k
f
MEZZA. 17
VI
negentig. Ik was eerstejaars
student aan het conservatorium
en ik had net leren fietsen. Dat
doe je hier niet, dus ik was er
niet zo bedreven in en kon alleen
maar rechtdoor. Als ik een bocht
moest nemen, stapte ik af. Op
weg naar het conservatorium
fietste ik over het Domplein en
daar was op dat moment een
demonstratie van extreem-rechts
aan de gang. Ik fietste daar dwars
doorheen. Die neo-nazi’s riepen
dat ik een vuile kut-Marokkaan
was en ik dacht nog: ken je alloch
toon, ik kom van Curasao. Het
regende, met hun paraplu’s
sloegen de skinheads me van mijn fiets af.
Ik lag op de grond en een ventje van een jaar
of negen dat met z’n moeder meeliep wilde
me helpen, impulsief. ‘Nee,’ siste zijn moe
der, ‘doorlopen!’ Dat een kind die dag van zijn
moeder leerde dat ik het niet waard was om
van de grond op te rapen, dat heeft me echt
diep geraakt.’
‘Er is inderdaad ook een andere kant, want
ik ben geen activist of zo. Vind ik ook heel
vermoeiend, dat je van jezelf de hele dag
iets, of een groep mensen, moet activeren.
Ik loop nergens voor weg, maar ik pak net
als bij het opvoeden problemen
liever aan op het moment dat ze
zich voordoen. En dan het liefste
met een positieve inslag. Samen
met Cornaid Maas heb ik voor
zijn programma Volle zalen een
plantage hier op het eiland
bezocht waar mijn voorouders
moesten werken, als tot slaaf
gemaakten. Cornaid vroeg of ik
daar niet boos over was. Maar wat
heb ik daaraan, om daar nu boos
over te zijn? Moet ik dan boos op
jou zijn, als witte man, omdat
jouw voorouders daar misschien
wel een aandeel in hebben gehad?
Liever kijk ik naar hoe het nu is.
Als je mij nu iets aandoet, dan
laat ik van me horen. Ik wil mij
niet laten raken in mijn diepste
kern, dat zal ik niet toelaten. Maar
alles in het hier en nu. Dus wat ik
bedoel is: ja, er wordt veel gedis
crimineerd, absoluut. Maar in
hoeverre je toelaat dat het je
raakt, daar ga je zelf over. Iets
anders is institutioneel racisme,
daar moet je wél activistisch tegen
optreden. Want dat raakt groepen
die zich niet kunnen verweren.’
HAAR BLIK DWAALT over de tuin.
Straks, als de fotograaf zich meldt,
poseert ze misschien wel bij de
mangoboom. Als de wolken weg
blijven is het licht daar aan het
einde van de middag op z’n
mooist. ‘Hier heb ik m’n rust
gevonden, hier durf ik alles aan.
Dat merk ik bij het werken aan
de theatervoorstelling, mijn
persoonlijkste ooit. En voor mij
ook uitdagend: ik wil er echt een
breed publiek mee plezieren.
Jong, oud, de hardcore fans van
klassieke muziek, maar ook het
publiek dat mij kent uit het pro
gramma Beste zangers. Volgens
mij heb ik er een goede formule
voor gevonden, door allerlei
stijlen te combineren. Zelfs door
het gebruik van stand-upcomedy.
Veel bezoekers zeggen na afloop
dat ze niet wisten dat ik zo grap
pig was. Nou, ik wist het wel.’
■M'A
Dit wil je voorkomen voor je eigen kinderen.
Toch wasje aanvankelijke antwoord op mijn
vraag over het maatschappelijke klimaat ‘ja
en nee’.
■kSv
