Is er een grens
aan de verhogingen
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZUID-BEVELAND
Meester Veswijk zet door
38STE JAARGANG
No. 23
12 NOVEMBER 1971
ook aan huis te ontbieden
de scheldebode
REDACTEUR ADMINISTRATEUR
J. M. C. VAN DER PEYL - KRUININGEN
MARKT 19 TELEFOON (01130) 1381 GIRO 2 84 25
Abonnementsprijs bij vooruitbetaling f 2,15 per kwartaal
Franco per post f 4,40 per halfjaar
Advertentieprijs 1-25 mm f 4,50, verder 18 cent per mm
Excl. 4 B.T.W.
Ingezonden mededelingen dubbel tarief
In te zenden vóór woensdag 12 uur
Verschijnt des vrijdags
UITGAVE s
DRUKKERIJ F. VAN DER PEYL - KRUININGEN N.V.
Er is geen exact antwoord te geven op de vraag, hoever de belastingen
kunnen worden verhoogd .Dat komt omdat extreme verhogingen uiteindelijk lei
den tot zo ver gaande maatregelen tegen het ontduiken en het, door kapi-
taalvlucht b.v., ontgaan van die belastingen, dat daardoor de gehele maat-
schappijstruktuur wordt vervormd. Dat wil zeggen dat de belastingverhogingen
nu als de oorzaak van de maatschappelijke veranderingen moeten worden ge
zien, want ook het omgekeerde is waar. Het zijn immers wijzigingen in de
maatschappelijke opvattingen die de enorme staatsuitgaven voor sociale voor
zieningen en verzekerigen hebben doen ontstaan; en daarmede de noodzaak die
enorme belastingen te heffen.
EIGEN STAAT MEESTAL VOOROP
Er is dus, zoals overal, een wissel
werking tusen het een en het ander.
Naarmate de individuele persoon onthe
ven wordt van zijn persoonlijke verant
woordelijkheid en risico's, raakt hij ook
zijn persoonlijke onafhankelijkheid kwijt.
Wanneer de meerderheid van de burgers
het juist vindt, dat iemand van de ge
meenschap een huis moet kunnen huren
tegen de helft van de kostprijs en dat
de andere helft daarvan via belastingen
over hemzelf en al zijn medeburgers
wordt uitgesmeerd, dan is daar onver
brekelijk aan verbonden,, dat hij moet
afwachten wat hij krijgt en wanneer dat
zal zijn.
Hoge beginselen van sociale recht
vaardigheid worden hier en wel bij de
haren bijgesleept, doch wanneer we be
denken hoe moeilijk het geheel van on
ze maatschapelijke struktuur is te over
zien, dan is het niet verwonderlijk, dat
zelfs degenen die werkelijk te goeder
trouw redeneren die sociale rechtvaar
digheid toch niet anders dan vanuit hun
eigen kleine kringetje kunnen overzien.
Of anders gezegd, het inzicht in die
rechtvaardigheid /loopt alsj regel met
het persoonlijk belang parallel en er
zijn dus zoveel meningen als belangen.
Ook hier gaat dus het grote begin
sel in de politiek op, dat rechtvaardig
wordt gevonden wat de lasten naar een
ander schuift en de voordelen naar zich
zelf. Of het nu over de vervuiling van de
lucht gaat of van de Dam, over de aow
of over de crèches, de kunst is altijd de
kosten op een ander af te wentelen voor
hij het in de gaten heeft. Sommigen
doen dat stilletjes en anderen met la
waai
Maatschappijstruktuur
Uiteraard gaan bij een dergelijke
werkwijze de staatsuitgaven gemakke
lijk omhoog en moeten dus ook de be
lastingen steeds verhoogd worden. In
het begin gaat dat geruisloos, doch na
enige tijd worden grenizen bereikt waar
het niet meer gaat zonder ook allerlei
bijkomende sociale veranderingen aan te
brengen. De fiscus moet steeds grotere
bevoegdheden krijgen om het geld uit
steeds verborener hoeken los te peute
ren. Dat zien we nu al. Zouden we ech
ter, om het eens extreem te stellen, de
belastingen zover willen verhogen dat
we de volledige winsten van het bedrijfs
leven naar de staat overbrengen, dan is
het duidelijk dat we de bedrijven dan in
feite zouden nationaliseren en dus naar
een oost-Europese maatsclxappijvorm
zouden moeten, met alles wat daar weer
aan vast zit.
