Is er een grens aan de verhogingen NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZUID-BEVELAND Meester Veswijk zet door 38STE JAARGANG No. 23 12 NOVEMBER 1971 ook aan huis te ontbieden de scheldebode REDACTEUR ADMINISTRATEUR J. M. C. VAN DER PEYL - KRUININGEN MARKT 19 TELEFOON (01130) 1381 GIRO 2 84 25 Abonnementsprijs bij vooruitbetaling f 2,15 per kwartaal Franco per post f 4,40 per halfjaar Advertentieprijs 1-25 mm f 4,50, verder 18 cent per mm Excl. 4 B.T.W. Ingezonden mededelingen dubbel tarief In te zenden vóór woensdag 12 uur Verschijnt des vrijdags UITGAVE s DRUKKERIJ F. VAN DER PEYL - KRUININGEN N.V. Er is geen exact antwoord te geven op de vraag, hoever de belastingen kunnen worden verhoogd .Dat komt omdat extreme verhogingen uiteindelijk lei den tot zo ver gaande maatregelen tegen het ontduiken en het, door kapi- taalvlucht b.v., ontgaan van die belastingen, dat daardoor de gehele maat- schappijstruktuur wordt vervormd. Dat wil zeggen dat de belastingverhogingen nu als de oorzaak van de maatschappelijke veranderingen moeten worden ge zien, want ook het omgekeerde is waar. Het zijn immers wijzigingen in de maatschappelijke opvattingen die de enorme staatsuitgaven voor sociale voor zieningen en verzekerigen hebben doen ontstaan; en daarmede de noodzaak die enorme belastingen te heffen. EIGEN STAAT MEESTAL VOOROP Er is dus, zoals overal, een wissel werking tusen het een en het ander. Naarmate de individuele persoon onthe ven wordt van zijn persoonlijke verant woordelijkheid en risico's, raakt hij ook zijn persoonlijke onafhankelijkheid kwijt. Wanneer de meerderheid van de burgers het juist vindt, dat iemand van de ge meenschap een huis moet kunnen huren tegen de helft van de kostprijs en dat de andere helft daarvan via belastingen over hemzelf en al zijn medeburgers wordt uitgesmeerd, dan is daar onver brekelijk aan verbonden,, dat hij moet afwachten wat hij krijgt en wanneer dat zal zijn. Hoge beginselen van sociale recht vaardigheid worden hier en wel bij de haren bijgesleept, doch wanneer we be denken hoe moeilijk het geheel van on ze maatschapelijke struktuur is te over zien, dan is het niet verwonderlijk, dat zelfs degenen die werkelijk te goeder trouw redeneren die sociale rechtvaar digheid toch niet anders dan vanuit hun eigen kleine kringetje kunnen overzien. Of anders gezegd, het inzicht in die rechtvaardigheid /loopt alsj regel met het persoonlijk belang parallel en er zijn dus zoveel meningen als belangen. Ook hier gaat dus het grote begin sel in de politiek op, dat rechtvaardig wordt gevonden wat de lasten naar een ander schuift en de voordelen naar zich zelf. Of het nu over de vervuiling van de lucht gaat of van de Dam, over de aow of over de crèches, de kunst is altijd de kosten op een ander af te wentelen voor hij het in de gaten heeft. Sommigen doen dat stilletjes en anderen met la waai Maatschappijstruktuur Uiteraard gaan bij een dergelijke werkwijze de staatsuitgaven gemakke lijk omhoog en moeten dus ook de be lastingen steeds verhoogd worden. In het begin gaat dat geruisloos, doch na enige tijd worden grenizen bereikt waar het niet meer gaat zonder ook allerlei bijkomende sociale veranderingen aan te brengen. De fiscus moet steeds grotere bevoegdheden krijgen om het geld uit steeds verborener hoeken los te peute ren. Dat zien we nu al. Zouden we ech ter, om het eens extreem te stellen, de belastingen zover willen verhogen dat we de volledige winsten van het bedrijfs leven naar de staat overbrengen, dan is het duidelijk dat we de bedrijven dan in feite zouden nationaliseren en dus naar een oost-Europese maatsclxappijvorm zouden moeten, met alles wat daar weer aan vast zit. Het zou te ver voeren, zo het al mo gelijk was, hiervan een volledig over zicht te geven, doch er zijn wel enkele voorbeelden te noemen van feiten waar mede we te maken krijgen als we ver der willen gaan. Feiten die niet goed zijn of verkeerd, doch die gegeven, zijn, zoals een regenbui tijdens een wande ling, of het