Van kust tot heuvelland Fiets vierdaagse van 8-11 mei Historische stadjes in het heuvelland 0p vakantie Omkoping Robert Long Henk Terlingen Eten leoer: Kattestad Vernield TIPS Festival Forceren Toch onoeliik Gewoon en Beter VOOR HET NEDERLANDSE LIED IS HUILEN NOG TE VROEG Het was een beetje een mer kwaardige persconferentie die Vader Abraham Produkten B V een paar dagen geleden in Utrecht hield. Oorspronkelijk was de bijeenkomst bedoeld om het „Festival van het Neder landse Lied 1975" aan te prij zen, maar al spoedig ontaardde het samenzijn in gehakketak over het gelijk van Vader Abra ham. „Nederlandstalige muziek komt Op de radio vrijwel met aan bod, en dat gaat in de toe komst nadelige gevolgen hebben voor de platenvericoopbe weerde Vader Pierre „Dat is onzin", vonden de journalisten, „de platenmaatschappijen heb ben hun stallen gevuld met Nederlands-zingende artiesten, die goed verkopen Er is dus geen enkele reden om zich er gens zorgen over te maken" Maar in feite ligt het probleem natuurlijk dieper. Het gaat niet zozeer om de cijfers van de ver koop, of in de toekomst om de dalende cijfers van de verkoop, maar om het verschil in waarde ring: buitenlandse artiesten en Nederlandse artiesten die hun werk „artistiek verantwoord" doen, worden door de radiojon gens hoger aangeslagen dan binnenlandse vedetten die hun roem slechts bij de domme, grote massa hebben kunnen vestigen. Om Pierre Kartner te citeren: „Wanneer Wim Kan" Den Uyl is in de olie had geschreven", dan was het een gerespecteerd car navalslied geworden. Maar om dat het li^d op mijn naam stond, noemde men het een gewone meestamper". Een argument, zo sterk als ijzer, waar bovendien veel waarheid in schuilt. De journalisten echter, wilden er niet van onder de indruk zijn. Eerst nog maar eens eventjes de aanleiding Op vrijdag 6 juni wordt in de Groenoordhal te Leiden het „Festival van het Nederlandse Lied 1975" gehou den. Vader Abraham presen teert dan niet alleen zichzelf, maar ook een omvangrijke schaar binnenlandse groothe den als Ben Cramer, Nico Haak, De Zangeres zonder Naam, Ciska Peters, Jacques Herb, Mieke, Ria Valk, Saskia en Serge en zo nog een paar sterren. Het doel van het festival is „het Nederlandse Lied onder de aan dacht te brengen en het de rug gesteun te geven die het nodig heeft" Maar die ruggesteun is er eigenlijk al, wanneer tenminste de bewenng van Vader Abra ham Produkten dat er „zes ze ven miljoen liefhebbers van ons materiaal zijn", strookt met de werkelijkheid. Platenkopers zouden er dus genoeg zijn, maar de „radio-backing" om de smaak van het publiek te sturen en het aantal verkochte platen op peil te houden, en zo mogelijk te verhogen, ontbreekt, volgens Vader Abraham. dat de markt voor gewone Ne derlandstalige muziek uitste kend floreert en dat optredens van Nederlandse vedetten, soms zelfs van vedetten die die bena ming amper waard zijn, vaak door aanzienlijke aantallen mensen worden bijgewoond. Het lijkt er trouwens inder daad op dat de publieke belang stelling voor het Nederlandse lied toeneemt De bloeitijd van de jaren dertig, veertig en vijftig komt waarschijnlijk nooit meer terug, maar toch is een in het Nederlands gezongen liedje niet meer zo gek als tien jaar geleden. En dat is voor een gedeelte te danken aan de handige hitpo tentie van Pierre Kartner. Nederlanders zijn te weinig chauvinistisch om alleen van liedjes te houden die in hun ei gen spraak gezongen zijn maar naast de vreemdtalige liedje scultuur is er nu toch ook een groaiende bereidheid onder de mensen om naar eigentalige liedjes te luisteren De radio komt nog te weinig aan die be reidheid tegemoet, daar heeft Kartner gelijk in Maar naar mate hei 'me liedje bij de ra dio jonge* ■''•rein op het artis tiek verani u><lorde lied weet te veroveren, zal dal veranderen De vraag is alleen of met beter de natuurlijke loop van de gebeur tenissen afgewacht kan worden (die zeker tot een dergelijke ver andering zal leiden), dan wel dat er door Pierre Kartner bijvoor beeld allerlei knuppels in hoen