Het zou te ver voeren, zo het al mo
gelijk was, hiervan een volledig over
zicht te geven, doch er zijn wel enkele
voorbeelden te noemen van feiten waar
mede we te maken krijgen als we ver
der willen gaan. Feiten die niet goed
zijn of verkeerd, doch die gegeven, zijn,
zoals een regenbui tijdens een wande
ling, of het feit, dat het misschien wel
rechtvaardig, maar niettemin onmoge
lijk is om de Rijn met al zijn vuil te
laten terugstromen naar waar hij van
daan komt. Of het feit dat niet alle
mensen engelen zijn, zoals eigenlijk zou
moeten.
Belas ting vlucht
Heel eenvoudig en bekend is het feit,
dat wanneer ergens de belastingen te
hoog worden, bij degenen die daar de
meeste last van hebben de neiging ont
staat hun inkomen en vermogen naar
andere landen te brengen. Juist degenen
die het meeste hebben en verdienen
hebben daartoe de beste mogelijkheden.
Ook de kleine man zou daar wel wat
kunnen, doch voor hem is het voordeel
al gauw te klein invergelijking tot de
last en de moeite. Ook uit ons land is
op deze wijze veel vermogen en daar
mede inkomen verdwenen, doch daar
staat tegenover dat ook veel buiten
lands geld, en vermoedelijk zwart
geld, in onze staatsobligaties wordt be
legd, omdat wij hier bij de rentebetaling
geen couponbelasting inhouden, zoals
Be'lgië, Frankrijk en Duitsland.
Hoe vanzelfsprekend zo'n belasting-
vlucht ook is, toch wordt daar in de po
litiek niet altijd rekening mee gehouden.
Enige vooraanstaande politici, waaron
der zelfs een vroegere minister van Fi
nanciën, hebben eens een voorstel inge
diend om de suksessierechten op erfe
nissen sterk te verhogen. Zij verzuimden
'echter daarbij de nodige waarborgen
tegen ontgaan en ontduiking voor te
stellen en de plannen waren dan ook al
gauw van de baan.
Het geval is n.l. dat de suksessierech
ten, die wij nu heffen en die voor de al
lernaaste verwanten, als kinderen en
echtgenoot, vrij laag zijn, gemakkelijk
zijn te ontgaan. We kunnen onze kin
deren belastingvrij 2.000,per jaar
schenken, we kunnen hen goederen te
gen een zacht prijsje verkopen, zodat
nog net niet gezegd kan worden dat
daarin een belastbare schenking zit. En
ontduiken is natuurlijk ook mogelijk.
We kunnen onze kinderen regelmatig
wat meer geven of vermogen naar het
buitenland brengen en verzwijgen. Waar
om doet dat dan niet iedereen Wel
eenvoudig omdat we ons liever niet uit
kleden voordat we naar bed gaan en de
bezwaren groter zijn dan de voordelen.
Naar het buitenland
Maar worden de tarieven te zwaar,
dan kan dat veranderen. Stel eens het
geval van een winkelier met een vrouw
en een paar kindertjes. Hij is op 25-
jarige leeftijd begonnen met niets; hij
kocht een zaak met geld, geleend van
de bank en van familie. Hij is nu 55
jaar en heeft gespaard voor zijn oude
dag door op zijn schulden af te lossen
en hij bezit nu eeen kapitaal van twee
of drie ton (het is een flinke zaak en
de man werkt hard) om van te leven
nadat hij 65 jaar zal zijn.