feit, dat het misschien wel rechtvaardig, maar niettemin onmoge lijk is om de Rijn met al zijn vuil te laten terugstromen naar waar hij van daan komt. Of het feit dat niet alle mensen engelen zijn, zoals eigenlijk zou moeten. Belas ting vlucht Heel eenvoudig en bekend is het feit, dat wanneer ergens de belastingen te hoog worden, bij degenen die daar de meeste last van hebben de neiging ont staat hun inkomen en vermogen naar andere landen te brengen. Juist degenen die het meeste hebben en verdienen hebben daartoe de beste mogelijkheden. Ook de kleine man zou daar wel wat kunnen, doch voor hem is het voordeel al gauw te klein invergelijking tot de last en de moeite. Ook uit ons land is op deze wijze veel vermogen en daar mede inkomen verdwenen, doch daar staat tegenover dat ook veel buiten lands geld, en vermoedelijk zwart geld, in onze staatsobligaties wordt be legd, omdat wij hier bij de rentebetaling geen couponbelasting inhouden, zoals Be'lgië, Frankrijk en Duitsland. Hoe vanzelfsprekend zo'n belasting- vlucht ook is, toch wordt daar in de po litiek niet altijd rekening mee gehouden. Enige vooraanstaande politici, waaron der zelfs een vroegere minister van Fi nanciën, hebben eens een voorstel inge diend om de suksessierechten op erfe nissen sterk te verhogen. Zij verzuimden 'echter daarbij de nodige waarborgen tegen ontgaan en ontduiking voor te stellen en de plannen waren dan ook al gauw van de baan. Het geval is n.l. dat de suksessierech ten, die wij nu heffen en die voor de al lernaaste verwanten, als kinderen en echtgenoot, vrij laag zijn, gemakkelijk zijn te ontgaan. We kunnen onze kin deren belastingvrij 2.000,per jaar schenken, we kunnen hen goederen te gen een zacht prijsje verkopen, zodat nog net niet gezegd kan worden dat daarin een belastbare schenking zit. En ontduiken is natuurlijk ook mogelijk. We kunnen onze kinderen regelmatig wat meer geven of vermogen naar het buitenland brengen en verzwijgen. Waar om doet dat dan niet iedereen Wel eenvoudig omdat we ons liever niet uit kleden voordat we naar bed gaan en de bezwaren groter zijn dan de voordelen. Naar het buitenland Maar worden de tarieven te zwaar, dan kan dat veranderen. Stel eens het geval van een winkelier met een vrouw en een paar kindertjes. Hij is op 25- jarige leeftijd begonnen met niets; hij kocht een zaak met geld, geleend van de bank en van familie. Hij is nu 55 jaar en heeft gespaard voor zijn oude dag door op zijn schulden af te lossen en hij bezit nu eeen kapitaal van twee of drie ton (het is een flinke zaak en de man werkt hard) om van te leven nadat hij 65 jaar zal zijn. Als hij onder de tram komt betaalt zijn weduwe geen suksessierecht, doch stel eens dat die wet werd veranderd en dat zij bij zijn overlijden 50.000, op tafel moest leggen. Zeg niet: dat kan gemakkelijk van die paar ton, want dit zit in de zaak en is niet zomaar los te maken. Zijn weduwe zit toch al aan la ger wal nu ze voor haar man in de plaats een knecht moet gaan betalen. Daar kan de rente over die 50.000, niet nog eens bij, stel al dat een bank haar wilde lenen nu de zaak zo op losse schroeven komt te staan. Onze winkelier begint dus na te den ken voor hij onder de tram komt en wat doet hij? Hij gaat naar de bank terwijl hij nog leeft en leent het geld als het nog kan. Hij brengt het naar het buitenland en belegt daar ook wat hij nog verder spaart, door het uit te le nen onder hypotheek. Hij verzwijgt ver der dat geld, hij moet wel. En als hem wordt gevraagd waar al dat geld geble ven is, dan zegt hijin het casino van Monte Carlo of bij de mademoisel- lekes van Parijs. En als hij dan ziet dat de rente in het buitenland niet genoeg is om daar te worden belast met in komstenbelasting, terwijl hij de bank- rente hier kan aftrekken, dan zegt hij: dat had ik al veel eerder moeten doen. De beide voorstellers van de hoge suksessiebelasting zouden dus al spoe dig met nieuwe voorstellen moeten ko men om onze winkeliers te beletten zijn geld te exporteren. En dat betekent niet