‘Zonder andermans bloed was ik er niet meer’
Muziekvereniging Witte van Haemstede viert 140-jarig bestaan
- j r
1
KOZIJNEN
ZONWERINGEN
OVERKAPPINGEN
ascozeeland.nl
het verhaal van de jongen. „Je weet
Sylvia Mol speelde
trompet bij Witte van
Haemstede tot haar
duppie een klarinettist
nodig had. Ze is er als
secretaris manusje
van alles.
Witte van Haemstede
zorgt op het dorp voor
saamhorigheid
Het was niet zomaar een ketting.
Hij staat symbool voor het lange
traject dat de tiener uit Ovezande
heeft doorlopen, nadat bij hem op
io-jarige leeftijd de diagnose leu
kemie werd gesteld. Zo staan de
vele oranje kralen voor de chemo-
kuren die hij onderging, maar er
zij n ook kralen voor onder meer de
beenmergpuncties en ruggenprik
ken. De laatste kraal is een bloem.
Toen was Sil genezen, na een zwaar
deze zomer haar twee grote liefdes
samen. Het 140-jarig bestaan van
‘de Witte’ wordt uitgebreid in de
Burghse Schoole gevierd. Mol is
een muzikale allesvreter. Als kind
speelde ze bugel. Toen ze twintig
jaar geleden bij muziekvereniging
Witte van Haemstede instapte,
ging ze aan de trompet. Dat doet
ze nog steeds als ze met de Witte
de straat opgaat, maar bij binnen-
concerten stapt ze op de klarinet
over. Sinds een jaartje blaast ze
zelfs basklarinet.
En, o ja, ook nog kornet. Bij de
Brouwse brassband Apollo. Soms
moet ze even schakelen, merkte ze
toen ze laatst sinds lange tijd weer
een gewone klarinet aan haar lip
pen zette. „Die blies ik bijna op.”
Mol is een muziekliefhebber
eerste klas. „Ik vind het fantastisch
om samen muziek te maken. Dat
vind ik persoonlijk het allerleuk
ste. Dat je met z’n allen probeert er
iets moois van te maken, waarmee
je andere mensen misschien wel
kippenvel bezorgt.”
Ze is niet het enige lid uit de 140
jaar lange geschiedenis van Ko
ninklijke Muziekvereniging Witte
van Haemstede dat er zo over
denkt. In een filmpje dat in de
Burghse Schoole is te zien, vertelt
het 89-jarige oud-lid Job Boot over
zijn muziekvereniging in de peri
ode na de oorlog. Mensen trokken,
n dan is Sylvia Mol ook
nog bij museum de
Burghse Schoole als
vrijwilliger actief. In
dat museum komen
project van vier jaar. Toen de jon
gen hoorde dat hij voor school - hij
zit op het Calvijn College - een
snuffelstage moest doen bij een
non-profitorganisatie klopte hij
aan bij de Sanquin Bloedbank.
Daar was hij vanzelfsprekend meer
na die inktzwarte verdrietige tijd,
overal en nergens muziekinstru
menten vandaan. „En gingen weer
samen spelen. Je wordt toch even
stil als je dat hoort. Die muziek gaf
iedereen een fijn en vrolijk gevoel.
Er ontstond weer saamhorigheid”,
zegt John van Veenhuizen van
museum de Burghse Schoole.
De Burghse Schoole wijdt dit
jaar de wisseltentoonstelling aan
het 140-jarig bestaan van de plaat
selijke muziekvereniging. Jaarlijks
zet het museum een voor de West
hoek historisch prominent onder
werp in de schijnwerpers. De
Witte is tussen al die wisselexpo’s
wel een heel bijzondere. „Het is
een tastbaar iets. Nog altijd zorgt
Witte van Haemstede voor saam
horigheid op het dorp.” Of het nu
om 4 mei gaat, de avondvierdaagse
of de strao: de muzikanten van de
jarige club zijn vaak als sfeerbren-
gers van de partij. Dat is komend
museumseizoen ook merkbaar in
de Burghse Schoole.
Het plan is om daar vaker met
een paar muzikanten live te spe
len. „We kunnen niet met de hele
harmonie het museum binnen.
Dan gaat het dak er af’, lacht Mol.
Maar een plan voor onder meer
een dweilbandsessie met biertap
vóór het museum is in de maak.
het verhaal van de Witte aan de
hand van onder meer oude Zierik-
zeesche Nieuwsbodes.
„De eerste uitvoering met blaasin
strumenten erbij was in 1884.
Want ze hebben natuurlijk wel
eerst moeten oefenen. Via een
connectie bij de marine tikten ze
tweedehands instrumenten op de
kop. En zo is het eigenlijk begon
nen.”
Het hele verhaal, de uniformen
die door de jaren heen werden ge
dragen en nog veel meer is deze
zomer te zien in de Burghse
Schoole. Dit museum is gevestigd
in het oude schooltje van Burgh en
laat nog veel meer van de geschie
denis van de Westhoek zien.
Sprong
De wisseltentoonstelling maakt
een grote hink-stap-sprong door
de geschiedenis van de harmonie,
die in 1883 werd opgericht. „Er was
hier toen al een mannenkoor, dat
Witte van Haemstede heette”,
weet Mol. Zij stortte zich met de
rest van de expositiewerkgroep op
de archieven en reconstrueerde
De tiener maakte zich nuttig in de
bloedbank in Goes door de dono
ren te voorzien van een natje en
een droogje. Niet alleen voor het
aangename, maar ook omdat het
belangrijk is om goed te eten en te
drinken als je bloed of plasma
komt doneren. „Ik heb net een lek
ker kopje koffie en een krentenbol
val Sil gekregen”, zei Jan Faasse, die
weer zo’n anderhalf uur op de stoel
lag om bloedplasma te geven. Hij
dan welkom. „Dat mensen hier toonde zich erg geïnteresseerd in
bloed geven, is heel belangrijk”,
lichtte Sil gisteren toe. „Als nie- natuurlijk wel dat het goed te-
mand dat zou doen, was ik er niet rechtkomt Maar als zo'n jongen
meer geweest.” Hij doelt daarmee dan naast je staat, weet je weer
op de bloedtransfusies die hij zelf waarvoor je het doet.”
heeft ondergaan. - Rob Paardekam
I* Jffl
El
VRIJDAG 14 APRIL 2023
Verhaal van ‘de Witte’ in beeld
Sylvia Mol en John van Veenhuizen bouwen de expositie op. Alle kostuums zijn nu in de Burghse Schoole te zien.
FOTOSANDRASCHIMMELPENNINK
GOES
- John van Veenhuizen, Stichting
Westerschouwen Kultureel
‘Dat maakt wel indruk, hoor.’
Donor Jan Faasse was gisteren
in de bloedbank in Goes vol
aandacht toen de 15-jarige Sil
van Zweden hem zijn ketting
liet zien.
E
Sil van Zweden
maakt een praatje
met plasmadonor
Jan Faasse en laat
ook zijn ketting
zien.
FOT0MARCELLEQAVJDSE'
Esme Soesman
Burgh