derhokken gegooid moeten worden. Voor huilen is het nog veel te vroeg, want het Neder landstalige lied zal overwinnen, hopelijk. MAURICE VELDKAMP Pierre Kartner: „Op de radio zijn het allemaal ego-trippers die onze oren teisteren met hun muziek. Eigenlijk zouden ze er een doosje asperine bij moeten geven, want het is niet de mu ziek die de mensen graag horen. Mieke staat met haar „Zon dagskind" al acht weken in de Tipparade, maar haar plaatje wordt niet gedraaid. Als je de radio aanzet lijkt het wel of je in Engeland bent, en daarom zou de toekomst voor de artiesten die Nederlandstalig repertoire brengen weieens niet zo gunstig kunnen zijn. Die artiesten gaan eraan op deze manier, tenzij er iemand de knuppel in het hoen derhok gooit, en dat wil ik wel doen. Als het moet ga ik gewoon propaganda forceren, net als met dat Arabierengevalletje". Zo klaar als een klontje dus: Pierre Kartner is niet tevreden over die stoute jongens van de radio en als het moet zal hij het ijzer van hun onwil met zijn handen breken. En dat natuur lijk weer op zijn eigen handige, ontactische manier. Zo vertelde hij op de persconferentie dan weer dat het met de verkoop van Nederlandstalige platen bij zijn maatschappij uitstekend ging, dan weer dat het met de ver koopcijfers op de markt van de Nederlandstalige liederen be labberd gesteld was. En dat be tekende ergernis en verwarring voor de journalisten. Bovendien voelde Pierre Kartner zich persoonlijk tekort gedaan. „Ik ben een stapje ver der dan „Huilen is voor jouw te laat" Ik werk met uitsluitend meer met zielige accordeonne tjes. In mijn produkties zitten nu ook dwarsfluiten en violen. Het is volwaardige muziek". Ook als zanger en toondichter wordt Kartner niet ten volle ge ëerd. „Als ik Geven voor Leven zing, wordt er gezegd dat ik zelfs aan kanker geld wil verdienen, maar als Nana Mouskouri, toch niet de eerste de beste, hetzelfde lied uitvoert, oogst ze alom be wondering. Het ligt niet aan mij, want ik zing het goed. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan. Maar er zijn blijkbaar lieden die mij de eer dat Nana Mouskouri een van mijn liedjes zingt blijk baar niet gunnen. Als Boude- wijn de Groot of Peter Schaap het liedje gemaakt hadden, dan zou dat overal te horen zijn ge weest. Maar nu ik het gedaan heb, hoor je niks. En dat zet natuurlijk kwaad bloed, ook bij Vader Abraham. Maar met die opmerkingen over hget gemis aan erkenning ver speelde hij ook zijn schijn on partijdigheid, wat de journalis ten weer in de mening sterkte dat Kartner alleen vecht voor zijn eigen belegde boterham. En aangezien hij voor velen de ver persoonlijking is van het Neder landse lied, werd hun houding tegenover dit soort uitingen van muzikaliteit er niet vriendelij ker op, zodat Pierre Kartner weer eens ongelijk kreeg. Maar eigenlijk heeft Kartner het grootste gelijk van Neder land. Wanneer Liesbeth List in een liedje meedeelt dat het voor kinderen een kwartje kost, of in een ander toondichtsel samen met collega Ramses Shaffy vindt dat het gras aan gene zijde van de heuvels altijd groener zal zijn, dan is dat in de ogen van vele artistiek verantwoorder dan wanneer Vader Abraham in een lied de mening van ons ge zonde volk over de Arabieren verwoordt. Ook in ons land kor tom bestaat er een verdeling in gewone en in betere liedjes. Daar is natuurlijk niks op tegen als beide soorten liederen ge lijkmatig aan hun trekken ko men want de een houdt van dit en de ander van dat. Maar met name op de radio is dat niet het geval. Het zijn daar vooral de betere liedjes die de meeste aan dacht krijgen, zodat het grootste gedeelte van het Nederlandsta lige repertoire er bekaaid af komt, omdat dat voornamelijk uit gewone liedjes bestaat. En de snobistische radiojongens hou den niet van wat gewoon is. Het grote publiek echter houdt wel van wat gewoon en herkenbaar is. Voor veel mensen heeft Friet met mayonaise (een gewoon slecht liedje) een hogere werkelijkheidswaarde dan Gigi 1'Amoroso (hoewel een uitste kend lied). Vandaar misschien