Als hij onder de tram komt betaalt
zijn weduwe geen suksessierecht, doch
stel eens dat die wet werd veranderd
en dat zij bij zijn overlijden 50.000,
op tafel moest leggen. Zeg niet: dat kan
gemakkelijk van die paar ton, want dit
zit in de zaak en is niet zomaar los te
maken. Zijn weduwe zit toch al aan la
ger wal nu ze voor haar man in de
plaats een knecht moet gaan betalen.
Daar kan de rente over die 50.000,
niet nog eens bij, stel al dat een bank
haar wilde lenen nu de zaak zo op losse
schroeven komt te staan.
Onze winkelier begint dus na te den
ken voor hij onder de tram komt en
wat doet hij? Hij gaat naar de bank
terwijl hij nog leeft en leent het geld
als het nog kan. Hij brengt het naar het
buitenland en belegt daar ook wat hij
nog verder spaart, door het uit te le
nen onder hypotheek. Hij verzwijgt ver
der dat geld, hij moet wel. En als hem
wordt gevraagd waar al dat geld geble
ven is, dan zegt hijin het casino
van Monte Carlo of bij de mademoisel-
lekes van Parijs. En als hij dan ziet dat
de rente in het buitenland niet genoeg
is om daar te worden belast met in
komstenbelasting, terwijl hij de bank-
rente hier kan aftrekken, dan zegt hij:
dat had ik al veel eerder moeten doen.
De beide voorstellers van de hoge
suksessiebelasting zouden dus al spoe
dig met nieuwe voorstellen moeten ko
men om onze winkeliers te beletten zijn
geld te exporteren. En dat betekent niet
alleen deviezenmaatregelen en weer een
hoop dure douaniers en marcheaussee's
aan de grenzen, maar ook allerlei han
delsbeperkingen, die we helemaal niet
kunnen hebben in ons kleine la,nd dat
zozeer leeft van de internationale han
del. En hier komen we al aan het vol
gende punt.
Studiekosten
Een ander punt van kapitaalexport zit
in de brains die over de grenzen gaan.
Wanneer we hier gratis kunnen stude
ren, wordt dat door een ander betaald,
via de hoge belastingen. Wanneer we
dan later zelf veel verdienen, zullen we
dat via diezelfde hoge belastingen te-
r-ug moeten betalen. Wie zal het echter
de knapste koppen, waarin de studie
kosten het best belegd zijn en die dus
overal werk vinden, kwalijk nemen als
zij de opbrengsten gaan genieten in een
land waar zij minder van die revenuen
moeten afgeven, en dus meer verdienen.
Zien we niet de besten ons land verla
ten], vooral ,naar Amerika? En zien we
niet de buitenlandse arbeiders hun land
verlaten om hier meer te verdienen dan
daar?
In Joego-Slavië, dat zijn arbeiders
gratis vakopleidingen geeft, heeft men
moeten bepalen, dat degene die daarvan
in het buitenland de vruchten wil gaan
plukken de kosten van zijn opleiding
moet terugbetalen. Hoe liberaal, om
niet te zeggen kapitalistisch. Hoe zou
dat worden gedaan met vakkrachten,
die zeggen dat ze met vakantie naar
het buitenjland willen Moeten zij die
niets hebben een garantie storten Wie
genoeg heeft te verliezen kan men wel
•laten reizen; die komt wel terug.
Slotsom
We zien dat hogere belastingen wel
mogelijk zijn, doch dat ergens de prijs
zal moeten worden betaald van zware
beperkingen aan de grenzen, zowel voor
personen als voor goederen, die mis
schien tegen te lage prijzen zouden
kunnen worden geëxporteerd. En zulk
Prisma -
gouden
dames
horloge
met gouden,
geslepen
mllanalse
band
475,-
HORLOGER
JUWELIER
OPTICIEN
TELEFOON (01102) 1223
DIJKWELSESTRAAT 22
KAPELLE - BIEZELINGE
Vrijdags tot 9 uur geopend.
een prijs zou, wat we ook denken van
de ideële kant van de zaak, in elk geval
te hoog zijn voor een dichtbevolkt land,
dat zozeer van handel en export afhan
kelijk is omdat het te klein is voor zijn
eigen industrieën.
