NIEUWS-EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZUID-BE VELA ND oveRöenkinq 'ff/LIEGEN JLajftfys de, sOamt 32STE JAARGANG No, 46 15 APRIL 1966 UITGEVERSMAATSCHAPPIJ „DE SCHELDEBODE' Verschijnt des vrijdags DRUK Fa. F. VAN DER PEYL KRUINTNGEN J. M. C. VAN DER PEYL - KRUININGEN werken een schande? nieuwe modellen Pur©' •l?Uddtehuid smetteloos zuiver REDACTEUR: J. A. WESTSTRATE - MIDDELBURG ROUAANSE KAAI 21 - TELEF. (01180) 2453 Abonnementsprijs bij vooruitbetaling 1,60 per kwartaal Franco per post 3,20 per halfjaar ADMINISTRATIE MARKT 1» - TELEF. (01130) 381 - GIRO 28423 Advertentieprijs 1-25 mm 3,75, verder 15 cent per Ingezonden mededelingen dubbel tarief In te zenden vóór woensdag 12 uur Ik zal zeggen: „Vader..." Lucas 15 18 De geschiedenis van „de verloren zoon" heeft twee kanten. Hij breekt zijn leven stuk; tegelijkertijd zet God zijn le ven weer in elkaar. Zoals hij het doet, gaat het helemaal verkeerd. Zoals God het doet, gaat het uitmun tend goed. Terwijl hij alles er door jaagt, doet God hem alles verliezen. Eerst maakt God zijn portemonnaie leeg en dan maakt God de frivole band met zijn vrienden los en eindelijk stuurt God, als bijzondere beschikking, ook nog een hongersnood op hem af, zodat hij zich tenslotte verhuren moet als zwijnenhoe der. De zwijnentrog is van zijn kant be zien: niets dan schuld; maar van Gods kant bezien: niets dan genade. Hij be tekent het eind van een zondaarsleven, maar ook: het begin van een begenadigd leven. Als hij alles verloren heeft, gaat hij aan thuis denken. Maar neen, 't kan niet, 'tkan niet. Vader is natuurlijk erg boos op hem. Hij heeft Vader vergeten, nu heeft Vader hem vanzelf ook ver geten. En toch de hunkering van zijn hart is niet meer te stillen. „Vader! Vader!" Dit is het lied van de zwijnenjongen het stille lied diep in zijn ziel. „Va der". De mensen zien dat zo niet aan hem. Ze zien hem lopen als een bedelaar in vale lompen en met een vermagerd ge zicht en zij beklagen hem. Ze zien heim voortschrijden over het veld, als een ar me schooier, een verlopen type-zonder- thuis, met de haren wild over het ge zicht gegroeid en ze verachten hem. En de kinderen doen mee en fluiten hem na, als hij over de klonterige wegen de snorkende beesten opjaagt, en zijn voe ten in het drassige land telkens plak ken blijven. En meer zien zij niet van de zwijnenjongen. Maar hij staat zo nu en dan stil, en dan wist hij telkens even een traan weg uit zijn grauwe ogen, en zijn ziel zingt, blijft maar zingen: „Va der!" Misschien is er iemand, die dit lied niet horen kan, zonder dat zijn eigen hart het mee gaat zingen. Hij staat in het wijde heelal als een vergeten zwer ver en heeft alles verzondigd, maar hij hunkert. En hij kan er niet meer van loskomen: „Vader, Vader". Dan vertelt Jezus ook iets over hem. Laat hg het verhaal uit de Bijbel slechts doorlezen. Dit is het evangelie van de zwijnen trog, dat God alles aan een mens ont neemt, opdat hij zeggen gaat: „Vader". (Uit een Dagboek) IS VOOR DE GEHUWDE VROUW NIEUWE VISIE NOODZAKELIJK De man moet werken, de getrouwde vrouw hoort thuisDit ietwat ver ouderde denkbeeld, wortelend in een vastgeroest gezinspatroon, is er de oor zaak van, dat het aantal werkende ge huwde vrouwen in Nederland vrij laag is in vergelijking met het buitenland en de laatste jaren relatief zelfs nog een dalende tendens vertoont. De Nederlandse opinie is anti de wec kende moeder. En niet de vrouwen zelf, maar veeleer de mannen hebben moeite uit het verouderde gezinsbeeld te stap pen. De Utrechtse psychiater Dr. Trim bos sprak in dit verband eens van een „patriarchaal egoistisch idee". En de mythe, dat de gehuwde vrouw niet bet- hoort te werken maar in de eerste plaats voor de kinderen, het eten en de schone ramen