven zijn waar te nemen, maar
een rustige Jo Wentzler, die bij
mijn aankomst door zijn vrouw
uit de werkplaats, achter de
schoenwinkel, waarboven ze te
vens de duiven huisvesten,
wordt geroepen.
Wentzler die deze dag drie
duiven mee heeft in dit concours
vanuit Chateauroux, op soortge
lijke vluchten meestal hetzelfde
aantal, „Veel duiven meegeven
kost veel geld", zegt hij, ver
wacht onder deze weersomstan
digheden de duiven niet voor
twee uur in de middag „En als je
om die tijd klokt zul je wel goed-
zitten".
Als Fondkampioen 1974 in de
Kring Centrum Zeeuwsch-
Vlaanderen had hij een week
eerder in de overnachtvlucht
vanuit Sint-Vincent zijn naam
alle eer aangedaan. In deze zeer
zware wedvlucht, door velen
zelfs een rampvlucht genoemd,
won hij met een doffer uit 1970
in Kring Centrum de eerste en
provinciaal de tweede prijs, een
prestatie waarmee hij dik tevre
den is: „Ik ken iemand hier in de
omgeving die had er twaalf mee
en kreeg pas dagen na de lossing
zijn eerste duif thuis.
Ook op de eendagsfond heeft
Wentzler al eens grote successen
behaald. In 1971 won hij de eer
ste en de derde prijs in Ifet pro
vinciaal concours met oude dui
ven vanuit Moulins en zowel in
1972 als in 1973 won hij de pro
vinciale wedvlucht met jonge
duiven vanuit Bourges. Beide
laatste keren met een jonge dui-
vin: „Die zitten nu hoofdzake
lijk op het kweekhok. Zo af en
toe worden ze nog wel eens in
een „tussenvluchtje", bijvoor
beeld uit Doornik, ingezet.
Wentzler speelt het liefst op de
midfond, wedvluchten waarin
de duiven dezelfde dag nog kun
nen thuiskomen: „Zo'n Sint-
Vincent-vlucht er tussendoor,
maar dat is meer voor de sensa
tie. Duiven die in de andere
vluchten aan de kop vliegen
moet je op zo'n vlucht niet mee
geven. Mijn winnende duif in
kring Centrum had als laatste
vlucht daarvoor Dourdan ge
daan en vloog toen in die kring
vlucht zo rond de zestigste prijs.
Alle zondagen met zo'n duif spe
len en dat Sint-Vincent gaat
niet, die moet voorbereid en uit
gerust zijn".
Gespaard wordt de doffer
niet, want op 18 juli moet hij
deelnemen aan de wedvlucht
vanuit Dax: „Tegen die tijd is hij
goed uitgerust. Het is een doffer
van eigen kweek. De ouders ko
men van H. du Puy uit Biervliet
en stammen uit het ras van M.
van de Sijpt uit Gent. Ik heb
daarvan al verschillende goede
duiven gehad en het schijnt een
goed fondras te zijn".
Wentzler heeft het duiven-
melken van zijn vader afgeke
ken, reeds voor de oorlog: „Ik
was de jongste thuis en moest de
duiven altijd wegbrengen". Na
'de oorlog speelde hij een tijdje
samen met zijn vader met dui
ven en nam kort daarna alleen
over. Hij heeft dus altijd ge
speeld van hetzelfde hok maar
dat flink uitgebouwd.
Hij is lid van de postduivenve
reniging Eerlijk Vreest Nie
mand in Axel. Dat hij ook daarin
succesvol is tonen de behaalde
kampioenschappen aan, die hij
in 1974 won met zijn oude dui
ven;
„Ik speel ook graag met de
jonge duiven, maar ik kan ze er
de laatste jaren niet meer „bij"
krijgen, mede door een oogziek
te, dat schijnt bij mijn jonge
duiven een kinderziekte te zijn„
vooral in het begin van het sei
zoen, later gaat dat over. Maar
als ik een paar goede jonge dof
fers heb dan gaan die verder dan
Dourdan de mand niet meer in.
Als je een goed hok duiven wilt
opbouwen, moet je bepaalde
jonge duiven toch sparen. Eigen
lijk vind ik de vlucht vanuit
Bourges toch wel wat aan de
zware kant".