Vandaar dat we zien, nu de belastin
gen de grenzen van het mogelijke drei
gen te doorbreken, dat zij tegelijk wor
den verhoogd en verlaagd. Er is paniek,
vlak voor ons doel, maar de keper staat
nog wel overeind en we hebben al meer
overleefd. En bovendien hebben ook de
leiders van de hervormers hoge lonen!
Dat is een soort verzekering. H.
(Nadruk verboden)
GEINLIJN TIJDENS KANTOORUREN
GESLOTEN
PTT heeft moeten besluiten om met in
gang van maandag 8 november a.s. de
z.g. geinlijn (020) 211811 uitsluitend
open te stellen tijdens de uren waarvoor
het vrijetijdtarief geldt, t.w. van des
avonds zes uur tot des morgens acht
uur en gedurende het gehele weekend.
De belangstelling voor de mop van de
dag van Max Tailleur overtreft de ver
wachtingen steeds meer. Het aantal op
roepen bedraagt meer dan 20.000 per
dag, wat het maximum is dat de appa
ratuur kan verwerken.
Bovendien is geconstateerd, dat een
groot aantal oproepen niet slaagt, om
dat alle 30 lijnen overdag bijna voort
durend bezet zijn.
Door deze overweldigende belangstel
ling worden Amsterdamse bedrijven,
waarvan het telefoonummer ook met 211
begint, de laatste tijd overmatig gehin
derd, zowel in het inkomende als uit
gaande verkeer.
PTT ziet geen kans op zeer korte ter
mijn het aantal lijnen uit te breiden,
vooral ook omdat aan de vraag van an
dere bedrijven naar meer telefoonlijnen
moet worden voldaan.
Wie op maandag tot en met vrijdag
tussen 8 en 18 uur toch het nummer
van de geinlijn kiest, zal via een beant-
woordingsapparaat over de beperking
worden ingelicht.
OUWEHANDS DIERENPARK WORDT
GEDEELTELIJK OVERKAPT
RHENEN Naast de nieuwe ingang,
waaraan al hard wordt gewerkt, is men
in Ouwehands Dierenpark gisteren be
gonnen aan een tweede projekt dat vol
gend jaar gereed moet zijn, namelijk de
gedeeltelijke overkapping van de tuin
over een oppervlakte van ongeveer 4000
m2.
Het zogenaamde kleine apenhuis, het
oudste en dus het meest bouwvallige
bouwwerk uit 1932, is al in slopershan
den terecht gekomen. Er woonden nog
zo'n vijftig apensoorten. Die zijn gedeel
telijk geëvacueerd en voor een deel el
ders in het park op de Grebbeberg on
dergebracht. Daaronder zijn ook de bij
zonder prachtige andrils.
Onder het te overkappen gedeelte
vallen ook twee wandellanen. Er ko
men zes vogelverblijven en een drietal
apenfehuizen.
Met de bouw van de overkapping wordt
rekening gehouden dat de bestaande
bossages en bomen gehandhaafd moe
ten blijven. Voor de grootste bomen
worden openingen gemaakt met een
doorsnede van ongeveer 9 10 meter.