moet zorgen, moge dan tegenwoordig wat kritischer bekeken worden, ze leidt in ons land nog immer een hardnekkig leven. Mannen zijn vaak tegen. Het tekort aan vrouwelijke arbeids krachten zal door langere opleiding en daling van de huwelijksleeftijd steeds meer toenemen. In 1948 was het vrou welijk aandeel in het arbeidsproces 30 thans ongeveer 25 In sommige textielbedrijven zitten nu al Turkse ar beiders achter de naaimachine, omdat men deze machines niet meer met vrou welijke krachten kan „bemannen". Het tekort aan vrouwelijke arbeids krachten zal zich echter vooral in de zich steeds uitbreidende dienstensector doen gevoelen. In deze sector vindt men veel typisch vrouwelijke beroepen (ver- HORLOGES VOOR MODERNE MENSEN Kapelle Tel. (01102) 223 pleegster, bejaardenverzorgster, kinder verzorgster, enz.) Ook de kantoorarbeid steunt voor een niet onaanzienlijk deel op vrouwelijke krachten. Hoe moeilijk is het nu al niet een goede secretaresse te krijgen In een land, waar de meisjes langer leren en eerder trouwen en waar het manlijk aanbod dikwijls onvoldoende is, kan de gehuwde vrouw het gewenste potentieel leveren. Maar van dit ideaal is men in Nederland nog heel ver ver wijderd. Allerlei praktische problemen remmen de arbeid van de gehuwde vrouw die tevens moeder is, maar men kan zich zo op deze praktische) moei lijkheden concentreren dat belemmerin gen van geheel andere aard over het hoofd worden gezien. Welke zijn die? Aversie. De sociologe mevr. A. J. Schellekens- Ligthart, moeder van vier kinderen en halve dagen werkend, meent dat er in ons land nog steeds een sterke aversie bestaat tegen het buitenshuis werken van de gehuwde vrouw. Alleen het idee al... „Dikwijls wordt er geroddeld over moeders, die hun kinderen overdag toe vertrouwen aan de zorg van anderen en gaan werken. Deze kwaadsprekerij is vrij algemeen en heeft tot gevolg, dat aan de werkende gehuwde vrouw al lerlei negatieve associaties worden ver bonden. Van dergelijke sociale processen pleegt een sterke invloed uit te gaan. Sommige vrouwen, die werken, krijgen er schuld gevoelens van. Immers, „men" zegt, dat zij verkeerd handelen door buitenshuis te gaan werken. Zolang deze mythe ge handhaafd wordt, zal het aanbod van gehuwde vrouwelijke arbeidskrachten gering blijven". En wie houden de ontwikkeling op dit terrein het meeste tegen? „De man nen", zegt mevr. Schellekens gedeci deerd. „Sommige vrouwen willen er graag iets bijdoen naast het huishouden, maar het zijn dikwijls de mannen, die het hun echtgenote proberen te belet ten". Niet zelden speelt de valse schaamte hierbij een grote rol. Sommige mannen zien hun vrouw niet graag buitenshuis werken, want een ander zou eens kun nen zeggen: „Zie es, hij laat zijn vrouw voor zich werken..." Belemmeringen. Kan de weerstand tegen arbeid door de gehuwde vrouw grotendeels langs sociaal-psychologische weg worden ver klaard, er zijn ook praktische belemme ringen. Lang niet elk bedrijf leent zich tot aanpassing van de werktijden aan de gezinsbehoefteai van de gehuwde werkneemster. Er zouden speciale ver lof- en vakantieregelingen voor de ge trouwde vrouw moeten komen. Als er iets in het gezin aan de hand is (b.v. en van de kinderen ziek) dan moet zij zonder bezwaar thuis kunnen blijven. Dit vereist een omschakeling in het be drijfsleven, waaraan men kennelijk nog niet toe is. Een personeelschef van een chocoladefabriek vertelt ons: „Op onze inpakafdeling werken veile gehuwde vrouwen. Maar het absenteïsme is ab normaal groot. Zo groot, dat ik vrees dat we er geld bij moeten leggen". Een collega van een andere fabriek zegt: „We laten in onze avondploeg ge trouwde vrouwen meedraaien. Dat gaat bijzonder goed. De man past op de kin deren, de vrouw werkt. Er is weinig verzuim, zodat