alleen deviezenmaatregelen en weer een hoop dure douaniers en marcheaussee's aan de grenzen, maar ook allerlei han delsbeperkingen, die we helemaal niet kunnen hebben in ons kleine la,nd dat zozeer leeft van de internationale han del. En hier komen we al aan het vol gende punt. Studiekosten Een ander punt van kapitaalexport zit in de brains die over de grenzen gaan. Wanneer we hier gratis kunnen stude ren, wordt dat door een ander betaald, via de hoge belastingen. Wanneer we dan later zelf veel verdienen, zullen we dat via diezelfde hoge belastingen te- r-ug moeten betalen. Wie zal het echter de knapste koppen, waarin de studie kosten het best belegd zijn en die dus overal werk vinden, kwalijk nemen als zij de opbrengsten gaan genieten in een land waar zij minder van die revenuen moeten afgeven, en dus meer verdienen. Zien we niet de besten ons land verla ten], vooral ,naar Amerika? En zien we niet de buitenlandse arbeiders hun land verlaten om hier meer te verdienen dan daar? In Joego-Slavië, dat zijn arbeiders gratis vakopleidingen geeft, heeft men moeten bepalen, dat degene die daarvan in het buitenland de vruchten wil gaan plukken de kosten van zijn opleiding moet terugbetalen. Hoe liberaal, om niet te zeggen kapitalistisch. Hoe zou dat worden gedaan met vakkrachten, die zeggen dat ze met vakantie naar het buitenjland willen Moeten zij die niets hebben een garantie storten Wie genoeg heeft te verliezen kan men wel •laten reizen; die komt wel terug. Slotsom We zien dat hogere belastingen wel mogelijk zijn, doch dat ergens de prijs zal moeten worden betaald van zware beperkingen aan de grenzen, zowel voor personen als voor goederen, die mis schien tegen te lage prijzen zouden kunnen worden geëxporteerd. En zulk Prisma - gouden dames horloge met gouden, geslepen mllanalse band 475,- HORLOGER JUWELIER OPTICIEN TELEFOON (01102) 1223 DIJKWELSESTRAAT 22 KAPELLE - BIEZELINGE Vrijdags tot 9 uur geopend. een prijs zou, wat we ook denken van de ideële kant van de zaak, in elk geval te hoog zijn voor een dichtbevolkt land, dat zozeer van handel en export afhan kelijk is omdat het te klein is voor zijn eigen industrieën. Vandaar dat we zien, nu de belastin gen de grenzen van het mogelijke drei gen te doorbreken, dat zij tegelijk wor den verhoogd en verlaagd. Er is paniek, vlak voor ons doel, maar de keper staat nog wel overeind en we hebben al meer overleefd. En bovendien hebben ook de leiders van de hervormers hoge lonen! Dat is een soort verzekering. H. (Nadruk verboden) GEINLIJN TIJDENS KANTOORUREN GESLOTEN PTT heeft moeten besluiten om met in gang van maandag 8 november a.s. de z.g. geinlijn (020) 211811 uitsluitend open te stellen tijdens de uren waarvoor het vrijetijdtarief geldt, t.w. van des avonds zes uur tot des morgens acht uur en gedurende het gehele weekend. De belangstelling voor de mop van de dag van Max Tailleur overtreft de ver wachtingen steeds meer. Het aantal op roepen bedraagt meer dan 20.000 per dag, wat het maximum is dat de appa ratuur kan verwerken. Bovendien is geconstateerd, dat een groot aantal oproepen niet slaagt, om dat alle 30 lijnen overdag bijna voort durend bezet zijn. Door deze overweldigende belangstel ling worden Amsterdamse bedrijven, waarvan het telefoonummer ook met 211 begint, de laatste tijd overmatig gehin derd, zowel in het inkomende als uit gaande verkeer. PTT ziet geen kans op zeer korte ter mijn het aantal lijnen uit te breiden, vooral ook omdat aan de vraag van an dere bedrijven naar meer telefoonlijnen moet worden voldaan. Wie op maandag tot en met vrijdag tussen 8 en 18 uur toch het nummer van de geinlijn kiest, zal via een beant- woordingsapparaat over de beperking worden ingelicht. OUWEHANDS DIERENPARK WORDT GEDEELTELIJK OVERKAPT RHENEN Naast de nieuwe ingang, waaraan al hard wordt gewerkt, is men in Ouwehands Dierenpark gisteren be gonnen aan een tweede projekt dat vol gend jaar gereed moet zijn, namelijk de gedeeltelijke overkapping van de tuin over een oppervlakte van ongeveer 