FIT ALS DE FINNEN
DE SAUNA'S VEROVERDEN
DE WERELD
Alhoewel het Fins tot een van de moei
lijkste talen behoort en slechts weinig
mensen buiten Finland deze taal beheer
sen, is een van de woorden uit het Fin
se idioom tot vrijwel elke andere taal
van de wereld doorgedrongen en dat is
het woord „sauna". Er is geen vertaling
voor en vrijwel iedereen weet wat het
betekent. De sauna's zijn bezig de we
reld te veroveren, en dat is niet zo
vreemd. Een sauna is in de eerste plaats
een meestal eenvoudig houten gebouw
tje waar men bij een hitte van om
streeks de negentig graden de grondig
ste schoonmaakbeurt van het lichaam
kan ondergan. Kort gezegd komt het
er op neer dat de bloed circulatie wordt
versneld waardoor de afvalstoffen het
lichaam gemakkelijk via de open porieën
verlaten. De hitte van de saimakachels
wordt van tijd tot tijd afgewisseld door
dat men een duik in het frisse en in de
winter ijskoude water kan nemen. Soms
kan men daarna nog uren lang zwijgend
bijeen blijven om van een fabelachtige
zonsondergang te kunnen genieten, zo
dat er ook een geestelijke ontspanning
plaatsvindt. Juist daarom misschien is
het niet zo heel vreemd dat juist in on
ze huidige, jachtige maatschappij een
grote behoefte is aan een rustplaats
waar men de lichamelijke en mentale
accu weer kan opladen. Zakenmensen,
voetbalelftallen, stierenvechters waar
ook ter wereld hebben vaak van het we
kelijkse saunabezoek een vast agenda
punt gemaakt. Finnair heeft soms pas
sagiers aan boord die helemaal uit
Australië komen om speciaal in Finland
de niet te evenaren Finse sauna te kun
nen meemaken.
Aan de niet onbelangrijke medische
aspekten van het saunabeleven heeft het
oktobernummer van Het Beste een uit
voerige reportage gewijd met tal van
richtlijnen om op de juiste wijze het
saunabad te genieten, terwijl er advie
zen instaan hoe men een volmaakte sau
na zelf kan bouwen.
ADVERTEREN IN DIT BLAD
HEEFT ALTIJD NOG SUCCES GEHAD
door
GERRIT FRANSEN
48)
„Maar u was in uw vorige woonplaats
ook schoolbestuurder."
Coops lacht fijntjes. „En jij was in je
vorige woonplaats ook onderwijzer. Nou
jij weer."
Topper lacht om de grap. Maar hij is
weer ernstig, a.ls hij er aan toevoegt:
„Het is niet wegens gebrek aan beter,
Evert. Het bestuur is eenparig van me
ning, dat jij op dit ogenblik de meest
geschikte persoon bent."
Evert denkt even na. „Tja, het komt
me een beetje rauw op het dak, heren.
Daar zal ik toch even over na moeten
denken. Bovendien wil ik het overleggen
met m'ji vrouw, dat zal u wel duidelijk
zijn. En ik wil ook mijn collega's van
school polsen. Want ik moet kunnen re
kenen! op hun volle medewerking, als ik
deze promotie aanvaard. Zonder dat ben
ik nergens."
„Dat is natuurlijk allemaal toegestaan.
Goed, laten we zeggen: een week be
denktijd? Ja? Kan dat? Afgesproken.
Mevrouw Veswijk Coops wendde zich
heel charmant tot de gastvrouw wij
rekenen op uw medewerking, hoor! Uw
man geniet een goede populariteit in
ons dorp en hij is een bekwame leer
kracht. Net zoals mijn bestuurscollega
Topper al gezegd heeft: Onder de gege
ven omstandigheden zouden we ons ei
genlijk geen beter hoofd kunnen wen
sen."
HOOFDSTUK 21
Het nieuwe hoofd
Evert Veswijk neemt na ampele over
wegingen de benoeming aan. De morgen
na het bezoek heeft hij in het speel
kwartier zijn collega's gevraagd even
bij hem in de klas te komen. Misschien
heeft een kaboutertje het hen al inge
fluisterd, maar bij de meesten leeft al
de veronderstelling: hij zal ons wel ver
tellen aangezocht te zijn als hoofd. Wed
den?
Niemand neemt de weddenschap aan,
want iedereen vermoedt immers het
zelfde. Daarom is ook niemand verrast,
als Evert met een paar woorden de an
deren uitlegt, wat het bestuur hem heeft
gevraegd. „Ik heb een week bedenktijd
bedongen," vervolgt hij op instige toon.
„Ik achtte het tot mijn plicht jullie als
eerste op de hoogte te stellen. En dat
doe ik dan bij deze."
Lydia Tommessen, de altijd vrolijke
en opgewekte juf van de tweede klas,
is meteen enthousiast. „Jeetje, Evert,
gefeliciteerd! Van harte!" Ze drukt hem
stevig de hand. „Dat neem je natuur
lijk aan, zo'n mooie promotie."