het experiment geslaagd mag heten". Frustatie. Voor sommige vrouwen is werken bui tenshuis bepaald gezond. „De plotselin ge status van gehuwde vrouw kan frus tatie meit zich meebrengen", zo vertelt een bedrijfspsycholoog ons. „Voor haar huwelijk werkte zij de gehele dag, vaak met onmiskenbaar plezier, en daarom voelt zij zich binnen de muren van haar woning als een gevangene. Heeft de vrouw geen echt plezier of geen hele dagtaak in de huishouding, dan is de frustatie des te erger. Zulke vrouwen kunnen beter blijven werken, eventueel de halve dag, wanneer dit enigsizns mo gelijk is. Het zelfde tref je aan bij oudere vrouwen, wier kinderen de gehele dag de deur uit zijn. Ook zij ervaart dikwijls een leegte". Het ontbreken van kinderbewaarplaat sen is voor menige getrouwde vrouw in Nederland ook een grote rem voor wer ken buitenshuis. In België kunnen de kinderen al naar de kleuterschool als ze drie zijn, crèches en goede eetgelegen- heden bij de zaak maken het werken voor de gehuwde vrouw daar een stuk gemakkelijker. Het huidige belastingsysteem wordt ook steeds genoemd als een rem op de vrouwenarbeid. Het inkomen van de ge huwde vrouw wordt bij dat van haar man geteld en over het gezamenlijke be drag (minus een niet bijster hoge aftrek voor de vrouw) wordt de lang niet mal se inkomstenbelasting geheven. Maar of dit fiscale aspect zo in het middelpunt moet worden geplaatst als thans ge beurt, is een grote vraag. Wat allereerst nodig lijkt, is het aan kweken van een nieuwe visie op de taak van de huisvrouw, die verder reikt dan het eten koken en ramen lappen. Wan neer arbeid van de gehuwde vrouw al gemeen wordt aanvaard, zal misschien ook de fiscus met de tijd meegaan. (Nadruk verboden) DE KALE LINDE Deze man verscheen voor de groene tafel met het gevoel van „Er is toch geen recht in de wereld". De wet had hem dwarsgezeten vanwege de linde boom voor zijn venster. Die linde was daar groot geworden en tot grote om vang gekomen onder het troetelend oog van de gemeente. Maar hoe voorspoe diger de linde wies, des te duisterder werd het in de woning van deze man. En na vele jaren besloot hij dat er iets aan moest worden gedaan. Hij ging naar de gemeente en vroeg of men de boom wilde snoeien. Prompt kwam er enkele dagen later een ge meentelijk iemand kijken. En verder ge beurde er niets. Toen ging hij opnieuw naar de gemeente en schoof daar zijn ergernis onder een loket door. Weer kwam iemand kijken, nu uit een hogere loonklasse. En weer gebeurde er niets. Nu besloot de man dat er definitief een einde aan moest komen. Hij begaf zich naar het gemeentehuis en legde daar alles uit, van de linde af tot zijn schemerige voorkamer toe. De ambte naar luisterde meewarig en schreef al les op. Met de voortvarendheid die onze gemeenten eigen is, werd de zaak nu aangepakt. Het duurde slechts enkele dagen of er kwam een zeer deskundig persoon, beladen met papieren en duim stokken en kennersblikken. Hij mat de linde eii het huis, hield zijn hoofd scheef naar links en naar rechts, tekende het een en ander op, en vertrok. Overigens gebeurde er ook deze derde maal verder niets. Deze man was een fatsoenlijk burger, en iemand die niets liever doet dan wan delen op de paden der wet, zich ver meiend in de zegeningen der democratie. Hij nam zich voor geen vierde maal naar het gemeentehuis te gaan. Hij besloot nu een brief te schrijven, want er werd toch aan de riolering gewerkt in zijn straat. Nu kon er meteen iets gebeuren aan die lindeboom, dacht hij naief. Hij nam een vel briefpapier, bedrukt met zijn naam en adres. Hij schreef daarop aan de edelachtbare heer wethouder hoe het stond met die linde. En hij vroeg eerbiedig of het obstakel kon worden besnoeid. Maar antwoord kreeg hij niet. Met opgestoken