MEVROUW,
DUNLOPILLO
DUNLOFORT
HOBBY-HUIS
OP DE MARKT TE KRUININGEN
GAAT U ZICH VERLOVEN
Fa. JANSEN ZN.
FA. J K0LE - YERSEKE
SCHIPPERSKNECHT
LET OP!
GESLOTEN
WELK MEISJE
Anneke en het avontuur
Wij hebben nog schoolagenda's Boekhandel van der Peyl
bent U van plan een andere wasmachine aan te schaffen
Kom dan even onze collectie wasautomaten bekijken
Zeven merken voorradig, reeds vanaf 598,-
ZELFS VREEMDE'
SLAPERS GENIETEN
VERSTANDIGE NACHTRUST....
de bekende schuimrubbermatras (Dunlop maakte
de eerste schuimrubbermatras al in 1928!)
een topkwaliteit kunststofmatras. Stevig onder
steunend en tóch comfortabel. Voor een prijs die
u past.
ACHTER BEIDE STAAT HET WERELDMERK DUNLOP
J. DE ROOY - YERSEKE
JAN BOSCH, Markt 24, Kruiningen
KAPPER MEIJER
GROTE OPENLUCHTSHOW
ZATERDAG A.S.
AANVANG 2 UUR 7.10 UUR
UNIEKE VERLICHTING
ENTREE f 1,50 PER DAG OF 1.— HALVE DAG
KINDEREN HALF GELD
TRIBUNEPLAATSEN AANWEZIG
LAAT U DESKUNDIG VOORLICHTEN
PHILIPS
4 kg inhoud f 999,
Wij kunnen U de H.D.Z. ringen leveren!
Op de fraaie handgravure kunt U des
gewenst wachten
GOES
St. Adriaanstraat 11, Tel. 6924
Juweliers-Horloges-Graveurs
UNILUX
4 kg inhoud
8 wasprogramma's
plm. kookwas 100%
f 1395,—
ENGLISH ELECTRIC
31/2 kg inhoud
8 wasprogramma's 1295,
DE ZAAK
MET
BLIJVENDE
SERVICE
Koop bij de zaak
die U
niet in de
steek laat
als er iets
stuk gaat
UNILUX
5 kg inhoud
14 wasprogramma's
100% kookwas
fantastische witte was van het vuilste goed
f 1895,—
van Oeveren - Yerseke
Volop
voorradig bij
NOORDZANDSTRAAT 30
in 80-90-120 en 130 br. vanaf 77,50
GEVRAAGD
MEULEMEESTERSTRAAT 3
Vrijdag 2 september a.s. om 10.30 uur v.m.
openen wij ons
Wij nodigen U gaarne tot een bezoek uit
Zie ook onze volgende advertentie
ADVERTEERT
IN DIT BLAD
Wegens vakantie
van 5 tot en met 13 sept.
YERSEKE
komt ons voor
halve dagen helpen
met de huishouding
C. v. d. Berg-de Jonge
Lepelstraat 2 Yerseke
door
FRANK VAN F AJLCKENOORT
4)
Hoe laat werd het dag? Begin sep
tember zeker zo ongeveer half zeven. Ze
wist het op geen stukken na.
Tja, hier kan ik ook niet blijven staan.
Ze trok haar sjaaltje recht en de kraag
van haar regenmantel wat hoger. En
m'n haar is ook al een beetje nat... ik
zie er morgenochtend uit als een vogel
verschrikker.
Een afdakje, een koninkrijk voor een
afdakje. Zou ik eens rond het kasteel
proberen te lopen? Als er maar geen
gracht is, waar ik onverwacht in kukel.
De griezels lopen over m'n rug, als ik
er aan denk. Had ik maar een zaklamp
bij me. Zal ik het eens heel voorzichtig
proberen? Ik kan hier toch niet de hele
nacht staan. En het begint steeds har
der te regenen.
Stap voor stap liep ze door het natte
gras. Ze voelde het water in haar lage
schoentjes. Morgen waarschijnlijk snip
verkouden. Wat een idioot ben ik ge
weest om niet in Enschedé te blijven.
Maar wie zou nu verwachten, dat Adrie
niet thuis is? Daar reken je toch niet
op?
Voorzichtig verplaatste ze haar voet.
Een vrij groot raam, waarvan de ven
sterbank tot haar borst reikte, had op
eens haar aandacht. Het piepte in de
wind. En iets wat geluid maakt, zit
niet goed vast. Ze kreeg nieuwe hoop.
Was dit wel een vleugel van het kasteel
of behoorde het bij de woning van
Adrie? In het donker kon ze helemaal
niet zien, hoe de situatie was. Ze duw
de tegen het raam en meteen ging er
een schok door haar heen. Het raam
gaf mee. Anneke duwde nog eens, dit
maal harder; het raam draaide vrij ge
makkelijk naar binnen. Ik kan er best
in, als het moet. Dan ben ik in ieder
geval droog. Adrie zal het morgenoch
tend wel begrijpen. Maar hoe kom ik er
in? Ik moet iets hebben, waarop ik
staan kan. Wacht... de koffer. Die is
misschien net hoog genoeg.