Het comité dat dit jaar voor de vierde maal de Bosbad-Brabantia Fiets vierdaagse gaat organiseren heeft besloten om ditfietsfes- tijn niet meer te laten plaats vinden op het eind van de grote vakantie. Reden hier van is dat niet alle fietslief- hebbers op hetzelfde tijdstip vakantie hebben en dat bo vendien heel wat mensen hun vakantietijd op een andere wijze willen doorbrengen. Dit blijkt ook wel uit het aan tal deelnemers dat in de drie voorgaande jaren in Hoeven meedeed aan de Bosbad- Brabantia-Fietsvierdaagse. In 1972 bedroeg dit aantal 330, in 1973 startten 410 deelnemers en in 1974 kwa men 360 fietsliefhebbers op dagen. Hiervan kwam onge veer 17 procent uit Hoeven. Hét organisatiecomité meent een goede oplossing voor de Hoevense Fietsvierdaagse gevonden te hebben in het weekeinde dat begint op Hemelvaartsdag, omdat dan heel wat bedrijven met een lang-weekend-verlof gaan en ook de scholen vrij zijn. Daarom wordt dit jaar de Bosbad-Brabantia Fiets vierdaagse gereden ven 8 tot en met 11 mei. Tevens sluiten deze data mooi aan bij de opzet van de Fiets vierdaagse, die de deelnemers door de mooie bosrijke omge ving van West-Brabant en de Belgische Kempen gaat voeren. En juist de maand mei is de tijd dat het ontluikende groen de mens gaat boeien en bekoren en uitnodigt tot het maken van len- tetochten op de fiets. Ook zijn de afstanden van de fietsvier daagse in Hoeven gewijzigd. Voorheen werden afstanden van 50 en 100 kilometer gereden, maar het comité is van mening dat deze afstanden voor veel mensen te zwaar zijn gebleken en te weinig keuze lieten. Daarom zijn de afstanden nu gewijzigd in 40, 60 en 100 kilo meter, waarbij de 40 kilometer speciaal bestemd is voor gezin nen. Ten aanzien van de inschrijf gelden kan men bij voorin schrijving een aanmerkelijke reductie bekomen. De indivi duele deelnemers van 16 jaar en ouder betalen 10 gulden voor de hele vierdaagse en de individue- len beneden de 16 jaar betalen slechts 6 gulden voor vier dagen fietsgenot. De echtparen betden bij voorinschrijving 15 gulden en gezinnen kost de deelname bij voorinschrijvinr maximaal 25 gulden. Voor de deelnemende groeien wordt bij voorin schrijving 5 gulden per persoon gerekend. Na de voorinschrij vingsperiode die tot 2 mei duurt vallen de echtparen, gezinnen en groepen in het normale tarief van de individuelen. Ook is het mogelijk om dagritten mee te fietsen tegen een tarief van f. 2,50 per dag. Voor deelnemers die van ver komen bestaat de mogelijkheid om in Hoeven fiet sen te huren, terwijl ook bij de verkrijging van overnachting kan worden bemiddeld. In dit laatste verdand zijn bij het co mité Bosbad-Brabantia Fiets vierdaagse pensionadressen, al tijd welkom. De gehele organi satie geschiedt in nauwe sa menwerking met de Fiet clud Brabantia. Voor aanmeldingen en inlichtingen voor dit vier daagse fietsfestijn kan men nu al terecht op het contactadres St. Janstraat 20 te Hoeven, tel. 01659-2455. radio- en tv-medewerkers de zon op. De voornaamste reden hiervan is dat ze zich in het hoogseizoen nauwelijks rustig in het buitenland kunnen be geven. Altijd zo vertelde mij een gekwelde tv-man duikt er wel ergens een fan op die doet of ze je al jaren kent. Ik meldde u vorige week al dat KRO-medewerkster Mia Smelt onderscheiden was met de P.F. Blokker legpenning. Nog een berichtje over Neder lands oudste Dolle Mina. Mia geniet van een welverdiende vakantie in de Schotse Hoog landen Uit over het algemeen welingelichte bronnen heb ik vernomen dat ze er met een paard en een huifkar op uit is getrokken om heerlijk te ge nieten van de stilte in dal wijde Schotse land. Overigens Mia is niet de enige die „er even tussenuit is". Zo rond Pa sen en Pinksteren zoeken vele Als disc-jockey maak je rare dingen mee. Het is algemeen bekend dat sommige platend- raaiers van de ex-piraat Ver onica er niet vies van waren steekpenningen van de zgn. pluggers (de jongens die door een platenmaatschappij zijn ingehuurd om er voor te zor gen dat een bepaald plaatje zoveel mogelijk wordt ge