„Of ik het aanneeem," antwoordt Ves
wijk voorzichtig, „zal mede van jullie
afhangen. Want als ik de benoeming tot
hoofd accepteer, moet ik me gedragen
weten door jullie instemming en vooral:
medewerking. Zonder dat kan ik het be
slist niet aanvaarden."
Nu praat iedereen door elkaar. Ook
Steenbeek mengt zich er in. „Zeg, jij
hebt wel een lage duk van ons, he? Wat
dacht je, dat wij zouden zeggen: dat
snert jong, die hier «pas 'n blauwe maan
dag is, hoofd An-me-nooit-niet. Hij kan
me de pot op. Foei, collega, ik dacht,
dat je ons beter kende. Vooruit, jongens,
de handen in de hoogte, wie ervoor is,
dat Evert ons hoofd wordt. En wie het
waagt te verzaken, gooi ik eigenhandig
naar buiten."
Evert sust, wijzend op het open raam,
dat uitziet op de speelplaats en waar
een paar nieuwsgierige jongens al na
derbij zijn gekomen. „Kalm aan, lui, de
kinderen
„Zie je wel?" constateert Steenbeek
triomfantelijk, „de allures van hoofd
heeft-ie al. Nou, Evert, mijn zegen heb
je."
„En de mijne! En de mijne!" Ieder
steekt zijn hand omhoog. Evert staat er
een beetje verlegen lachend, naar te
kijken.
„Nou, collega, je ziet het resultaat.
Met algemene stemmen benoemd. Daar
kun je niet meer onderuit. Wat zeg ik?
Officieus ben je al hoofd."
Hij is ontroerd door zoveel hartelijk
heid. „Dank je wel, jongens, dit is voor
mij een geweldig moment. Zoveel sym
pathie... dat doet me ontzettend goed."
Steenbeek neemt weer het initiatief.
„Nou, jongens, een andere keer klinken
we wel op ons nieuwe hoofd. En nu als
de wind naar buiten. Dat grut heeft er
vooralsnog niet mee te maken."
Evert stemt ermee in. „En mondje-
dicht, he Officieel moeten jullie het
natuurlijk van het bestuur horen."
Even later is iedereen buiten. Lydia
loopt met de beide andere onderwijze
ressen wat rond. „Nou, ik gun het Evert
hoor. Hij is me van de eerste dag af al
sympathiek geweest. Toen Steenbeek
vertelde, dat hij niet wilde, had ik al
angst, dat ze Dreemsma zouden nemen.
Het is een collega, dus mag ik geen
kwaad van hem zeggen, maar als hij
hoofd was geworden, zou ik wel naar
een andere school solliciteren
Toch weet het dorp het binnen êen
paar dagen: Veswijk, je weet wel, die
jonge onderwijzer uit de Luythoven-
straat, wordt het nieuwe schoolhoofd
van de christelijke school. Wel wat jong,
maar ik geloof, dat ze een goeie keus
hebben gedaan. Hij lijkt me wel ge
schikt. De meesten praten zo. Een en
keling vindt het voor Steenbeek maar
sneu, dat hij gepasseerd is, maar die
enkeling weet niet, dat Steenbeek geen
funktie als hoofd ambieert.
Op de eerste oktober heeft de officiële
installatie plaats. Steenbeek overhandigt
hem als symbool de sleutels van de
school. Hij houdt een kort speech je en
zegt namens alle andere leerkrachten
.te spreken, als hij het nieuwe hoofd
verzekert van aller volle medewerking.
Coops steekt een korte redevoering af,
waarin hij de wens uitspreekt, dat deze
keuze in het belang van de school, en
dus van de kinderen zal zijn.
En dan is er koffie met koek, sigaren
en sigaretten. De kinderen hebben een
half uurtje extra vrij, welk half uurtje
al gauw drie kwartier wordt. En het is
Evert zelf, die op een geschikt ogen
blik een dankwoord spreekt.
(Wordt vervolgd)