4000 m2. Het zogenaamde kleine apenhuis, het oudste en dus het meest bouwvallige bouwwerk uit 1932, is al in slopershan den terecht gekomen. Er woonden nog zo'n vijftig apensoorten. Die zijn gedeel telijk geëvacueerd en voor een deel el ders in het park op de Grebbeberg on dergebracht. Daaronder zijn ook de bij zonder prachtige andrils. Onder het te overkappen gedeelte vallen ook twee wandellanen. Er ko men zes vogelverblijven en een drietal apenfehuizen. Met de bouw van de overkapping wordt rekening gehouden dat de bestaande bossages en bomen gehandhaafd moe ten blijven. Voor de grootste bomen worden openingen gemaakt met een doorsnede van ongeveer 9 10 meter. FIT ALS DE FINNEN DE SAUNA'S VEROVERDEN DE WERELD Alhoewel het Fins tot een van de moei lijkste talen behoort en slechts weinig mensen buiten Finland deze taal beheer sen, is een van de woorden uit het Fin se idioom tot vrijwel elke andere taal van de wereld doorgedrongen en dat is het woord „sauna". Er is geen vertaling voor en vrijwel iedereen weet wat het betekent. De sauna's zijn bezig de we reld te veroveren, en dat is niet zo vreemd. Een sauna is in de eerste plaats een meestal eenvoudig houten gebouw tje waar men bij een hitte van om streeks de negentig graden de grondig ste schoonmaakbeurt van het lichaam kan ondergan. Kort gezegd komt het er op neer dat de bloed circulatie wordt versneld waardoor de afvalstoffen het lichaam gemakkelijk via de open porieën verlaten. De hitte van de saimakachels wordt van tijd tot tijd afgewisseld door dat men een duik in het frisse en in de winter ijskoude water kan nemen. Soms kan men daarna nog uren lang zwijgend bijeen blijven om van een fabelachtige zonsondergang te kunnen genieten, zo dat er ook een geestelijke ontspanning plaatsvindt. Juist daarom misschien is het niet zo heel vreemd dat juist in on ze huidige, jachtige maatschappij een grote behoefte is aan een rustplaats waar men de lichamelijke en mentale accu weer kan opladen. Zakenmensen, voetbalelftallen, stierenvechters waar ook ter wereld hebben vaak van het we kelijkse saunabezoek een vast agenda punt gemaakt. Finnair heeft soms pas sagiers aan boord die helemaal uit Australië komen om speciaal in Finland de niet te evenaren Finse sauna te kun nen meemaken. Aan de niet onbelangrijke medische aspekten van het saunabeleven heeft het oktobernummer van Het Beste een uit voerige reportage gewijd met tal van richtlijnen om op de juiste wijze het saunabad te genieten, terwijl er advie zen instaan hoe men een volmaakte sau na zelf kan bouwen. ADVERTEREN IN DIT BLAD HEEFT ALTIJD NOG SUCCES GEHAD door GERRIT FRANSEN 48) „Maar u was in uw vorige woonplaats ook schoolbestuurder." Coops lacht fijntjes. „En jij was in je vorige woonplaats ook onderwijzer. Nou jij weer." Topper lacht om de grap. Maar hij is weer ernstig, a.ls hij er aan toevoegt: „Het is niet wegens gebrek aan beter, Evert. Het bestuur is eenparig van me ning, dat jij op dit ogenblik de meest geschikte persoon bent." Evert denkt even na. „Tja, het komt me een beetje rauw op het dak, heren. Daar zal ik toch even over na moeten denken. Bovendien wil ik het overleggen met m'ji vrouw, dat zal u wel duidelijk zijn. En ik wil ook mijn collega's van school polsen. Want ik moet kunnen re kenen! op hun volle medewerking, als ik deze promotie aanvaard. Zonder dat ben ik nergens." „Dat is natuurlijk allemaal toegestaan. Goed, laten we zeggen: een week be denktijd? Ja? Kan dat? Afgesproken. Mevrouw Veswijk Coops wendde zich heel charmant tot de gastvrouw wij rekenen op uw medewerking, hoor! Uw man geniet een goede populariteit in ons dorp en hij is een bekwame leer kracht. Net zoals mijn bestuurscollega Topper al gezegd heeft: Onder de gege ven omstandigheden zouden we ons ei genlijk geen beter hoofd kunnen wen sen." HOOFDSTUK 21 Het nieuwe hoofd Evert Veswijk neemt na ampele over wegingen de benoeming aan. De morgen na het bezoek heeft hij in het speel kwartier zijn collega's gevraagd even bij hem in de klas te