Voorzichtig begon ze de terugtocht te
aanvaarden. Opeens schoot er iets langs
haar voeten. Ze gaf een gil van schrik
en drukte zich tegen de muur aan. Gat-
sie, wat was dat voor een eng dier?
Haar hart bonsde met wilde slagen en
ze had enige tijd nodig om tot zichzelf
te komen. Misschien een kat, of een
haas. Wellicht was het dier nog banger
geweest dan zij zelf. Om de doodstuipen
op je lijf te jagen!
Haar zenuwen tot het uiterste ge
spannen, begon ze opnieuw de terug
tocht via de achterkant van de woning.
Vlak bij de hoek van het huis verzwikte
ze zich op haar hoge hak en greep wild
in het rond. Met haar hand en arm
kwam ze in de regenton, die bgna vol
water stond. Dat kan er ook nog wel
bij, dacht ze. Nu ben ik zo ongeveer
wel op het toppunt van alle ellende.
Natte voeten, m'n permanent er uit, een
natte mouw.wat kan er nog meer hij
Om het huis heen was ze al spoedig
weer bij de voordeur, waar de koffer
nog stond. Besluiteloos stond ze naar de
deur te kijken. Ik probeer het nog één
keer, dacht ze, en drukte op de bel.
Maar net als de vorige keren, zonder
resultaat. Dan maar naar het raam. Ben
ik in ieder geval voor de rest van de
nacht droog. En morgen zien we wel
weer.
Het duurde tien minuten, voor ze de
tocht om het huis heen, door het drijf
natte gras langs de muur, regenton en
achterdeur, naar de kasteelmuur had
voltooid. Ze vond het half geopende
raam en plantte haar koffer stevig te
gen de muur, waarna ze zich ophees. Zo
kon ze naar binnen, maar... hoe kreeg
ze haar koffer mee? Wacht... de riem,
die er omheen zat. Ze sprong er weer
af en maakte zenuwachtig de riem los,
waarna ze die om het handvat vast
maakte. Opnieuw hees ze zich tegen de
muur op. Een wipje en ze zat op de
vensterbank. Gelijk voelde ze een kous
scheuren. Ook dat nog. Gelukkig, dat
ze nog een paar bij zich had.
Haast op haar hoofd duikelde ze in
het vertrek, het uiteinde van de riem
in haar hand. Anneke krabbelde over
eind en keek naar buiten. Ze hees de
koffer voorzichtig omhoog en trok die
ook naar binnen. Daarna sloot ze het
raam.
Op haar koffer zittend slaakte ze een
hartgrondige zucht. In ieder geval zat
ze nu droog. En dat was al heel wat.
Ten koste van natte voeten, een paar
nylons, een permanent en natte kleren.
Een duur avontuurtje midden in de
nacht. Ze zou morgenochtend de ravage
wel aan Adrie tonen. Moest die ook
maar over de brug komen. Wat drom
mel, waarom was hg ook niet thuis, zo
als ieder fatsoenlijk mens om deze tijd?
Ja, nu ben ik wel binnen, maar als
het enigszins kon, zou ik ook wel een
paar uurtjes willen slapen. Al was het
maar in een gemakkelijke stoel. Eerst
maar eens kijken of er een lichtknopje
te vinden is.
Op de tast af ging ze langs de muur
en voelde ongeveer ter hoogte, waar ge
woonlijk de lichtknopjes te vinden zijn.
Ik loop net als een blinde te zoeken,
dacht ze. Ik moet lucifers in m'n zak
hebben, schoot het door haar heen. O
jé... de laatste heb ik in de trein af
gestoken voor m'n sigaret. Wat stom
nu weer. Had ik die kelner in de trein
nu maar een paar lucifers gevraagd. Nu
ja, ergens zal ik wel licht kunnen ma
ken.
Ze voelde nog eens langs de wand,
doch het enige, wat ze beetpakte, was
een deur. Misschien is dit de verbin
dingsdeur met Adrie's huis, dacht ze.
Laat ik het maar eens proberen.
Anneke betrad het volgende vertrek
en stootte zich meteen aan een meubel
stuk. „Au!" riep ze uit, haar plotseling
pijnlijke scheen wrijvend. Verdorie, als
ik zo door ga, blijft er niets meer heel
aan me. En het is hier zo aardedonker...
Morgen meteen een zaklamp je kopen en
altijd bij me houden. Je ziet nu eens,
hoe goed zo'n ding je soms van pas kan
komen.
Voorzichtig verzette ze voet voor voet,
overal voelend, in de hoogte en omlaag.
(Wordt vervolgd)