Ondanks het Sint-Vincent
succes gaat het dit jaar met zijn
oude duiven ook iets minder
goed: „De echte vorm hebben ze
nog niet te pakken. Ik denk dat
dat ligt aan het feit dat het dit
voorjaar zo lang koud is ge
weest, je hoort er meer liefheb
bers over klagen. Overigens mag
ik niet mopperen, want ik heb
nog geen enkele vlucht gehad
waar ik geld aan moest toeleg
gen".
Dat laatste brengt bij mij de
vraag of hij grof speelt. „Ik ben
geen gokker, ik poel altijd fat
soenlijk zodat ik niet hoef staan
té beven als mijn duiven van een
vlucht thuiskomen. Heel veel
geld uitleggen doe ik nooit. De
sport kost al veel geld en je bent
afhankelijk van het weer. Wat
Wentzler wel altijd doet is om
zes uur 's morgens opstaan en
dan is zijn eerste gang naar de
duiven: „Uitslapen doe ik nooit,
ook zondags niet".
CEES DE ZEEUW
Tennis is geen
elite-sport"
HULST - Van een on
doordringbaar tenniswereld-
je" is bij de Hulsterse tennis
vereniging „Hulster Am
bacht" zeker geen sprake.
Men kent er sinds jaren geen
ballotage-commissie meer,
zodat duidelijk is dat de ten
nissport in Hulst voor ieder
een toegankelijk is.
Waarom niet", zegt voorzit
ter Walter Lauwereys. „Het
idee dat de tennissport alleen
voor élitemensen is wegge
legd moet maar gauw uit de
wereld geholpen worden.
Het zijn juist de mensen die
niet tennissen die dat soort
praatjes de wereld in helpen.
In onze vereniging is ieder
een hetzelfde, en waarom
niet eigenlijk". Het is dan
ook geen wonder dat „Hul
ster Ambacht" een bloeiende
vereniging genoemd mag
worden. Ondanks dat alles
kijken velen nog „hoogop"
naar diegenen die helemaal
in het wit de tennissport be
oefenen. Bij hun ligt al gauw
het woord „elitesport" op de
lippen. Maar het bijzonder
actieve bestuur van Hulster
Ambacht" dat buiten voor
zitter Walter Lauwereys
verder bestaat uit secreta
resse mevr. Van de Wiele-
Boogaert en penningmeester
J. Loof weet wel beter. De
tennissport is vooral in Hulst
helemaal in.-
Hoe komt het nu dat vooral jn
Hulst de tennissport zo bloeit??
Voorzitter Lauwereys: „Op de
eerste plaats omdat in Hulst ie
dereen in de gelegenheid wordt
gesteld om de tennissport te
kunnen beoefenen". Voor een
luttel bedrag per jaar - een be
drag dat bij verschillende an
dere takken van sport beslist een
stuk hoger ligt - kan men zich
als lid laten inschrijven. Buiten
het naar hartelust tennissen kan
men als men hogerop wil les ne
men, om zo later de wedstrijd
sport in te duiken. Dit jaar
startte „Hulster Ambacht" zelfs
met een jeurdtraining in de leef
tijden van 8 tot 11 jaar. Walter
Lauwereys zegt daarover: „Wil
je hogerop komen dan is lesne-
men onder leiding van een des--
kundige zonder meer een eerste
vereiste. Als je met deze sport
begint ga je je zonder erg be
paalde slagen leren, en als je
daarmee doorgaat is het later
bijzonder moeilijk om het op de
juiste manier te 'gaan doen. Dat
was dan ook wel een van de re
denen dat we dit jaar begonnen
zijn met een jeugdtraining.
Want ook voor onze jeugd is het
belangrijk dat ze de tennissport
goed onder de knie krijgen. Zij
moetën uiteindelijk voor het
voortbestaan van de vereniging
zorgen. Met een goede basis
kunnen ze zich verder ontwikke-
len, om later ook deel uit te ma
ken van de verschillende teams
die we tellen die in competitie
verband spelen".
De heer Camiel de Rooy die al
vele senioren onder zijn hoede
had, zou het nu ook met de jeugd
gaan proberen.
