Mijmeren in de mand
Vroeger (2): opgroeien in
Zeeland was een feest
I f
‘De grutto maakt in het voorjaar vele mensen blij!’
Bloesem in de Blindenhoek
Schrijvers
inde dop
ssfo
6
I t 1
Deel je foto
W5-
MIJN FOTO
GASTSCHRIJVERS
Als Koewachtse boerenzoon uit
1954 was opgroeien een feest.
Mijn broer was vier jaar ouder en
van hem heb ik veel geleerd. Wij
speelden al heel vroeg boertje in
de tuin.
Ik lig hier lekker op mijn
kussen. En daar komt dat
mannetje weer aan hoor.
Hij heeft iets gezien, in
mijn nek dit keer. Wat nou
weer? Braaf braaf, zegt ’ie.
Niks braaf!
Deze herinneringen aan vroeger zijn
een vervolg op het verhaal ‘Vroeger:
met de bloemen op de ramen, de kuip
met gepekeld vlees en de draaitelefoon’.
Gastschrijver van dienst is Arnold Ver
bist (68) uit Hulst, vader van drie kin
deren en opa van zeven kleinkinderen.
Ik wil niet, maar ik blijf toch
stil liggen. Nou gaat ’ie de
kast in, is nooit veel goeds
wat daar uit komt. Ik snap er
niks van wat hij gaat doen.
Hij zoekt iets in mijn
haar, althans wat
er van over is.
Au au au, hij
trekt aan
mijn vel,
moet ik dit
nou alle
maal pik
ken? Ik
heb niet
veel te zeg
gen hier. Al
leen als ik bij de
deur ga staan, doet
hij die open en kan ik buiten
water drinken. Luxe hotel
hier hoor, binnen en buiten
water drinken.
Ach, laat ik niet zo negatief
doen. De laatste tijd heb ik
zo’n last van mijn achterpo
ten dat ik de trap niet meer
op kom. En dat ventje draagt
Tony Klappe (65) Domburg
schrijft meestal langere verha
len, maar heeft als gastschrij
ver voor de gelegenheid dit
korte verhaal geschreven.
mij nu naar boven, jazeker,
25 kilo hoor. Ik voel mij niet
zo goed de laatste tijd. Mijn
neus blijft ook maar droog.
Mijn glanzende zwarte haar
is ook niet meer wat het ge
weest is. Overal kale plekken,
geen teefje meer dat naar mij
omkijkt. Dat was vroeger wel
anders, maar toen bedacht
mijn baasje dat ik maar ge
holpen moest worden, zoals
dat zo mooi heet. Uit met de
pret. Dat moest ik bij hem
eens doen. Goed, me
neer heeft wel
weer vijfgrote
worsten bij
Albert
Heijn ge
kocht voor
mij. Dat
dan weer
wel.
Ik ga eens
zo’n worst
eten en dan
lekker de hele
dag slapen. Ik word
nog eens wakker en dan ben
ik er niet meer. Dan ga ik dat
ventje nog missen ook.
Een kapotte rolschaats
met een klomp er op
was onze tractor. Wij
maakten de gekste
bouwwerken. Stalle
tjes van een ton,
plastic of stenen met
modder als cement.
En alles bleef over
eind. Terwijl op ’t gras
naast onze rekstok en rin
gen de witte onderbroeken
lagen te bleken. Later ging ik op de
fiets naar de broederschool St. Cle
mens Mulo in Llulst. Uiteindelijk
deed ik A+B en moesten we ook op
zaterdagochtend naar school. Jaja! En
omdat de school te klein was, zaten
we nog een jaar boven de keuken van
het Pater Maristen klooster. Ook daar
(net zoals op de lagere school) kwa
men de eerste meisjes in onze klas.
Those were the days! We fietsten via
den Kafhoek en Absdale, terwijl voor
ons gevoel de sneeuw soms meters
hoog tot tegen den dijk was opge
waaid. Nog een keer zagen we ver-
derop de laatste trein Mechelen-Ter-
neuzen rijden! En dan naar de HTS te
Breda. Ik zie me nog om 06.00 uur op
T Zand staan met mijn blauw kar
tonnen koffertje. Ik was toen nog
maar 15. Met de bus naar Hulst en
dan nog via Brasschaat naar mijn ka
mertje in Breda. Mijn fiets
was per van Gend Loos
al gearriveerd.
Mijn huisgenoot
bleek uit Axel te ko
men! Die kocht een
Eendje, dus na ieder
weekend thuis tuften
we op maandag, nu
via de nieuwe snelweg,
naar ons weekverblijf.
Volgeladen met aardappe
len, tomaten, uien en eieren,
om natuurlijk hard te studeren! Ve
len konden het vrije leventje niet
aan. Wij hielden het vijfjaar vol. Ge
steund door elkaar, onze geliefden en
T meisje wat we leerden kennen. Eén
week na de diploma-uitreiking zijn
we getrouwd.
SINT LAURENS WILMA STEEND IJK
MIDDELBURG
KOEWACHT
DOMBURG
Wil je ook een bijzonder ver
haal delen? Mail dan naar
lezersredacteur@pzc.nl.
De rubriek Gastschrijvers is
een podium voor schrijvers in
de dop. De bijdragen mogen
over van alles gaan, als je er
maar leuk over kunt schrijven.
Deel je mooie, grappige of
ontroerende verhaal uit het
dagelijks leven met ons. De
beste stukken publiceren we
op deze speciale pagina ‘Van
de lezer’.
Voor reacties op het nieuws,
zoals opiniestukken en ie-
zersbrieven is een aparte pa
gina.
Voorwaarden
De verhalen moeten aan een
aantal voorwaarden voldoen:
- De bijdrage is geschreven in
fatsoenlijk Nederlands en
heeft een maximale lengte
van 300 woorden.
- Zorg dat je bijdrage altijd is
voorzien van je volledige
naam, leeftijd, woonplaats en
eventueel beroep en/of ge
zinssituatie.
uit Middelburg. Zij maakte deze foto bij de Weihoek bij
Sint Laurens.
„Grutto, de weidevogel met de mooie roep, maakt in
het voorjaar vele mensen blij!” aldus Wilma Steendijk
Hij is 90,5 meter hoog, desalniettemin verstopt de Lange
Jan zich hier met gemak in de uitbundig bloeiende bloesem.
Tim Adriaanse zette het op de foto.
In de rubriek Mijn Foto
kunnen lezers hun
*?2r?oseteteni>«
ten via een mail naar
ezersredacteur@p2c.n|.
MAANDAG 3 APRIL 2023 GO
Ss*
A
