Extra aanbieding tegen speciaal lage prijzen
ZIE ONZE ETALAGES
Slechts één dag
Mutsaerts Kinderwagens
ff 98.--
Bouman-Noach
Cocoslopers 50 cm 2.95 per m, 70 cm
3.95 per m, 100 cm 6.75, alles 100 pet cocos
Deurmatjes 40 x 70 f 2.40
Grote coll. slaapkamerkleedjes 11.60,13.80
en 14.25
Wol Axminster karpetten 200 x 300,139.50
Holtap karpetten 200 x 2.80, 79.50 en 96.-
2-pers, wollen dekens 39.75
Pracht coll. gordijnstoffen v.a. 3.50 perm
Dubbel gordijnvelours in terra, bruin en
groen vanaf 10.90 per m
2-pers. bedsteden 10 jaar garantie 119.50
2 armstoelen en 4 stoelen 119.50
2 clubs en 4 stoelen, bekleding in terra
of groen moquette 340.-
Dressoirs in eiken of Old finish v.a. 127.-
Slaapkamers in Old finish en Blank eiken
vanaf 375.-
Grote sortering in Gobelins en Meubelstof
fen in prijzen vanaf 7.95 per m
Moquette tafelkleden 26.90
Dubbel bouclé tapijt 5.90 per m, 100 cm br.
30 JUNI - FEESTAVOND
BeAie fonyenA en ïïleiijeA
Een vacantiereis
van twee vrienden
v.h. van der Pas
Bellamypark 48
Vlissingen
Telefoon 2988
Reclame-verkoop
Zaterdag 30 Juni alle voor
radige modellen voor
Profiteert van deze unieke kans zo'n
prachtwagen te bezitten
MEUBELHUIS „RENAISSANCE"
Voor Uw beucsbelangen staat ajtijd op de
bres de N.V. voorheen
WALSTRAAT 85
VLISSINGEN
VRIJ ENTREE VRIJ ENTREE
Buurtvereniging „GOED WONEN"
op het Schoolplein Bonedijkeschool
Muziek en diverse attracties.
Niet-leden zijn welkom
VRIJ ENTREE VRIJ ENTREE
NIEUWE SCHOLEN IN DE STADSUITBREIDING
Om te komen tot de vereiste schoolruimte voor het openbaar
lager onderwijs, stellen Burgemeester en Wethouders voor over
te gaan tot het bouwen van een nieuwe school met vier lokalen
aan het terrein, begrensd door de President Rooseveltlaan en de
Verlengde Bonedijkstraat.
Het bestuur van de vereniging voor bijzonder lager onderwijs
op Gereformeerde Grondslag heeft het gemeentebestuur ver
zocht om de benodigde gelden voor de bouw van een nieuwe
school met vier lokalen in de omgeving van de President Roose-
veltlaan-Koudekerkseweg.
Naar het schijnt was de opgave van vorige week niet zo een
voudig als het leek. Er waren enkele goede oplossingen minder
dan we gewend zijn. Toch was het bij enig nadenken wel te
vinden. Twee jongens die even oud zijn en dezelfde moeder
hebben, kunnen toch deel uitmaken van een drieling, waarvan
het derde kind een meisje is.
Ie prijsSpaarbankboekje van de Vlissingse Nutsspaarbank
met f 2.50
Janny Meerman, Meidoornlaan 16, Vlissingen
2e prijs Een waardebon van f 1.50
Tineke Daalhuizen, Koopmansvoetpad 13, Souburg
3e prijs Een waardebon van f 1.
Nico de Wit, Breestraat 14, Vlissingen
Wat is het beroep van meneer
E. B. DE ARMSTE.
Oplossingen tot Dinsdagavond 5 uur aan ons bureau Noord
straat 44, Vlissingen, of Paspoortstraat 13, Souburg. Op de
envelop het woord „Prijsvraag". Prijzen afhalen Zaterdags
middags na 2 uur, Noordstraat 44, Vlissingen.