draaid en dus een hit wordt aan te nemen Het is ook be kend, dat enige heren die ver antwoordelijk zijn voor het amusement op de buis in het verleden ook wel eens door de knieën zijn gegaan voor grote sommen geld, auto's en vakan tiereisjes. Mijn collega van de Nieuwe Revue, Hans Wilbrink, chreef er vorig jaar uitgebreid over. Theo Stokkink maakte, zo doet het verhaal in Hilver sum de ronde, ook weer eens wat mee. Vlak voor de uitzen ding vond hij op de draaitafel een enveloppe van de platen maatschappij Negram. Theo maakte hem nieuwsgierig open en zag tot zijn verbazing dat er tweeduizend gulden in zat. Er zat verder geen briefje bij. Volgens oogaetuigen keek Theo noaal geschrokken. Wat hij met het geld gedaan heeft vertelt het verhaal niet. Robert Long vertelde me on langs dat hij vanaf zijn jeugd een ongegronde hekel heeft aan Heleentje van Cappelle, een wonderkind dat zo'n twin tig jaar geleden erg populair was met het liedje „Als we naar de speeltuin gaan". Ro bert: „Als zevenjarige jongen haatte ik haar. Ik wilde name lijk ook wel een wonderkind zijn. En ik vond dat ik veel be ter kon zingen dan die stomme trut. Ik woonde in die tijd op een vreselijk christelijk dorp. Tot grote schande van ieder een zong ik dat liedje van He leentje „„Als ik met mijn vader en mijn moeder naar de speel tuin ga" voor iedereen die er maar om vroeg". Rob vertelde trouwens nog een leuk ver haal. Robert: „Vorige week kwam ik te laat op een interview om dat ik met de politie in de clinch lag. Ik liep met mijn hond op het strand in Zand- voort toen er een oom agent mij kwam vertellen dat ik een bon kreeg. Stomverbaasd vroeg ik waarom. Honden mo gen niet op het strand omdat ze eventueel het strand zouden kunnen bevuilen. Nu vraag ik je. Ben je wel eens op het Zandvoortse strand geweest. Als je er een kwartier loopt ben je viezer dan een teerwerker. Maar wat ik ook tegen die man zei een bon is een bon. Ik heb onder protest uiteindelijk maar betaald. Henk Terlingen heeft het niet gemakkelijk. Zes maan den geleden brak hij tijdens een vriendschappelijke wed strijd tegen het Radio Ver onica team zijn been en nu schijnt hij weer wat aan zijn stem te hebben. Zijn stemban den zouden moeten worden af geschraapt, wat dat ook moge betekenen. Als we Henk dus een tijdje niet meer op het scherm zien weten we wat er aan de hand is. NORA STEINFEL In de laatste aflevering van de serie „Van kust tot heuvelland" - waarin onze redakteur Peter Gons u wat ideeën aan de hand doet voor trips naar het Westvlaamse land - dit keer aandacht voor het heuvelland, de streek rond Poperinge en leper. Een gebied dat bij de ou deren nog herinneringen heeft aan de eerste werel doorlog, toen er in deze grensstreek verschrikke lijk is gevochten. De 155 oorlogskerkhoven herin neren aan de duizenden soldaten die hier sneuvel den. Wij bereikten dit Vlaamse heuvelland via de kust, waar we bij de meest zuidelijke bad plaats de Panne, afsloe gen naar Veurneeen charmant stadje met een fraai middeleeuwse marktplein. De 16e en 17e eeuwse gebouwen, zoals het Belfort, het gerechts hof, de Vleeshalle, het Spaans paviljoen en de (14e eeuwse) St. Walbur- gakerk zijn beslist de moeite van een nadere kennismaking waard. Als u dan toch m Veurne bent, vraag in een restaurant eens naar potjesvlees, een koud voorgerecht van kip, ko nijn en kalfsvlees, wat geser veerd wordt met groenten. Een glas trappist smaakt er uitste kend bij. In het bierdorpje Po peringe noemt men dit streek- gerecht hennepot. Nu we het toch over eten hebben, in Beauvoorde ('n klein dorpje met twee fraaie leenhoeven uit 1350 en 1562 en een 12e eeuws kerkje) is een voortreffelijk restaurant: Gas thof Driekoningen, met als specialiteit (voorgerecht) St. Jacobsschelpen en scampis. Driekwart van het Belgische hop - grondstof voor de bier be reiding - wordt verbouwd in de streek rond Poperinge langs grote palen - die het gewicht van de streek bepalen - groeit het hop. De belanarijkste ontwikke- De leider met zijn schapen bij het riviertje de Leie. ling