komen. Misschien heeft een kaboutertje het hen al inge fluisterd, maar bij de meesten leeft al de veronderstelling: hij zal ons wel ver tellen aangezocht te zijn als hoofd. Wed den? Niemand neemt de weddenschap aan, want iedereen vermoedt immers het zelfde. Daarom is ook niemand verrast, als Evert met een paar woorden de an deren uitlegt, wat het bestuur hem heeft gevraegd. „Ik heb een week bedenktijd bedongen," vervolgt hij op instige toon. „Ik achtte het tot mijn plicht jullie als eerste op de hoogte te stellen. En dat doe ik dan bij deze." Lydia Tommessen, de altijd vrolijke en opgewekte juf van de tweede klas, is meteen enthousiast. „Jeetje, Evert, gefeliciteerd! Van harte!" Ze drukt hem stevig de hand. „Dat neem je natuur lijk aan, zo'n mooie promotie." „Of ik het aanneeem," antwoordt Ves wijk voorzichtig, „zal mede van jullie afhangen. Want als ik de benoeming tot hoofd accepteer, moet ik me gedragen weten door jullie instemming en vooral: medewerking. Zonder dat kan ik het be slist niet aanvaarden." Nu praat iedereen door elkaar. Ook Steenbeek mengt zich er in. „Zeg, jij hebt wel een lage duk van ons, he? Wat dacht je, dat wij zouden zeggen: dat snert jong, die hier «pas 'n blauwe maan dag is, hoofd An-me-nooit-niet. Hij kan me de pot op. Foei, collega, ik dacht, dat je ons beter kende. Vooruit, jongens, de handen in de hoogte, wie ervoor is, dat Evert ons hoofd wordt. En wie het waagt te verzaken, gooi ik eigenhandig naar buiten." Evert sust, wijzend op het open raam, dat uitziet op de speelplaats en waar een paar nieuwsgierige jongens al na derbij zijn gekomen. „Kalm aan, lui, de kinderen „Zie je wel?" constateert Steenbeek triomfantelijk, „de allures van hoofd heeft-ie al. Nou, Evert, mijn zegen heb je." „En de mijne! En de mijne!" Ieder steekt zijn hand omhoog. Evert staat er een beetje verlegen lachend, naar te kijken. „Nou, collega, je ziet het resultaat. Met algemene stemmen benoemd. Daar kun je niet meer onderuit. Wat zeg ik? Officieus ben je al hoofd." Hij is ontroerd door zoveel hartelijk heid. „Dank je wel, jongens, dit is voor mij een geweldig moment. Zoveel sym pathie... dat doet me ontzettend goed." Steenbeek neemt weer het initiatief. „Nou, jongens, een andere keer klinken we wel op ons nieuwe hoofd. En nu als de wind naar buiten. Dat grut heeft er vooralsnog niet mee te maken." Evert stemt ermee in. „En mondje- dicht, he Officieel moeten jullie het natuurlijk van het bestuur horen." Even later is iedereen buiten. Lydia loopt met de beide andere onderwijze ressen wat rond. „Nou, ik gun het Evert hoor. Hij is me van de eerste dag af al sympathiek geweest. Toen Steenbeek vertelde, dat hij niet wilde, had ik al angst, dat ze Dreemsma zouden nemen. Het is een collega, dus mag ik geen kwaad van hem zeggen, maar als hij hoofd was geworden, zou ik wel naar een andere school solliciteren Toch weet het dorp het binnen êen paar dagen: Veswijk, je weet wel, die jonge onderwijzer uit de Luythoven- straat, wordt het nieuwe schoolhoofd van de christelijke school. Wel wat jong, maar ik geloof, dat ze een goeie keus hebben gedaan. Hij lijkt me wel ge schikt. De meesten praten zo. Een en keling vindt het voor Steenbeek maar sneu, dat hij gepasseerd is, maar die enkeling weet niet, dat Steenbeek geen funktie als hoofd ambieert. Op de eerste oktober heeft de officiële installatie plaats. Steenbeek overhandigt hem als symbool de sleutels van de school. Hij houdt een kort speech je en zegt namens alle andere leerkrachten .te spreken, als hij het nieuwe hoofd verzekert van aller volle medewerking. Coops steekt een korte redevoering af, waarin hij de wens uitspreekt, dat deze keuze in het belang van de school, en dus van de kinderen zal zijn. En dan is er koffie met koek, sigaren en sigaretten. De kinderen hebben een half uurtje extra vrij, welk half uurtje al gauw drie kwartier wordt. En het is Evert zelf, die op een geschikt ogen blik een dankwoord spreekt. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1971 | | pagina 1