zeil ging hij toen de vierde maal naar het gemeentehuis, dit maal om te vragen waarom de edelacht bare wethouder geen antwoord had ge stuurd. Daar liet men hem zijn brief zien. Hij had vergeten er zijn handteke ning onder te zetten. „De gemeente ant woordt niet op anonieme brieven", zei men. Dat er een gedrukt briefhoofd bo ven stond, deed daar niets aan af. Daarop nam de man de snoeischaar ter hand, klom in de boom en maakte er in enkele uren een uit zijn krachten gegroeide hyacint van; een soort van knotlinde. Nu werd de gemeente plotse ling aktief. Zij stuurde een politie dienaar, en die gaf dé man" een proces verbaal wegens vernieling van een ge meentelijke linde. „Ja", zei de officier, ,,'tls mij anders om overkomen. Er kwam een gemeente werkman zeggen dat ik m'n boom moest snoeien. Maar twee dagen later hoefde het al niet meer. De gemeente had het zelf al gedaan, en de trots van de buurt is veranderd in een soort Venus van Milo. Nu ben ik een ouderwets man. In mij leeft de gedachte dat de gemeente niets wederrechtelijks doet. Daarom heb ik het wetboek opgeslagen en zie: art. 714 van het Burgerlijk Wtetboek spreekt over ellen en palmen, maar zegt ook dat er onder bepaalde omstandigheden na aanzegging moet worden gesnoeid. Maar als de gemeente mijn boom mag snoeien, dan mag de verdachte ook de boom van de gemeente snoeien. Daarom eis Ik vrijspraak". De rechter was het er mee eens en de snoeier werd vrijgesproken. Hetgeen overigens geen vrijbrief is om van alle gemeentelijke bomen rietstengels te maken. Kijk liever eerst art. 714 B.W. na als u zoiets zou willen. WILLY H. HEIT LING (Nadruk verboden) ALLE VRAGEN VOOR DEZE RUBRIEK UITSLUITEND TE ZENDEN AAN: REDACTIE „MET RAAD EN DAAD", ROUAANSE KAAI 21, MIDDELBURG met bysluiting van een postzegel van 18 cent voor doorzending van uw brief Wy willen u met deze adviezen zo goed mogelyk van dienst zyn en geven zo mogelyk advies op elke vraag. Wy kunnen echter geen aansprakelijkheid aanvaarden voor elders verkregen inlichtingen of gegevens RED. Recept. Kunt u mij het recept voor stroopwafels geven? Voor stroopwafels neemt u 500 gram bloem, 250 g roomboter of margarine, klein beetje zout, 1 ei, 150 g witte basterdsuiker, 50 g gist. Voor het vul sel: 500 g stroop en 250 g boter. Van de gist maakt u met behulp van wat bloem en suiker een vloeibaar papje. Voeg hierbij het losgeklopte ei, het zout en de lauwe, gesmolten boter. Van dit alles maakt u een gistbeslag. Dit laat u gedurende drie kwartier op een lauw plaatsje rijzen. Daarna klopt u het be slag opnieuw door met een houten le pel en maakt u er ongeveer 50 balletjes van, ter grootte van een knikker. Zorg voor een verwarmd ijzer, leg één bal letje er tussen, nadat het ijzer met boter bestreken is. Dan het ijzer heel losjes dichtknijpen. Bak vervolgens de wafels op een niet te fel vuur in een paar mi nuten aan weerszijden gaar, niet te bruin, streek er, zodra het wafeltje uit het ijzer is genomen, met de punt van een mes tussen (het wafeltje moet van binnen hol zijn, wat verkregen wordt door het ijzer losjes dicht te drukken en de wafels niet te vlug te bakken), vul het dan met een lepel van het stroop- mengsel. Zoals u ziet is er heel wat werk aan verbonden. Verwarm tenslotte de stroop met de suiker en de boter in een pannetje met warm water en zorg dat het water gedurende de gehele baktijd warm blijft. Kauwgomvlek. In mijn wollen kar pet zit een kauwgomvlek. Hoe kan ik die verwijderen? U kunt het beste de volgende metho de proberen: u legt het kleed glad op tafel met een stukje sterk absorberen de stof daar onder. Dan bevochtigt u de vlek voorzichtig met benzine doch vooral niet te nat en u blijft deze dep pen totdat de benzine met de daarin op geloste kauwgom in het lapje