„Moet je dat aan die stropers geven vroeg hij z'n vrouw,
toen die binnenkwam met een kan hete koffie.
„Ze zouden wel willen," lachte ze, „ik denk dat je ze dan
elke week een keer op visite krijgt."
Nadat ze zich te goed gedaan hadden aan de bollen en de
maaltijd was afgelopen, stond de boswachter op en liep naar
de gang waar de telefoon hing.
Terwijl hij op aansluiting wachtte, stak hij zijn hand in zijn
zak en haalde er werktuigelijk het ijzerdraadje uit en bekeek
het nog eens. Maar, alsof hij er geen raad mee wist, schudde
hij zijn hoofd.
„Ja, hallo, hier met Berkenveld, uit het Hoger woud. Ja,
ik heb hier vannacht drie stropers gepakt, ze zitten in de kelder
opgesloten, maar er is er een bij met een gebroken been. Kom
je ze halen Ja, dat lijkt me het beste, want hij zal toch wel
naar het ziekenhuis moeten. Ja, die andere twee kunnen wel
even helpen. Goed, tot over een half uur dan."
Zo zouden dus over een half uur de stropers netjes aan de
rechterlijke macht worden overgegeven.
Eigenlijk jammer dat die jongens sliepen, anders konden ze
er getuigen van zijn dat de wilddieven werden weggehaald.
Binnen het halve uur nog waren de heren van de „Parapluie"
er. Een grote auto, voorzien van een paar kleine raampjes, die
op hun beurt weer werden beschermd door ijzeren tralies. Het
leek geen pretje om in deze staatsauto plaats te mogen nemen.
Twee gewapende cipiers sprongen er uit. De boswachter, die
de auto had aan horen komen, was naar buiten gegaan. Eerst
moest de auto nog keren, want de zandweg liep een eindje verder
uit op een uitgestrekt heideveld. Toen dit gedaan was, stapten
de cipiers met de boswachter naar de achterzijde van het huis.
Toen de kelderdeur werd opengemaakt, bleek geen der heren
bereid naar buiten te komen, daar ze een geweldig respect
hadden voor de hond van de boswachter, die zijn baas als een
schaduw was gevolgd en nu vooraan bij de deur stond te wach
ten. Zijn bek stond half open en z'n oren stonden rechtop, ter
wijl een zacht gegrom de kelder bewoners liet weten dat hij
present was.
„Doe eerst die hond weg, anders vliegt hij me nog aan", zei
Sjefke's vader.
Sjefke zat in een hoekje op de grond te huilen als een kleine
jongen.
„Ik heb niks gedaan," schreeuwde hij, „m'n vader zegt het
zelf, ze maken me toch niks, want je kan toch niks bewijzen
en ik heb geen een strik leeggehaald."
Terwijl de boswachter z'n hond wat terughaalde en hem beval
te gaan liggen, gingen de cipiers naar binnen, pakten Sjefke's
vader ieder aan een arm en namen hem mee naar de auto.
Daarna kwam Sjefke zelf aan de beurt. Hij spartelde geweldig
tegen en probeerde de cipiers te schoppen. Deze waren echter
gewend met moeilijke klanten om te gaan en weldra hielden ze
hem met een kunstgreep zo in bedwang dat hij niet anders wist
te doen dan meegaan. Op weg van de kelder naar de auto deed
hij nog even een poging om los te rukken, maar dit had tot ge
volg dat hij met een kreet van pijn van verdere pogingen afzag.
Nu was nummer drie aan de beurt. Die zou niet weglopen.
De cipiers verzochten aan de boswachter even mee te lopen
naar de auto. Die jongen zou bij het zien van de hond geen
ontvluchtingspoging wagen, dat begrepen ze wel. Toen dus de
gekwetste in de auto geborgen was, werd de deur goed gesloten
en namen de cipiers afscheid. Spoedig was de auto om een bocht
van de weg uit het gezicht.
„Zo, jongen," zei de boswachter tegen zijn hond, „daar zullen
we voorlopig geen last meer van hebben."
(Wordt vervolgd).