maakte Poperinge in de 13e eeuw door. Drie prachtige kerken herinneren nog aan die tijd. Wie in Poperinge is, moet trouwens ook even het stad huis binnen wandelen. Een ge bouw dat in eerste instantie aan een kerk doet denken. Omdat Poperinge in de eerste wereldoorlog net achter de frontlijn lag, is het historisch bezit bewaard gebleven. De stad had in de middeleeuwen ook een bloeiende lakenindus trie, die echter verdween on der druk van de steden Gent, Bruggen en leper. De bevol king ontdekte toen een nieuwe levensbron, de hop. Een stad met een rijke histo rie, maar bovenal bekend om zijn katten is leper. Voor ons het einddoel van onze reis door West-Vlaander en. Van Jan Breijne - direkteur van de ste delijke dienst voor toerisme - kregen we een antwoord op het onstaan van de kattenfolklore. Er zijn twee legendes over. Volgens een oud Germaans ge bruik zouden de inwoners van leper in 962 begonnen zijn met het doden van zwarte katten, om zo de kwade geesten te ver jagen. Een ander verhaal heeft de lakenindustrie als basis. In de lakenhallen zette men veel katten die de muizen van het laken moesten houden. Na de jaarmarkt, als het laken was verkocht, zat men met een overschot aan katten. Op de laatste dag van de jaarmarkt - de woensdag zou men de kat ten uit de toren hebben gewor- ten uit het Britse gemenebest in de eerste wereldoorlog. Het pen. In 1817 zou dat voor de laatste keer zijn gebeurd. In 1955 heeft men van het kattenwerpen in leper een fol kloristisch gebeuren gemaakt. Iedere tweede zondag in mei (dit jaar op 11 mei) vinden de kattefeesten plaats, met als hoogtepunt het werpen van speelgoedkatjes uit de Belfort toren door de nar. Aan dit kat- tewerpen, gaat een folkloristi sche stoet vooraf, met tiental len groepen en praalwagens. 1801 was leper een bisschops stad, waaraan de Sint Maar tenkathedraal nog herinnert. De beroemdste bisschop hier was Cornelius Jansenius, grond legger van het Janse nisme. De Menenpoort in leper is het grootste Britse oorlogsmo nument van de wereld. Het wordt „missing memorial" ge noemd, omdat het namen be vat van 54.896 vermiste solda- Britse g wereldc is een neo-barok gedenkteken in Griekse stijl. De vroegere Engelse koning George en ook koningin Elisabeth bezochten de Memenpoort, waar nog da gelijks om 20.00 uur de Last Post wordt gespeeld. Ook in de St. George Memorial Church, een Anglicaans kerkje - herin nert veel aan de 14-18 strijd. In leper wonen nog heel wat oud-Engelsen die er na 1918 zijn gebleven of terug gekeerd. Door het prachtige heuvel land lopen enkele routes. Een er van, de „route '14-'18" ver bindt enkele van de meest be tekenisvolle begraafplaatsen, monumenten en oude gevecht sterreinen. De Hoppeland- route is gebaseerd op het na tuurschoon en geeft een uit stekende indruk van het fraaie Westvlaamse Heuvelland. In leper hang nog steeds een middeleeuws sfeertje. En dat terwijl geen enkel gebouw overeind is gebleven in de eer ste wereldoorlog. Het was zo erg gesteld met de stad, dat sommige instanties voorstel den de puinhopen te bewaren als een eeuwig durend monu ment, een soort Pompei van de eerste wereldoorlog. Maar ge lukkig is dat niet gebeurd. De stad werd voor een belangrijk deel in vroegere stijl her bouwd. Een van de grootste laken halle van Europa was wel die van leper. Na de herbouw zijn er in ondergebracht, het stad huis en enkele musea, waar onder een bijzonder interes sant oorlogmuseum, het „Sa lient Museum 14-18". Tot 11 mei: Kattestoet met talrijke evenementen in leper. 27-29 juni: Intern, autorally (w.k.) „24 uren van leper". 6 juli: Poperinge-omgang, pro cessie uit 1418. 27 juli: Heksenstoet in Beselare. 26 augustus: finale „Spel zonder grenzen". 13-14 september: de Ieperse Tooghedagen. Septem ber: in Poperinge de drie jaarlijkse hoppefeesten met stoet en plukwed- strijden. Voor meer in lichtingen: Toeristische Dienst van leper, tel. 057-226^3. De gerestaureerde Lakenhalle en Belfort in leper.

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1975 | | pagina 11