„Buiten de speciale training
van trainer Camiel de Rooy kan
de jeugd ook altijd nog rekenen
op de steun van hun voorzitter
Jean-Loup Deltour. Hij mag
/.onder meer tot de sterkste spe
lers van de Hulsterse vereniging
gerekend worden. De Hulsterse
vereniging heeft momenteel de
beschikking over vier banen, die
elke dag van 's-morgens tot 's
avonds laat bezet zijn. Vooral in
de voormiddag komen de ge
huwde dames veelvuldig aan
hun trekken, terwijl de anderen
's avonds een balletje komen
slaan. Walter Lauwereys: „Met
het aantal leden dat we nu heb
ben gaat het nog net. Maar",
zegt Lauwereys, „Er is nog
plaats voor twee banen, zodat
we de toekomst hoopvol tege
moet kunnen zien". Waarom
niet, uiteindelijk mag „Hulster
Ambacht" ook nog burgemees
ter Molthoff en zijn echtgenote
tot de leden rekenen. De realise
ring van een vijfde en zesde baan
ligt misschien op papier al klaar,
of niet „Neen, neen, uiteinde
lijk moeten er nog meer dan al
leen de burgemeester zijn fiat
aan geven. Maar ik dacht dat we
over enkele jaren daar toch eens
over moeten gaan praten met B.
en w. van Hulst. In onze be-
stuurskringen hebben we daar
zeker al eens over gesproken.
Uiteindelijk moeten we ook ver
der kijken dan alleen het jaar
waarin we leven".
Met Jean-Loup Deltour als
grote spetter in het eerste team
werd men de afgelopen competi
tie kampioen imde vierde klasse.
Promotiewedstrijden die bin
nenkort op het programma
staan zullen moeten uitwijzen of
het team rijp is om door te stoten
naar de derde klasse. In compe
titieverband spelen momenteel
vier seniorenteams en een jeugd-
team. Hulster Ambacht kan nog
meer teams op de been brengen,
maar komt dan duidelijk in de
knoei met het aantal beschik
bare banen. Onlangs heeft men
er ook nog een „oefenkooi of
tennismuur" bijgekregen. waar
de spelers(sters) zich vooraf rus
tig kunnen inslaan. Aan de hand
van de woorden van voorzitter
Walter Lauwereys, een zondei
In 1974 hebben ongeveer 750
jongeren genoten van het eerste
popconcert van Maldegem. Dit
jaar worden er 1000 verwacht.
En dat zit er wel in, omdat er
nogal wat grote namen bij zijn
zoals Alquin, Galaxy-Lin, en de
groep Hoa Binh. Verder zijn er
nog wat plaatselijke bandjes te
beluisteren. Omdat Alquin de
„top of the evening" zal worden,
zullen wij deze groep even onder
de loep nemen.
Alquin bestaat nu zo'n drie
jaar; hoewel de kern van de
groep al enige jaren bijeen
was, vond het eerste optre
den onder de naam Alquin
plaats op 29 januari 1972 in
Paradiso te Amsterdam.
Algemene erkenning
kwam verrassend snel dat
eerste jaar. De groep viel op
door het eigene van hun mu
ziek en de grote mate van
perfectie ten opzichte van
hun concerten.
Halverwege dat eerste jaar
werd de eerste LP „Marks"
opgenomen. Deze bevatte
een selectie uit de muziek die
in die tijd in de zalen uitge
voerd werd. De LP werd
goed ontvangen, maar de de-
finieve doorbraak kwam op
het Pinkpopfestival '73 te
Geleen, waar Alquin, ge
plaatst in een programma
van buitenlandse acts, de
verrassing van het festival
werd en een staande ovatie
,van 30.000 man in ontvangst
kon nemen.
Snel daarna volgde het
tweede album Mountain
Queen", die in Engeland
werd opgenomen. Beide LP's
werden in Engeland uitge
bracht, waardoor het zinvol
was een eerste tournee door
dat land te maken. Het vol
gende jaar, 1974, zou voor
Alquin een jaar van veel rei
zen worden. Snel achtereen
volgden een toemee door
Duitsland met Golden Ear
ring, een toernooi door
Frankrijk met de Who, een
toemee door Engeland we
derom met Golden Earring
en een derde door dat land,
voor het eerst op eigen benen
in grotere zalen.
1. S.O.S. - Abba
2. Stand by your man -
Tammy Wynette.
3 If you go - Barry and Eileen.
4. Oh Monah - Nat Conella with
Ted Easton Jazzband.
Tip: Nothing else to do - Mag
gie MacNeal.
Een nieuwe nummer één deze
week en een verrassende nieuwe
binnenkomer op vier.
tl
meer sympathiek iemand, is
duidelijk dat
Ambacht" helemaal voor de
het de „Hulstei
wind gaat. Voor hem die sinds
vorig jaar de voorzittershamei
hanteerd moet het allemaal
prettig zijn om die tijdens een
vergadering op de tafel te laten
neerkomen.
PIET DE MAAT