stof is getrokken. U moet dit alles niet te nat doen en het werkje met geduld doen. Het zal wel even duren voordat alle gom is opgelost. Als u klaar bent, dan kan het gebeuren, dat u een benzinevlek hebt gekregen; deze moet u er met ben zine op dezelfde wijze weer uithalen en dit door steeds minder benzine te ge bruiken. Denk om het brandgevaar, dus als er gestookt wordt, buiten werken! Als benzine niet mocht helpen, kunt u het ook proberen met benzol of zwavel koolstof. Dit laatste geeft echter een zeer onaangename geur. Plastische chirurgie. Ik heb laatst een artikel gelezen over plastische chi rurgie. Mijn vraag is nu: Moet iemand die zijn scheve neus recht wil laten zet ten dit zelf betalen? Of kan dit ook via het ziekenfonds? Tot wie moet men zich wenden en hoeveel bedraagt onge veer de prijs? Een dergelijke ingreep, waarover u in uw brief schrijft, is geheel voor eigen rekening. Het ziekenfonds draagt alleen bij in kosten, voor zover die in het be lang van de gezondheid van de verzeker de worden gemaakt. Wil iemand zijn aangezicht verfraaien door middel van plastische chirurgie, dan zal hij diep in zijn beurs moeten tasten. Over de wer kelijke kosten kunnen wij u niet infor meren, aangezien deze per behandeling nogal uiteenlopen. Anton Huiskes. Hoe is het adres van Anton Huiskes? Het adres van Anton Huiskes luidt: Dennelaan 24, Maam, tel. (03432) 1690. Reisbureau. Gaarne zou ik van u vernemen aan welke eisen ik moet vol doen om een reisbureau te kunnen ope nen. Het voeren van een reisbureau is vrij. U hebt daarvoor dus geen speciale di ploma's nodig. Estella Herzfeld. Van bevriende zij de ontving ik mondeling het gedicht van Estella Herzfeld getiteld: „Het triomf lied der beschaving". Het begint aldus: „Het is geen waan, Het is geen droom, Uit de werkplaats van de stoom, „Uit zijn smidse..." enz. en eindigt met de woorden: „Dan zal beschaving en waar heid regeren, Dan wordt haar arbeid het Gods ideaal". Nu mis ik hier tussenin een gedeelte, dat de gever zich niet meer herinnerde. Alle gedane moeite om het gedicht te vinden is tevergeefs geweest. Misschien kunt u mij helpen Door Estella Herzfeld werden ver schillende gedichten in bundels gepubli ceerd. Bij de uitgevery Belinfante in Den Haag verschenen respectievelijk: 1855: God Redt; 1857: Het Gebed; 1861: Januari 1861. De bundels zijn niet meer in de handel verkrijgbaar. Ook de uitgeverij Belinfante is niet meer. Zij werd overgenomen door de uitgeverij Van Stockum te Den Haag, Paviljoens gracht 1719.' Daar u voor een juiste informatie aangaande de gehele tekst van het vers aangewezen bent op de ar chiefexemplaren bij de uitgever, kimt u zich het beste tot deze uitgever wen den. Men zal u bij Van Stockum Uit geversmij. gaarne van dienst zijn. Verkeersbureaus. Kunt u mij hel pen aan de adressen van de volgende verkeersbureaus: Belgisch Verkeersbu reau, Joegoslavisch Verkeersbureau, Frans, Spaans, Duits en Zweeds Ver keersbureau in Nederland? Onderstaand volgen de door u ge vraagde adressen: Nationaal Belgisch Verkeersbureau, Leidseplein 7, Amster dam; Nationaal Joegoslavisch Verkeers bureau, Plaats 11a, Den Haag; Het ver keersbureau van Frankrijk: Noordeinde 138, Den Haag; Spanje: Laan van Meer- dervoort 88a, Den Haag; Duitsland: Spui 24, Postbus 1215, Amsterdam; Zweden: Rozenburglaan 98, Rotterdam. WEMELDENGE Van 17—23 april 1966 Woensdag 20 april: Nieuwe Maan HOOGW. v.m. n.m. LAAGW. v.m. n.m. Zondag Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag Zaterdag 1.44 2.31 3.10 3.39 4.10 4.41 5.11 2.12 2.57 3.32 4.05 4.32 5.04 5.35 7.24 8.07 8.41 9.13 9.40 10.07 10.41 7.40 8.20 8.52 9.12 9.42 10.26 10.59 Te Hansweert 35 minuten vroeger Te Yerseke 5 minuten later

Krantenbank Zeeland

Scheldebode | 1966 | | pagina 1